ร้านค้าจากแดนสวรรค์ (仙界淘宝) ข้ามได้รีรันเฉยๆของเก่าหาย นิยาย บท 393

บทที่ 393

ฉิงอวี่เอ๋อ

ผู้คนต่างก็ไม่คิดว่าชายลึกลับสองคนนั้นจะสามารถแย่งเอาชิ้นปลามันไปจากปากของสำนักโอสถแล้วได้ของวิเศษชิ้นนั้นไป

ในเวลานี้ทุกคนต่างก็คาดเดาตัวตนของฉิงเทียนกับอีกคน แต่ทว่าฉิงเทียนกับอีกคนนั้นกลับใส่ผ้าสีดำห่อทั้งตัวเอาไว้ และไม่มีใครที่มองเห็นทั้งรูปร่างและพลังของเขา จึงไม่สามารถระบุตัวตนของเขาได้

หลังจากการประมูลผ่านไป ฉิงเทียนกับฉิงหยูก็ไม่มีอารมณ์ที่จะสนใจการประมูลต่อ และต่างก็ให้ความสนใจไปที่โลงศพที่ซื้อมา แม้แต่ยาโพ่อิง 3 เม็ดของฉิงเทียนที่ขายได้ 6,800 หินหยกกลางก็ยังไม่สนใจ

หลังจากที่การประมูลจบลง ฉิงเทียนกับฉิงหยูก็ได้กลับไปที่ห้องตรวจสอบสินค้าอีกครั้ง และนั่งรออย่างเงียบๆอยู่กับชายวัยกลางคนที่มองมาที่พวกเขาด้วยสายตาเกรงกลัว อย่างไรเสียคนที่สามารถเอายาหนิงเฉิงออกมาได้นั้นไม่ใช่คนที่เขาจะไปล่วงเกินได้เลย

หลังจากที่ผ่านไปพักใหญ่ ก็มีเสียงเดินดังมาจากข้างนอก แล้วมีสองคนที่ผลักประตูเข้ามาด้านใน

“ฮิๆ พวกท่านคงจะเป็นเจ้าของยาโพ่อิงกับยาหนิงเฉิงสินะคะ? ท่านสุภาพบุรุษทั้งสองคงจะเพิ่งเคยมาที่เมืองเทียนเฉิงของพวกเราเป็นครั้งแรกสินะคะ” สายลมพัดเอากลิ่นหอมขึ้นมา เสียงหัวเราะที่แหลมเล็กดูสดใส และเต็มไปด้วยกลิ่นอายของสาวใหญ่ เมื่อทั้งหมดนั้นได้ลอยมาถึงหูของฉิงเทียนก็ได้ทำให้หัวใจของเขาเต้นระรัวขึ้นมาทันที

ขณะที่กำลังต่อว่าหัวใจของเขาอยู่นั้น ฉิงหยูก็ได้ส่งโทรจิตมาหาเขา “พี่ครับ พี่จัดการกับผู้หญิงนี้เองนะครับ! ผมขอตัวก่อน” แล้วฉิงหยูก็ถอยฉากหลบออกไป

“เดี๋ยวเซ่ ใจคอจะทิ้งพี่ชายได้ลงคอเหรอ?” ฉิงเทียนส่งโทรจิตต่อว่ากลับไป

ด้วยความใกล้ชิดกัน ฉิงเทียนก็โดนมนต์เสน่ห์สาวใหญ่ของฉิงอวี่เอ๋อเข้าไปอีกครั้ง ใบหน้าที่สวยงามของเธอยามที่หัวเราะ ดวงตาที่เรียวยาวและหยาดเยิ้มนั้นก็ได้ปล่อยความยั่วยวนออกไปยังเหล่าผู้ชายตลอดเวลา แล้วตาของฉิงเทียนก็ได้มองไปที่คอที่เรียวงามของเธอ และสายตาก็ได้ถูกดูดเข้าไปที่เนินเขาลึกที่บริเวณเนินอกของเธอ และเอวที่อ้อนแอ้นของเธอที่เหมือนกับงูที่เลื้อยไปในน้ำ ที่ส่ายไปมาน่าหลงใหล และต้นขาที่ทั้งใหญ่และขาวน่าหลงใหล มันทำให้เขานึกขึ้นมาว่าถ้าถูกขานี้มารัดที่เอวของเขาจะรู้สึกเช่นไร?

ใบหน้าของเขาที่เริ่มร้อนขึ้นมา แต่โชคยังดีที่มีผ้าคลุมหัวเอาไว้อยู่ ฉิงอวี่เอ๋อจึงไม่เห็นหน้าเขาชัดเจน ในขณะนั้นเองเขาก็ได้กักเก็บความคิดของเขาเอาไว้ในใจ แล้วตะโกนออกมาในใจ “ไอ้ความคิดเมื่อกี้มันอะไรกัน เราไม่ใช่พวกหนุ่มซิงสักหน่อย ทำอย่างกับไม่เคยเห็นผู้หญิงมาก่อน ก็แค่ผู้หญิงคนนี้สวยมากนิดหน่อยไม่ใช่รึยังไง?”

หลังจากที่กักเก็บความคิดไว้ในใจของเขาเรียบร้อยแล้ว เขาก็ได้พูดตอบด้วยน้ำเสียงที่เป็นผู้ใหญ่และนิ่งๆ “อืม ใช่แล้ว”

เสียงนี้นั้นไม่ใช่เสียงของฉิงเทียนเลยแม้แต่น้อย ซึ่งนี่ก็เป็นความสามารถอย่างหนึ่งของผ้าคลุมสีดำนี้

ฉิงอวี่เอ๋อก็ดูเหมือนจะตกใจนิดหน่อยที่เมื่อทราบอายุของชายที่อยู่ใต้ผ้าคลุมนั้น อวี่เอ๋อก็ได้ยกมือขึ้นมาปิดปากตัวเองแล้วหัวเราะเบาๆ ซึ่งทำให้หน้าอกอวบๆของเธอสั่นไหวขึ้นลง หลังจากนั้นสักพักฉิงอวี่เอว๋อก็ได้ยิ้มแล้วกล่าว “ฮิๆ ไม่นึกเลยว่านายท่านนั้นจะยังหนุ่มขนาดนี้ ข้าก็นึกว่าจะเป็นอายุมากแล้วอย่างท่านหลี่ตันเสียอีก ทั้งๆที่สามารถปรุงยาหนิงเฉิงได้”

สีหน้าของหลี่ตันก็อายๆเล็กน้อย เป็นชายชราอย่างข้าแล้วทำไม ชายชราอย่างข้าเองก็มีความน่าหลงใหลแบบชายชราอยู่นะ ไม่รู้จักของดีซะแล้ว เธอนี่ช่างไม่เข้าใจเสน่ห์ของผู้ชายที่เป็นผู้ใหญ่เอาเสียเลย

ฉิงเทียนที่เกือบที่จะกลั้นขำเอาไว้ไม่ไหว ก็ได้เบือนสายตาออกจากหญิงสาวแล้วยังคงนิ่งเงียบ

มองไปที่ชายที่ตรงหน้าเธอ ที่คลุมผ้าสีดำทั้งตัวเอาไว้ ฉิงอวี่เอ๋อก็ได้คิ้วขมวดเล็กน้อย ที่ดูเหมือนว่ารูปร่างที่สุดแสนภาคภูมิใจของเธอนั้นจะไม่มีผลอะไรกับชายลึกลับที่อยู่ตรงหน้าเธอเอาเสียเลย ในตอนนั้นเองเธอจึงได้บิดปากแดงๆของเธอ แล้วจ้องไปที่ชายลึกลับคนนั้น เพื่อหวังจะเจอจุดแตกต่างแม้เพียงเล็กน้อยก็ตาม

หลังจากที่ทำการมองดูเขาแล้ว ฉิงอวี่เอ๋อก็รู้สึกผิดหวังในใจ และสายตาของเธอก็ได้มองไปที่หลี่ตันที่อยู่ข้างๆ เธอไม่อยากจะเชื่อเลยว่าเธอนั้นจะไม่มีเสน่ห์เพียงพอ เธอกัดริมฝีปากแดงๆของเธอและถามเขาด้วยน้ำเสียงที่นุ่มนวล “ทำไมนายท่านผู้นี้ถึงได้ซื้อโลงศพนี้เหรอคะ หรือว่าท่านมีหนทางที่จะเปิดโลงศพนี้ได้แล้ว?”

VERIFYCAPTCHA_LABELยืนยัน