ร้านค้าจากแดนสวรรค์ (仙界淘宝) ข้ามได้รีรันเฉยๆของเก่าหาย นิยาย บท 453

บทที่ 453 จุดประสงค์

1 ในผู้ชายวัยกลางคนก็ได้เริ่มเคลื่อนไหว เขาเดินมาข้างหน้าแต่พอเดินมาถึงได้ระยะหนึ่ง เขาก็ได้ปรากฏตัวตรงหน้าของฉิงเทียนโดยปราศจากการเตือนใดๆ

หมัดเดียว หมัดง่ายๆเพียงหมัดเดียว ฉิงเทียนก็พลันรู้สึกถึงบรรยากาศทะเลซากศพและกลิ่นเลือดที่คละคลุ้งโดยรอบ ความรู้สึกกดดันที่รุนแรงนี้ได้ทำให้เขารู้สึกหายใจไม่ออก ชายคนที่ดูเหมือนบอดี้การ์ดคนนี้ไม่ใช่แค่คนคุ้มกันธรรมดาแน่ๆ น่าจะมีคนที่ตายคามือของเขามานับไม่ถ้วนแล้ว

หมัดที่ดูธรรมดาสุดๆนี้น่าจะถึงขีดสุดของความธรรมดาแล้ว เรียกได้ว่าอยู่ในระดับเดียวกับเต๋าเลยทีเดียว พลังวิญญาณของเขาและพลังของฟ้าดินหลอมรวมเข้าด้วยกันได้อย่างน่าประหลาด

ถึงแม้ในเวลานี้ฉิงเทียนจะสูญเสียพลังวัตรไปเป็นการชั่วคราวก็ตามที แต่จิตศักดิ์สิทธิ์และพลังในการตอบสนองของเขาก็ยังอยู่ ฉิงเทียนจึงได้กระโดดหลบหมัดของเขา

“ตูม!” หมัดนั้นชกเข้าที่พื้นอย่างจัง ทำเอาพื้นนั้นค่อยๆร้าวและกลายเป็นฝุ่นผงกระจายไปทั่ว คลื่นแรงกระแทกได้แผ่ออกไปทุกทิศทุกทางโดยมีจุดที่ปะทะเป็นศูนย์กลาง ซึ่งแรงกระแทกที่ออกมานี้โดนเข้ากับฉิงเทียนอยู่ดี

“อุ่ฟ!” เครื่องในของฉิงเทียนนั้นเกิดอาการสั่นไม่หยุด ทำให้เขาต้องพ่นเลือดออกมาจากลำคอ และถอยหลังออกไป 7-8 ก้าว และแขนของเขานั้นก็สั่นและชาไปหมด

แข็งแกร่งอะไรอย่างนี้! แค่หมัดธรรมดาๆยังรุนแรงเสียขนาดนี้ ถ้าเกิดเขาใช้พลังด้วยแล้วล่ะก็เราคงแย่แน่

“เดี๋ยวก่อน ผมมีอะไรจะพูด” ฉิงเทียนกล่าวอย่างรวดเร็ว ถ้าเกิดเขาต่อยอีกครั้งขึ้นมาเขาคงได้ตายแน่ แทนที่จะตายเพราะเฝิงเต๋ออี้กลับต้องมาตายด้วยฝีมือคนในระดับเฟิงเฉินแทนนี่ก็ไม่ไหวนะ

และสีหน้าที่น่าหลงใหลของไวเคาน์ติสโรสก็ได้หายไป และสีหน้าของเธอก็ได้กลับมาเย็นชาราวกับน้ำแข็งอีกครั้ง เธอจ้องมาที่ฉิงเทียนแล้วกล่าว “ก่อนที่คุณจะตาย มีอะไรที่อยากจะพูดงั้นเหรอคะ?”

ฉิงเทียนพูดอะไรไม่ออก เขาไม่ได้ล่วงเกินอะไรเธอเลยแท้ๆ ทำไม่จู่ๆเธอถึงได้อยากฆ่าเขาขึ้นมาซะอย่างนั้น แต่ทว่าตอนนี้เราจะต้องถ่วงเวลาออกไปให้ได้มากที่สุดเท่าที่จะมากได้ รอจนกระทั่งพลังวัตรของเรากลับคืนมาเสียก่อน!

“คุณผู้หญิงครับ พวกเราเคยรู้จักกันมาก่อนหรือเปล่าครับ?” ฉิงเทียนถาม

“ไม่รู้จัก!” ไวเคาน์ติสโรสก็ยังตอบอย่างเย็นชาและวางท่า

“เอ่อ แล้วเมื่อสักครู่ผมพูดอะไรให้คุณโกรธเหรอครับ?”

“ก็ไม่!”

“แล้วทำไมคุณถึงอยากจะฆ่าผมล่ะ?” ฉิงเทียนไม่รู้ว่าจะหัวเราะหรือร้องไห้ดีแต่ก็ได้ถามออกไป เขานั้นไม่รู้จักเธอแท้ๆและก็ไม่ได้ไปทำให้เธอโกรธด้วย

ช่วยเขามาจากทะเลเองแท้ๆ แต่ตอนนี้กลับอยากที่จะฆ่าเขาเฉยเลย นี่เขาไปทำอะไรให้เนี่ย?

“ฉันจำเป็นต้องบอกคุณด้วยเหรอว่าฉันจะทำอะไรน่ะ?” ไวเคาน์ติสโรสมองไปที่ฉิงเทียนอย่างเย็นชา ฉิงเทียนเองก็รู้สึกราวกับว่าเขากำลังถูกจ้องด้วยสัตว์ร้ายที่น่ากลัวสุดๆราวกับ ผมของเธอกำลังฟูฟ่องและหางของเธอก็ชี้ตั้งอย่างน่ากลัว

“ท่านไวเคาน์ติสนั้นจะฆ่าใครก็ถามที่เธออยากจะฆ่า ซึ่งแกดวงกุดเองที่มาเจอกับท่านไวเคาน์ติสตอนที่เธออารมณ์ไม่ค่อยดี การฆ่าคนอย่างแกสักคนไม่ได้ส่งผลกระทบอะไรอยู่แล้ว สำหรับข้าแล้วค่อนข้างเสียเวลาด้วยซ้ำไป!”

“คุณกำลังพูดอะไรอยู่ ผมน่ะมีค่ามากนะรู้ไหม?” ฉิงเทียนต้องรีบเสนอขายตัวเองทันทีแล้วกล่าว “พวกคุณกำลังจะไปที่ประเทศจีนใช่ไหม?”

“คุณรู้ได้อย่างไร?” ไวเคาน์ติสโรสถามด้วยสีหน้าเย็นชา ส่วนฉิงเทียนนั้นก็รู้สึกราวกับตกอยู่ในช่องแช่แข็ง ที่ทำให้รู้สึกหนาวสั่นขึ้นมา

VERIFYCAPTCHA_LABELยืนยัน