ราตรีสวัสดิ์ เซอร์อาเรส! นิยาย บท 865

“เมื่อนายเผชิญหน้ากับความยากลำบาก ฉันหวังว่าฉันจะสามารถเป็นต้นฝ้ายที่ยืนเคียงข้างนาย ฉันต้องการเป็นกำลังของนาย คอยสนับสนุนนายอย่างกล้าหาญเมื่อนายเผชิญกับบททดสอบต่าง ๆ และยังคงมอบไหล่ให้นายได้เอนพิงแทนที่จะกลายเป็นตัวภาระ ฉันอยากให้นายคิดเสมอว่านายจะปกป้องฉันในที่ที่ปลอดภัยได้ยังไง”

“นายเข้าใจที่ฉันพูดไหม? ไม่ว่าจะขมขื่นหรือหวานชื่น ฉันแค่อยากจะแบ่งเบาภาระกับคนที่ฉันรัก”

...

เจย์จ้องมองไปที่แองเจลีนอย่างว่างเปล่า จู่ ๆ เด็กหญิงตัวเล็ก ๆ ที่เขาวางไว้ในมือก็เติบโตขึ้นอย่างไม่คาดคิด

เธอกลายเป็นสิ่งที่เขาชื่นชอบ แข็งแกร่ง กล้าหาญ ซื่อสัตย์ และไม่เกรงกลัวความทุกข์ทรมาน

ลำคอของเขาติดขัดและเขาไม่สามารถพูดอะไรออกมาได้เป็นเวลานาน

แองเจลีนพูดอีกครั้งว่า “ถ้านายมีปัญหาอะไรแต่ไม่เต็มใจที่จะเล่าให้ฉันฟัง ฉันจะรู้สึกว่านายไม่เชื่อใจฉันมากพอ หรือไม่ก็ฉันไม่มีความสามารถพอที่จะเป็นภรรยาของนายได้ ถ้าอย่างนั้นแล้วฉันก็เลือกที่จะทิ้งนายไปนะ”

หลังจากหยุดไปพักหนึ่ง ดวงตาของเธอก็กลายเป็นสีแดงก่ำ แต่ละคำและแต่ละประโยคนั้นล้วนมีพลัง “ถึงแม้ว่ามันจะเจ็บปวดที่ต้องทิ้งนายไป แต่ฉันจะทิ้งนายและไม่มีวันให้โอกาสนายได้มีฉันอีก ดังนั้น นายต้องคิดให้รอบคอบก่อน นายจะซื่อสัตย์กับฉันไหม?”

เมื่อแองเจลีนพูดจบ เธอจูบเขาเบา ๆ ที่ริมฝีปากของเขา แล้วลุกขึ้นและจากไป

เจย์รู้สึกตกใจกับคำพูดที่ดักทางของเธอ

แองเจลีนกำลังบังคับให้เขาสารภาพกับเธอ...

เขาได้ข่มขู่ปู่ของเขาในตอนกลางวันและตอนนี้...

ฮิฮิ!

รอยยิ้มที่ทำอะไรไม่ได้ปรากฏขึ้นในดวงตาที่มีเสน่ห์ของเจย์ ในที่สุดเขาก็พบเจอกับความเศร้าโศกของปู่ของเขา

ในเวลานี้ หัวใจของเขานั้นสับสนและขัดแย้งกันอย่างมาก

ค่ำคืนนี้ช่างสั้นนัก

ในชั่วพริบตารุ่งเช้าก็มาถึง

แองเจลีนยืนอยู่ตรงหน้าเขาอีกครั้ง ถือกระเป๋าเดินทางไว้ในมือ เธอจ้องมองเขาอย่างเงียบ ๆ