ร้านค้าจากแดนสวรรค์ (仙界淘宝) ข้ามได้รีรันเฉยๆของเก่าหาย นิยาย บท 303

บทที่ 303 ศาสตร์ปรุงยา (4)

“ได้สิ!” ไป๋กงหยางผงกหัว แล้วปล่อยจิตของเขาไปหาฉิงเทียนอีกครั้ง เขานั้นไม่เคยเห็นไฟโอสถที่รุนแรงเช่นนี้มาก่อน มันทำให้เขารู้สึกสนใจเจ้าสายฟ้าอัคคีมากขึ้นไปอีกอย่างสงสัยใคร่รู้

แต่ในคราวนี้ไป๋กงหยางนั้นไม่สามารถครอบคลุมสายฟ้าอัคคีเอาไว้ด้วยจิตศักดิ์สิทธิ์ของเขา เพราะเมื่อสักครู่เขาพบว่าจิตศักดิ์สิทธิ์ของเขานั้นไม่อาจเข้าไปในสายฟ้าอัคคีได้เลย ดังนั้นคราวนี้ไป๋กงหยางจึงได้เรียกไฟหยางพิสุทธิ์สีม่วงของตัวเองออกมา

ไฟหยางพิสุทธิ์นั้นก็ได้เหมือนกับงูที่ฉลาดที่พุ่งไปหาสายฟ้าอัคคีภายใต้การสั่งการของไป๋กงหยาง แล้วจากนั้นก็เข้าโอบล้อมสายฟ้าอัคคีที่อยู่บนมือของฉิงเทียน

ในเวลานี้ฉิงเทียนรู้สึกได้ว่าสายฟ้าอัคคีบนมือของเขานั้นเริ่มเลือดร้อนขึ้นมา และอยากที่จะกลืนกินไฟหยางพิสุทธิ์ของไป๋กงหยางซะอย่างนั้น

“จะบ้าเรอะ สายฟ้าอัคคีเจ้าหัดเชื่อฟังฉันหน่อยสิ” ฉิงเทียนดุมันหลังจากที่มันเริ่มจะดื้อรั้นอีกครั้ง แล้วนึกถึงตอนที่เขากำลังสู้อย่างเอาเป็นเอาตาย เจ้าหมอนี่ก็ยังคงกินไฟต่อโดยไม่สนใจว่าเขาจะเป็นหรือจะตาย ซึ่งจากตรงนี้ก็จะเห็นได้ถึงความตะกละของเจ้านี่ ตอนนี้เขาเริ่มรู้สึกกลัวว่าเจ้าหมอนี่จะกระโดดเข้าไปกินไฟหยางพิสุทธิ์เสียแล้วสิ

ภายใต้การดุของฉิงเทียน เจ้าสายฟ้าอัคคีก็ได้ยืนอยู่นิ่งๆอยู่บนมือของฉิงเทียน

ฉิงเทียนก็ได้จ้องไปที่ไป๋กงหยางโดยไม่กะพริบตา และรอคอยคำตอบจากเขา ไป๋กงหยางที่กำลังควบคุมพลังไฟหยางพิสุทธิ์ก็ได้เริ่มทำการสัมผัสไปที่สายฟ้าอัคคีอย่างช้าๆ

สายฟ้าอัคคีสีขาวกับไฟหยางพิสุทธิ์สีม่วงก็ได้สัมผัสกัน แล้วจากนั้นก็ได้พุ่งกลับไปยังร่างของไป๋กงหยางอย่างรวดเร็วราวกับหนูที่เจอแมวยังไงอย่างงั้น

ฉิงเทียนมองไปที่ไป๋กงหยางอย่างประหลาดใจ และรอคอยคำตอบจากเขา ในขณะที่ไป๋กงหยางนั้นรู้สึกเขินเล็กน้อย ทำไมไฟหยางพิสุทธิ์ของเขาถึงได้ขี้ขลาดขนาดนั้น เป็นถึงไฟโอสถในระดับกลางๆของระดับล้ำลึก และเมื่อใดที่ระดับบำเพ็ญเพียรของเขาเพิ่มขึ้นมา พลังไฟโอสถของเขาก็จะได้เพิ่มเป็นระดับสูงแล้ว

แต่พอเจอกลับไฟโอสถของระดับหยวนยิงแล้วกลับทำตัวขี้ขลาดถึงขนาดนี้ แล้วยังหนีกลับมาทันทีแบบนี้อีก ช่างน่าอาย น่าอายยิ่งนัก ไป๋กงหยางรู้สึกหดหู่และอับอายในใจของเขา แล้วยิ้มให้กับฉิงเทียน “อาจารย์อาฉิงขอรับ อย่าเพิ่งรีบนะขอรับขอข้าถามไฟของข้าก่อนว่าเกิดอะไรขึ้น”

“ได้ๆ ผมไม่รีบร้อน ค่อยๆถามเถอะ” ฉิงเทียนเองก็เห็นแล้วว่าไป๋กงหยางนั้นมีท่าทีเขินๆเขาจึงทำเป็นไม่รู้เรื่องอะไร จึงได้หันไปมองเจ้าสายฟ้าอัคคีที่อยู่บนมือของเขาอย่างสงสัยมากขึ้นกว่าเดิม และคิดว่าเจ้าไฟโอสถของเขานั้นน่าจะอยู่ในระดับสูงแน่ๆ เพราะแม้แต่ไฟหยางพิสุทธิ์เองยังรีบหนีทันทีเช่นนี้

ในเวลานี้ไป๋กงหยางรู้สึกตกใจ เขานั้นทราบคำตอบมาจากไฟหยางพิสุทธิ์แล้ว พบว่าสายฟ้าอัคคีนั้นอยู่ในระดับเดียวกันกับไฟแท้สมาธิเลยทีเดียว

ไฟแท้สมาธินั้นเป็นพลังไฟของไท่ซ่างเหล่าจวินที่เป็นพลังไฟในระดับสวรรค์

ทั่วทั้งโลกเซียน ผู้ที่มีพลังไฟในระดับสวรรค์นั้นเรียกได้ว่ามีแค่หยิบมือเดียวเท่านั้นนั่นคือ พลังไฟแท้สมาธิของไท่ซ่างเหล่าจวิน, พลังไฟแท้ตะวันของนักพรตลู่หยา, พลังเพลิงหงส์ไฟของเทพเซียนไท่ชิง และพลังไฟยี่เข่งสวรรค์ของเทพเซียนอวี้ชิง

ซึ่งผู้ที่ใช้พลังไฟระดับสวรรค์เหล่านี้ล้วนแล้วแต่ทรงพลัง แล้วยิ่งไท่ชิงกับอวี้ชิงที่เป็นระดับเทพเซียนแล้วไม่ต้องพูดถึง

แม้แต่ไท่ซ่างเหล่าจวินเองก็ยังอยู่ในระดับจุ่นเชิ่ง และยังได้ชื่อว่าเป็นนักปรุงยาอันดับหนึ่งในโลกเซียน นักพรตลู่หยางเองก็เป็นเซียนในระดับจุ่นเชิ่ง แล้วยังรู้จักกันดีในฐานะนักปรุงยาอันดับต้นๆในโลกเซียนเช่นกัน

ยิ่งไปกว่านั้นไฟทั้งสี่นี้สามารถที่จะหลอมฟ้าต้มทะเลให้เดือดได้ ลองคิดว่าซุนหงอคงที่แข็งแกร่งในระดับจินเซียนไท่อี่นั้นยังทรมานภายใต้ไฟแท้สมาธิของไท่ซ่างเหล่าจวินได้ ซึ่งจริงๆแล้วไท่ซ่างเหล่าจวินเองก็ยังไม่ได้ใช้พลังไฟแท้สมาธิอย่างเต็มที่ ไม่อย่างนั้นซุนหงอคงเองก็คงกลายเป็นขี้เถ้าไปแล้ว

ไม่ว่าจะฐานะหรือความสำเร็จของพวกเขา ทั้ง 4 คนล้วนแต่เป็นผู้ทรงพลัง แต่ทว่าอาจารย์อาฉิงของเขานั้นอยู่แค่ระดับหยวนยิง สายฟ้าอัคคีกลับมีพลังหลอมฟ้าต้มทะเลให้เดือดได้

ยิ่งไปกว่านั้นระดับของพลังไฟโอสถนั้นก็ยังสามารถที่จะพัฒนาไปได้อีกด้วย อย่างพลังไฟหยางพิสุทธิ์นั้นเริ่มมาจะอยู่ที่ระดับทองชั้นกลาง แต่ด้วยการเพิ่มพูนด้วยการหมั่นฝึกฝน ระดับก็จะค่อยๆเพิ่มจนถึงระดับล้ำลึกชั้นกลาง และพลังไฟหยางพิสุทธิ์ของอาจารย์ของเขาเองก็ยังอยู่แค่ในระดับกลางๆ

แต่อาจารย์อาของเขานั้นทั้งๆที่อยู่ในระดับหยวนยิง แต่พลังสายฟ้าอัคคีกลับอยู่ในระดับสวรรค์แล้ว ถ้าอย่างนั้นพลังไฟของเขาจะอยู่ในระดับไหนกันเมื่อเขาได้กลายเป็นเซียนแล้ว!

บางทีพลังไฟหยางพิสุทธิ์ของเขาอาจจะผิดพลาด ไป๋กงหยางพูดปลอบใจตัวเอง แต่จากการยืนยันหลายๆหนแล้วคำตอบที่ได้ก็ยังได้เหมือนเดิม นั่นคือเจ้าไฟหยางพิสุทธิ์นั้นรู้สึกได้ว่าสายฟ้าอัคคีนั้นทำเอาเขากลัวในระดับเดียวกับไฟในระดับสวรรค์

VERIFYCAPTCHA_LABELยืนยัน