ร้านค้าจากแดนสวรรค์ (仙界淘宝) ข้ามได้รีรันเฉยๆของเก่าหาย นิยาย บท 39

บทที่ 39 สู้ตาย

เขาพบว่าความเร็วของนักฆ่านั้นรวดเร็วมากจนสามารถสร้างลมขึ้นมารอบๆได้ และใบไม้บนต้นไม้ก็ถูกลมพัดจนลอยขึ้นไปในอากาศ

ฉิงเทียนนั้นตั้งสมาธิไปที่สายตา มือของเขากำหมัดแน่น และกล้ามเนื้อของเขาก็เต้นอย่างต่อเนื่อง ในตอนนั้นเองดาบของฆ่าก็ได้พุ่งแทงมายังอกของฉิงเทียน เมื่อเห็นเช่นนี้ฉิงเทียนจึงได้เตะดาบสวนกลับไป “พลั่ก” ฉิงเทียนเคลื่อนที่ถอยหลังออกมาหลายเมตรด้วยแรงสะท้อนที่เกิดขึ้นมา

แต่ทว่าดาบในมือของนักฆ่านั้นก็สั่นไม่หยุดเช่นกัน เมื่อเห็นว่าเขาคงไม่สามารถจัดการได้ในทีเดียวแน่ แล้วดาบของเขาก็ได้บินไปในอากาศอย่างรวดเร็ว

ฉิงเทียนตกใจและคิดว่าเขาคนนั้นต้องไม่ใช่คนธรรมดาอย่างแน่นอน เขาจะต้องเป็นผู้ฝึกวิชากำลังภายในแน่ๆ แต่ถึงแม้ว่าฉิงเทียนจะตกใจแต่การเคลื่อนไหวของมือและเท้าของฉิงเทียนนั้นกลับไม่ได้ช้าลงไปเลยเขาพยายามหลบดาบอย่างต่อเนื่อง ในขณะที่นักฆ่าก็วาดมือของเขาอย่างต่อเนื่อง แล้วดาบก็พุ่งโจมตีใส่ฉิงเทียนอย่างต่อเนื่องเช่นกัน

เมื่อนักฆ่าเห็นว่าสถานการณ์เป็นเช่นนี้ เขาก็ได้พุ่งไปข้างหลังของฉิงเทียนแล้วเท้าของเขาก็เตะเข้าข้างหลังทันที

“อั่ก” ฉิงเทียนร้องออกมา แล้วร่างกายของเขาพุ่งลงไปที่พื้นแล้วกลิ้ง อย่างรวดเร็ว เสื้อผ้าของเขาถูไปกับพื้นและเสียดสีไปกับก้อนกรวดและหญ้า มีรอยแผลปรากฏขึ้นทีหลังของฉิงเทียน

มองไปที่นักฆ่าด้วยสายตาที่โกรธแค้น ดาบที่บินอยู่ในอากาศกลับมาเข้ามือของเขาอีกครั้ง ความโกรธในใจของฉิงเทียนนั้นกำลังเดือดอย่างต่อเนื่องและพลังวิญญาณในร่างกายของเขาก็ได้มารวบรวมอยู่ในมือขวาของเขา แล้วเขาก็ตั้งท่าเตรียมสู้ใหม่แล้วก็กวักมือท้าทายนักฆ่า

เมื่อนักฆ่าเห็นว่าฉิงเทียนนั้นไม่เป็นอะไรมาก จากพลังเท้าของเขา เขาก็อดไม่ได้ที่จะตกตะลึงขึ้นมาเพราะเขารู้ถึงความรุนแรงของท่าเท้าของเขาดี มันสามารถที่จะล้มช้างรุ่นใหญ่ให้ลงไปนอนกับพื้นได้ถ้าเขาใช้มัน แต่ฉิงเทียนแค่ปัดฝุ่นออกจากตัวและลุกขึ้นมาในสภาพที่ปกติดี สีหน้าของนักฆ่าก็ได้เปลี่ยนไปตึงเครียดมากกว่าแต่ก่อน

มือขวาของฉิงเทียนสับลงมาที่บนหัวของนักฆ่า แล้วนักฆ่าก็ได้ใช้ดาบในมือขวาของเขาต้านรับมือขวาของฉิงเทียน ฉิงเทียนได้รวบรวมพลังวิญญาณในร่างกายของเขาไปไว้ที่มือขวามากขึ้น จนมองเห็นพลังที่โปร่งใสห่อหุ้มอยู่รอบมือขวาของฉิงเทียนซึ่งได้ส่งแรงกระแทกไปยังดาบในมือของนักฆ่าอย่างต่อเนื่อง! ในชั่วไม่กี่อึดใจ

“แบบนี้ไม่ดีแน่” นักฆ่าคิดในใจ เขารู้สึกได้ว่าพลังนั้นกดดันมาทางเขามากขึ้นเรื่อยๆ

แล้วด้วยเสียงที่ดังลั่น ขาของนักฆ่านั้นได้ลงไปทรุดอยู่กับพื้น สีหน้าของนักฆ่านั้นบิดเบี้ยวขึ้นมา แล้วก็มีเท้าขวาเตะเข้ามาที่ท้องของนักฆ่า และนักฆ่าคนนั้นยืนยังแทบไม่ไหวก็ได้กลิ้งไปตามพื้นทันที

“อย่าหาว่าฉันอวดเลยนะ แต่เป็นเพราะนายที่ทำเหมือนฉันเป็นแมวป่วยเองนะ!” ฉิงเทียนปัดมือของเขาแล้วพูด

ในเวลานี้เอง นักฆ่าได้ลงไปนอนกับพื้น สายตาของเขาเหลือกไปมาและในหัวของเขากำลังวางแผนอยู่ เมื่อพบว่าซูเสวี่ยนั้นอยู่ไม่ไกลและกำลังมีทีท่าหวาดกลัว

ฉิงเทียนก็ได้มองดูนักฆ่าที่อยู่บนพื้นไม่ไกลจากเขา จึงได้เดินเข้าไปหา และในขณะที่เขากำลังเดินไปหานักฆ่าและกำลังที่จะเตะเขานั้น จู่ๆนักฆ่าก็ได้โยนเศษใบไม้เต็มกำมือของเขาขว้างใส่หน้าของฉิงเทียน

ฉิงเทียนพูดขึ้นในใจ “แย่แล้ว” และวิสัยทัศน์ของเขาถูกบดบังด้วยเศษใบไม้ร่วง ในเวลานี้นักฆ่าที่อยู่บนพื้นได้หายไปแล้ว

“ฉิงเทียน ช่วยด้วย!” ซูเสวี่ยกรีดร้องออกมา

เมื่อเห็นว่านักฆ่านั้นได้ใช้มือซ้ายจับคอของซูเสวี่ยอยู่ เขาก็ยิ้มแบบชั่วร้ายและมองมาที่ฉิงเทียน เขาเองก็มองนักฆ่ากับด้วยสายตาอาฆาตเช่นกัน “ปล่อยเธอไปซะ! ไม่อย่างนั้นแกจะต้องตายอย่างทุกข์ทรมาน”

“มันก็ขึ้นอยู่กับการกระทำของแกล่ะนะ ตราบเท่าที่มือของฉันยังจับเบาๆล่ะนะ!” ขณะที่พูดอยู่ เขาก็ได้ออกแรงที่มือเพิ่มขึ้น

แล้วซูเสวี่ยก็ได้ไอออกมา!

“แกต้องการอะไร?” ฉิงเทียนพูดอย่างร้อนรน

แล้วนักฆ่าก็พูดขึ้นมาพร้อมกับยิ้ม “หักแขนของแกซะ หรือจะให้ฉันฆ่าเธอ”

หลังจากที่ได้ฟังคำของนักฆ่า น้ำตาของซูเสวี่ยก็ได้ไหลออกมาและส่ายหัวของเธอ

“ทำเร็วเข้าเซ่!” แล้วนักฆ่าก็ใส่แรงลงไปที่มือของเขา

มองสีหน้าที่เจ็บปวดของซูเสวี่ย! “กร็อบๆ” ฉิงเทียนหักของตัวเอง มองไปที่นักฆ่าแล้วพูดขึ้น “พอใจรึยัง? ปล่อยเธอได้แล้ว!”

“ฮ่าๆ เชื่อฟังดีมาก!” แล้วมือของนักฆ่าก็ยกขึ้นมาแล้วก็เคาะไปที่ซูเสวี่ยทำให้เธอสลบไป

แล้วมันก็ค่อยๆย่างกรายไปหาฉิงเทียน “เจ้าหนูโทษตัวเองก็แล้วกันที่แกไปฆ่านักฆ่าในองค์กรของเรา!”

VERIFYCAPTCHA_LABELยืนยัน