ร้านค้าจากแดนสวรรค์ (仙界淘宝) ข้ามได้รีรันเฉยๆของเก่าหาย นิยาย บท 300

บทที่ 300 การปรุงยา (1)

“สหายหลี่ว์ อย่าเพิ่งใจร้อนไป น้องชายของผมฉิงหยูนั้นไม่ได้อยู่ที่นี่” ฉิงเทียนมองไปที่หลี่ว์ตงปิน ที่กำลังตื่นเต้นมากจนแทบอยากจะกระโดดออกมาจากจอ

“โอ้ ไม่ได้อยู่ที่นี่หรอกรึ?” หลี่ว์ตงปิน รู้สึกผิดหวังนิดหน่อย เขานั้นอยากที่จะรับฉิงหยูเป็นศิษย์ของเขา ใจหนึ่งคือฉิงหยูนั้นมีร่างกายเหมาะสมกับที่เขาต้องการ และอีกใจหนึ่งถ้าเขารับฉิงหยูเป็นศิษย์ ความสัมพันธ์ของเขากับฉิงเทียนก็จะสนิทกันมากขึ้นไปอีก

ในเวลานี้บนสวรรค์ไม่มีใครที่ไม่รู้จักฉิงเทียน มนุษย์เพียงคนเดียวที่ได้กลายเป็นเทพเจ้าที่ ซึ่งไม่เคยมีมาก่อนเลยในอดีต และยิ่งไปกว่านั้นเขายังสามารถทำลายโลกจินตนาการของปีศาจจิตใจด้วยแผนการของเขา แล้วเขายังมีความสัมพันธ์ที่ดีกับมหาอำนาจอย่างซุนหงอคง, เอ้อหลางเสิน และไท่ไป๋จินซิง

และมีสิ่งที่หลี่ว์ตงปิน นั้นเกือบจะยอมแพ้ไปแล้วก็คือการเต้นที่มีเอกลักษณ์นั่นในงานเลี้ยงลูกท้อ ซึ่งดูเหมือนจะเรียกว่าการเต้นฮิพฮอป ไม่ว่าเขาจะอยากดูอีกรอบมากเท่าไร แค่บนสวรรค์นั้นมีเพียงองค์หญิงแปดที่สามารถเต้นได้ แต่องค์หญิงแปดนั้นเป็นถึงลูกสาวขององค์เง็กเซียน ทำให้เขาไม่สามารถบอกให้นางมาสอนเข้าเต้นได้

ดังนั้นหากเขารับน้องชายของเขาเป็นศิษย์ เขาก็จะสามารถให้ฉิงเทียนมาสอนเข้าเต้นฮิพฮอปได้ แล้วจากนั้นก็จะได้เปิดการแสดงเต้นฮิพฮอปในโลกเซียน และก็จะต้องเต็มไปด้วยเหล่าเซียนที่เข้ามาดู ซึ่งไม่เพียงแต่จะเพลิดเพลินกับการเต้นที่มีเอกลักษณ์นี้แล้ว แต่ยังสามารถทำเงินได้อีกด้วย เหมือนฆ่านกสองตัวด้วยหินเพียงก้อนเดียว! เมื่อคิดได้เช่นนี้แล้วหลี่ว์ตงปิน ก็ได้เผยรอยยิ้มอย่างภาคภูมิใจออกมา

ฉิงเทียนที่อยู่บนโลกก็ได้มองมาที่รอยยิ้มของหลี่ว์ตงปิน และคิดว่าทำไมรอยยิ้มของเขาถึงได้ดูกระหายอะไรแบบนั้น ชายคนนี้จะต้องมีความคิดที่ชั่วร้ายอยู่ในใจเป็นแน่ เขาควรที่จะระวังเขาเอาไว้บ้างก็ดี

เมื่อคิดเช่นนี้ฉิงเทียนจึงพูดกับหลี่ว์ตงปิน “สหายหลี่ว์ไม่ต้องกังวลเรื่องของหลานเสี่ยวไป๋นะ ผมจะดูแลเขาเอง ส่วนเรื่องของน้องชายของผม ผมจะบอกให้เขามาคารวะคุณเป็นอาจารย์ให้เมื่อผมพบกับเขาละกัน ขอผมปิดวิดีโอคอลก่อนละกัน” ทันทีที่พูดจบ โดยไม่ทันที่หลี่ว์ตงปิน จะทันได้ไหวตัว เขาก็รีบกดปุ่มปิดคอลสีแดงๆ

ทันทีที่จอกลายเป็นสีดำ หลี่ว์ตงปิน ก็ได้หายไปจากจอ แล้วก็ปรากฏหน้าจอหนึ่งขึ้นมาแทน: การคอลครั้งนี้ใช้เวลา 30 นาที คิดเป็นจำนวนเงิน 900 หินเซียน ยอดบัญชีคงเหลือ 15,000 หินเซียน

“บ้าไปแล้ว เสียหินเซียนไปอีกแล้วทำไมถึงได้หน้าเลือดขนาดนี้เนี่ย เสียไป 900 หินเซียนเพื่อคุยแค่ 30 นาที นี่มันปล้นกันชัดๆ!” ฉิงเทียนรู้สึกเหมือนอยากจะร้องไห้ ถาวเป่าสวรรค์เวอร์ชัน 2.0 นี้มันแย่เกินไปแล้ว คนธรรมดาๆไม่มีปัญญาจ่ายหรอกนะ 30 นาทีเสียตั้ง 900 หินเซียนเนี่ย ต่อไปส่งข้อความแบบเงียบๆเอาดีกว่า ฉิงเทียนคิดอย่างช่วยไม่ได้ในใจ

เมื่อเขาเห็นว่าเขามีหินเซียนเหลืออยู่เพียง 15,000 หินเซียนอยู่ในบัญชี ก็คิดว่าเขาไม่ได้ดูแลร้านมานานมากแล้ว

ช่างน่าสงสารที่ไป๋กงหยางนั้นถูกลืมโดยฉิงเทียนเสียสนิทแล้ว ฉิงเทียนเปิดหน้าจอของร้านขึ้นมา แล้วพบข้อความส่งมาเป็น 10 ข้อความ

ฉิงเทียนลองเปิดดูและพบว่าฉบับแรกเป็นของฉางเอ๋อ “น้องฉิงเจ้าอยู่ไหม?”

“หึ ไม่เจอกันนานเรากลายเป็นน้องชายไปซะแล้วเหรอ?” ฉิงเทียนพูดอย่างไม่ค่อยพอใจกับที่ฉางเอ๋อเรียกเขา แล้วเขาก็ส่งข้อความกลับไป “พี่ฉางเอ๋อถามหาผมทำไมเหรอครับ?”

หลังจากที่ส่งข้อความกลับไปสักพักใหญ่ เขาก็พบว่าฉางเอ๋อนั้นไม่ได้ตอบกลับมาเลย ฉิงเทียนจคงได้ไปอ่านข้อความของคนอื่นต่อ

พี่ใหญ่สุขาวดี: เจ้าหนู ข้าจะให้เวลาเจ้า 3 วินาทีในการตอบคำถามของข้า

“คนคนนี้บ้าไปแล้ว!” ฉิงเทียนมองดูที่ชื่อบัญชีแล้วรีบลบและลืมมันไป

หมิงเหอเหล่าซือ: เจ้าของร้าน งานเลี้ยงลูกท้อของเข้าที่จัดที่เมืองสวรรค์นั้นน่าตื่นใจมาก และหมิงเหอเองก็เกิดจำเป็นต้องจัดงานแบบนั้นขึ้นเช่นกัน ไม่ทราบว่าเจ้าของร้านจะสะดวกมาช่วยไหม? รับรองว่าจะให้ค่าตอบแทนอย่างงาม

“เรารับงานนี้ดีกว่า!” ฉิงเทียนพูดอย่างตื่นเต้น

VERIFYCAPTCHA_LABELยืนยัน