ร้านค้าจากแดนสวรรค์ (仙界淘宝) ข้ามได้รีรันเฉยๆของเก่าหาย นิยาย บท 376

บทที่ 376 ก่อตั้งสำนัก

“หืม ทำไมอยู่ดีๆเจ้าหนูนี่ถึงได้คิดถึงข้าที่เป็นอาจารย์ขึ้นมาได้?” หงจวินเหล่าจู่มองดูข้อความของฉิงเทียนแล้วพูดอย่างสงสัย แต่เขาก็ยังเลือกรับสาย

“เจ้าหนู ทำไมอยู่ดีๆวันนี้เจ้าถึงได้จำอาจารย์ของเจ้าขึ้นมาได้?” หงจวินเหล่าจู่ถามฉิงเทียนขณะนั่งไขว่ห้าง ซึ่งมาดดูไม่ค่อยเหมือนนักพรตเต๋าเท่าไรนัก

“ฮะๆ ท่านอาจารย์พูดอะไรน่ะครับ ไม่มีทางที่ผมจะจำอาจารย์ของตัวเองไม่ได้หรอกครับ” ฉิงเทียนพูดตอบล้อเล่นกลับไปโดยไม่ได้ตั้งใจ

เจ้าเด็กนี่มันเป็นใครกัน? ข้าที่เป็นถึงปรมาจารย์ของทั้งสามโลก แต่กลับถูกเจ้าเด็กนี้ล้อเล่นเช่นนี้ ซึ่งฉิงเทียนนั้นก็หาได้รู้ไม่ว่าเขานั้นกำลังล้อเล่นอยู่กับใคร?

“ยังจะมาทำเป็นเล่นลิ้นอีก มีอะไรก็ว่ามาอาจารย์ของเจ้าไม่ได้ว่างนักหรอกนะ” หงจวินเหล่าจู่พูดโดยไม่ไว้หน้าฉิงเทียน

ฮึ่ม อาจารย์ของเราบ้าอะไร! ฉิงเทียนพูดว่าเขาในใจ เขาเห็นหลี่ว์ต้งปิงที่เป็นอาจารย์ของฉิงหยูที่ยังให้เงินและสิ่งของ แล้วยังให้ไป๋กงหยางช่วยสอนวิชาอีก แล้วมาดูตัวเขาที่มีอาจารย์ที่พูดกับเขาเช่นนี้ ทำไมอาจารย์ของเขากับของฉิงหยูถึงได้ต่างกันเช่นนี้

แต่ถึงแม้ฉิงเทียนจะพูดด่าว่าเขาในใจ แต่ฉิงเทียนก็ได้ยิ้มและถาม “ท่านอาจารย์ครับ ข้าอยากจะถามว่าสำนักของพวกเราจะใช้ชื่อว่าอะไรดีครับ?”

“ทำไมเจ้าถึงได้ถามข้าเรื่องนี้?” หงจวินเหล่าจู่มองไปที่ฉิงเทียนอย่างสงสัยแล้วถาม เขาหงจวินเหล่าจู่ที่เป็นถึงอาจารย์ปู่ของศาสตร์นับหมื่น

ที่บอกว่าเป็นอาจารย์ปู่ของศาสตร์นับหมื่นนั้น เพราะเขาคืออาจารย์ปู่ของศาสตร์เต๋า จึงสามารถเรียกได้ว่าผู้บำเพ็ญเพียรทุกคนบนโลกนั้นล้วนแล้วแต่คือลูกศิษย์ของหงจวินเหล่าจู่

ฉิงเทียนเกาหัวของเขาอย่างเขินๆแล้วพูด “ท่านอาจารย์ ผมคิดจะตั้งสำนักขึ้นที่โลกน่ะครับ”

“เจ้าอยากจะตั้งสำนักอย่างนั้นรึ?” หงจวินเหล่าจู่ถามอย่างตกใจ

“เอ่อ ไม่ได้เหรอครับ?” ฉิงเทียนมองไปที่หงจวินเหล่าจู่ที่กำลังลังเลด้วยความกลัวว่าเขาจะไม่ตกลง

หงจวินเหล่าจู่ก็ได้ผงกหัวแล้วกล่าว “ได้สิ ทำไมจะไม่ได้ล่ะ ถ้าเจ้าอยากจะตั้งชื่อสำนักเจ้าก็ตั้งเองไปเลย ถ้าเจ้าไม่มีธุระอะไรแล้ว ข้าวางสายล่ะ” ช่างน่าขันยิ่งนัก เขาที่เป็นถึงอาจารย์ปู่ของทุกศาสตร์ จะมามีสำนัก

“เดี๋ยวก่อนครับท่านอาจารย์! อย่างที่ท่านเห็นผมยังต้องการสิ่งของอีกมากในการตั้งสำนัก แล้วผมยังไม่ค่อยจะมีเงินอีกด้วย ขอท่านอาจารย์ได้โปรดช่วยเหลือศิษย์ด้วย!” ฉิงเทียนมองไปที่หงจวินเหล่าจู่ด้วยสีหน้าแบบพ่อค้าหน้าเลือด ในคราวนี้เขาจะต้องขูดรีดอาจารย์ของเขาให้ได้

“เจ้า! ข้าคิดอยู่แล้วว่าจะต้องไม่มีอะไรดีถ้าเจ้าเด็กนี่ติดต่อมา!” หงจวินเหล่าจู่ยิ้มและพูดต่อว่าเขา ด้วยการสะบัดมือของเขา ก็ได้มีถุงเก็บของใบหนึ่งปรากฏอยู่ในมือของฉิงเทียน แล้วจากนั้นก็วางสายโทรศัพท์ไป

“ขอบพระคุณมากครับท่านอาจารย์” ฉิงเทียนกล่าวแล้วเปิดถุงเก็บของออกมาด้วยรอยยิ้ม

เมื่อเห็นของที่อยู่ข้างในกระเป๋าเก็บของแล้ว ฉิงเทียนก็ต้องตกใจ!

“เยอะมาก! ท่านอาจารย์ช่างใจป้ำอะไรอย่างนี้” มีความกว้างหลายพันตารางเมตรในถุงเก็บของนั้น และยังมียามากมาย อาวุธและวิชาต่างๆรวมอยู่ด้วย

“อะไรใจป้ำเหรอ?” ซูเสวี่ยถามอย่างสงสัย

“ที่ผมพูดก็เพราะมันเป็นเรื่องยากที่อาจารย์ของผมใจดีมอบของแบบนี้น่ะสิ!” ฉิงเทียนยิ้มแล้วเก็บถุงเก็บของไว้ในแหวนเก็บของ แล้วเปลี่ยนเรื่องพูด “ท่านอาจารย์ของผมอนุญาตให้ตั้งสำนักแล้ว และท่านยังบอกให้เราตั้งชื่อสำนักได้ตามต้องการด้วย”

“จริงเหรอ? เยี่ยมไปเลยแล้วพวกเราจะตั้งชื่อว่าอะไรดีล่ะคะ?” ซูเสวี่ยถามอย่างตื่นเต้น

“นั่นสิ ทุกคนมารวมหัวช่วยกันคิดชื่อกันเถอะ!” ฉิงเทียนกล่าว

VERIFYCAPTCHA_LABELยืนยัน