ร้านค้าจากแดนสวรรค์ (仙界淘宝) ข้ามได้รีรันเฉยๆของเก่าหาย นิยาย บท 66

บทที่ 66 แข่งรถ

“เอาก็เอาวะ! 50ล้านหยวน” ลูกพี่เฟิงกัดฟันแน่น

ทันทีที่ได้ยินลูกพี่เฟิงพูดตกลงว่าจะทำ คนที่มีแผลเป็นบนใบหน้าก็ได้ถูมือของเขาแล้วพูดขึ้น “ลูกพี่เฟิง แล้วพวกเราจะเริ่มลงมือเมื่อไรดีล่ะ? ถ้าพวกเรายิ่งจัดการเขาได้ไวเท่าไร พวกเราก็จะได้เงินเข้ามือเร็วมากขึ้นเท่านั้น” แล้วจ้องไปยังรถของฉิงเทียนที่อยู่ข้างหน้า แล้วปรากฏรอยยิ้มที่มุ่งร้ายขึ้นมา ราวกับว่าฉิงเทียนนั้นเป็นลูกแกะตัวน้อย!

“ใจเย็นๆก่อนเสี่ยวเยว่ ตอนนี้เราอยู่บนถนนเส้นหลักอยู่ เอาไว้เราหาที่ที่ไม่ค่อยมีคนก่อนค่อยหาโอกาสอีกครั้ง!” ลูกพี่เฟิงก็ยิ้มขึ้นมาอย่างชั่วร้าย

“เยี่ยม! 50 ล้านหยวน แค่คิดก็ตื่นเต้นแล้ว

ส่วนฉิงเทียนที่อยู่ด้านหน้าพวกเขานั้นไม่ได้รู้ตัวเลยว่ามีใครบางคนกำลังสะกดรอยตามเขาอยู่ เพราะว่าตอนนี้เขาอยู่บนถนนเส้นหลัก รถผ่านไปผ่านมาตลอด ฉิงเทียนจึงไม่ได้ใส่ใจว่ามีใครที่ตามหลังเขามาอยู่!

“ถ้าไปที่เมืองหลวงในวันพรุ่งนี้ เสี่ยวหยูจะต้องตกใจมากแน่ๆ” เมื่อคิดว่าเขาจะเข้าเมืองหลวงในวันพรุ่งนี้เพื่อไปพบกับน้องชายของเขาฉิงหยู ฉิงเทียนก็อดที่จะหัวเราะไม่ได้! เมื่อก่อนนี้เข้าไม่ค่อยมีเงินแต่ตอนนี้เขามีเงินเยอะแล้ว แต่ช่วงก่อนหน้านี้เขาไม่ค่อยมีเวลาว่างที่จะไปหาเลย! แต่ตอนนี้ในที่สุดเขาก็มีเวลาที่จะไปหาฉิงหยูแล้ว

แล้วรถของฉิงเทียนก็เลี้ยวออกจากถนนเส้นหลักและขับมุ่งตรงไปยังบ้านของเขา เพราะตอนนี้เป็นเวลา 5 ทุ่มแล้ว ทำให้มีรถวิ่งบนถนนเส้นนี้อยู่น้อยมาก และยิ่งฉิงเทียนขับตามถนนเส้นนี้เข้าไปก็ยิ่งพบรถน้อยลงมากขึ้นเรื่อยๆ

“ลูกพี่เฟิง ลงมือกันเลยเถอะ!” ชายที่มีแผลเป็นเริ่มหมดความอดทน

ลูกพี่ฟิงก็มองไปที่ด้านหน้าแล้วพูดขึ้น “รออีกเดี๋ยว!”

จากนั้นท่ามกลางความเงียบสงบในรถ เขาก็มองไปที่รถของฉิงเทียนอย่างตั้งใจ

ฉิงเทียนมองไปที่กระจกหลัง “หืม มีรถตามหลังเรามา!” ฉิงเทียนพูดอย่างงุนงง ด้วยสายตาของฉิงเทียนนั้น ทุกสิ่งที่อยู่ในระยะ 100 เขาก็ยังสามารถมองเห็นได้อย่างชัดเจน!

“ใครตามมากันนะ!” ฉิงเทียนอดไม่ได้ที่จะสงสัย! แล้วในเวลาเช่นนี้ อยู่ดีๆโทรศัพท์ของเขาก็ดังขึ้นมา ฉิงเทียนจึงได้รับโทรศัพท์

เมื่อได้ฟังก็พบว่าเป็นพี่ใหญ่จ้าวก่างที่โทรมาด้วยความกระวนกระวายใจ “น้องสี่ ตอนนี้นายอยู่ที่ไหน?”

ทันทีที่ได้ยินเสียงที่กระวนกระวายของจ้าวก่าง ฉิงเทียนก็รู้ได้ทันทีว่าจะต้องเกิดเรื่องอะไรขึ้นแล้วแน่ๆ “มีอะไรงั้นเหรอ? ผมกำลังขับรถอยู่ครับพี่”

“น้องสี่ มีคนที่ยอมจ่ายเงินถึง 50 ล้านหยวนในตลาดมืดเพื่อที่จะซื้อมือของนาย! ตอนนี้ทุกๆแก๊งต่างก็พากันหาตัวนายแล้ว!”

“อะไรนะ! มีคนที่จะซื้อมือของผม! พี่พอจะรู้ไหมว่าเขาเป็นใครน่ะพี่ใหญ่” ฉิงเทียนถามและคิ้วขมวด

“ฉันไม่รู้ คนที่เสนอมานั้นปกปิดตัวตนเอาไว้! แต่ผู้จัดการตลาดมืดนั้นน่าจะรู้อยู่ แต่พวกเขาไม่ยอมบอกแน่นอน!” จ้าวก่างพูดอย่างเป็นกังวล

หลังจากที่ฟังที่จ้าวก่างพูด ฉิงเทียนก็ลืมตาขึ้นมาแล้วนึกถึงสิ่งที่จ้าวก่างพูดและรถที่ตามหลังเขามา ฉิงเทียนจึงเข้าใจได้ในทันทีและตอบพูดกับตัวเอง “ถ้าอยากจะได้แขนของฉัน ก็ขอดูหน่อยเถอะว่ามีความสามารถถึงรึเปล่า!”

ทันใดนั้นเขาก็เร่งความเร็ว แล้วหมุนพวงมาลัยวิ่งเข้าเส้นชานเมือง

อีกทางด้านหนึ่งของโทรศัพท์ จ้างก่างที่เห็นว่าฉิงเทียนนั้นเงียบไปเป็นเวลานานแล้วจึงได้ถามขึ้น “น้องสี่ นายไม่เป็นอะไรใช่ไหม! เดี๋ยวฉันจะสืบดูให้ได้ว่าใครที่อยู่เบื้องหลังเรื่องนี้”

“ฝากด้วยนะครับพี่ใหญ่ ถ้าพี่หาไม่ได้ก็ไม่เป็นไร มือของผมมันไม่ง่ายที่จะเอาไปอยู่แล้ว” พอพูดจบเขาก็ได้ยินเสียงจ้าวก่างที่ออกคำสั่งออกไป ฉิงเทียนจึงได้วางสาย

เขาจึงออกแรงที่เท้าเหยียบคันเร่งเพิ่มขึ้นไปอีก จนเข็มมาตรวัดแสดงความเร็วพุ่งไปเกินเลข 100 ไปแล้ว!

“ลูกพี่เฟิง! หมอนั่นเปลี่ยนเส้นทางวิ่งเข้าเส้นชานเมืองไปแล้วครับ” หน้าแผลเป็นพูดอย่างตกใจ

ขณะที่ออกแรงเหยียบคันเร่งมากขึ้น ลูกพี่เฟิงก็พูดขึ้น “สวรรค์มีทางดันไม่ไป นรกไร้ประตูดันฝ่าเข้ามาได้”

“ถ้าอยู่ในเมืองข้าก็ไม่กล้ายิงปืนแล้วก็จะมีโอกาสหนีรอดแล้วแท้ๆ แต่ดันกลับวิ่งเส้นเลี่ยงเมืองซะอย่างนั้น? เสี่ยวเยว่เตรียมปืนไว้ให้พร้อม ทันทีที่เขาไปยังที่ที่ไม่มีคน พวกเราจะยิงรถเขาแล้วบังคับให้เขาออกมาจากรถ

“ได้ครับลูกพี่เฟิง ผมรอโอกาสนี้มานานแล้ว” จากนั้นเขาก็หยิบปืนออกมาจากเบาะหลัง สีหน้าของเขาก็เต็มไปด้วยรอยยิ้มที่ชั่วร้าย

VERIFYCAPTCHA_LABELยืนยัน