ร้านค้าจากแดนสวรรค์ (仙界淘宝) ข้ามได้รีรันเฉยๆของเก่าหาย นิยาย บท 63

บทที่ 63 ครอบครัวของหวังอี้

“พ่อคะ ทำไมถึงพูดแบบนั้นล่ะคะ? เสี่ยวไห่ถูกทำร้ายจนเป็นแบบนี้ พี่สาวอย่างหนูก็ต้องล้างแค้นให้เขาสิคะ!” หลิวตันพูดอย่างโกรธแค้น

หลิวซิงหยุนมองมาที่ลูกชายของเขาที่ถูกทำร้ายจนเป็นแบบนี้ ทำให้เขาอดไม่ได้ที่จะเป็นห่วงเหมือนกัน ถึงแม้ว่าลูกชายของเขาจะเหลวแหลกเพียงใดก็ตาม แต่เขาก็ยังเป็นลูกของเขาอยู่ “เป็นอย่างไรบ้างล่ะ?” เขาถาม “ตอนนี้ยังมีความรู้สึกที่ขาอยู่ใช่ไหม?”

เมื่อเห็นว่าพ่อของเขาไม่ได้โกรธแล้ว หลิวไห่จึงได้เงยหัวขึ้นมาแล้วพูดขึ้น “ตอนนี้กลับมารู้สึกแล้วครับ”

หลังจากที่ได้ยินที่หลิวไห่พูด หลิวซิงหยุนก็ได้พูดต่อ “แล้วหมอว่าอย่างไรกับขาของแกบ้างล่ะ?”

หลิวไห่ไม่ได้พูดอะไร หลิวตันที่อยู่ข้างๆเขาพูดขึ้นแทน “หมอบอกว่าไม่เป็นไรแล้วค่ะ อาจเป็นเพราะว่าเขาถูกทำร้ายที่หน้าเลยส่งผลกับเส้นประสาทที่ขาค่ะ เลยส่งผลให้ประสาทสัมผัสที่ขาไร้ความรู้สึกไปชั่วระยะเวลาหนึ่งค่ะ

“ก็ดีแล้ว หากว่าเขาไม่พิการ และฉันหวังว่าแกจะจำเรื่องนี้ไว้เป็นบทเรียน” หลังจากนั้นเขาก็หาเก้าอี้มานั่งลง “แล้วแกไปสร้างศัตรูเอาไว้อย่างไรล่ะคราวนี้! บอกนั้นมาตามตรงให้หมด”

หลิวซิงหยุนถามหลิวไห่ เขาจึงไม่มีทางเลือกนอกจากเล่าเรื่องที่เขาทำกับฉิงเทียน และเรื่องที่เขาจ้างนักฆ่ามาฆ่าฉิงเทียนและอื่นๆ!

หลังจากที่ได้ฟัง หลิวซิงหยุนก็ได้คิ้วขมวดแล้วตวาด “ทำไมฉันถึงได้ให้กำเนิดลูกอย่างแกขึ้นมานะ? คิดหาวิธีจัดการเรื่องนี้เอาเองละกัน!” หลังจากที่พูดจบเขาก็ออกไปด้วยความโกรธ

หลังจากที่ยืนยันได้ว่าหลิวซิงหยุนนั้นไปแล้ว หลิวไห่ก็กลับมาร้องไห้และมองมาที่หลิวตัน หลิวตันจึงอดไม่ได้ที่จะรู้สึกว่าคราวนี้น้องชายของเธอนั้นทำเกินไปจริงๆตอนที่หันมามองเขา เขาไม่เพียงแต่จะไปแย่งแฟนสาวของคนอื่น แต่เขายังจ้างนักฆ่าไปฆ่าเขาอีก! เมื่อสักครู่เธอยังคิดอยากจะฆ่าฉิงเทียนมาก แต่ตอนนี้ความคิดนั้นหายไปเยอะมากแล้ว แต่พอเธอคิดถึงตอนที่แม่ของเธอนั้นจับมือเธอเอาไว้ก่อนจะสิ้นใจว่า เธอจะต้องดูแลน้องชายของเธอให้ดีๆ หลิวตันจึงได้ส่ายหัวของเธอแล้วพูดเกลี้ยกล่อมเขา “เสี่ยวไห่ น้องอยากจะฆ่าคนที่ชื่อฉิงเทียนไปก็ไม่ได้อะไรขึ้นมาหรอก และจากที่ฟังที่น้องเล่ามาแล้ว เขาน่าจะเป็นคนที่เก่งด้านการต่อสู้มาก น้องไม่ควรที่จะไปยุ่งกับเขาจะดีกว่า”

“ไม่ครับพี่ ดูผมสิครับ ผมถูกทำร้ายจนเป็นแบบนี้ก็เพราะเขา พี่จะต้องล้างแค้นให้ผมสิครับ!” หลิวไห่พูดอย่างโกรธแค้น

หลิวตันจึงได้ผงกหัวและเดินออกไปข้างนอกแล้วหยิบโทรศัพท์มือถือของเธอขึ้นมาเพื่อโทรศัพท์ ส่วนในห้องผู้ป่วยนั้น หลิวไห่ได้กำหมัดของเขาไว้แน่น “ฉิงเทียน คราวนี้ฉันจะทำให้แกต้องรู้สึกว่าตายเสียดีกว่าอยู่”

ไม่นานนักหลิวตันก็กลับเข้ามา หลิวไห่จึงได้เก็บสายตาที่เย็นชาของเขาไปแล้วหันไปมองหลิวตัน

“ไม่ต้องกังวลนะ เสี่ยวไห่ พี่ได้สั่งคนไปซื้อมือของฉิงเทียนด้วยเงิน 50 ล้านหยวนแล้ว!” หลิวตันพูดอย่างไร้ความรู้สึก ราวกับว่ามือของฉิงเทียนไม่เกี่ยวอะไรกับเธอ!

“ก็ได้ครับพี่ มืออย่างเดียวก็มืออย่างเดียว” หลิวไห่พูดออกมา แต่ในใจของเขาคิด: รอแกถูกตัดมือเมื่อไร ฉิงเทียนฉันจะไม่ปล่อยให้แกมีชีวิตรอดแน่!

ในขณะเดียวกันนั้น ฉิงเทียนยังคงรับประทานอาหารอย่างอบอุ่นกับซูเสวี่ยอยู่

“ที่รัก คุณจะต้องมาที่บ้านของผมเพื่อฝึกวิชาเท่านั้นนะ!” ฉิงเทียนสั่ง เมื่อมองไปที่สีหน้าที่จริงจังของฉิงเทียนแล้ว ซูเสวี่ยก็ผงกหัว! เธอรู้ถึงความสำคัญของมันดี! “ไม่ต้องกังวลจ๊ะคุณสามี ฉันจะไม่ไปฝึกที่อื่นตามใจแน่”

เมื่อเห็นซูเสวี่ยรู้ถึงความสำคัญของการฝึกวิชา ฉิงเทียนจึงได้พูดต่อ “จริงๆแล้ว โลกเราในปัจจุบันนี้ หากปราศจากซึ่งน้ำวิญญาณแล้วพวกเราไม่สามารถที่จะฝึกวิชาได้เลย!”

หยิบแก้วน้ำขึ้นมาดื่ม ซูเสวี่ยเองก็รู้แล้วว่าร่างกายของเธอที่เปลี่ยนไปในคราวที่แล้วนั้นเป็นผลมาจากน้ำวิญญาณนี้นั่นเอง แล้วในการฝึกวิชานี้ก็ยังต้องอาศัยน้ำวิญญาณนี้อีกด้วย “คุณสามี คุณยังมีน้ำนี้เหลืออยู่อีกไหม!”

เมื่อเห็นซูเสวี่ยถามฉิงเทียนก็ได้ตอบไปตรงๆ “ก็ยังมีเหลืออยู่นะ เสวี่ยเอ๋อจะเอาไปทำอะไรเหรอ?”

“ฉันอยากจะเอาไปให้พ่อกับแม่ของฉันและคุณปู่ได้ดื่มบ้างน่ะสิ!” ซูเสวี่ยพูดอย่างกระดากใจ

เมื่อเห็นซูเสวี่ยถามแบบนี้ ฉิงเทียนจึงรู้สึกผิด: “เอาสิ ผมลืมที่จะให้พ่อตา แม่ยายและคุณปู่ดื่มเองแหละ” จากนั้นเขาก็เดินออกไปหยิบขวดน้ำจากในตู้เย็น “เสวี่ยเอ๋อ คุณเทน้ำขวดนี้ให้พ่อตาแม่ยายและผู้เฒ่าซูดื่มบ่อยๆนะ รับรองว่าสุขภาพของพวกท่านดีแน่นอน!”

“ค่ะ สามีของฉันสุดยอดที่สุดเลย!” ซูเสวี่ยพูดขึ้นมาแล้วเอนตัวไปข้างหน้าเพื่อจูบที่แก้มของฉิงเทียน

พอเธอเตรียมที่จะถอยหนี มีหรือที่ฉิงเทียนจะปล่อยให้เธอหนีไปได้ แล้วเขาก็คว้าเอวของซูเสวี่ยเอาไว้แล้วพูดขึ้น “ภรรยาจ๋า ไม่จูบที่แก้มสิจ๊ะ!” จากนั้นเขาก็ชี้ไปที่ปากแล้วพูดต่อ “จูบตรงนี้!”

เธอจ้องไปที่ฉิงเทียนแบบไม่ใส่ใจ แต่เธอก็จูบเขาอย่างเชื่อฟังอยู่ดี!

VERIFYCAPTCHA_LABELยืนยัน