ร้านค้าจากแดนสวรรค์ (仙界淘宝) ข้ามได้รีรันเฉยๆของเก่าหาย นิยาย บท 97

บทที่ 97 มื้อค่ำ

“พี่หลี่ครับ ขอบคุณสำหรับเรื่องในครั้งนี้ด้วยครับ” ฉิงเทียนพูดขอบคุณ

“ฉันเองก็ต้องขอบคุณนายเช่นกันเสี่ยวเทียน ตอนนี้นายกลายเป็นคนดังแล้ว แต่ยังให้ฉันได้สัมภาษณ์”

ในตอนนี้ฉิงเทียนและหลี่ฉิงนั้นได้สนิทสนมคุ้นเคยกันแล้ว การเรียกชื่อของพวกเขาก็ได้เปลี่ยนจากนักข่าวหลี่กับฉิงเทียนเป็นพี่หลี่กับเสี่ยวเทียน เป็นการเปลี่ยนแปลงที่ทำให้หลี่ฉิงนั้นมีความสุขมาก

หลังจากที่คุยกับหลี่ฉิงเรื่องของการพบเจอกันครั้งต่อไป หลี่ฉิงก็ได้กลับไป

“ตอนนี้ทุกอย่างก็เกือบเรียบร้อยหมดแล้ว เหลือแค่ไปทานมื้อค่ำเย็นนี้ คิดว่าคงได้กลับบ้านพรุ่งนี้ล่ะนะ” ฉิงเทียนคิด

เป็นเวลา 5 วันแล้วที่เขาออกมาจากโม๋ตูเพื่อมาที่จิงตู ในเวลานี้เรื่องของฉิงหยูก็คลี่คลายแล้ว และยังเป็นช่วงปิดเทอมฤดูหนาวอีกด้วย ดังนั้นฉิงเทียนจึงคิดที่จะกลับไปที่โม๋ตูพรุ่งนี้

แต่ถึงแม้ฉิงเทียนจะวางแผนเอาไว้แบบนั้น แต่แผนการของเขาก็ไม่อาจตามการเปลี่ยนแปลงได้ สุดท้ายแผนการของเขาก็พลาด แน่นอนว่านี่เป็นเรื่องที่เกิดขึ้นหลังจากนี้

คุณหมอหลี่ได้ถอดเสื้อกาวน์ของเขาออกแล้วแขวนเอาไว้ที่แขวนเสื้อนอก เมื่อพบว่าฉิงเทียนกลับมาแล้ว เขาก็ได้ออกไปต้อนรับเขาอย่างตื่นเต้น

ฉิงเทียนในเวลานี้เปรียบเสมือนเทพแห่งความมั่งคั่งสำหรับเขา และเขาเองก็ทราบมาว่าจะมีเทพผู้ยิ่งใหญ่ในวงการแพทย์แผนจีนมากมายจะมาร่วมมื้อค่ำวันนี้ด้วย ซึ่งเป็นไปไม่ได้เลยสำหรับเขาที่จะเข้าร่วมวงระดับนี้ได้ด้วยความสามารถที่เขามี แต่ถ้าเขาสามารถเชิญฉิงเทียนไปร่วมได้ เขาก็จะสามารถเข้าร่วมได้ในฐานะผู้ช่วยฉิงเทียน

คุณหมอหลี่ที่เดินมาหาเขาและพูดขึ้น “คุณฉิงครับ สถานที่นัดพบคือโรงแรมจินฟง ตอนเวลาทุ่มครึ่งครับ”

มองไปที่นาฬิกาข้อมือของเขาพบว่าเป็นเวลาบ่ายห้าโมงครึ่งแล้ว ฉิงเทียนจึงพูดขึ้น “ถ้าอย่างนั้นก็ไปกันเถอะ อย่าปล่อยให้คนอื่นรอนานเลย”

“ได้ครับ เสี่ยวซ่งไปเอารถมาที” คุณหมอหลี่พูดสั่ง

ณ โรงแรมจินฟง

……..

ถึงแม้โรงแรมนี้จะถูกเรียกว่าโรงแรมใหญ่จินฟง แต่การตกแต่งของที่นี่กลับไม่ได้ดูหรูหรามากนัก แต่ให้ความรู้สึกเหมือนค่อนข้างจะธรรมดา

แต่ทันทีที่เข้าประตูมา ฉิงเทียนก็ได้กลิ่นของยาซึ่งทำให้ผู้คนต้องตกใจได้ ฉิงเทียนจึงแอบคิดในใจ: โรงแรมจินฟงนี่จะต้องไม่ธรรมดาแน่ๆ ถึงแม้เราจะเคยชินกับกลิ่นเครื่องหอมแบบนี้แล้วก็ตามที แต่การจุดมันในห้องรับรองแบบนี้มัน

“ใครเป็นเจ้าของโรงแรมนี้เหรอครับ?” ฉิงเทียนถามคุณหมอหลี่อย่างสงสัย

หลังจากที่ได้ยินที่ฉิงเทียนถาม คุณหมอหลี่ก็ตอบอย่างชื่นชม “โรงแรมแห่งนี้เป็นโรงแรมที่อยู่ภายใต้ชื่อของผู้อาวุโสโจวครับ”

“ใครคือผู้อาวุโสโจว?” มองไปที่สีหน้าที่ดูเทิดทูนของคุณหมอหลี่ ฉิงเทียนจึงได้ถามกลับไป

มองไปที่ฉิงเทียนที่ไม่รู้จักผู้อาวุโสโจว คุณหมอหลี่ก็ถอนหายใจ “คุณฉิงครับ คุณไม่รู้จักผู้อาวุโสโจวงั้นเหรอครับ ในวงการแพทย์แผนจีนโบราณนี้จะมีปรมาจารย์อยู่ 2 ท่านครับ”

เขามองจ้องมาที่ฉิงเทียน ฉิงเทียนจึงได้ส่ายหัวอย่างไม่รู้อะไร

เดิมทีเราก็ไม่ได้ตั้งใจที่จะศึกษาเรื่องของการแพทย์อยู่แล้ว ถ้าไม่ใช่เพราะเราต้องการที่จะเอาใจคุณปู่และพ่อของซูเสวี่ยแล้ว เราก็คงไม่ศึกษาเรื่องของยาจีนหรอก ดังนั้นจะให้เราจะไปรู้จักคนในวงการแพทย์แผนจีนโบราณได้อย่างไร? ฉิงเทียนคิด

เมื่อเห็นว่าฉิงเทียนนั้นส่ายหัว คุณหมอหลี่จึงได้พูดด้วยสีหน้าช่วยไม่ได้ “ในวงการแพทย์แผนจีนของพวกเรานั้นรู้จักกันในนามเหนือโจวใต้ซูครับ เหนือโจวก็คือผู้อาวุโสโจวที่อยู่ในจิงตูครับ และใต้ซูนั้นก็หมายถึงผู้อาวุโสซู ใช่แล้วครับ ผู้อาวุโสซูของพวกเรายี่เย่ากวนนี่แหละครับ”

ฝีมือด้านแพทย์แผนจีนของคุณปู่ของซูเสวี่ยนั้นเขารู้จักเป็นอย่างดี ในเมื่อผู้อาวุโสโจวนั้นมีชื่อเสียงพอๆกับผู้เฒ่าซู เขาเองก็ต้องเก่งมากแน่ๆ ฉิงเทียนจึงได้รู้สึกสงสัยในตัวตนของผู้เฒ่าโจวมากยิ่งขึ้น

คุณหมอหลี่ก็ได้พูดอธิบายอยู่ข้างๆหูของเขาต่อ “ทั้งสองท่านนี้ไม่เพียงแต่เป็นที่รู้จักในวงการแพทย์แผนจีนเท่านั้น แต่ยังมีชื่อเสียงมากในวงการแพทย์แผนจีนทั่วโลกอีกด้วยครับ”

ขณะที่ทั้งสองคนกำลังคุยกันอยู่นั้น ก็มีบริกรหญิงในชุดกี่เพ้าเดินมาหาพวกเขาและถาม “ไม่ทราบว่าคุณลูกค้าต้องการโต๊ะสำหรับ 2 ท่านไหมคะ?”

VERIFYCAPTCHA_LABELยืนยัน