ร้านค้าจากแดนสวรรค์ (仙界淘宝) ข้ามได้รีรันเฉยๆของเก่าหาย นิยาย บท 317

บทที่ 317 บรรลุสู่ชั้นเฟิงเฉิน

ฉิงเทียนนั้นคิดที่จะไปที่บ้านของซูเสวี่ยก่อน เขานั้นไม่รู้ว่าที่บ้านของเสวี่ยเอ๋อนั้นทราบข่าวการโดนลักพาตัวไปของเธอหรือยัง?

“เฮ้อ หวังว่าพวกท่านจะยังไม่รู้ล่ะนะ” ฉิงเทียนคิดและถอนหายใจออกมา ถ้าเกิดพวกท่านรู้ก็คงจะเป็นกังวลมากแน่ๆ แล้วเขาจะปลอบพวกท่านอย่างไรดี? อย่างไรเสียที่เสวี่ยเอ๋อต้องถูกสำนักอัคคีจับตัวไปนั้นก็เป็นเพราะเขาเอง!

ฉิงเทียนคิดอย่างยุ่งยากใจจนกระทั่งไปถึงที่หน้าประตูบ้านตระกูลซู ฉิงเทียนสูดลมหายใจเข้าลึกๆแล้วทำสีหน้าเป็นยิ้มแล้วกดกริ่งที่หน้าประตูบ้าน

เขาได้เสียงแม่ของซูเสวี่ยดังขึ้นมาด้วยความเป็นห่วง ก่อนที่ประตูบ้านจะเปิดออกมาเสียอีก “เสวี่ยเอ๋อ ในที่สุดลูกก็กลับมาสักที ลูกไม่ต้องโหมงานหนักมากขนาดนี้ก็ได้! ทั้งหมดมันเป็นความผิดพ่อของลูก ที่ปล่อยบริษัทใหญ่โตเช่นนี้ให้กับลูกดูแล”

“อ้าว ฉิงเทียนหรอกเหรอ? ป้าก็นึกว่าเป็นเสวี่ยเอ๋อกลับมาเสียอีก” หวงโหรวมองไปที่ฉิงเทียนที่อยู่ที่หน้าประตูบ้านด้วยความตกใจเล็กน้อย

เมื่อได้ยินที่หวงโหรวพูดแล้ว ฉิงเทียนก็เข้าใจว่าพวกท่านคงยังไม่รู้ว่าเสวี่ยเอ๋อนั้นถูกลักพาตัวไป แต่เสวี่ยเอ๋อเองก็คงไม่ได้อยู่ที่บริษัทเช่นกัน ไม่อย่างนั้นคงมีคนที่บริษัทแจ้งมายังทางบ้านแล้ว

“คุณป้าครับ เสวี่ยเอ๋อไม่ได้อยู่ที่บริษัทหรอกครับ” ฉิงเทียนกล่าวพร้อมกับยิ้ม

“อ้าว ถ้าไม่ได้อยู่ที่บริษัทแล้วเสวี่ยเอ๋อไปที่ไหนเหรอจ๊ะ?” หวงโหรวถามอย่างเป็นห่วง

“คุณป้าครับ คือว่าเสวี่ยเอ๋อนั้นบอกว่าเธอพบตัวยาตัวใหม่เข้า เธอจึงได้รีบออกเดินทางเพื่อไปตรวจสอบทันทีน่ะครับ เธอคงยังกลับมาที่บ้านไม่ได้สักพักน่ะครับ เธอเลยให้ผมมาบอกเรื่องนี้กับคุณป้าน่ะครับ!” ฉิงเทียนได้คิดเตรียมแผนรับมือไว้ในหัวของเขาแล้ว

“ทำไมเจ้าลูกคนนี้จะรีบร้อนอะไรนักหนานะ?” หวงโหรวคิ้วขมวดขึ้นมาหน่อยๆ

แล้วฉิงเทียนก็ได้ปฏิเสธคำชวนทานข้าวที่บ้านของหวงโหรวแล้วรีบมุ่งตรงกลับบ้านทันที เขานั้นตั้งใจที่จะกลับไปเตรียมการเพื่อช่วยเหลือเสวี่ยเอ๋อกับเสี่ยวหยู

เมื่อฉิงเทียนได้กลับมาที่บ้านในเมืองโม๋ตูแล้ว เขาก็ได้เรียกไป๋กงหยางให้ออกมาจากกระถางกำยานวิญญาณ

“หลานไป๋ คุณว่าด้วยพลังวัตรของผมที่อยู่ในระดับหยวนยิงแล้ว ผมยังมีโอกาสที่จะเอาชนะหานต้งที่อยู่ในระดับเฟิงเฉินได้ไหม?” ฉิงเทียนถามอย่างหนักใจ

ไป๋กงหยางก็ได้ทุบอกของเขาแล้วกล่าว “ท่านอาจารย์อาฉิง ไม่ต้องถึงมือท่านหรอก ลำพังแค่ข้าคนเดียว ข้าก็สามารถจัดการเหล่าผู้บำเพ็ญตนในระดับเฟิงเฉินได้อย่างสบายๆ”

“พวกเขาบังอาจจับศิษย์น้องของข้าไป ข้าจะไม่ปล่อยให้พวกเขาอยู่บนโลกนี้ต่อแน่” ไป๋กงหยางพูดออกมาอย่างเกรี้ยวกราด ในโลกเซียนนั้น สำนักหยางพิสุทธิ์ของเขานั้นเคยแต่เล่นงานสำนักอื่น และไม่เคยโดนสำนักอื่นเล่นงานเช่นกัน!

“ดี! เมื่อใดที่เจอพวกเขา ผมจะปล่อยให้เป็นหน้าที่ของคุณจัดการก็แล้วกัน!” ฉิงเทียนผงกหัวอย่างพึงพอใจ มันเป็นวิธีที่ดีที่สุดแล้วที่จะปล่อยให้สัตว์ประหลาดระดับจินเซียนเป็นคนจัดการ

แต่ถึงแม้ไป๋กงหยางจะตกปากรับคำแล้วก็ตาม แต่ก็เผื่อเอาไว้ฉิงเทียนเองก็ต้องเตรียมตัวเช่นกัน เรื่องของพลังวัตรของเขาเองก็สำคัญมาก และเขาเองก็ไม่ได้บรรลุมานานมากแล้วด้วย

หากเราเปรียบทารกที่อยู่ในระดับหยวนยิง เท่ากับว่าผู้บำเพ็ญตนนั้นมีอีกหนึ่งชีวิตแล้ว ระดับเฟิงเฉินก็จะเทียบได้กับการฝึกทารกนั่นเอง เริ่มจากการแบ่งทารกนั้นออกจากกันเป็นตัวน้อย แล้วจากนั้นก็หลอมรวมทารกน้อยเหล่านั้นให้กลายเป็นหนึ่งเดียวอีกครั้ง

ฉิงเทียนก็ได้หยิบเอาลูกท้อเซียนออกมาจากแหวนเก็บของ แล้ววางเป็นวงกลมในห้องนั้น และนั่งลงอยู่ตรงกลางวง พลังวิญญาณในโม๋ตูนั้นมีเบาบางมาก และพลังวิญญาณในน้ำวิญญาณนั้นก็เบาบางไปสำหรับฉิงเทียนแล้วด้วย

ดังนั้นฉิงเทียนจึงได้เอาลูกท้อเซียนออกมาแทน พลังวิญญาณที่อยู่ในลูกท้อเซียนเหล่านี้นั้นมหาศาลมาก เพราะเป็นลูกท้อจากเขาฮัวกั่วซาน

“หลานไป๋ ผมอยากที่จะบรรลุชั้นเฟิงเฉิน คุณช่วยคุ้มกันผมหน่อยได้ไหม?” ฉิงเทียนหันไปบอกกับไป๋กงหยางที่อยู่ไม่ไกล

“ได้สิ!” แล้วไป๋กงหยางก็ได้นั่งลงขัดสมาธิกลางอากาศ แล้วจิตศักดิ์สิทธิ์ของเขาก็ได้ปกคลุมทั่วทั้งอาคารนี้

ฉิงเทียนที่อยู่ตรงกลางวงลูกท้อก็ได้นั่งลงขัดสมาธิแล้วหลับตาลง จิตของเขาก็ได้ดำดิ่งลงไปอย่างช้าๆ

VERIFYCAPTCHA_LABELยืนยัน