ร้านค้าจากแดนสวรรค์ (仙界淘宝) ข้ามได้รีรันเฉยๆของเก่าหาย นิยาย บท 308

บทที่ 308 จะเป็นเจ้าของเกาะแห่งนี้

มองดูฉิงเทียนที่กระโดดโลดเต้น ส่วนไป๋กงหยางเองก็ต้องใช้เวลาอยู่นานถึงจะสงบอารมณ์อิจฉาตาร้อนและความแค้นของเขาได้

คนคนนี้มันตัวเลวร้าย เราจะจัดการเขาด้วยความคิดแบบเดียวกับที่จัดการกับคนปกติไม่ได้! ไป๋กงหยางบอกกับตัวเองในใจ

ฉิงเทียนเองก็ได้เอาเตาปรุงยาเก็บกลับเข้าไปในแหวนเก็บของด้วยการสะบัดมือของเขา ในเวลานี้เขาปรุงยาออกมาได้สำเร็จแล้วก็ถึงเวลาที่เขาจะกลับแล้ว แต่เกาะเล็กๆแห่งนี้ก็เป็นสถานที่ที่ดีอยู่ ด้วยพลังวิญญาณที่แข็งแกร่งมากนี้ เขาอยากที่จะเอาเกาะนี้เป็นฐานที่มั่นของเขาเพื่อใช้งานต่างๆ! ฉิงเทียนคิดกับตัวเอง

เมื่อคิดเรื่องนี้ได้แล้ว เขาก็ได้ถามไป๋กงหยาง “ผมอยากที่จะเอาเกาะนี้เป็นฐานที่มั่นของผม คุณมีข้อเสนอแนะอะไรไหม?”

สีหน้าของไป๋กงหยางก็ไม่ดีขึ้นมา และด่าฉิงเทียนในใจ “เกาะน้อยๆของข้ากลายเป็นฐานที่มั่นของเจ้าตั้งแต่เมื่อไรกัน?” แต่ไป๋กงหยางก็ทำได้แค่บ่นในใจเท่านั้น ในเวลานี้เขาจำเป็นต้องอาศัยฉิงเทียนในการช่วยพาเขากลับไปที่โลกเซียน และฉิงเทียนเองก็เป็นคนที่มีพรสวรรค์ด้วย

ถึงแม้ตอนนี้ระดับการบำเพ็ญเพียรของฉิงเทียนจะยังต่ำมาก แต่ไป๋กงหยางมั่นใจว่าหากเขามีเวลาเพียงพอ เขาคงได้กลายเป็นยักษ์ใหญ่ในโลกเซียนแน่

ดังนั้นจึงเป็นเรื่องที่เลี่ยงไม่ได้ที่เขาจะต้องเอาใจฉิงเทียนเสียตั้งแต่ตอนนี้ ไป๋กงหยางก็ได้ยิ้มแล้วพูด “อาจารย์อาฉิง เกาะแห่งนี้ข้าพบโดยบังเอิญในตอนที่ข้าบาดเจ็บสาหัส มีทั้งอาคมรวบรวมพลังวิญญาณธรรมชาติและอาคมป้องกันอยู่รอบเกาะนี้ ถ้าอาจารย์อาฉิงต้องการจะใช้ที่นี่เป็นฐานแล้วละก็ อย่างน้อยอาคมที่อยู่บนเกาะนี้ก็ควรที่จะวางใหม่เสียก่อนเพื่อป้องกันไม่ให้บุคคลภายนอกพบเกาะนี้!”

เป็นเรื่องที่หลีกเลี่ยงไม่ได้หากฉิงเทียนคิดที่จะสร้างเกาะนี้เป็นฐานแล้ว จะปล่อยให้คนอื่นพบเข้าได้อย่างไร แต่ในเวลานี้เขามีหินเซียนเหลืออยู่แค่ 6,000 หินเซียนเท่านั้น และเขาก็ไม่รู้ด้วยว่าการวางอาคมนั้นใช้เงินเยอะมากหรือไม่ ซึ่งถ้าเยอะมากเกินไปเขาก็ไม่มีเงินพอที่จะจ่ายแน่

แน่นอนว่าไป๋กงหยางเองรู้ถึงความกังวลของฉิงเทียน จึงได้อธิบายด้วยรอยยิ้ม “ท่านอาจารย์อาฉิง ถ้าท่านคิดจะจ้างนักอาคมในโลกเซียนเพื่อสร้างเขตอาคมแล้วละก็ แน่นอนว่ามันน่าจะแพงมาก เพราะแต่ละอาคมนั้นมันต้องเสียทั้งเวลาและพลังไปอย่างมาก ซึ่งมีอยู่ 3 อาชีพในโลกเซียนที่ให้กำไรดีมาก”

“และคงมีอาชีพนักวางอาคมอยู่ใน 3 อาชีพนั้นด้วยใช่ไหม?” ฉิงเทียนถามด้วยเสียงอ่อยๆ

ไป๋กงหยางก็ได้ดีดนิ้วของเขาแล้วพูดต่อ “ถูกต้องแล้ว, ท่านตอบถูกแล้ว นักปรุงยา, ช่างทำของ, และนักอาคมนั้นถือเป็นอาชีพที่ร่ำรวยที่สุดในโลกเซียน”

“งั้นตอนนี้ก็คงวางอาคมใหม่ไม่ได้แล้วล่ะ เพราะผมมีเงินเหลืออยู่แค่ 6,000 หินเซียนเองนี่สิ!” ฉิงเทียนพูดอย่างผิดหวังนิดหน่อย ในเมื่อนักวางอาคมนั้นเป็น 1 ใน 3 อาชีพที่รวยที่สุดในโลกเซียนเช่นนี้ ราคาของการวางอาคมนั้นจะต้องแพงมากแน่ๆ!

แล้วในตอนนั้นเองไป๋กงหยางก็ได้พูดขึ้นมา “ใครบอกแบบนั้นล่ะ? อาจารย์อาฉิง ท่านสามารถวางได้!”

“จริงเหรอ?”

“ที่ราคาของอาคมนั้นแพงมาก ส่วนหนึ่งนั้นเป็นเพราะค่าเสียเวลาของนักอาคมนั้นแพงมาก แล้วก็อีกส่วนคือยิ่งอาคมที่ทรงพลังมากขึ้นเท่าไรก็จะเป็นต้องใช้วัสดุราคาแพงมากขึ้นเท่านั้น”

ไป๋กงหยางอธิบายต่อ “แต่อาคมที่ขายในโลกเซียนนั้นมีเอาไว้ใช้กับเหล่าเซียนด้วยกัน แต่อาคมที่ท่านจำเป็นต้องใช้นั้นแค่ใช้ป้องกันเหล่าผู้บำเพ็ญเพียรเท่านั้น วัสดุที่ใช้ก็เป็นของที่หาได้ทั่วไปในโลกเซียน และยังเป็นอาคมในระดับพื้นๆด้วย จึงไม่จำเป็นต้องใช้เวลามากถึงขนาดนั้น”

หลังจากที่ได้ยินที่ไป๋กงหยางอธิบายแล้ว ฉิงเทียนจึงได้นึกออก จริงด้วยสิถ้าให้เซียน ถ้าให้เซียนมาวางอาคมสำหรับกันมนุษย์ละก็มันก็น่าจะเป็นเรื่องกล้วยๆนี่นา

แต่แล้วฉิงเทียนก็เพิ่งฉุกคิดขึ้นมาได้ว่า มันเป็นไปไม่ได้เลยที่เขาจะพาเซียนลงมายังโลกเบื้องล่างได้! แล้วจะให้เขาวางอาคมได้อย่างไร ฉิงเทียนจึงได้ถามไป๋กงหยางถึงข้อสงสัยนี้

“ในโลกนี้มีสิ่งที่เรียกว่าผังอาคมอยู่”

“อะไรคือผังอาคม?” ฉิงเทียนถามอย่างสงสัย

ไป๋กงหยางจึงไม่มีทางเลือกนอกจากจะต้องเป็นอาจารย์ให้ฉิงเทียนอีกครั้งแล้วอธิบาย “ผังอาคมคือสิ่งที่เหล่านักอาคมวางซ่อนเอาไว้ในที่ลับ เมื่อใดที่นำผังอาคมที่ได้จากนักอาคมนี้ไปจัดวางเอาไว้ที่ที่จัดเตรียมเอาไว้ อาคมก็จะถูกปล่อยออกมาจากผังอาคมนั้น”

“ช่างยอดเยี่ยมจริงๆ ภูมิปัญญาของเหล่าเซียนนั้นดูถูกไม่ได้เลยจริงๆ!” ฉิงเทียนถอนหายใจ

“ข้าแนะนำให้ท่านซื้ออาคม 4 แบบนี้จะเป็นการดีซึ่งประกอบด้วย อาคมสังหาร, อาคมพลัง, อาคมวิญญาณ และอาคมเคลื่อนย้าย” ไป๋กงหยางพูดแนะนำเขา

VERIFYCAPTCHA_LABELยืนยัน