ร้านค้าจากแดนสวรรค์ (仙界淘宝) ข้ามได้รีรันเฉยๆของเก่าหาย นิยาย บท 48

บทที่ 48 น้องสาวทูนหัว

เมื่อเขาเดินมาหาหวังอี้ฉิงเทียนก็พูดขึ้น “คุณหนูหวังครับ รบกวนส่งมือของคุณมาให้หน่อยครับ!”

“อื้ม” หวังอี้ตอบด้วยเสียงในคอ จากนั้นก็ยื่นมือขาวๆของเธอออกมา มือของฉิงเทียนจับมือของเธอเอาไว้ แล้วใบหน้าของเธอก็แดงขึ้นมาและมองดูฉิงเทียนอย่างเงียบๆ ในขณะที่ซูเสวี่ยก็ได้เดินมาดูอยู่ข้างๆเขาโดยมีซูกังเดินตามมาข้างหลัง

ฉิงเทียนรู้สึกถึงชีพจรของหวังอี้ ซึ่งบ่งบอกได้ถึงชีพจรที่ขาของเธอ มันไม่ได้เป็นเหมือนสระน้ำนิ่งแบบแต่ก่อนแล้ว แต่รู้สึกได้ถึงการเต้นอย่างต่อเนื่อง “คุณหนูหวังครับ ผมขอดูขาของคุณหน่อยครับ” เขาพูด

“ได้ค่ะ” หวังอี้ก้มหัวของเธอตอบ

ฉิงเทียนจึงถกกระโปรงของเธอขึ้นมาอย่างช้าๆ ทันใดนั้นฉิงเทียนก็รู้สึกได้ถึงเลือดที่ไหลเวียนดีที่สมองของเขา แล้วพบว่าวันนี้หวังอี้ได้สวมถุงเท้ายาวสีดำที่ขาของเธอด้วย ต้นขาที่เพรียวบางและถุงน่องยาวสีดำมันช่างเป็นอาวุธร้ายสำหรับผู้ชายจริงๆ ฉิงเทียนจึงต้องกักเก็บหัวใจที่กระหายของเขาเอาไว้และปล่อยให้มันเต้นอยู่ในใจเขา เขาจะต้องไปหันไปมองเธอเพราะมันจะไม่ดีงามแน่!

มันไม่ใช่ว่าฉิงเทียนอยากทำตัวเป็นสุภาพบุรุษหรอก แต่เป็นเพราะซูเสวี่ยนั้นยืนอยู่ใกล้ๆเขาต่างหาก ซึ่งกำลังจ้องมองเขาด้วยใบหน้าที่กำลังเตือนเขาอยู่ หากคิดอยากจะมีชีวิตที่สงบสุข ฉิงเทียนจำต้องเก็บไว้ข้างในใจของเขาเท่านั้น

ขณะที่เขากำลังก้มหัวอยู่ หวังอี้ก็ได้จ้องมองดูการรักษาของฉิงเทียน ซึ่งเธอไม่รู้ว่านึกอย่างไร เธอหยิบเอาถุงเท้ายาวออกมาจากตู้เสื้อมาใส่เมื่อเช้านี้ ซึ่งหวังอี้นั้นไม่ได้ใส่ถุงเท้ายาวเช่นนี้ตั้งแต่ที่เธอเดินไม่ได้ แต่วันนี้เธอกลับใส่มาโดยไม่รู้ตัวเองว่าคิดอะไรอยู่!

หลังจากที่เขากักเก็บความรู้สึกของเขาเอาไว้ในใจแล้ว ฉิงเทียนก็ได้กดมือของเขาไปที่ขาของหวังอี้ แล้วทันใดนั้นฉิงเทียนก็รู้สึกได้ว่าขาของเธอสั่น ซึ่งขาของเธอนั้นสั่นอย่างควบคุมไม่ได้! หวังอี้นั้นรู้สึกได้ถึงมือของฉิงเทียน ทั้งๆที่ก่อนหน้านี้เธอไม่รู้สึกอะไรที่ขาของเธอเลย แต่ในตอนนี้ขาของเธอมีความรู้สึกแล้ว การที่มีผู้ชายมาสัมผัสขาของเธอเช่นนี้ ถึงแม้ว่าเขาจะกำลังทำเพื่อเธอในฐานะหมอ แต่เธอก็ยังรู้สึกแปลกๆอยู่ดี! หวังอี้จึงอดไม่ได้ที่จะรู้สึกอายขึ้นมา

หลังจากที่ลองกดจุดดูอยู่สักพัก ฉิงเทียนก็พอจะเข้าใจสภาพทั่วไปบ้างแล้วจึงได้ลุกขึ้นยืนและหันหน้ามาคุยกับหวังอี้ “คุณหนูหวังครับการที่คุณมีความรู้สึกที่ขาเมื่อสักครู่นั้น ถือว่าเป็นเพียงแค่ก้าวแรกเท่านั้น หลังจากนี้คุณจำเป็นจะต้องมาฝังเข็มสัปดาห์ละหนึ่งครั้ง และในระหว่างการรักษาคุณห้ามทำอะไรที่เป็นการไปกระตุ้นขาของตัวเองเด็ดขาดครับ!”

“ได้เลย หากว่าทำแล้วสามารถรักษาให้หายได้ ไม่ว่าอะไรฉันก็จะทำ!” หวังเห่าพูดอย่างตื่นเต้น

“ขอบพระคุณมากค่ะ ฉิงเทียน!” หวังอี้พูดขอบคุณฉิงเทียน

ฉิงเทียนก็พูดด้วยรอยยิ้ม “มันเป็นหน้าที่ของผมในฐานะหมออยู่แล้วที่จะต้องช่วยเหลือคนครับ คุณหนูหวังให้เกียรติกันเกินไปแล้ว!”

“ใช่แล้วน้องหวัง ไม่ต้องไปขอบคุณเขามากหรอก ฉิงเทียนน่ะชอบช่วยเหลือสาวงามอย่างคุณเพื่อให้ตัวเองดูดีอยู่แล้ว” ซูเสวี่ยพูดอย่างไร้หัวใจ

ฉิงเทียนลูบจมูกตัวเองอย่างอายๆและคิดอย่างช่วยไม่ได้ว่า สายสัมพันธ์ของพวกผู้หญิงเนี่ยช่างน่าทึ่งจริงๆ และเสวี่ยเอ๋อครับผมเป็นแฟนของคุณนะครับ คุณช่วยพูดให้ผมดูดีหน่อยได้ไหม!

“พี่ซูคะ หนูจะไปพูดอย่างนั้นได้ยังไงล่ะคะ” หวังอี้พูดอย่างเขินอาย

ซูเสวี่ยก็มองไปที่ฉิงเทียนและยิ้ม “ใช่ไหม ฉิงเทียน!”

“ใช่ครับ ที่คุณพูดมาทุกอย่างถูกต้องครับ!” ฉิงเทียนตอบอย่างยิ้มๆ

“เอาน่าหลานซูเจ้าอย่าไปว่าเสี่ยวเทียนอย่างนั้นสิ ในเมื่อเขานั้นยอมช่วยเหลือพวกเราในฐานะหมอ พวกเราก็ยินดีที่จะจ่ายค่ารักษาให้อยู่แล้ว” หวังเห่าหยิบบัตรใบหนึ่งออกมาจากมือของเขาแล้วพูดกับฉิงเทียน “เสี่ยวเทียน บัตรใบนี้มีเงินอยู่ 5 ล้านหยวน ซึ่งเป็นค่ารักษาล่วงหน้าของอี้เอ๋อ หลังจากที่รักษาเสร็จแล้วฉันจะจ่ายให้อีก 5 ล้านหยวน!”

มองดูที่บัตรใบนั้น ฉิงเทียนก็รีบโบกมือปฏิเสธ “มากเกินไปแล้วครับ ลุงหวังไม่จำเป็นต้องให้ผมมากขนาดนั้นก็ได้!”

VERIFYCAPTCHA_LABELยืนยัน