ร้านค้าจากแดนสวรรค์ (仙界淘宝) ข้ามได้รีรันเฉยๆของเก่าหาย นิยาย บท 392

บทที่ 392

สำเร็จ

เสียงที่จู่ๆก็ดังขึ้นมานั้นได้ทำให้ดวงตาที่น่าหลงใหลของฉิงอวี่เอ๋อนั้นมองมายังฉิงเทียน

และพูดด้วยรอยยิ้มที่น่าหลงใหลนั้น “สุภาพบุรุษท่านนั้นเสนอราคา 15,000 หินหยกกลางแล้วนะคะ มีใครจะให้มากกว่านี้ไหมคะ?”

แต่ทว่าฉิงเทียนเองก็ไม่ได้กลัวอะไร ผ้าคลุมดำผืนนี้เป็นของที่ดีที่จะใช้ปกปิดร่างกายและพลังของเขา จึงไม่มีใครทราบว่าเขาเป็นใคร? แล้วเขายังจะต้องกลัวอะไรอีก

“ฮึ่ม” คนในห้องส่วนตัวของสำนักโอสถนั้นก็ได้ส่งเสียงออกมาทันที ซึ่งได้ยินไปทั่วทั้งการประมูลบ แสดงให้เห็นได้ถึงความไม่พอใจอย่างมาก ในห้องส่วนตัวนั้นจิตศักดิ์สิทธิ์ของลูกศิษย์คนหนึ่งได้ถูกปล่อยไปยังฉิงเทียน แต่ก็ไม่พบอะไรที่เป็นประโยชน์เลย จึงได้ล้มเลิกไป

“16,000 หินหยกกลาง”

ทันทีที่คำนี้หลุดออกมา ก็ได้มีเสียงฮือฮาดังขึ้นมาจากในห้องประมูล แน่นอนว่ามันเป็นอะไรที่คาดไม่ถึง ที่ของวิเศษพังๆเช่นนี้ แต่สำนักโอสถกลับเสนอถึง 16,000 หินหยกกลาง แสดงให้เห็นถึงความตั้งใจที่จะเอาของชิ้นนี้ไปให้ได้

เหล่าลูกศิษย์จากสำนักอื่นๆต่างก็แอบสงสัยว่าสำนักโอสถนั้นคิดที่จะเอาของวิเศษพังๆชิ้นนั้นไปทำไม

“17,000”

มีเสียงเบาๆดังขึ้นมา แต่ก็หนักแน่นยิ่งกว่าเสียงทั้งหมดที่ดังอยู่ในห้องประมูลนั้น เมื่อได้ยินเสียงของฉิงเทียน สีหน้าของลูกศิษย์สำนักโอสถก็ได้โมโหขึ้นมา

จากนั้นก็ได้บอกกับคนที่อยู่ข้างๆเขา “ไปตรวจสอบตัวตนของชายในชุดดำคนนั้นมา ข้าอยากจะรู้ว่ามีใครนอกจาก 4 สำนักใหญ่ที่กล้ามาแย่งของไปจากสำนักโอสถของเรา

“18,000” มีเสียงที่เย็นยะเยือกดังมาจากห้องส่วนตัวของสำนักโอสถ

เมื่อได้ยินเสียงที่เย็นชาและแข็งกระด้าง สีหน้าของ ฉิงเทียนก็กระตุกขึ้นมาเล็กน้อยและพลันรู้สึกได้ถึงแรงกดดันขึ้นมา สำนักโอสถนั้นเสนอราคามาถึง 18,000 หินหยกกลางและยังขู่เขาด้วย ดูเหมือนว่าพวกเขานั้นตั้งมั่นที่จะเอามาให้ได้ แต่ทว่าเขาเองก็อยากได้เช่นกัน

“ฮึ่ม! 20,000 หินหยกกลาง”

เมื่อแรงกดดันเข้ามาปกคลุมฉิงเทียน แขนเสื้อของ ไป๋กงหยางก็ได้สะบัดมา ซึ่งได้สลายแรงกดดันที่แผ่ออกมาทันที

“ดูเหมือนในห้องส่วนตัวห้องนั้นจะมีพลังวัตรอย่างน้อยๆก็ระดับเหอถี่!” ไป๋กงหยางกล่าว

เมื่อได้ยินเช่นนี้ สีหน้าของฉิงเทียนก็ได้เปลี่ยนไปทันที ดูเหมือนเหล่าสำนักใหญ่ในโลกผู้บำเพ็ญเพียรนี้ช่างเป็นเหมือนเสือหมอบ, มังกรหลับจริงๆ! โดยปกติการจะได้พบกับคนระดับ หยวนยิงก็เป็นเรื่องยากแล้ว และในเวลานี้มีแม้แต่สำนักใหญ่ๆก็ยังหาระดับเฟิงเฉินหรือเหอถี่ได้ยากเลย

“21,000”

“25,000” ฉิงเทียนตะโกนด้วยสีหน้านิ่งๆ แต่อารมณ์ของเขาในเวลานี้กำลังหน้านิ่วคิ้วขมวดมาก แน่นอนว่าเงินจำนวนเท่านี้มันเกินงบของเขาไปแล้ว

“ฮิๆ สุภาพบุรุษท่านนี้เสนอราคามาถึง 25,000 หินหยกกลางแล้วนะคะ” ฉิงอวี่เอ๋อก็ได้พูดพร้อมกับยิ้ม และมองมาทางฉิงเทียน

หลังจากที่ฉิงอวี่เอ๋อพูดจบก็เกิดความเงียบขึ้นมา แล้วสายตาทั้งหมดต่างก็จับจ้องไปที่สำนักโอสถ

พวกเขาต่างก็ไม่คิดว่าจะมีผู้บำเพ็ญเพียรพเนจรจะสามารถท้าชนกับสำนักโอสถได้ พวกเขาจึงได้พากันจ้องมองไปที่ผู้ที่มาท้าชิงนี้อย่างสงสัย

ในเวลานี้ทุกคนต่างก็อารมณ์เดียวกันกับคนที่ผ่านไปมามองดูผู้คนนินทากันในโลกอินเทอร์เน็ต และรอชมอย่างตื่นเต้นราวกับไม่ใช่ปัญหาใหญ่อะไร

แล้วคนในห้องส่วนตัวต่างก็ยิ้มอย่างนิ่งๆในกับผู้คนที่อยู่ด้านล่าง และก็พูดขึ้นมาทันที “สำนักโอสถของเราขอเสนอ ยาจู้เฉิง!”

“ว้าว ไม่น่าเชื่อสำนักโอสถยอมเสนอยาจู้เฉิง พวกเขาช่างใจป้ำจริงๆ” ทุกคนต่างก็สูดลมหายใจและแอบส่ายหัวในใจของพวกเขา

VERIFYCAPTCHA_LABELยืนยัน