ร้านค้าจากแดนสวรรค์ (仙界淘宝) ข้ามได้รีรันเฉยๆของเก่าหาย นิยาย บท 79

บทที่ 79 ฉิงหยู

“ท่านหัวหน้าครับ พวกเราสืบพบว่าฉิงเทียนนั้นเกิดที่มณฑลเจียงเจ่อ….” ชายวัยกลางคนได้พูดเรื่องของฉิงเทียนตั้งแต่เกิดจนถึงปัจจุบัน

ถ้าฉิงเทียนได้ยินเขา เขาคงจะประหลาดใจมาก ทุกสิ่งทุกอย่างถูกสืบมาหมด ยกเว้นเรื่องที่เขาได้ถาวเป่าสวรรค์แล้ว นอกนั้นถูกเปิดเผยออกมาหมด

หลังจากที่ได้ฟังการรายงานของชายวัยกลางคนแล้ว ชายชราคนนั้นก็ได้ค่อยๆลืมตาขึ้นมาแล้วพูดขึ้น “ดังนั้นจะมีเพียงแค่ไม่กี่เดือนที่ผ่านมานี้ที่เขามีความสามารถด้านการแพทย์ที่เกินธรรมดามางั้นสินะ!”

“ใช่ครับ มีเพียงไม่กี่เดือนมานี้ที่มีการแตกต่างไปจากเดิมครับ” ชายวัยกลางคนเสริม

“อืม” แล้วชายชราก็ตกอยู่ในห้วงความคิด ชายวัยกลางคนที่อยู่ข้างๆเขานั้นมองดูชายชราที่กำลังใช้สมาธิและเตรียมที่จะถอยกลับไป ขณะที่เขากำลังจะหันหลังกลับไปนั้น ก็มีเสียงของชายชราดังขึ้นมา “แล้วเสี่ยวฉิงมาทำอะไรที่จิงตูล่ะ?”

“อ้อ เพราะน้องชายของเขาถูกจับในข้อหาฆาตกรรมในมหาวิทยาลัยจิงตูครับ” ชายวัยกลางคนอธิบาย “มีคนที่อยู่ในห้องพักเดียวกันกับเขาถูกวางยาพิษด้วยสารเคมีครับ”

เมื่อได้ยินเรื่องนี้แล้ว แต่ชายชราคนนั้นก็กลับไม่ได้แสดงอารมณ์อะไรออกมา “คอยจับตาดูเขาต่อไป”

“ได้ครับ” ชายวัยกลางคนตอบ แต่ในขณะที่เขากำลังคิดอะไรบางอย่างอยู่นั้นเขาก็ได้หันหัวกลับมาหาแล้วพูดขึ้น “จริงด้วยครับท่านหัวหน้า หลานของหัวหน้าเฉียนเองก็อยู่ที่หอพักนั้นด้วยเหมือนกันครับ

แต่ชายชราก็ยังคงไม่ได้แสดงสีหน้าอะไรออกมา ชายวัยกลางคนจึงได้ถอนตัวออกไป

ส่วนทางด้านของมหาวิทยาลัยจิงตู ฉิงเทียนที่เวลาแปลงร่างใกล้จะหมดแล้ว จึงไม่มีทางเลือกนอกจากต้องล้มเลิกการสะกดรอยตามเจียงฉู่

“เอาเถอะ อย่างน้อยตอนนี้เราก็รู้แล้วว่าใครกันที่เป็นตัวการของเรื่องของเสี่ยวหยูในครั้งนี้ อะไรกันนะที่ทำให้สายลับที่ซ่อนตัวอยู่ลึกขนาดนี้ยอมเสี่ยงถูกพบเพื่อตามหาของชิ้นนั้น” ฉิงเทียนคิด “ดูเหมือนว่าเราจะต้องไปเจอกับเสี่ยวหยูให้เร็วที่สุดเท่าที่จะเป็นไปได้ซะแล้ว”

ตอนนี้เป็นเวลาเที่ยงแล้ว ฉิงเทียนจึงได้คิดที่จะออกจากมหาวิทยาลัยจิงตู ในตอนนั้นเองเขาก็พบว่าที่บริเวณหอพักนั้นเนืองแน่นไปด้วยผู้คนแล้วเขาก็ได้ยินเสียงดังอึกทึกขึ้นมา

“มีคดีฆาตกรรมเกิดขึ้นที่มหาวิทยาลัยจิงตูเมื่อวานนี้ค่ะ มีนักศึกษาคนหนึ่งถูกวางยาพิษจนเสียชีวิตคาหอพัก และเบื้องหลังของเราก็คือหอพักที่ว่า……..”

นักข่าวสาวคนหนึ่งกำลังรายงานข่าวที่หน้ากล้องด้วยไมโครโฟนในมือของเธอ และนี่เป็นแค่การรายงานข่าวของสถานีเดียวยังมีสถานีอื่นๆอีกที่รายงานข่าวแบบนี้อยู่

“ปิดข่าวไม่ได้แล้วสินะ” ฉิงเทียนพูดกับตัวเอง อย่างไรก็ตามเรื่องนี้ก็พอจะเดาได้อยู่แล้ว เรื่องที่เกิดขึ้นในมหาวิทยาลัยจิงตูเช่นนี้ไม่ใช่เรื่องง่ายที่จะปิดข่าวอยู่แล้ว

“ขอโทษนะคะ คุณนักศึกษาท่านนี้พอจะรู้จักกับนักศึกษาที่อยู่ในหอพักนี้บ้างไหมคะ?” นักข่าวคนหนึ่งจู่ๆก็ถามฉิงเทียนด้วยไมโครโฟนขณะที่ฉิงเทียนกำลังใช้ความคิดอยู่

ฉิงเทียนจึงได้หันหน้ากลับไปหานักข่าวที่ถามเขาแล้วตอบกลับไป “ผมไม่ทราบครับ ผมแค่มาตามหาคนเท่านั้น!” แล้วเขาก็เดินจากไปโดยไม่หันหลังกลับมา

“ถูกรู้โดยคนภายนอกแบบนี้ พวกเขาคงได้ถูกกดดันหนักกว่าเดิมแน่นอน ดูเหมือนว่าเราจะต้องรีบแล้ว” ขณะที่เขากำลังใช้ความคิดอยู่นั้นเขาก็ได้กลับไปที่สถานีตำรวจจิงตู

ณ คฤหาสน์หลังหนึ่งในจิงตู

คฤหาสน์ที่นี่ตกแต่งอย่างหรูหราฟู่ฟ่ามาก แสดงให้เห็นถึงฐานะของตระกูลนี้ว่าร่ำรวยอย่างมาก อย่างไรก็ตามมีชายวัยกลางคนที่สวมชุดสูทนั่งอยู่ที่โซฟา ตรงหน้าเขามีผู้หญิงที่กำลังร้องห่มร้องไห้ “จุนเอ๋อลูกแม่…”

คุณจะหยุดร้องได้รึยัง?” ชายใส่สูทพูดอย่างพอใจ

ผู้หญิงคนนั้นจึงได้โกรธชายใส่สูทแล้วพูดขึ้น “จุนเอ๋อ จุนเอ๋อของเราถูกจับไปแล้วนะ คุณไม่คิดเป็นห่วงเหมือนฉันบ้างรึยังไง?” เธอพูดว่าชายใส่สูทอย่างไม่พอใจ

“หยุดร้องไห้สักทีเถอะ และผมม่คิดเหมือนคุณหรอกนะ! คุณพูดเหมือนคุณไม่รู้ว่าลูกชายของคุณเป็นคนยังไง ผมคิดว่าเขาน่าจะเป็นคนทำมากที่สุดด้วยซ้ำ” ชายใส่สูทมองไปที่ภรรยาของเขาและพูดอย่างช่วยไม่ได้

แท้จริงแล้ว 2 ผัวเมียคู่นี้คือเฉียนเห่ากับซุนหลี่ ซึ่งเป็นพ่อกับแม่ของเฉียนจุนซึ่งเพื่อนร่วมหอของฉิงหยู

“ฉันไม่สนหรอกว่าเขาทำจริงไหม แต่ฉันมีลูกเพียงแค่คนเดียว ถ้าคุณไม่ต้องการที่จะหย่า คุณจะต้องหาทางช่วยเขาให้ได้ จะให้เพื่อนร่วมห้องคนอื่นมารับผิดแทนก็ได้” ซุนหลี่พูดอย่างหนักแน่นและตรงไปตรงมา

“ก็ได้ ก็ได้ ผมจะจัดการเรื่องนี้เอง แต่คุณต้องสัญญากับผมว่าต่อไปคุณจะต้องดูแลเจ้าลูกชายของคุณให้ดีกว่านี้” เฉียนเห่ากล่าว

เมื่อได้ยินที่สามีเธอพูดว่าจะยอมช่วยเธอแล้ว ซุนหลี่ก็ได้เปลี่ยนสีหน้ากลับกลายเป็นสีหน้าผู้ดี ใบหน้าที่เสียใจเมื่อครู่นั้นได้หายไปจากใบหน้าของเธอแล้ว

“ไปกันเถอะ ก่อนอื่นเราต้องไปหาจุนเอ๋อกันก่อน!”

VERIFYCAPTCHA_LABELยืนยัน