ร้านค้าจากแดนสวรรค์ (仙界淘宝) ข้ามได้รีรันเฉยๆของเก่าหาย นิยาย บท 378

บทที่ 378 เขาฮัวกั่วซาน

การปิดบังตัวตนนั้นเป็นสิ่งที่สำคัญที่สุดก่อนที่จะไปที่โลกเซียน และฉิงเทียนเองก็วางแผนที่จะไปที่โลกเซียนเพื่อไปพบกับองค์หญิงแปดฮ่าวอวิ๋น

ฉิงเทียนหยิบเอาตราประทับมาแล้วบริกรรมคาถาอย่างเงียบๆ แล้วทันใดนั้นสิ่งรอบตัวเขาก็ได้เปลี่ยนไป

……………….

“ที่นี่คือโลกเซียนอย่างนั้นเหรอ?” เมื่อฉิงเทียนลืมตาขึ้นมา เขาก็พบว่าสภาพแวดล้อมรอบตัวเขานั้นต่างไปจากที่ๆเขาเคยขึ้นมาครั้งก่อน

ซึ่งเขาพบว่าตัวเองอยู่ที่ภูเขาที่เต็มไปด้วยผลไม้และดอกไม้ และพืชพรรณที่อุดมสมบูรณ์มาก ซึ่งอุดมสมบูรณ์มากกว่าป่าบนโลกหลายเท่านัก และห่างออกไปไม่ไกลก็พบฝูงลิงที่กำลังเล่นไล่จับอยู่ใต้ต้นไม้ใหญ่ที่เต็มไปด้วยดอกไม้และผลไม้!

และไม่ไกลจากที่นี่มีน้ำตกขนาดใหญ่ไหลลงแม่น้ำอย่างรุนแรงจนเกิดเป็นคลื่น

“ทำไมที่นี่ถึงได้ดูเหมือนกับเขาฮัวกั่วซานตามบรรยายไว้ในหนังสือจังเลยนะ?” ฉิงเทียนคิดในใจขณะที่มองดูเหล่าลิงที่อยู่ในหุบเขานี้

ขณะที่ฉิงเทียนกำลังสงสัยอยู่นั้นเอง เขาก็รู้สึกได้เย็นๆขึ้นมาที่คอ เมื่อพบว่ามีหอกทองคำกำลังจ่ออยู่ที่คอของเขา แล้วจากนั้นก็พบว่ามีฝูงลิงที่กำลังถืออาวุธต่างๆครบมือกำลังล้อมฉิงเทียนเอาไว้

“เจ้าเป็นสายลับถูกส่งมาจากที่ไหนกัน แล้วใครส่งเจ้ามายังเขาฮัวกั่วซานของพวกข้า?”

“อะไรนะเขาฮัวกั่วซาน?” ฉิงเทียนรู้สึกตกใจที่พบว่าเขาอยู่ที่เขาฮัวกั่วซานจริงๆ ไม่ใช่ว่าตำแหน่งวาร์ปของเขาควรจะเป็นที่เมืองสวรรค์ไม่ใช่เหรอ? แล้วทำไมถึงได้กลายเป็นที่เขาฮัวกั่วซานไปได้

“ตอบมาเร็วเข้า ใครส่งเจ้ามาที่นี่! ไม่อย่างนั้นข้าจะส่งเจ้าไปหายมบาลเดี๋ยวนี้แหละ!” เจ้าลิงตัวน้อยที่ถือหอกจ่อคอของเขาก็ได้ถามเขาอย่างเร่งรีบ

ฉิงเทียนยิ้มและมองไปที่เจ้าลิงน้อยแล้วถาม “แล้วคุณคิดว่าผมเป็นสายลับมาจากที่ไหนล่ะ?”

“ฮึ่ม ข้าก็คิดว่าเจ้าถูกส่งมาจากสวรรค์น่ะสิ!” เจ้าลิงน้อยก็ได้ชี้มาที่ฉิงเทียนอย่างมั่นใจ

“ฮ่าๆ แต่ว่าผมเป็นเพื่อนของราชาของพวกคุณนะ” ฉิงเทียนว่าตอนแรกเขามาที่โลกเซียนเพื่อที่จะพบกับคนรู้จักแท้ๆ แต่กลับกลายเป็นว่าเขามาที่เขาฮัวกั่วซานโดยไม่ได้ตามหาคนแทนเสียได้

“เจ้าบอกว่าเจ้าเป็นสหายขององค์ราชาของพวกข้าอย่างนั้นรึ?” เจ้าลิงน้อยก็ได้มองไปที่ฉิงเทียนอย่างสงสัย สหายของราชาของเขานั้นล้วนแล้วแต่เป็นตัวตนในระดับจินเซียน แต่ผู้ที่อยู่ตรงหน้าเขานั้นพลังวัตรยังไม่ถึงแม้แต่ระดับเซียนด้วยซ้ำ องค์ราชานั้นจะมีเพื่อนเช่นเขาได้อย่างไร

“หึ เจ้าคิดจะหลอกข้างั้นเหรอ? เจ้าไม่ใช่แม้แต่เซียน จะมาเป็นสหายขององค์ราชาของพวกข้าได้อย่างไร? เด็กๆจับมันมัดเอาไว้แล้วเอาไปขัง”

“ได้ขอรับ…”

แล้วฝูงลิงก็พากันจับมัดมือฉิงเทียน โดยไม่รอให้ฉิงเทียนได้อธิบาย

“ผมเป็นเพื่อนของราชาของพวกคุณจริงๆนะ ชื่อของผมคือฉิงเทียน!” ฉิงเทียนตะโกนดังลั่น ทำไมเจ้าลิงจ๋อพวกนี้ถึงได้ไร้เหตุผลกันขนาดนี้นะ

หลังจากนั้นสักพัก ฉิงเทียนก็ถูกมัดติดกับไม้ไผ่โดยเจ้าลิงจ๋อ แล้วลิงทั้งสิบตัวก็ได้แบกฉิงเทียนไปอย่างอารมณ์ดี

แต่ไม่ใช่ว่าฉิงเทียนนั้นไม่อยากขัดขืน แต่พลังวัตรของเจ้าลิงจ๋อพวกนี้นั้นสูงกว่าเขาเสียอีก ฉิงเทียนจึงไม่กล้าแม้แต่จะขยับมือ

“เอาเจ้าสายลับนี่ไปขัง เดี๋ยวข้าจะรีบไปหาท่านพ่อแล้วแจ้งเรื่องนี้!” เจ้าลิงน้อยที่เป็นผู้นำร้องอย่างมีความสุข

อีกทางด้านหนึ่ง วันนี้มีการชุมนุมของเหล่าราชาปีศาจของเผ่าปีศาจ ซึ่งจริงๆแล้วก็เป็นแค่การดื่มสังสรรค์ของเหล่าราชาปีศาจในถ้ำม่านน้ำตก

“เจ้าน้องลิง ทำไมเจ้าแท่งเผ็ดนี่มันถึงได้อร่อยนักนะ มันทำเอาข้ารู้สึกแย่ในช่วงนี้ไปเลย” ราชาปีศาจปักษาพูดด้วยสีหน้าที่ตรอมตรม

ทางด้านตรงข้าม ราชาปีศาจวัวก็ได้ยกแก้วเหล้าขึ้นมาดื่มแล้วกล่าว “ใครว่าไม่ล่ะ ภรรยาของข้าเองก็สั่งให้ข้าไปหามาอยู่เนี่ยบอกว่าถ้าเอาแท่งเผ็ดกลับมาไม่ได้ จะไม่ให้ข้าเข้าบ้านเนี่ย”

“ฮ่าๆ เจ้าจะกลัวไปทำไมเจ้าวัว? ไม่ใช่ว่าเจ้ายังมีบ้านน้อยไม่ใช่รึไง?” ราชาปีศาจปักษาหัวเราะ

VERIFYCAPTCHA_LABELยืนยัน