ร้านค้าจากแดนสวรรค์ (仙界淘宝) ข้ามได้รีรันเฉยๆของเก่าหาย นิยาย บท 305

บทที่ 305 ศาสตร์ปรุงยา (6)

ร้านก่วงเฉินจื่นงั้นเหรอ? ฉิงเทียนจึงได้ขอบคุณคนในกลุ่มเขาฮัวกั่วซาน จากนั้นก็ลองค้นหาร้านก่วงเฉินจื่อในถาวเป่าสวรรค์

ในขณะอีกด้านหนึ่งมี หงไห่เอ๋อที่ซ่อนตัวอยู่ในเตียงสวมเอี๊ยมสีแดงและมัดจุดสองข้าง เขานั้นรู้สึกยินดีมากแล้วพูดขึ้น “นี่หรือความรู้สึกได้ที่ได้เป็นผู้อาวุโส ช่างรู้สึกดีกว่าได้เป็นราชาเสียอีก”

แล้วเขาก็เอามือเล็กๆปิดปากของเขา แล้วตาทั้งสองข้างก็กลอกไปมา เขาไม่รู้ว่าเมื่อสักครู่นั้นเขาได้พูดอะไรไม่ดีออกไป แล้วในเวลานี้เองที่จู่ๆเด็กแดงก็รู้สึกได้ว่าผ้าห่มของเขานั้นได้ถูกดึงออกมา

แล้วในตอนนั้นเองที่เขารู้สึกได้ถึงจิตสังหารที่มาจากข้างหลัง ในเวลานี้สายตาของราชาปีศาจวัวกำลังจับจ้องมาที่หงไห่เอ๋ออยู่

“แหะๆ ท่านพ่อขอรับ ท่านมาทำอะไรที่นี่เหรอขอรับ?” หงไห่เอ๋อมองไปที่พ่อของเขาที่มีสีหน้าบูดบึ้ง แล้วนึกดูว่าเขาไม่น่าจะทำอะไรผิดไปนี่นา ส่วนเรื่องที่เขาแอบเล่นศิลาส่งผ่านเสียงนั้น พ่อของเขาก็เป็นคนที่แอบซื้อให้เขาอยู่แล้ว

“ไอ้หนู ได้เป็นผู้อาวุโสแล้วเป็นยังไงบ้างล่ะ?” ราชาปีศาจวัวพูดอย่างกำกวม

“ฉิบละ, เราลืมไปเลยว่าท่านพ่อก็อยู่ในกลุ่มนั้นด้วย ยิ่งไปกว่านั้นท่านแม่ก็อยู่ด้วยอีกต่างหาก เราได้ซี้แหงแก๋แน่” หงไห่เอ๋อนั้นไม่รู้ว่าจะทำอย่างไรต่อไปดี ดูเหมือนว่านี่อาจจะเป็นวิธีเดียวที่เขาจะทำได้ตอนนี้ ว่าแล้วเขาก็ได้หันหน้าไป

แล้วในตอนนั้นเอง หงไห่เอ๋อก็ได้คุกเข่าลงต่อหน้าราชาปีศาจวัว จับเขาของเขาเอาไว้แล้วพูดทั้งน้ำตา “ท่านพ่อขอรับ ข้าผิดไปแล้วขอรับ ข้าไม่สามารถทำตามที่สัญญาที่ให้ไว้ได้ ที่ว่าข้าจะเล่นศิลาส่งผ่านเสียงแค่ในวัดหยุดเท่านั้น ข้าทำผิดแล้ว ท่านพ่อตีข้าเถอะ” เขาร้องไห้อยู่ที่ขาของราชาปีศาจวัวอย่างน่าสงสาร ถ้าใครมาเห็นเข้าแล้วไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้นคงคิดว่าเขานั้นได้ทำความผิดครั้งใหญ่ไป

ในเวลานี้ราชาปีศาจวัวก็ได้มองไปที่ลูกชายของเขา เขาแค่จะมาสั่งสอนเขาเท่านั้น ให้เขารู้จักเคารพผู้ใหญ่และรักในผู้เยาว์ แต่จากการกระทำของลูกชายของเขาแล้ว มันกลายเป็นแบบนี้ไปได้อย่างไร? มันจะต้องมีอะไรผิดปกติ มันจะต้องเป็นแผนการอะไรแน่ ราชาปีศาจวัวนั้นรู้สึกได้ว่าเขาจะต้องรีบออกไปจากที่นี่แล้ว

แต่ในขณะที่เขากำลังคิดที่จะออกไปนั้นเอง ก็ได้มีเสียงหญิงสาวที่ดูสง่าดังขึ้นมา “เจ้าเฒ่าวัว เจ้าซื้อศิลาส่งผ่านเสียงให้ลูกอย่างนั้นเหรอ?”

พอราชาปีศาจวัวได้ยินเสียงหน้าของเขาถึงกับถอดสีทันที “ที่รักกลับมาตั้งแต่เมื่อไร? ไม่ใช่ว่าเจ้าไปที่บ้านของแม่ยายอยู่หรอกเหรอ?” ในตอนนั้นเองเขาก็ได้เข้าใจแล้วว่าลูกชายของเขาจะต้องรู้เรื่องที่นางกำลังจะกลับอยู่แล้วแน่ๆ ไม่อย่างนั้นเขาคงไม่ทำท่ายอมรับผิดเช่นนี้หรอก สายตาของราชาปีศาจวัวได้จ้องไปที่หงไห่เอ๋อ ราวกับจะบอกว่าแกกล้าหลอกพ่ออย่างนั้นเหรอ?

แล้วหงไห่เอ๋อก็ได้จ้องตาตอบกลับไป “ไม่ใช่ว่าพ่อเองก็หลอกแม่เหมือนกันเหรอ?”

“ไอ้หนู แล้วเราจะได้มาคิดบัญชีกันหลังจากที่ข้าผ่านเรื่องนี้ไปได้แล้ว” ราชาปีศาจวัวก็ได้จ้องตาต่อ

หงไห่เอ๋อก็จ้องตอบกลับ “ได้ท่านพ่อ แล้วเราค่อยมาคุยกันหลังจากที่ผ่านเรื่องนี้แล้ว!” จากนั้นเขาก็ได้หมอบกราบลงตรงหน้าองค์หญิงพัดเหล็กและร้องห่มร้องไห้สารภาพ “ท่านแม่ขอรับมันเป็นความผิดของข้าเอง ที่ข้าแอบเล่นศิลาส่งผ่านเสียงขอรับ!”

หลังจากที่พูดจบเขาก็ได้ยื่นศิลาส่งผ่านเสียงตรงหน้าขององค์หญิงพัดเหล็กแล้วกล่าว “ท่านแม่ ข้าขอคืนให้ท่านขอรับ!”

องค์หญิงพัดเหล็กก็ได้ดึงตัวหงไห่เอ๋อขึ้นมาจากพื้นด้วยรอยยิ้มบนใบหน้าแล้วกล่าว “ลูกรัก เจ้าทำงานแล้วก็สมควรจะพักผ่อนบ้าง ตั้งแต่วันนี้ไปแม่จะอนุญาตให้เจ้าเล่นศิลาส่งผ่านเสียงได้”

“จริงเหรอขอรับ?” หงไห่เอ๋อพูดอย่างยินดี

“แม่เคยโกหกเจ้าหรือไง? เอาล่ะออกไปเล่นข้างนอกก่อนนะ แม่จะขอคุยอะไรกับพ่อของเจ้าหน่อย!” แล้วนางก็ผลักหงไห่เอ๋อออกจากห้องไปโดยที่เขาไม่ทันได้ตั้งตัว

“ปัง!” เสียงประตูปิดลงทันที

ราชาปีศาจวัวที่ยืนอยู่ด้านหลังก็ได้มองมาที่องค์หญิงพัดเหล็กผู้ที่กำลังยิ้มอยู่ ทำให้เขาอดไม่ได้ที่จะรู้สึกตื่นกลัว ภรรยาของเขาวันนี้กินยาผิดมาหรืออย่างไร ปกตินางจะต้องตวาดใส่เขาแล้ว? ถึงแม้ว่าจะมี 100,000 คำถามอยู่ในใจของเขา แต่ราชาปีศาจวัวก็ไม่กล้าที่จะถามออกไป

องค์หญิงพัดเหล็กก็ได้หันหลังกลับมาโดยไม่พูดอะไรแล้วเดินเข้าไปหาราชาปีศาจวัว จากนั้นนางก็ได้เข้าสวมกอดเอวของราชาปีศาจวัวด้วยแขนทั้งสองข้าง ขณะที่กำลังกอดอยู่นางก็ได้พูดขึ้นมาเบาๆ “เจ้าเฒ่าวัว วันนี้ข้าสัญญาว่าจะตามใจทำพวกท่าเหล่านั้น”

VERIFYCAPTCHA_LABELยืนยัน