ร้านค้าจากแดนสวรรค์ (仙界淘宝) ข้ามได้รีรันเฉยๆของเก่าหาย นิยาย บท 51

บทที่ 51 ปัญหาที่ไร่

ในวันต่อมา

ในตอนเช้าตรู่ โทรศัพท์ของฉิงเทียนร้องดังอย่างต่อเนื่อง ฉิงเทียนจึงได้รับโทรศัพท์อย่างง่วงๆในขณะที่เขายังนอนอยู่บนเตียง “สวัสดีครับ ใครโทรมาครับ?”

“เถ้าแก่ฉิง เป็นผมเองครับเฉิงเหวิน”

เมื่อได้ยินว่าเป็นเฉิงเหวิน ฉิงเทียนก็ได้ตื่นขึ้นมา เฉิงเหวินโทรมาเช่นนี้แสดงว่าต้องมีอะไรเกิดขึ้นแน่ๆ ไม่อย่างนั้นเขาคงไม่โทรศัพท์มาหาเขาแน่!

เมื่อได้ยินเรื่องราวก็ได้ทำให้คิ้วของฉิงเทียนขมวดขึ้นมา บอกว่ามีบริษัทนายทุนบริษัทหนึ่งในประเทศญี่ปุ่นได้สนใจไร่ผลไม้ของเขา และบริษัทนั้นเองก็มีอิทธิพลอย่างมากกับการปกครองส่วนท้องถิ่นที่ไร่ผลไม้ที่นี่อยู่ ทำให้นายกเทศบาลต้องมาด้วยตนเอง!

“ผมคงต้องไปที่นัjนเพื่อขอเจอหน้าคนที่จะมาซื้อไร่ของผมหน่อยแล้ว” ฉิงเทียนพูดอย่างเย็นชา

ไร่ผลไม้ของฉิงเทียนนั้นอยู่ในชายเมืองของเมืองโม๋ตู

ผู้ดูแลสวนเฉิงเหวินมองดูฉิงเทียนด้วยสีหน้าที่เสียใจและพูดขึ้น “เถ้าแก่ฉิงครับ นายกเทศบาลได้บอกว่าวันนี้จะมีคนจากญี่ปุ่นมาขอซื้อไร่ผลไม้ของเราวันนี้ครับ!”

“ก็ดี ผมอยากรู้หน่อยซิว่าคนของรัฐคนไหนที่จะมาบังคับให้ผมขายไร่แห่งนี้กัน” ฉิงเทียนพูดอย่างหัวเสีย

มองดูฉิงเทียนที่กำลังโกรธ เฉิงเหวินที่อยู่ข้างๆเขาก็ได้ถอนหายใจออกมา “บอกผมทีสิว่าทำไมคนของรัฐถึงได้พยายามอย่างหนักเพื่อคนประเทศญี่ปุ่นด้วย ตอนนี้เขามาไล่พวกเราออกไปเพื่อคนพวกนั้น เจ้าพวกปีศาจน้อยพวกนี้ไม่เคยมีดีสักอย่างเลยจริงๆ

ส่วนฉิงเทียนนั้นหลังจากที่ด่าเสร็จ เขาก็ได้ใช้ความคิดเพื่อหาทางตอบโต้กับคนของรัฐ ถ้าคนของรัฐใช้อำนาจขึ้นมาจริงๆ พวกเขาก็หมดหนทางชนะเลย แต่อะไรที่คนของรัฐนั้นกลัวมากที่สุด? ในเวลาเช่นนี้เขาที่เป็นเจ้าของที่ไม่เห็นด้วยกับการใช้อำนาจบังคับขายที่เช่นนี้ ถ้าเขาเอาเรื่องนี้ไปฟ้องพวกสื่อล่ะก็ พวกนายกเทศบาลคงได้โชคร้ายกันบ้างแล้วล่ะ!

เมื่อคิดได้เช่นนี้ คิ้วของฉิงเทียนก็ได้แยกออกจากนั้น แล้วมาแล้วหันหน้าไปถามเฉิงเหวิน “ลุงเฉิง พวกเขาบอกว่าจะมาเมื่อไร?”

เมื่อมองดูหน้าที่ดูมั่นใจของฉิงเทียน เฉิงเหวินที่ยังเป็นกังวลอยู่ก็ได้ตอบกลับไป “จะได้ว่าพวกเขาบอกจะมาตอนบ่ายน่ะนะ”

ฉิงเทียนจึงได้พูดปลอบเฉิงเหวิน “ลุงเฉิงไม่ต้องกังวลไป!” แต่เขายังคงมีสีหน้าเป็นกังวลอยู่ “แต่คนเขาพูดกันเอาไว้ ยังไงคนธรรมดาอย่างพวกเราก็สู้กับเจ้าหน้าที่ไม่ได้อยู่ดี!” ฉิงเทียนมองดูเฉิงเหวินที่ยังคงเป็นกังวลไม่ว่าเขาจะพูดอย่างไรก็ตาม

“ช่างก่อนละกัน ยังไงอีกไม่นานเดี๋ยวทุกอย่างก็โอเคเอง!”

ฉิงเทียนพูดกับตัวเอง จากนั้นเขาก็ได้โทรศัพท์ไปหารายการดังอย่าง “ไม่ว่าจะเล็กหรือใหญ่ เราช่วยคุณได้”

รายการนี้เป็นรายการที่เปิดโปงปัญหาการใช้ชีวิตของผู้คน ฉิงเทียนเองก็ชอบดูรายการนี้ เขาจึงได้จำเบอร์ของรายการนี้ได้

มีเสียงที่ผู้หญิงที่เพราะมากดังขึ้นมาจากในโทรศัพท์ “สวัสดีค่ะ มีอะไรให้พวกเราช่วยไหมคะ?”

“คือผมอยากจะมาแจ้งเรื่องมีคนที่ต้องการจะมาแย่งไร่ผลไม้ของผมไปครับ! ผมจึงอยากให้ทางรายการช่วยผมด้วยครับ!”

เมื่อทางนั้นได้ยินที่ฉิงเทียนเล่าก็บอกเขาว่าไม่เป็นไร แล้วถามถึงที่อยู่ของเขาแล้วบอกว่าพวกเขาจะไปถึงในไม่ช้า

วางสายโทรศัพท์ไป และคิดอย่างภาคภูมิใจ ราวกับว่าเขากำลังทานลูกพลับและบิดออกจากกันตามใจชอบ

อาคารสถานีโทรทัศน์เมืองโม๋ตู เจ้าหน้าที่ที่ฉิงเทียนโทรมาขอความช่วยเหลือ หญิงสาวที่อยู่ในชุดทำงานซึ่งดูท่าทางเต็มเปี่ยมไปด้วยความสามารถก็ได้หยิบบัตรสื่อของเธอขึ้นมาแล้วไปคุยกับชายที่สวมแว่น “เสี่ยวหลี่ พวกเรามีคำขอความช่วยเหลือมา! ไปกันเถอะ” หลังจากที่พูดจบ พวกเขาก็ได้เดินออกไปข้างนอกทันทีโดยไม่มีการรีรอ!

ณ ไร่ผลไม้ ฉิงเทียนกำลังนั่งอยู่ในห้องของเขาเพื่อรอกลุ่มคนมาหา ไม่นานนักก็ไม่รถBMWหลายคันคำรามอยู่ที่หน้าไร่ของเขา!

ลองมาจากรถ มีคนจำนวนเกินโหลลงมาจากรถ ตรงหน้าเขามีชายคนหนึ่งที่มีหนวดอยู่หนึ่งกระจุกอยู่ที่ปากของเขา ข้างๆเขามีชายที่สวมแว่นอยู่

VERIFYCAPTCHA_LABELยืนยัน