ร้านค้าจากแดนสวรรค์ (仙界淘宝) ข้ามได้รีรันเฉยๆของเก่าหาย นิยาย บท 377

บทที่ 377 ถ่ายทอดวิชา

กลั้นลมหายใจตั้งสมาธิ รับรู้ถึงพลังลมปราณในร่างกาย แล้วค่อยๆให้ไหลผ่านไปตามร่างกายอย่างช้าๆตามวิชา “หลักซ่างชิง” อย่าวนเป็นสามวงเล็กๆ แต่จงวนเป็นวงใหญ่ๆ” ฉิงเทียนเริ่มทำการสอนผู้เฒ่าซูและคนอื่นๆให้ทำการฝึกวิชา

ถึงแม้ว่าจ้าวก่างกับพรรคพวกนั้นจะเคยฝึกเช่นนี้มาก่อนแล้ว แต่เมื่อเทียบกับวิชาหลักซ่างชิงแล้ว วิชาที่เขาฝึกก่อนหน้านั้นไม่ต่างอะไรไปจากของปลอมเลย ในเวลานี้พวกเขาต่างก็พากันเปลี่ยนวิธีการฝึกไปตามวิถีหลักซ่างชิง

ฉิงเทียนก็ได้พบสถานที่ที่มีพลังวิญญาณที่แข็งแกร่ง ถึงแม้ว่าบนเกาะดอกท้อนั้นจะมีพลังวิญญาณที่หนาแน่นมากกว่าภายนอกหลายเท่า แต่เขาก็ยังพบสถานที่ที่มีพลังวิญญาณที่เข้มข้นมากขึ้นไปอีก ซึ่งจากตรงจุดนี้ก็ได้แสดงให้เห็นว่าเป็นเพราะตัวตนของฉิงเทียนที่เป็นเทพเจ้าที่

ฉิงเทียนจึงนำลูกท้อหลายสิบลูกออกมาจากแหวนเก็บของแล้ววางเอาไว้บนดิน แล้วจากนั้นก็หยิบมาเข้าปากเขา “ลูกท้อดี!” ลูกท้อเหล่านี้มีพลังวิญญาณมากกว่าลูกท้อของเขาฮัวกั่วซานเสียอีก เขาแค่กัดไปแค่คำเดียว ฉิงเทียนก็รู้สึกผ่อนคลายขึ้นมาทันที

ฉิงเทียนนั้นรู้มานานแล้วว่าการบำเพ็ญเพียรของเขานั้นเร็วมากเกินไป ทำให้พื้นฐานของเขาอยู่ในสภาพไม่เสถียร จากการต่อสู้ครั้งที่ผ่านมากับโจวเจี้ยน ฉิงเทียนก็เริ่มรู้สึกชัดมากขึ้น ซึ่งปล่อยแบบนี้ต่อไปก็อาจจะเกิดปัญหาขึ้นมาได้ ดังนั้นฉิงเทียนจึงได้ตัดสินใจที่จะเสริมพื้นฐานให้แน่นขึ้น เพราะอีกไม่ช้าเขาก็จะต้องไปที่โลกผู้บำเพ็ญเพียรและตามหาสำนักซูซาน

ดังนั้นฉิงเทียนจำเป็นที่จะต้องลดการใช้งานของวิเศษ และทำการลดพลังวัตรของตัวเองเพื่อฝึกฝนพื้นฐาน แล้วจากนั้นก็ค่อยบรรลุการบำเพ็ญเพียร

แล้วในเวลานี้เขาก็ได้ทำการสอนทุกคน และทำการฝึกฝนพื้นฐานของตัวเองไปพร้อมกัน

“ถ้าเราได้สู้กับคนอย่างโจวเจี้ยนอีก พลังวัตรของเราจะต้องเพิ่มพูดมากขึ้นแน่ๆ” ฉิงเทียนอดไม่ได้ที่จะชื่นชมเขา และเขาก็รู้ดีว่าเวลานั้นอยู่อีกไม่ไกล

ฉิงเทียนเรียกให้ซูเสวี่ยมาหา แล้วส่งถุงเก็บของให้กับเธอแล้วกล่าว “เสวี่ยเอ๋อ เธอเก็บถุงเก็บของนี้เอาไว้นะ ถ้าพวกเขาขาดเหลืออะไรก็ให้ของในถุงนี้ไป แต่พวกยาจะปล่อยให้ใช้สุ่มสี่สุ่มห้าไม่ได้” ที่ฉิงเทียนไปให้พวกเขาใช้ตามใจชอบนั้นไม่ใช่เพราะเขาหวง แต่เป็นเพราะเขากลัวว่าพวกเขาจะติดยาได้ ดังนั้นเขาจึงได้ไม่คิดที่จะให้ทุกคนทั้งหมดในคราวเดียว

“ได้สิ ฉิงเทียนคุณเองก็ต้องระวังตัวด้วยนะ แล้วฉันจะรอการกลับมาของคุณค่ะ” แล้วน้ำตาก็ได้ไหลออกมาจากดวงตากลมโตของซูเสวี่ยอย่างช่วยไม่ได้

“ไม่เป็นไร ที่รักของคุณมีถาวเป่าสวรรค์อยู่นะ จะมีอะไรเกิดขึ้นกับผมได้อย่างไร?” ฉิงเทียนเช็ดน้ำตาของซูเสวี่ยแล้วกล่าว “ไม่เอาไม่ร้องสิ หมดสวยหมดแล้ว”

“ถ้าฉันไม่สวย แล้วจะมาสนฉันทำไม?” ซูเสวี่ยจ้องไปที่ฉิงเทียนด้วยสีหน้าดุ

“ใครจะกล้า ที่รักของผมสวยตลอดเวลาอยู่แล้ว” ฉิงเทียนยิ้มให้กับซูเสวี่ย

“หึ ช่างกล้าพูด”

ประเทศจีน

ทั่วทั้งสมช.ก็ได้เริ่มออกปฏิบัติการออกตามหาฉิงเทียน ซึ่งอย่างที่คิดเอาไว้พวกเขาได้เริ่มออกตามหาที่บ้านของซูเสวี่ยก่อนแต่ก็ไม่พบฉิงเทียน

เซวียนหยวนหูที่อยู่ในห้องทำงานที่สมช.ก็ได้ตะโกนออกมาอย่างเกรี้ยวกราด “พวกแกทำบ้าอะไรกันอยู่? ทำไมถึงไม่พบใครเลย?”

ศิษย์น้องสามของเขาถูกฆ่าในพื้นที่รับผิดชอบของเขาเอง และเขาก็กลับไม่พบข่าวคราวอะไรเพิ่มเติมเลยในสามวันมานี้ เรากับถูกชกหน้ายังไงอย่างงั้น

“ผู้อำนวยการครับ ประเทศจีนมันกว้างใหญ่เกินไปนะครับ แล้วยิ่งไปกว่านั้นทางสมช.เขตโม๋ตูก็ไม่ให้ความร่วมมือกับพวกเราด้วยครับ” มีคนคนหนึ่งพูดขึ้นมาอย่างช่วยไม่ได้

VERIFYCAPTCHA_LABELยืนยัน