ราตรีสวัสดิ์ เซอร์อาเรส! บทที่ 859

บทที่ 860

แองเจลีนรู้สึกโกรธจัด “ฉันไม่ตกลงที่จะเป็นเมียเก็บของนาย ช่างเถอะ นี่มันเป็นการดูถูกกันเกินไป”

เธอโมโหมากจนเธอสบถออกมา

เจย์จ้องมองใบหน้าที่เศร้าสลดของเธอ เขารู้ดีว่าการทำเช่นนี้จะทำร้ายคุณค่าในตัวของเธอ

แต่อย่างไรก็ตาม เขาสามารถทำได้เพียงใช้สัญญาความสัมพันธ์นี้เพื่อให้ได้สิ่งที่เขาต้องการและเพื่อให้ความปลอดภัยกับเธอเท่านั้น

“เธอไม่ต้องการเงินเหรอ?” เขาพูดอย่างหลอกล่อ

เธอตอบอย่างขุ่นเคืองว่า “ฉันไม่ต้องการมันแล้ว ยังไงก็ตาม ตระกูลเซเวียร์ก็ใกล้จะล้มละลายแล้ว ยังจะมีอะไรที่เลวร้ายไปมากกว่านี้อีกล่ะ?”

รอยยิ้มปรากฏขึ้นในดวงตาของเจย์

“เธอไม่ได้เป็นคนพูดว่าเธอจะนอนกับผู้ชายหลากหน้าหลายตาเมื่อวันก่อนเหรอ? แล้วทำไมไม่เอาอีกสักคนล่ะ?” เขาพูดอย่างทีเล่นทีจริง

แองเจลีนกัดฟันและจ้องมาที่เขาอย่างเดือดดาล สายตาของเธอดุดันมากราวกับว่าเธอต้องการจะกินเขาเข้าไป

“ตัวเลือกคู่นอนของฉันก็ขึ้นอยู่กับคนนั้น ๆ ด้วย”

จากนั้นเธอก็กวาดสายตามองเจย์ด้วยความเหยียดหยามและแสดงท่าทีเมินเฉยอย่างจงใจ “ชายแก่อย่างนายที่มีขาไม่สมประกอบไม่ถูกชะตาฉันหรอก”

เจย์ “...”

ชายแก่… เขาแก่ขนาดนั้นเลยงั้นเหรอ?

“หลังจากเซ็นสัญญา ฉันจะมอบหนทางออกให้กับตระกูลเซเวียร์” เขาพยายามเกลี้ยกล่อม

ดวงตาของแองเจลีนเป็นประกาย “นายเปลี่ยนจากคำว่าเมียเก็บเป็นคนรักได้ไหม?”

“ไม่ ฉันทำไม่ได้” เขาปฏิเสธอย่างเด็ดขาด

“นี่ฉันน่ารังเกียจขนาดนั้นเลยเหรอ?” เสียงของแองเจลีนเต็มไปด้วยความฉุนเฉียว

เจย์รู้สึกปวดร้าวในใจ “เธอก็รู้ว่านักธุรกิจอย่างเราต้องรักษาภาพพจน์ที่ดีต่อหน้าสาธารณชน”

แองเจลีนไม่ได้พูดสาวความต่อ “ฉันจะไปพิจารณาดู” เสียงเธอฟังดูเศร้าใจนัก

แองเจลีนกลับมาที่ห้องนอนของเธอด้วยความผิดหวังและนั่งบนเตียงด้วยความสับสน

เขาขอให้เธอเป็นเมียเก็บของเขาเพราะเขาต้องกำลังคิดจะหาภรรยาคนใหม่เป็นแน่

แองเจลีนรู้สึกเจ็บปวดข้างในใจเมื่อคิดถึงเรื่องนี้ และน้ำตาของเธอก็ไหลออกมาอย่างล้นหลาม

นี่เป็นเพราะแองเจลีนเป็นคนเข้มแข็งมากและไม่ยอมแพ้กับอะไรง่าย ๆ

เธอลูบท้องของเธอเบา ๆ และแอบคิดในใจว่าเธอจะทำพยายามเต็มที่เพื่อลูก

บางทีเขาอาจจะเสียใจและเปลี่ยนใจสักวันหนึ่ง?

รถเข็นของเจย์หยุดอยู่ที่หน้าประตู เสียงที่ไร้ความรักของเขาฟังดูแผ่วเบา “แองเจลีน ฉันจะไม่บีบบังคับเธอ แค่ลืมมันไปซะถ้าเธอไม่ตกลง”

แม้ว่าข้างในใจของเขาจะผิดหวังมาก แต่เขาก็ไม่อยากมองเห็นเธอเศร้าสร้อย

แต่กระนั้นเอง แองเจลีนก็เดินเข้ามาหาเขาอย่างใจเย็นและพูดว่า “ฉันตกลง”

เจย์มองเธอด้วยแสงที่ส่องประกายในลูกตาสีเข้มของเขา

“งั้นเรามาเซ็นกันเถอะ!” เป็นการยากนักที่จะซ่อนยินดีไว้ในดวงตาของเขา

แองเจลีนเดินออกมาและเซ็นสัญญา

จากนั้นเธอก็ยื่นปากกาให้เจย์รับต่อจากเธอ...

ในตอนนั้นเอง ฟินน์ก็วิ่งขึ้นมาด้วยความตื่นตระหนก ในขณะที่เขาเร่งรีบนั้น เขาก็เดินเซและหกล้มตรงขั้นบันไดหิน