ร้านค้าจากแดนสวรรค์ (仙界淘宝) ข้ามได้รีรันเฉยๆของเก่าหาย นิยาย บท 40

บทที่ 40 องค์กรนักฆ่าที่น่ากลัว

นักฆ่าที่ถูกจับในที่สุดก็ฟื้นขึ้นมาอย่างไม่รีบร้อนและพบว่าตัวเองถูกจับมัดกับต้นไม้ จึงได้พยายามบิดตัวเพื่อให้หลุดออกมา

“อย่าออกแรงโดยเปล่าประโยชน์จะดีกว่า!” ฉิงเทียนมองดูการกระทำของเขาแล้วพูดขึ้นมา

แต่ราวกับว่านักฆ่านั้นไม่ได้ยินเสียงของฉิงเทียน เขายังพยายามที่จะดิ้นให้หลุดออกจากเชือกต่อ ฉิงเทียนมองดูเขาที่ยังไม่ยอมแพ้ เขาจึงไม่ได้พูดอะไรต่อ!

หลังจากนั้นสักพักใหญ่ นักฆ่าก็ดูเหมือนจะเข้าใจได้ในที่สุดว่าเขาไม่สามารถที่จะหนีไปได้ สายตาที่เต็มไปด้วยความเคียดแค้นของเขานั้นจ้องมายังฉิงเทียน “ถ้าแกอยากจะฆ่าฉันก็ฆ่าเลย ยังไงแกก็ไม่มีทางที่จะได้ข้อมูลที่เป็นประโยชน์ไปจากปากของฉันแน่!”

ฉิงเทียนจ้องมองมายังนักฆ่าอย่างเย็นชาแล้วพูดขึ้น “ในเมื่อแกว่าอย่างนั้น ถ้าอย่างนั้นแกก็ตายเลยละกัน!”

ดาบที่หักในมือของเขานั้นปักเข้าไปที่ขาของนักฆ่า!

“อ๊าก” นักฆ่าคิ้วขมวดจนแทบจะติดกันและฟันของเขาก็กัดกันแน่น ขาซ้ายของเขาที่ถูกแทงนั้นเลือดเริ่มที่จะทะลักออกมาข้างนอก!

“ทำไมแกถึงไม่บอกอะไรฉันlสักหน่อยล่ะ?”

นักฆ่ากัดฟันของเขาจนแน่นและมองไปที่ฉิงเทียนด้วยสายตาอาฆาตแค้น เมื่อเห็นว่าเขายังคงที่จะปากแข็งอยู่ ฉิงเทียนจึงได้ใช้ดาบที่ปักอยู่ที่ขาซ้ายทางเข้าไปที่ขาขวาต่อ จากความลึกของดาบที่ฉิงเทียนปักเข้าไปนั้นทำให้กระดูกขาของนักฆ่านั้นถึงโผล่ออกมาให้เห็น

“อ๊าก อยากจะตัดหรือจะฆ่าก็ทำมันซะเลยเซ่! ทำให้สมกับเป็นลูกผู้ชายหน่อย!”

ฉิงเทียนก็อดไม่ได้ที่จะพูดถากถางเขากลับไป “บังเอิญว่าฉันไม่ได้เป็นลูกผู้ชายแบบที่แกว่าล่ะนะ!”

“แต่ตอนนี้ถ้าแกไม่พูดอะไรออกมา ฉันก็จะไม่แทงดาบเข้าที่อกของแกหรอก” ฉิงเทียนค่อยๆดึงดาบออกมาอย่างช้าๆ เลือดทะลักออกมาจากขาขวาของเขาอย่างรวดเร็ว

บนพื้นที่ที่นักฆ่านั่งอยู่นั้นเต็มไปด้วยและสีหน้าของเขานั้นก็ซีดลงไปเรื่อยๆ ถ้าเลือดนั้นไม่สามารถหยุดได้ทันการนักฆ่าก็อาจจะตายเพราะเสียเลือดมากอยู่ดี นักฆ่าจึงได้ตะโกนออกมา “แกต้องการอะไร?”

“ฉันอยากจะรู้อะไรนั้น? แกก็น่าจะรู้นะ” เขาพูดอย่างเลือดเย็น

ฉิงเทียนมองไปที่นักฆ่าอย่างใจเย็น เมื่อเห็นว่านักฆ่าเริ่มอยากที่จะปริปากพูดแล้วเขาก็หยุดมือของเขาเพื่อรอคำตอบของนักฆ่า!

“ฉันก็แค่ทำตามคำสั่งเท่านั้น ฉันไม่รู้หรอกว่าแกนั้นไปทำให้ใครโมโหเข้า แต่ถ้าแกฆ่านักฆ่าคนล่าสุดไป ทางองค์กรนักฆ่าก็จะส่งคนมาตามฆ่าแกจนกว่าแกจะตายนั่นแหละ” นักฆ่ามองมาด้วยสายตาที่ดูถูก

“แล้วองค์กรนักฆ่าเป็นองค์กรแบบไหนกัน?” ฉิงเทียนถามอย่างเย็นชา

มองไปที่สีหน้าที่ไม่เปลี่ยนไปของฉิงเทียน นักฆ่าจึงพูดอย่างอ่อนแรง “องค์กรนักฆ่านั้นจะถูกแบ่งออกเป็น สาวกภายนอกและ สาวกภายใน”

“ สาวกภายนอกนั้นจะเป็นส่วนขององค์กรที่ไม่เคร่งครัดอะไร สามารถเข้าร่วมได้หากว่าผ่านการทดสอบจากองค์กรมาแล้ว แต่จะไม่มีการรู้จักกัน ถึงจะรู้จักกันบ้างแต่ก็จะไม่รู้จักตัวตนจริงๆ และภารกิจนั้นก็จะถูกปล่อยออกมาบนแพลตฟอร์มหนึ่ง สาวกภายนอกนั้นจะถูกแบ่งออกเป็น 4 ระดับ A B C และ D ฉันนั้นเป็นนักฆ่าระดับ C ส่วนคนที่ถูกแกฆ่าไปอยู่ในระดับ D” หลังจากที่พูดจบเขามองไปที่ฉิงเทียน ราวกับว่าเขาอยากที่จะเห็นการเปลี่ยนแปลงสีหน้าของฉิงเทียน!

แต่ฉิงเทียนนั้นกลับไม่ได้มีสีหน้าที่กลัวขึ้นมาเลยและได้ถามเขากลับไป “แล้วส่วนขององค์กร สาวกภายในล่ะ?”

มองดูฉิงเทียนที่มีทีท่าสนใจนักฆ่าก็ได้พูดขึ้นมา “แกเห็นสภาพฉันตอนนี้ไหม ตอนนี้ฉันเสียเลือดมากและจะตายอยู่รอมร่อแล้ว” ฉิงเทียนจึงได้แก้มัดนักฆ่าอย่างช้าๆและพูดขู่เขา “ถ้าแกคิดจะหนี ฉันก็ไม่รับประกันว่าแกจะอยู่หรือตายเหมือนกัน”

“ไม่ต้องกังวลไปหรอกน่า ฉันหนีด้วยสภาพนี้ไม่ได้หรอก!” นักฆ่าส่ายหัวแล้วพูดขึ้น “ สาวกภายในนั้นเป็นองค์กรที่เข้มงวดมาก นักฆ่าที่มีฝีมือของ สาวกภายในนั้นจะถือว่าเป็นไพ่ตายขององค์นักฆ่านี้ พวกเขานั้นเป็นนักฆ่าที่องค์กรฝึกขึ้นมาเอง และจะอุทิศตนให้กับองค์กรโดยไม่ขัดแย้งอะไรทั้งสิ้น”

“เดิมที ส่วนของ สาวกภายในนั้นมักจะไม่ค่อยเคลื่อนไหวอะไร เว้นแต่จะพบกับพวกยอดฝีมือจริงๆ!” เขาพูดขึ้นมาและมองไปที่ฉิงเทียน “หลังจากที่ฉันลอบสังหารแกพลาด บางทีพวกเขาก็อาจจะส่งคนในระดับ B จาก สาวกภายนอกมาฆ่าแกอีก”

ฉิงเทียนนั้นตกใจ แต่สีหน้าของเขานั้นไม่ได้เปลี่ยนไปแต่อย่างใด “ฉันหวังว่าคราวหน้าคงจะไม่ได้พบกับแกอีกนะ”

จากนั้นเขาก็จูงมือของซูเสวี่ยและเดินออกไปไกล ปล่อยนักฆ่าที่กำลังหน้าซีดทิ้งเอาไว้แล้วก็พูดขึ้น “ปล่อยฉันไปอย่างนี้ ช่างเป็นคนที่น่าสนใจจริงๆ”

นักฆ่าลุกขึ้นยืนบนหญ้า แล้วก็เดินโขยกเขยกแยกไปอีกทาง

ขณะเดินทางกลับ

VERIFYCAPTCHA_LABELยืนยัน