ร้านค้าจากแดนสวรรค์ (仙界淘宝) ข้ามได้รีรันเฉยๆของเก่าหาย นิยาย บท 52

บทที่ 52 ดื้อรั้น

ในเวลานี้ ฉิงเทียนได้พยายามหลีกเลี่ยงหมัดของบอดี้การ์ดเหล่านั้น และแอบคิดในใจ “ดูเหมือนว่าจะหลบแบบนี้ไปเรื่อยๆก็เปล่าประโยชน์แฮะ?” ในหัวของเขาคิดไม่หยุดว่าเขาจะแก้ปัญหาเหล่านี้ยังไงดี

เมื่อเขาเงยหน้าขึ้นมา เขาก็พบนายกเทศฯหูและชาวญี่ปุ่นที่กำลังคุยและหัวเราะกันอยู่ มุมปากของฉิงเทียนนั้นจึงได้ยกขึ้นมา “หึ หึ” ฉิงเทียนจึงได้ทำเป็นหลบแบบตั้งใจบ้างและไม่ตั้งใจบ้างแล้วค่อยๆขยับไปทางพวกเขา ที่ด้านหลังของชาวญี่ปุ่นนั้นเป็นลำธารเล็กๆทำให้ถอยไปไหนไม่ได้ แล้วพวกเขาก็พบว่ากลุ่มคนกำลังเคลื่อนที่มาทางเขา!

“อย่าคิดหนีนะ! คิดว่าฉันไม่รู้เหรอ!” เลขาคนนั้นพูดขู่ขึ้นมา!

“อ๊าก โดน!” ฉิงเทียนตะโกนขึ้นมาแล้วกระเด็นไปทางชาวญี่ปุ่นนั่น

คนประเทศญี่ปุ่นที่เรียกตัวเองว่ามุราคามินั้นมองดูฉิงเทียนที่กระเด็นมาทางเขาด้วยสีหน้าที่ขยะแขยง เขาจึงช่วยไม่ได้และเลือกที่จะหลบออกไป เมื่อเห็นอย่างนั้นฉิงเทียนจะปล่อยให้เขาหลบไปง่ายๆได้อย่างไร เขารีบลุกขึ้นมานั่งคุกเข่าทันที

“หึๆ ชาวญี่ปุ่นตาคุณต้องทุกข์ทรมานบ้างแล้ว!” ไม่รู้ว่าฉิงเทียนนั้นหยิบเอาเข็มเงินออกมาเมื่อไร แล้วได้เตรียมพร้อมที่จะฝังเข็มลงไปที่ขาของชาวญี่ปุ่น

การฝังเข็มนั้นคือศาสตร์ที่พูดถึงจุดต่างๆในร่างกาย และจุดฝังเข็มเหล่านี้ไม่ได้มีไว้แค่เพื่อช่วยเหลือคนเพียงอย่างเดียว แต่ยังสามารถทำร้ายผู้คนได้ด้วย ฉิงเทียนนั้นรู้ทุกจุดในร่างกายของมนุษย์ตั้งแต่ตอนที่เขาได้ตำราการฝังเข็มมา จุดที่ฉิงเทียนกำลังจะฝังเข็มลงไปก็เช่นกัน ถ้าเขาทำสำเร็จชาวญี่ปุ่นได้มีอาการขี้แตกแน่

ฉิงเทียนก้มหัวของเขาลงมาและเก็บมือของเขาแนบติดตัว แล้วแกล้งทำเป็นถูกทำร้ายและมองหาจุดที่ดีที่สุดในการฝังเข็ม!

“ตรงนี้แหละ!” ฉิงเทียนนั้นพร้อมที่จะฝังเข็มแล้วและยื่นมือของเขาออกไป! “ปุ่ก” ฉิงเทียนนั้นรู้สึกได้ว่าเข็มของเขานั้นไม่ได้จิ้มลงไปที่เนื้อนุ่มๆอย่างทำเขาคิด แต่กลับเหมือนโดนอะไรที่แข็งๆแทน

เมื่อเงยหน้าขึ้นไปก็พบว่าจากตำแหน่งที่ชาวญี่ปุ่นอยู่เมื่อครู่นั้นกลายเป็นนักรบชาวญี่ปุ่นที่ดูดุดันแทน เขาก้มหัวมามองฉิงเทียนด้วยสายตาที่ดูดุดันแทน! มองไปที่สายตาของเขา “เขาสามารถกินเราได้สบายๆเลยนะเนี่ยเพียงแค่จ้อง! ดูเหมือนเราจะพลาดซะแล้ว โดนต่อยฟรีเลยเรา” ฉิงเทียนคิดอย่างหัวเสีย ถึงแม้ว่าการที่คนเหล่านั้นทำร้ายเขานั้นจะไม่ได้ทำให้เขารู้สึกอะไรเลยแม้แต่น้อย แต่ฉิงเทียนนั้นได้หลบหรือปัดการโจมตีนั้นๆให้พวกเขาทำร้ายกันเอง

“*บากะ แกกล้าทำคิดร้ายกับท่านมุราคามิงั้นเรอะ! ฝ่าด่านข้าไปก่อนเถอะ!” ซามูไรคนนั้นตะโกนออกมา (*馬鹿baka แปลว่าโง่บ้า)

เมื่อได้ยินที่ซามูไรคนนั้นพูด ก็พบสายตาที่เย็นชาออกมาจากดวงตาของชาวญี่ปุ่นมุราคามิ ก่อนที่เขาจะกักเก็บกลับไปในตอนที่เขาได้เห็นคนอยู่รอบๆ!

เหล่าบอดี้การ์ดเมื่อได้ยินที่ซามูไรคนนั้นพูด พวกเขาก็สู้อย่างจริงจังกว่าเดิม! ส่วนเลขาที่อยู่ไม่ไกลก็ได้ชี้มาที่ฉิงเทียนแล้วพูดขึ้น “จริงจังกันหน่อยเซ่!”

ด้านหลังของต้นไม้ จากมุมมองของหลี่ฉิงแล้ว จะเห็นได้ว่าฉิงเทียนนั้นกำลังถูกรุมทำร้ายโดยคนกลุ่มนั้นอยู่ เสี่ยวหลี่พูดอย่างเป็นกังวล “เจ๊หลี่ครับ ผมว่าคนคนนั้นคงจะถูกทำร้ายจนตายไม่เร็วก็ช้าแน่เลยครับ!” หลี่ฉิงเองก็มองไปที่ฉิงเทียนอย่างเป็นกังวล “เสี่ยวหลี่ ออกไปกันเถอะ!”

“หยุดเดี๋ยวนี้นะ” หลี่ฉิงออกมาจากต้นไม้แล้วพูดกับนายกเทศฯหู!

เมื่อได้ยินเสียงของหลี่ฉิง คนเหล่านั้นก็ได้หยุดกันทันที ทันทีที่พวกเขาหันไปมองก็พบเสี่ยวหลี่ที่กำลังถือกล้อง และหลี่ฉิงที่ติดบัตรนักข่าว

แน่นอนว่า ฉิงเทียนนั้นไม่สามารถที่จะถูกพวกเขาทำร้ายได้อยู่แล้ว เมื่อเขาเห็นหลี่ฉิงออกมาแล้ว เขาก็รู้ได้ทันทีว่าแผนการของเขานั้นสำเร็จแล้ว!

เขาจึงได้แกล้งทำเป็นเหมือนเห็นพระมาโปรดด้วยสีหน้าที่หวาดกลัว แล้วรีบวิ่งไปหาหลี่ฉิงโดยไว “อ๊ะ! คุณนักข่าวช่วยด้วย พวกเขาต้องการกำลังบังคับให้ผมขายที่ให้พวกเขา พอผมปฏิเสธไม่ขาย พวกเขาก็ส่งคนมาทำร้ายผมเลย! พวกคุณช่วยผมด้วยนะ!”

มองไปที่ท่าทีของฉิงเทียน หลี่ฉิงก็ทนไม่ไหวแล้วโกรธขึ้นมาแล้วหันไปพูดกับชาวญี่ปุ่น “พวกคุณคิดว่าเป็นราชาของที่นี่รึยังไง?”

เฉิงเหวินมองไปที่สีหน้าของฉิงเทียนที่เปลี่ยนไปทันทีเช่น ทำให้เขารู้สึกทึ่งกับการเปลี่ยนสีหน้าของฉิงเทียนในใจของเขา!

VERIFYCAPTCHA_LABELยืนยัน