บทที่ 350 เฝิงจ้าว
“เกิดอะไรขึ้นด้านล่างกันนะ ทำไมผู้คนถึงได้ไปกระจุกกันอยู่ตรงนั้น!” เฝิงจ้าวพูดขณะที่มองลอดหน้าต่างไปแล้วคิ้วขมวดจนคิ้วแทบติดกัน
เขาจึงได้เปิดประตูแล้วลงไปข้างล่างทันที วันนี้เฝิงจ้าวนั้นอารมณ์เสียมาก เพราะตำแหน่งรองประธานที่เขาหมายตาเอาไว้นั้นถูกแย่งไปแล้ว และการที่เห็นผู้คนพากันมากระจุกกันอยู่ที่หน้าบริษัทในเวลาทำงานเช่นนี้ทำให้เขาหงุดหงิดมากขึ้นไปอีก
อีกทางด้านหนึ่ง ทั้งสี่คนนั้นรวมเจียงถิงลงต่างก็ไปนอนอยู่ที่พื้น หนึ่งในนั้นมีคนที่ครางออกมาด้วยเสียงค่อยๆ และทุกคนที่อยู่รอบๆต่างก็มองมาที่ฉิงเทียนด้วยความตกใจ และคิดว่าคนคนนี้เป็นใครกันแน่ ทำไมถึงได้เก่งศิลปะป้องกันตัวขนาดนี้
“มัวแต่มามุงดูอะไรกันอยู่ที่นี่ ไม่มีงานการทำกันรึยังไง? เดี๋ยวก็หักเงินเดือนๆนี้ซะดีไหม?” เฝิงจ้าวกล่าวขณะที่จ้องไปที่ฉิงเทียนด้วยความโกรธ
แล้วผู้คนโดยรอบเมื่อเห็นว่าเฝิงจ้าวมาต่างก็พากันแยกย้ายไป เหลือแต่เพียงคนที่นอนอยู่บนพื้นอย่างเจียงถิงที่หน้าบวมฉึ่งเป็นหัวหมู แล้วเขาก็ได้ไปกอดขาของเฝิงจ้าวแล้วร้องไห้คร่ำครวญ “คุณเฝิงครับ คุณจะต้องล้างแค้นให้ผมนะครับ!”
ใบหน้าที่หล่อเหล่าของเฝิงจ้าวนั้นก็ได้แสดงสีหน้าขยะแขยงออกมา “นี่มันเกิดอะไรกันขึ้น?”
เมื่อได้ยินที่เฝิงจ้าวถาม เจียงถิงก็ได้รีบลุกขึ้นแล้วชี้ไปที่ฉิงเทียนและพูดด้วยสีหน้าโศกเศร้า “คุณเฝิงครับ เจ้าหนุ่มคนนี้บอกว่าเขาเป็นพนักงานใหม่ของบริษัทเราครับ แต่ผมบอกไปว่าบริษัทของเราไม่ได้รับพนักงานใหม่ จึงเกิดการโต้เถียงกัน แล้วชายคนนั้นก็เข้าทำร้ายผมเพราะผมไม่เห็นด้วยกับเขาครับ”
“ดูที่หน้าของผมสีครับ ผมถูกเขาทำร้ายจนน่วมเลยครับ ฮือๆ คุณจะต้องแก้แค้นให้ผมนะครับ” เจียงถิงกล่าวขณะที่ตาอ้วนๆของเขาก็ได้บีบเค้นน้ำตาออกมา
แล้วผู้คนรอบต่างก็พลันรู้สึกขยะแขยงขึ้นมา แม้แต่เฝิงจ้าวเองยังอดไม่ได้ที่จะทุบเขา เป็นถึงชายร่างใหญ่กลับมากอดขาของเขาร้องไห้เช่นนี้อีก เขาไม่ชอบผู้ชายแบบนี้
เฝิงจ้าวเตะเจียงถิงออกไปข้างๆด้วยขาของเขา หลังจากที่มองไปที่ฉิงเทียนด้วยสายตาที่เย็นชาแล้ว เฝิงจ้าก็ได้พูดอย่างวางท่า “คุณควรจะบอกดีๆได้แล้วว่าคุณเป็นใครกันแน่”
“ผมบอกคุณไปแล้วไง ว่าผมเป็นพนักงานใหม่ของบริษัทนี้” ฉิงเทียนก็ได้ตอบกลับไปอย่างเย็นชาแล้วเดินไปที่ประตูบริษัท
คราวนี้ ไม่มีใครที่กล้าขวางฉิงเทียนแล้ว เพราะมีตัวอย่างให้เห็นอยู่ข้างหน้าพวกเขาแล้ว
ในเวลานี้เฝิงจ้าวรู้สึกแย่และโกรธจัดขึ้นมา เมื่อเห็นคนที่ไม่สนใจเขาแล้วเดินเข้าบริษัทหน้าตาเฉย เฝิงจ้าวก็ได้ตัดสินใจแล้วว่าไม่ว่าชายคนนี้จะเป็นใคร แต่ถ้าเมินเขาเช่นนี้ก็มีคำเดียวที่จะให้คือ “ตาย”
“เร็วเข้า ใครก็ได้หักขาเขาและโยนเขาออกจากบริษัทเดี๋ยวนี้!” เฝิงจ้าวกล่าวด้วยสีหน้าที่ดุดันจนเกือบจะบูดเบี้ยว
แต่ทว่าทันทีที่เขาพูดออกไป ก็ได้มีหมัดมาโผล่ที่ข้างหน้าเขาทันที และสายเกินไปที่จะหลบด้วย จึงโดนเข้ากับจมูกของเฝิงอย่างจัง จมูกของเขายุบลงไปและมีเลือดไหลออกมา
“อุ๊ อ๊าก!” เฝิงจ้าวกรีดร้อง และกุมจมูกของเขาแล้วลงไปนั่งคุกเข่ากับพื้น
กลุ่มคนที่อยู่ด้านหลังเขาต่างก็พากันตกใจ พวกเขาไม่คิดว่าฉิงเทียนนั้นจะรวดเร็วขนาดนี้ โดยที่พวกเขาไม่ทันทีจะรู้ตัว เฝิงจ้าวก็ได้ทรุดลงไปนั่งกับพื้นพร้อมกับกำเดาไหล โดยเฉพาะเจียงถิงที่มองดูจมูกของเขาและรีบเอามือปิดจมูกของเขาแล้วรีบวิ่งถอยห่างออกมาทันที
“คุณเฝิงครับ!” รปภ.คนหนึ่งที่อยู่ด้านหลังเขาก็ได้ตะโกนขึ้นมา แล้วรีบวิ่งไปประคองเฝิงเจ้าลุกขึ้นมาก่อนที่จะถอยออกมา
“มันทำฉัน, มันทำฉัน ใครก็ได้จัดการกับไอ้หมอนี่ได้ฉันจะให้ล้านนึง” เฝิงจ้าวบีบจมูกของเขาที่มีเลือดไหนออกมาอย่างต่อเนื่อง แล้วด้วยความโกรธจึงได้พูดตะโกนออกมา ตั้งแต่เด็กเขาไม่เคยต้องเป็นผู้แพ้เช่นนี้มาก่อน
เมื่อได้ยินว่าล้านหยวนผู้คนต่างก็พากันฮือฮา แต่เมื่อพวกเขาได้เห็นสภาพที่ฉิงเทียนทำแล้ว ก็ไม่มีใครที่กล้าที่จะออกมา
เฝิงจ้าวที่พบว่าไม่มีใครกล้าออกมาเลยจึงได้ตะโกนออกไป “สองล้านบวกกับเลื่อนขั้น”
ทันทีที่เขาพูดเช่นนี้ ก็ได้มีรปภ.ร่างใหญ่และบึกบึนมากโผล่ออกมาจากไหนอยู่ด้านหลังของฉิงเทียน ซึ่งดูเหมือนจะถูกฝึกมาบ้าง
แล้วรปภ.คนหนึ่งก็ได้ตะโกนออกมา “ไอ้หนู แกบังอาจทำร้ายคุณเฝิงคนอยากที่จะตายมากสินะ!”
แล้วเขาก็ได้พุ่งมาต่อยเข้าที่หน้าของฉิงเทียนด้วยหมัด ด้วยกำลังที่รุนแรงของเขา แน่นอนว่าเขานั้นเคยผ่านการฝึกที่เข้มงวดและมีประสบการณ์การสู้รบมาก่อน
แล้วผู้คนโดยรอบต่างก็สีหน้าซีดขึ้นมาด้วยความกลัว จากในมุมมองของพวกเขา เขารู้จักชายคนนี้ดีเขาเป็นอดีตทหารในหน่วยพิเศษ ในความคิดของพวกเขานั้น ฉิงเทียนนั้นไม่อาจเป็นคู่ต่อสู้ของเขาได้อย่างแน่นอนถึงฉิงเทียนจะฝึกศิลปะการป้องกันตัวมาบ้างก็เถอะ
ผลั่ก!
แล้วภาพที่ฉิงเทียนถูกต่อยลอยนั้นหาได้เกิดขึ้นไม่ ในขณะที่รปภ.คนนั้นได้พุ่งเข้ามาต่อยฉิงเทียน เขาก็ได้ต่อยสวนกลับไปด้วยหมัดที่รุนแรง แล้วจากนั้นก็ตามมาด้วยอีกหมัดอย่างรวดเร็วเข้าไปที่อกของคู่ต่อสู้ กระแทกจนทำให้รปภ.คนนั้นกระเด็นออกมา
“ว้าว” แล้วก็มีเสียงร้องดังขึ้นมาจากรอบๆตัวเขา เฝิงจ้าวนั้นมีท่าทีตกใจมาก เขานั้นรู้ดีว่ารปภ.คนนั้นเคยผ่านการฝึกที่เข้มงวดมาก่อน แค่เขาคนเดียวด้วยมือเปล่าก็สามารถจัดการกับนักเลง 2-3 คนที่มีอาวุธครบมือได้อย่างสบายๆ
ซึ่งสามารถเรียกได้ว่าเขานั้นเป็นสุดยอดรปภ. ถึงแม้ว่าจะไม่สามารถเทียบได้กับพวกยอดยุทธ์ก็ตามที แต่เขาก็ยังเก่งได้ 1 ใน 10 ของคนเหล่านั้น
แต่ทว่า รปภ.ร่างใหญ่คนนั้นกลับถูกซัดจนลอยกลางอากาศด้วยหมัดของฉิงเทียนแค่หมัดเดียว และเขาก็หมดเรี่ยวแรงต่อต้านทันที
เขานั้นเคยคิดที่จะจ้างรปภ.คนนี้มาเป็นบอดี้การ์ดของเขามาโดยตลอด แต่ในตอนนี้คนคนนั้นได้ถูกฉิงเทียนต่อยจนลงไปนอนแล้ว
เฝิงจ้าวรู้สึกกลัวขึ้นมา ในเมื่ออีกฝ่ายสามารถที่จะทำให้รปภ.คนนั้นลงไปนอนกองได้ มันก็เป็นเรื่องง่ายที่จะจัดการกับเขาเช่นกัน สีหน้าของเขาซีดขึ้นมาด้วยความหวาดกลัว และเขาก็ไม่สนใจอาการเจ็บปวดที่จมูกของเขาแล้วและรีบถอยห่างออกมาทันที
“ก็แค่หนูขี้ขลาด! แต่เราก็ทำร้ายคนตั้งแต่วันแรกที่เริ่มงานเลยวุ๊ย ชื่อเสียงเราคงได้ไม่ดีแน่ๆ” ฉิงเทียนลูบจมูกของเขา
แล้วก็เดินเข้าประตูไปโดยที่ไปในอาคารต่อ โดยที่ไม่มีใครกล้าห้ามฉิงเทียนอีก
หลังจากที่เข้ามาในอาคาร ฉิงเทียนก็รู้สึกงุนงง เพราะเขานั้นไม่รู้ว่าห้องทำงานของเสวี่ยเอ๋ออยู่ที่ไหน เขาจึงไม่ได้ทางเลือกนอกจากต้องไปติดต่อกับประชาสัมพันธ์
ผู้หญิงสองคนที่อยู่ที่ประชาสัมพันธ์เมื่อเห็นฉิงเทียนโผล่เข้ามา หนึ่งในนั้นก็ได้มองมาที่ฉิงเทียนด้วยสายตาที่ราวกับดอกไม้ผลิและใบหน้าที่กำลังหลงใหล “ว่ายังไงสุดหล่อ มีแฟนหรือยังจ๊ะ? สนใจจะคบกับฉันหน่อยไหม?”

VERIFYCAPTCHA_LABEL
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ร้านค้าจากแดนสวรรค์ (仙界淘宝) ข้ามได้รีรันเฉยๆของเก่าหาย