ร้านค้าจากแดนสวรรค์ (仙界淘宝) ข้ามได้รีรันเฉยๆของเก่าหาย นิยาย บท 396

บทที่ 396

น้ำมันคางคกวิญญาณ

“นายท่าน!” ผีดิบทองคำพูดขึ้นมาด้วยความนับถือ ไม่ว่าผีดิบทองคำนั้นจะเคยแข็งแกร่งมากขนาดไหนมาก่อน แต่ในเวลานี้ชีวิตของเขาตกอยู่ในมือของฉิงเทียนแล้ว และในเวลานี้ไม่ว่าผีดิบทองคำนั้นจะคิดอะไรอยู่ก็จะส่งผ่านมายังฉิงเทียนทันที

“ไม่ต้องกังวลไป ผมจะหาทางช่วยคุณเอง?” ฉิงเทียนกล่าว แล้วจากนั้นก็ฟื้นคืนสติของตนเองกลับมา

“เป็นอย่างไรบ้างครับพี่ ควบคุมผีดิบตัวนี้ได้ไหมครับ?” ฉิงหยูถามอย่างตื่นเต้น ซึ่งก็ไม่น่าแปลกใจที่เขาจะตื่นเต้น อย่างไรเสียผีดิบตัวนี้ก็มีพลังวัตรถึงในระดับเหอถี่ แม้แต่ไป๋กงหยางเองก็ยังเฝ้ารอคำตอบจากฉิงเทียนเลย

ฉิงเทียนจึงได้ตอบพร้อมกับยิ้ม “น้องรัก พี่ยังไม่คิดที่จะใช้งานมันในตอนนี้ วิญญาณของผีดิบตัวนี้อ่อนแอมาก ดังนั้นเราควรที่จะฟื้นคืนวิญญาณของมันเสียก่อน” จากนั้นเขาก็ได้หยิบโทรศัพท์มือถือขึ้นมาแล้วเปิดไปดูกลุ่มแลกเปลี่ยนสุขาวดี

เพราะมีหลายเรื่องเกิดขึ้นมากมายในช่วงนี้ ฉิงเทียนจึงไม่ได้เข้ามานานมากแล้ว ทันทีที่เขาเปิดเข้ามาดูที่กลุ่มแลกเปลี่ยนสุขาวดี ก็พบว่ามีข้อความ 99+ ที่ยังไม่ได้อ่านแสดงอยู่

จึงได้เลื่อนขึ้นไปอ่านดูว่าเซียนเหล่านี้กำลังคุยอะไรกันอยู่

“เฮ้อ ช่วงนี้บนสวรรค์น่าเบื่อจังเลยน้า ทุกคนกำลังทำอะไรกันอยู่?” ไท่ไป๋จินซิงกล่าว

“มีอะไรให้ทำอย่างอื่นอีกล่ะนอกจากปรุงยา!” ไท่ซ่างเหล่าจวินตอบ

“ใครว่าไม่ใช่ล่ะ ข้าน่ะรู้สึกมาตลอดเลยว่าบนสวรรค์เนี่ยมันขาดอะไรบางอย่างไปตั้งแต่เมื่อก่อนแล้ว” นาจากล่าว

แล้วองค์หญิงใหญ่ก็ได้บ่นพึมพำออกมา “ฮิๆ มันน่าเบื่อสำหรับพวกท่านน่ะสิ ช่วงนี้ข้าเพิ่งพบอะไรน่าสนใจเข้าน่ะ”

“องค์หญิงใหญ่เจออะไรสนุกๆอย่างนั้นเหรอ? บอกข้าบ้างสิ ช่วงนี้ข้าได้แต่เล่นกับสุนัขเท่านั้น” นาจาถาม

แล้วเหล่าเซียนคนอื่นๆต่างก็พากันถามอย่างเดียวกัน เมื่อก่อนเหล่าเซียนพวกนี้ต่างก็ไม่เคยรู้สึกเบื่อเช่นนี้มาก่อน แต่ตั้งแต่ฉิงเทียนมาที่โลกเซียนและได้ให้ของที่น่าสนใจแก่พวกเขาแล้ว วันธรรมดาๆของเหล่าเซียนบนสวรรค์พวกนี้ก็ล้วนน่าเบื่อไปเลย ราวกับเคยได้กินอาหารชั้นเลิศมาแล้ว แล้วจู่ๆต้องมากินอาหารธรรมดาๆ ก็ย่อมที่จะไม่มีใครทนไหว

องค์หญิงใหญ่ก็กล่าว “ก็ได้ ถ้าพวกท่านเบื่อกันนัก ข้าก็จะบอกพวกท่านก็ได้ว่ามีสิ่งที่เรียกว่าคอมพิวเตอร์อยู่ ซึ่งพวกท่านจะสามารถใช้เล่นเกมต่างๆนานาได้ และสิ่งที่ข้าชื่นชอบมากที่สุดในเวลานี้คือเกมเรียงรูปที่ชื่อเหลียนเหลียนคั่งซึ่งเป็นเกมที่สนุกมา ข้าขอตัวไปเล่นเกมแทนการคุยกับพวกท่านดีกว่า”

“อะไรคือคอมพิวเตอร์รึ? อย่าเพิ่งรีบไปสิองค์หญิงใหญ่”

“องค์หญิงใหญ่อย่าเพิ่งไป”

“อะไรคือเหลียนเหลียนคั่ง”

แล้วก็ตามมาด้วยเสียงกรีดร้อง ซึ่งเห็นได้ชัดว่าองค์หญิงใหญ่นั้นได้ออกไปแล้วและไม่มีใครตอบคำถามพวกเขา

ฉิงเทียนที่กำลังอ่านข้อความของเหล่าเซียนพวกนี้อยู่นั้นก็อดไม่ได้ที่จะหัวเราะออกมาถึงความน่าเบื่อของเหล่าเซียนพวกนี้ ขนาดเกมเรียงรูปอย่างเหลียนเหลียนคั่งยังทำให้พวกเขาสนุกได้ แล้วถ้าเป็นเกมที่น่าสนใจกว่าอย่าง LOL หรือ PUBG ล่ะ, ดังนั้นฉิงเทียนจึงได้คิดว่าถ้าเขามีเวลาเขาน่าจะเปิดร้านเน็ทคาเฟ่บนสวรรค์บ้างก็น่าจะดีนะ

หลังจากที่อ่านอยู่พักใหญ่ๆ ฉิงเทียนก็ได้พูดขึ้น “พี่น้องที่รักทุกท่านครับ ใครมียาที่ช่วยฟื้นฟูวิญญาณบ้างครับ”

หลังจากที่ส่งข้อความออกไป ทั้งกลุ่มนั้นก็ได้ลุกเป็นไฟทันที

“บู่ว….น้องฉิงในที่สุดเจ้าก็โผล่หัวมาเสียที อาหารกระต่ายของข้าหมดแล้วนะ ข้าต้องการซื้อเพิ่ม!” ฉางเอ๋อกล่าว

ตือโป๊ยก่าย: น้องฉิง เจ้าไปที่เขาฮัวกั่วซานแล้วให้ขนมแท่งเผ็ดกับเจ้าลิงสินะ ทำไมไม่มาหาข้าที่เกาเหล่าจวงบ้าง ไม่ยุติธรรม ไม่ยุติธรรม!

ซุนหงอคง: ขอข้าสิ เจ้าโง่

เอ้อหลางเสิน: น้องฉิงถ้ามีโอกาสเจ้าแวะมาดื่มกับข้าบ้างสิ

…………………

เมื่อเห็นข้อความที่ยุ่งเหยิงในกลุ่มนั้นแล้ว พวกเขาคงจะลืมคำถามที่เขาถามไปแล้ว ฉิงเทียนจึงได้รีบพูดขึ้นมาก่อน “พี่น้องที่รักทุกท่านครับ ช่วยแก้ปัญหาให้ผมก่อนครับ”

ในเวลานี้เองที่ทุกคนเริ่มรู้สึกตัว

ไท่ไป๋จินซิงกล่าว: ของที่ดีที่สุดในการใช้ฟื้นฟูวิญญาณแน่นอนว่าจะต้องเป็นน้ำมันคางคกวิญญาณ ของสิ่งนี้จะช่วยฟื้นคืนวิญญาณกลับมาได้ตราบเท่าที่วิญญาณยังไม่สูญสลาย

“ใช่แล้ว, น้ำมันคางคกนั้นเป็นของที่เหมาะสมที่สุดแล้ว” นาจากล่าว

ฉิงเทียนจึงได้ส่งข้อความตอบกลับไปหลังจากที่ได้อ่าน: แล้วมีเซียนท่านไหนที่มีของชิ้นนี้บ้าง ผมขอซื้อต่อหน่อย

ตือโป๊ยก่าย: ของสิ่งนี้มีค่ามากในโลกเซียน ข้าได้ยินมาว่าท่านหนานจี๋เซียนเวิงน่าจะมี เดี๋ยวข้าจะเรียกเขาให้

ตือโป๊ยก่าย: @หนานจี๋เซียนเวิง

ซุนหงอคง: @หนานจี๋เซียนเวิง

ฉางเอ๋อ: @หนานจี๋เซียนเวิง

…………

เมื่อเห็นการช่วยเหลือกันของเหล่าเซียน ฉิงเทียนก็อดไม่ได้ที่จะตื้นตันใจ เหล่าคนใหญ่คนโตบนสวรรค์เหล่านี้ช่างดีกับเขาเหลือเกิน ดูเหมือนว่าเขาคงจะต้องเพลาๆการหลอกขายลงเสียหน่อยแล้ว

เมื่อคิดได้เช่นนี้ฉิงเทียนก็ได้เปิดระบบอั่งเปาขึ้นมาแล้วส่งอั่งเปาขอบคุณพวกเขา

ที่กลุ่มแลกเปลี่ยนสุขาวดี เมื่อเห็นข้อความที่แจ้งมาว่าฉิงเทียนกำลังจะส่งอั่งเปา

เหล่าเซียนที่เห็นฉิงเทียนส่งอั่งเปามา แต่ละคนต่างก็รัวมืออย่างรวดเร็วราวกับเป็นคนโสดมา 30 ปี และกดไปที่หน้าจออย่างว่องไว

แล้วก็ขึ้นข้อความ, ไท่ไป๋จินซิงได้รับอั่งเปาของคุณ, ตือโป๊ยก่ายได้รับอั่งเปาของคุณ, เหลยเจิ้นจื่อได้รับซองแดงของคุณ……….

ตือโป๊ยก่าย: น้องรัก ทำไมเจ้าถึงไม่ส่งขนมแท่งเผ็ดมาให้บ้าง? ทำเอาข้าดีใจเก้อเลย

ฉางเอ๋อ: น้องฉิง ทำไมเจ้าถึงได้ทำแบบนี้ ข้าเองก็อยากทานขนมแท่งเผ็ดนะ

นาจา: ใช่แล้ว, เราขอประท้วงให้น้องฉิงส่งมาใหม่

เตียนบ๊อ: ใช่ ข้าเรียกร้องให้ส่งใหม่

มองไปที่ข้อความที่ขึ้นในกลุ่มแล้ว ฉิงเทียนก็ได้ยิ้มและพูดในใจ: คราวนี้เราได้ส่งของที่สุดยอดยิ่งกว่าขนมแท่งเผ็ดไปอีกนั่นคือ “เป็ดปักกิ่ง” ใช่แล้วสิ่งที่ฉิงเทียนส่งไปคราวนี้ก็คือเป็ดปักกิ่ง แล้วทำไมฉิงเทียนถึงได้มีเป็ดปักกิ่งได้ เป็นเพราะว่าฉิงเทียนนั้นชอบเอาสิ่งที่เขาชอบทานใส่ลงไปในแหวนเก็บของ เพราะทุกสิ่งที่ใส่เข้าไปในถุงเก็บของนั้นจะสามารถคงสภาพและรสชาติของอาหารให้คงเดิมได้

VERIFYCAPTCHA_LABELยืนยัน