ราตรีสวัสดิ์ เซอร์อาเรส! บทที่ 817

“ผมขอพูดตรง ๆ นะ นายท่านเซเวียร์ แองเจลีนเป็นผู้หญิงที่ โคล ยอร์ก ชอบ และผมจะพาเธอออกจากเมืองนางแอ่นไปทันที เมื่อผมได้จัดการเรื่องของผมเสร็จแล้ว ก่อนหน้านั้น

ผมต้องการให้คุณแน่ใจว่าเธอไม่ได้รับบาดเจ็บอีก ถ้าเกิดอะไรขึ้นกับเธอ ผมจะทำให้แน่ใจว่าไม่มีสมาชิกในครอบครัวเซเวียร์คนไหนที่ตายอย่างเป็นธรรมชาติแน่ ๆ ” โคลกัดฟันพูด พร้อมน้ำเสียงอันไพเราะของเขาได้ปกคลุมไปด้วยร่องรอยของความเยือกเย็น

น้ำเสียงของเขาไม่ได้ดูโกรธหรือบูดบึ้ง ทว่ามันสามารถทำให้ทุกคนรู้สึกหวาดกลัวราวกับว่าปีศาจมาที่นี่เพื่อเรียกร้องเอาชีวิตของใครบางคน

“แน่นอนว่า ถ้าคุณปฏิบัติต่อแองเจลีนของผมอย่างอ่อนโยน ผมจะไม่ปฏิบัติต่อครอบครัวเซเวียร์อย่างไม่ยุติธรรม ชื่อเสียงหรือโชคลาภ ผมก็จะมอบให้คุณทั้งหมด”

จอร์จไม่รู้ว่าโคลเป็นใคร แต่เมื่อเห็นความจองหองของเขา เขาจึงตัดสินใจไม่ยั่วยุโคลอีก “คุณยอร์ก เข้ามาดื่มชาก่อนสิ”

เขาเริ่มรู้สึกต้องการทราบข้อมูลเพิ่มเติมเกี่ยวกับโคล

แองเจลีนจ้องไปที่โคลอย่างแรงและขู่เขาอย่างไร้เสียง ‘หากก้าวเข้ามาในบ้านแล้วคุณจะได้เห็นดี!’

โคลลังเลใจ “ขอบคุณ คุณท่านเซเวียร์สำหรับการต้อนรับเป็นอย่างดี แต่วันนี้ผมยังมีสิ่งที่ต้องทำอีก ผมคิดว่าจะไม่เข้าไปดีกว่า ช่วยส่งคนใช้สองคนมาขนสิ่งของที่เอามาให้ด้วยนะครับ นายท่านเซเวียร์”

โคลคว้ามันกลับมาและพูดอย่างเย็นชาว่า “นี่เป็นของแองเจลีน ถ้าคุณต้องการพวกมัน คุณต้องขออนุญาตจากเธอก่อนสิ”

เสียงเหมือนรังเกียจ แอนกล่าวว่า “นี่เป็นเพียงกระปุกยาสำหรับช่วยรอยฟกช้ำ ไม่ใช่เหรอ? คุณกำลังทำให้มันฟังดูเหมือนเป็นสิ่งที่มหัศจรรย์เกินไปนะ”

แองเจลีนยัดกระปุกยาเข้าไปในมือของแอน “เอาไปเลยค่ะ น้าแอน”

แอนแกล้งทำเป็นปฏิเสธเล็กน้อยก่อนจะรับมันไปในที่สุด

โคลกล่าวว่า “แองเจลีน ยาเหล่านี้ไม่ได้มีในท้องตลาดนะ อย่าเพิ่งเอาไปให้คนอื่น เก็บเอาไว้เผื่อตัวเองบ้าง”

แองเจลีนกล่าวว่า “อาการบาดเจ็บของฉันหายแล้ว ซี่โครงของฉันไม่เจ็บแล้ว และฉันก็หยุดไอแล้วด้วย”

โคลมองแองเจลีนอย่างสงสัย เขายืนอยู่ที่นี่มาสักพักแล้ว และเขาไม่ได้ยินเสียงแองเจลีนไอเลยสักครั้ง