ร้านค้าจากแดนสวรรค์ (仙界淘宝) ข้ามได้รีรันเฉยๆของเก่าหาย นิยาย บท 379

บทที่ 379 ราชาปีศาจบ้าคลั่ง

ณ ถ้ำหลังม่านน้ำตก

เหล่าราชาปีศาจต่างก็พากันร้องคร่ำครวญขณะที่พาตัวฉิงเทียนมายังที่แห่งนี้! เมื่อพามาจนถึงในถ้ำพวกเขาไม่รอช้า จับฉิงเทียนหมุนตัว 360 องศาจับนั่งลงทันที

เหล่าฝูงลิงในเขาฮัวกั่วซานแต่ละคนต่างก็สงสัยว่าเจ้ามนุษย์ผู้นี้มีพลังอะไร? ถึงได้ทำให้เหล่าราชาปีศาจถึงได้พากันมีท่าทีเช่นนั้นเมื่อพบเจอเขา

“เดี๋ยวก่อนนะ เดี๋ยวก่อน พวกคุณต้องการอะไรกันแน่?” ฉิงเทียนถามอย่างช่วยไม่ได้

เหล่าราชาปีศาจเมื่อได้ยินที่ฉิงเทียนถาม จากที่ทำสีหน้าสลดเมื่อสักครู่ก็ได้เปลี่ยนเป็นยิ้มขึ้นมาทันที “น้องฉิงเจ้าสัญญากับพวกเจ้าก่อน แล้วพวกข้าจะไม่ลงมือทำอะไร”

เขามองไปที่เหล่าราชาปีศาจที่พากันนั่งลงเช็ดน้ำตาน้ำมูกอย่างยินดี เมื่อเห็นเช่นนี้ฉิงเทียนก็อดไม่ได้ที่จะชักสีหน้ามืดดำขึ้นมาทันที อย่างที่คนพูดเอาไว้ข้างนอกสุกใส ข้างในเป็นโพรงแน่ๆ

“ฮ่าๆ ฉิงเทียนมาทางนี้หน่อยข้าจะแนะนำให้เจ้าได้รู้จักกับพี่สะใภ้และหลานชายของเจ้า” แล้วซุนหงอคงก็ได้แนะนำให้รู้จักกับนางฟ้าจื่อเสียและเจ้าลิงน้อยที่จับเขาเมื่อสักครู่ “นี่คือพี่สะใภ้ของเจ้าจื่อเสีย ส่วนคนนี้คือหลานของเจ้า ซุนป๋อ”

“สวัสดีครับอาซ้อ!”

“สวัสดีน้องฉิง!” นางฟ้าจื่อเสียก็ได้ยิ้มตอบ

ส่วนซุนป๋อเองก็ได้ยื่นมือมาหาฉิงเทียน “ท่านอาขอรับ พวกเราเจอกันครั้งแรกทั้งที คือว่านะ….”

“น้องฉิง เสี่ยวป๋อเป็นหลานของเจ้า เจ้าก็ควรจะมอบของขวัญให้สักหน่อยนะ และพี่สะใภ้ของเจ้าก็อยู่ที่นี่ด้วยนะ”

ของขวัญ ดวงตาของฉิงเทียนก็ดำมืดขึ้นมา ทำไมเขาถึงได้รู้สึกเข้ามาที่ร้านต้มตุ๋นยังไงก็ไม่รู้ เจ้าลิงตัวนี้มันปอกลอกกันชัดๆ เจ้าลงนั่นเล่นมาขอของขวัญจากเขาทันทีที่ได้เจอหน้ากันเช่นนี้

ฉิงเทียนจึงได้คุ้ยหาของในแหวนเก็บของเพื่อหาสิ่งของนำมาให้กับเจ้าลิงน้อย แต่ก็พบว่าไม่มีของอะไรดีๆอยู่ในแหวนเก็บของของเขาเลย อ๊ะ นั่นมันหนังสือการ์ตูนนี่นา

แล้วฉิงเทียนก็ได้หยิบหนังสือการ์ตูนขึ้นมาดูแล้วพบว่าเป็นเรื่องเกี่ยวกับไซอิ๋ว ซึ่งเขาเอาใส่ไว้ในแหวนเก็บของตั้งแต่เมื่อไรก็ไม่รู้

หนังสือการ์ตูนนั้นเป็นที่ชื่อชอบของเด็กๆทุกคน ถึงแม้ซุนป๋อนั้นจะเป็นลิงแต่เขาก็ยังใกล้เคียงกับคนมากเช่นกัน

“เสี่ยวป๋อ นี่คือหนังสือการ์ตูนผมให้คุณนะ” ฉิงเทียนหยิบเอาหนังสือการ์ตูนออกมาแล้วส่งให้เขา

“นี่มันหนังสือนี่นา ข้าเกลียดการอ่านหนังสือที่สุดเลย” ซุนป๋อพูดอย่างขยะแขยงแล้วมองไปที่ฉิงเทียนที่ส่งมาให้แล้ว แต่พอเขาหันหน้าไปหาพ่อของเขาที่มีสีหน้าจริงจังแล้ว ซุนป๋อก็รับหนังสือนั้นมาอย่างไม่พอใจ “ขอบคุณขอรับ ท่านอาฉิง”

“ท่านพ่อ ข้าออกไปเล่นก่อน ใครจะอ่านหนังสือบ้าๆนี่กัน” พูดจบซุนป๋อก็รีบวิ่งออกไปทันที

ฉิงเทียนก็ได้ยิ้มแห้งๆ หน่อยไอ้เด็กเวรนี่มัน ถ้าไม่เห็นแก่หน้าพ่อของไอ้เด็กเวรนี่แล้ว เขาจะทำให้หน้าของมันแดงพอๆกับตูดมันเลย

อ๊ะ ไม่สิดูเหมือนพลังวัตรของเราก็ไม่เพียงพอที่จะทำอะไรเขาได้อยู่ดี ฉิงเทียนได้แค่คิดอย่างเซ็งๆ

อีกทางด้านหนึ่ง นางฟ้าจื่อเสียก็ได้ทำหน้าอายๆแล้วพูดกับฉิงเทียน “น้องฉิง ข้าขอโทษนะด้วยลูกชายของข้าเอาแต่ใจไปหน่อย”

“ไม่เป็นไรหรอกครับ ไม่เป็นไร ส่วนอันนี้คือของขวัญของอาซ้อครับ” ฉิงเทียนหยิบเอารองเท้าส้นสูงประดับเพชรออกมาจากแหวนเก็บของ

เมื่อนางฟ้าจื่อเสียได้เห็นรองเท้าส้นสูง สายตาของเธอก็ส่องประกายออกมา ก่อนที่ฉิงเทียนจะได้พูดจบ เธอก็ได้รีบรับรองเท้าส้นสูงมาทันที แล้วพูดอย่างยินดี “น้องฉิงข้าอยากได้รองเท้าแบบนี้มานานแล้ว ข้าขอบใจเจ้ามากนะ!”

“พวกเจ้าคุยธุระกันไปก่อนนะ ข้าขอตัวกลับไปลองรองเท้าก่อนนะ ฮะๆ ข้าจะเอาไปใส่อวดในกลุ่มพี่น้องของข้าก่อน” พอพูดจบนางฟ้าซื่อเสียก็ได้รีบวิ่งหายไปทันที

VERIFYCAPTCHA_LABELยืนยัน