ร้านค้าจากแดนสวรรค์ (仙界淘宝) ข้ามได้รีรันเฉยๆของเก่าหาย นิยาย บท 7

บทที่ 7 หินเซียนงวดแรก

ฉิงเทียนเดินไปยังร้านอาหารแห่งหนึ่งก่อนจะทานข้าวชามหนึ่ง

จากนั้นก็นั่งรถโดยสารเดินทางกลับบ้าน

นั่งอยู่ที่บ้านเล่นโทรศัพท์มือถือ แล้วรอคนส่งโซฟามาให้ นี่เป็นธุรกิจครั้งแรกของร้านโลกมนุษย์ของฉิงเทียน ฉิงเทียนจึงยึดติดกับความสำคัญอย่างมากของธุรกิจในครั้งนี้ ซึ่งมันเกี่ยวพันกับระดับชื่อเสียงของร้านของเขาและแผนความร่ำรวยของเขาอีกด้วย

เพราะฉิงเทียนได้ทราบมาว่าร้านค้าในถาวเป่าสวรรค์นั้นจะถูกแบ่งออกเป็น 5 ระดับ: ร้านระดับทองแดง ร้านระดับเงิน ร้านระดับทอง ร้านระดับเพชร และร้านระดับสุดยอด โดยในแต่ละระดับนั้นจะได้รับสิทธิพิเศษที่ต่างกันออกไป แน่นอนว่ายิ่งระดับสูงเท่าไรก็ยิ่งได้รับสิทธิพิเศษที่ดีมากขึ้นด้วย เช่น ร้านค้าระดับทองแดงกับเป็นต้องจ่ายค่าเช่า 10000 หินเซียนให้กับถาวเป่าทุกปีเป็นค่าเช่า และเมื่อผู้คนทำการค้นหาสิ่งของร้านระดับทองแดงก็จะโยนอยู่ในหน้าหลังๆเลย

แต่ถ้าระดับของร้านเป็นระดับเงิน ค่าเช่าร้านจะลดลงมาครึ่งหนึ่งเหลือเพียง 5000 หินเซียนต่อปี และร้านระดับทองคำก็จะลดลงไปมากกว่านั้นอีกเหลือ 500 หินเซียนต่อปี และร้านระดับเพชรจะจ่ายเพียง 100 หินเซียน ส่วนร้านค้าระดับสุดยอดนั้นจะไม่ต้องเสียหินเซียนเป็นค่าเช่าร้านเลย

และการเลื่อนขั้นระดับร้านค้านั้นจะขึ้นอยู่กับระดับความพึงพอใจในการทำการค้าแต่ในแต่ละครั้ง

ถาวเป่าสวรรค์นั้นมีกฎอยู่ว่า ร้านที่เพิ่งเปิดใหม่จะเป็นร้านระดับทองแดง และเมื่อร้านระดับทองแดงสามารถทำเงินได้ 10000 หินเซียนการขายของและต้องได้ระดับความพึงพอใจมากถึง 90% จากนั้นถึงจะสามารถแจ้งเรื่องขออัพเกรดได้ เช่นเดียวกัน ถ้าต้องการจะเลื่อนระดับจากเงินไปทอง จะเป็นต้องขายของให้ได้เงินถึง 100000 หินเซียนและจะต้องได้รับความพึงพอใจเกิน 90% เช่นกัน และการเลื่อนระดับจากทองไปยังเพชรนั้น จำเป็นต้องใช้ 1000000 หินเซียนและมีค่าความพึงพอใจเกิน 90% และการขึ้นไปสู่ระดับสูงสุดจำเป็นต้องทำการขายจนได้เงินถึง 100000000 หินเซียนและได้รับความพึงพอใจเกิน 90%

ด้วยกฎการเลื่อนระดับนี้ของถาวเป่าสวรรค์ ทำให้ฉิงเทียนนั้นไม่สามารถขี้เกียจได้ เพราะฉิงเทียนนั้นฝันที่จะอัพเกรดร้านของเขาไปให้ถึงระดับเพชรให้ได้ ในฐานะที่เป็นร้านค้าร้านเดียวที่อยู่บนโลก ทำให้ฉิงเทียนรู้สึกมั่นใจอย่างมากในเรื่องนี้

ในตอนที่ฉิงเทียนคิดว่าเมื่อไรโซฟานำมาส่งเสียทีนั้น

“ยังจำได้ไหม คุณเคยบอกว่าบ้านเป็นปราสาทเพียงหลังเดียวที่มี

วิ่งไปตามแม่น้ำเต๋าเซียง

ค่อยๆยิ้มขึ้นมา ฉันยังจำความฝันนั้นได้ดี

อย่าร้อง ปล่อยให้หิ่งห้อยนำทางคุณไป

ร้องเพลงพื้นบ้านที่จำได้อยู่ตลอด

กลับบ้านเถิด กลับไปสู่ความงดงามดังเดิม”

เสียงริงโทนโทรศัพท์ของฉิงเทียนดังขึ้นมา ฉิงเทียนก็พบว่ามีเบอร์โทรศัพท์ที่ไม่คุ้นปรากฏเข้ามาในโทรศัพท์

ฉิงเทียนจึงได้กดรับสาย และพบเสียงที่เข้มแข็งดังเข้ามา “ขอโทษครับ ใช่คุณฉิงหรือเปล่าครับ?”

ฉิงเทียน: “ใช่ครับ คุณเป็นใครเหรอครับ?”

“ผมเป็นรปภ.อยู่ที่ชั้นล่างครับ คุณได้ซื้อโซฟาจากห้างเฉียนต้ารึเปล่าครับ?” คนที่อยู่อีกด้านของโทรศัพท์ถามกลับมา

ฉิงเทียน: “ใช่ครับ พวกเขามาถึงแล้วเหรอครับ?”

“ใช่ครับ”

ฉิงเทียนจึงได้ตอบกลับ “ให้พวกเขาเข้ามาได้เลยครับ”

“ได้ครับ ผมแค่โทรศัพท์มายืนยันเท่านั้น!”

VERIFYCAPTCHA_LABELยืนยัน