ร้านค้าจากแดนสวรรค์ (仙界淘宝) ข้ามได้รีรันเฉยๆของเก่าหาย นิยาย บท 322

บทที่ 322 ช่วยเหลือ (4)

ทันใดนั้นเอง ตัวเฉินชี่ก็ได้ห่อหุ้มไปด้วยแสงสีทอง แล้วตัวของเขาก็ได้เป็นเหมือนกับมนุษย์ทองคำของวัดเส้าหลินที่กับในหนัง

“โอ้ว! เข้ามาเลย!!” เฉินชี่คำรามลั่น

จ้าวก่างไม่พูดพร่ำทำเพลงอีก และรวบรวมพลังวิญญาณไปไว้ที่มือทั้งสองข้างของเขา แล้วระเบิดใส่ตัวของเฉินชี่

เสียงระเบิดดังสนั่นไปทั่วทั้งห้อง หมัดของจ้าวก่างและตัวของเฉินชี่นั้นได้ส่องแสงสว่างวาบออกมา

ด้วยแรงสะท้อนมหาศาลทำให้จ้าวก่างต้องถอยหลังออกมาหลายสิบก้าว “บ้าฉิบ เจ้าตัวใหญ่นี้สู้ยากเป็นบ้าเลย” จ้าวก่างสะบัดมือที่แดงของเขา

ส่วนเฉินชี่เองก็กระเด็นถอยออกมาหลายก้าวเช่นกัน ร่างกายทองคำของเขาเหลืออยู่แค่เพียงบริเวณมือของเขา

กลิ่นเลือดคละคลุ้งอยู่ในคอของเฉินชี่ เขานั้นได้พยายามฝืนอดกลั้นไม่ให้กระอักเลือดออกมา

“พี่ใหญ่! มีอีกคนอยู่ด้านหลัง!” ฉิงเทียนพูดเตือนเสียงดัง

เฉินเสี่ยวที่ไม่รู้ว่ามาจากไหน ได้วิ่งเข้าด้านหลังของจ้าวก่าง หมัดของเขานั้นได้เข้าประชิดจ้างก่างมากจนเกินไปทำให้จ้าวก่างไม่สามารถหลบได้

“ไอ้หนู วันนี้จะเป็นวันตายของแก!” เฉินเสี่ยวพูดด้วยเสียงแหลมสูงของเขา และการเคลื่อนไหวมือของเขานั้นไม่มีทีท่าจะหยุดเลยแม้แต่น้อย

เมื่อเห็นเช่นนี้จ้าวก่างก็คิดว่าแย่แล้วในใจ เขารู้ดีว่าเขาหลบไม่ทันแล้วได้แต่ต้องต้านรับเท่านั้น และในเวลานี้ก็ไม่มีเวลาให้เขาคิดแล้วด้วยนอกจากจะต้องลงมือทำอย่างเดียว

โดยอาศัยสัญชาตญาณ จ้าวก่างได้เค้นพลังวิญญาณทั้งหมดไปรวมกันไว้ที่หลังของเขาเพื่อต้านรับการโจมตีของเฉินเสี่ยว

“อั่ก” จ้าวก่างกระอักเลือดออกมาคำโต มีรอยคราบเลือดหลงเหลืออยู่บริเวณมุมปากของเขา

ฉิงเทียนจึงได้รีบช่วยเหลือจ้าวก่างด้วยการหยิบเอายาอมฤตออกมาจากแหวนเก็บของแล้วส่งให้กับจ้าวก่าง “พี่ใหญ่ทานยานี่ก่อน”

จ้าวก่างจึงรับยานั้นมาแล้วทานลงไป แล้วจู่ๆจ้าวก่างก็รู้สึกได้ถึงพลังวิญญาณที่มหาศาล ที่เอ่อล้นออกมาจากจุดศูนย์กลางของเขา จ้าวก่างที่อ่อนแรงเมื่อสักครู่นั้นก็กลับมามีกำลังวังชาขึ้นมาทันที

ส่วนเฉินชี่และเฉินเสี่ยวนะที่เห็นยาในมือของฉิงเทียน พวกเขาก็รู้สึกอยากได้มาเป็นของตัวเองทันที แต่ทว่าพวกเขานั้นพ่ายแพ้ต่อพลังของฉิงเทียนจึงยังไม่กล้าที่จะลงมือทำอะไร

ส่วนชายชราที่อยู่บนท้องฟ้าก็ได้บ่นพึมพำๆ “ยานั่นน่าจะเป็นยากู้หยวน แต่สามารถให้พลังที่มหาศาลเช่นนั้นได้อย่างไร?”

“ฮ่าๆ ช่างน่าสนใจมากขึ้นเรื่อยๆจริงๆ” ชายชราผู้นั้นมองดูแล้วก็หัวเราะออกมา

เมื่อเห็นว่าจ้าวก่างนั้นได้ฟื้นฟูพลังวิญญาณขึ้นมาบ้างแล้ว ฉิงเทียนก็ได้ยิ้ม “พี่ใหญ่ พี่คงยังไม่ไหวหรอก คอยดูผมก็แล้วกัน”

หลังจากที่พูดจบ โดยที่ทุกคนไม่ทันตั้งตัว ตัวของฉิงเทียนก็ได้เคลื่อนไหวในพริบตาเหลือเอาไว้แต่เพียงภาพติดตา จนกระทั่งปรากฏตัวตรงหน้าเฉินเสี่ยว แล้วฉิงเทียนก็ได้ยิ้มออกมา “ไอ้กะเทยลอบกัดพี่ชายของฉันเหรอ อยากลองไปบินดูสักหน่อยไหม?”

การที่ฉิงเทียนจู่ๆก็มาโผล่ตรงหน้าเขา ทำให้เฉินเสี่ยวตกใจมาก ว่าฉิงเทียนนั้นมาปรากฏตัวตรงหน้าเขาได้อย่างไร ทำให้เขาทำได้แต่ถอยหลบฉิงเทียนเท่านั้น

แต่ไม่ว่าเขาจะหลบอย่างไร เขาก็พบแต่ความสิ้นหวัง ฉิงเทียนนั้นสามารถตามเข้ามาหาเขาได้ตลอดพร้อมๆกับที่เขาหลบ

เมื่อเห็นว่าเขาคงไม่สามารถหลบฉิงเทียนได้แน่ๆแล้ว เฉินเสี่ยวก็ได้ตะโกนออกมาด้วยเสียงแหลมสูง “ไอ้หนู ไปลงนรกซ้า!” แล้วแสงสีแดงจากมือขวาของเขาก็ได้ซัดเข้าไปที่อกของฉิงเทียน

“ถ้านายไม่ตอบ ฉันเลือกให้นายเองก็ได้!” ฉิงเทียนยังคงพูดด้วยสีหน้าที่ยิ้มแย้ม

VERIFYCAPTCHA_LABELยืนยัน