ระบบสุ่มดวงชะตา ข้าจะเป็นอมตะ นิยาย บท 1031

บทที่ 1031 ตำนานฟ้าบุพกาล

“หานฮวงแล้วอย่างไรเล่า งานชุมนุมฟ้าบุพกาลที่ผ่านมา หากมิใช่เพราะกฎเกณฑ์สูงสุดถูกโจมตี ตำแหน่งเลิศล้ำหมื่นยุคก็ยังไม่แน่ว่าจะเป็นของเขา!”

หวงจุนเทียนแค่นเสียง เมื่อนึกถึงเรื่องนี้ขึ้นมา เขารู้สึกหงุดหงิดนัก

หัวหน้ากลุ่มย่อยที่เหลือก็ส่งเสียงขึ้น สนับสนุนหวงจุนเทียน

“ใช่แล้ว กลัวอันใดเล่า!”

“แม้ว่าหานฮวงจะเป็นบุตรอริยะสวรรค์เกรียงไกร ขอเพียงพวกเราไม่เอาชีวิตเขาก็พอแล้ว อริยะสวรรค์เกรียงไกรหลุดพ้นจากกฎเกณฑ์ มีทายาทนับไม่ถ้วน ดูอย่างหานทั่วผู้นั้นเถิด ล้มลุกคลุกคลานผ่านความเป็นความตายมากี่ครั้งแล้วไม่เคยเห็นอริยะสวรรค์ออกหน้าเลย”

“ถึงแม้หานฮวงจะแข็งแกร่ง แต่อิทธิพลยังไม่กล้าแข็งพอ”

“ถูกต้อง ผู้แข็งแกร่งในกลุ่มมิ่งมีมากมายปานใดเล่า ต่อให้หานฮวงแข็งแกร่งพียงใดก็อาศัยกำลังที่มากกว่าสะกดเอาชนะเขาได้!”

“ฮ่าๆๆ ข้าจะส่งศิษย์มุ่งหน้าไปยังเขตฟ้าบุพกาลเหนือก่อน ตรวจสอบรากฐานของเขตฟ้าบุพกาลเหนือ ได้ยินว่าราชันฟ้าบุพกาลอุดรทิศประวัติความเป็นมาลึกลับ แต่พลังวิเศษทรงพลัง เคยต่อสู้กับอริยะมหามรรคหลายสิบคนด้วยตัวคนเดียว เอาชนะได้ง่ายดายยิ่ง”

พอได้ยินคำพูดเหล่าผู้ใต้บัญชา หวงจุนเทียนยิ้มออกมา

มีผู้ทรงพลังอยู่มากมายปานนี้ ไม่ช้าก็เร็วฟ้าบุพกาลจะตกอยู่ในกำมือเขา!

หวงจุนเทียนกล่าวว่า “ถึงแม้อริยะสวรรค์เกรียงไกรจะปราฏตัวน้อยยิ่ง แต่ก็ควรไว้หน้าบ้าง ลงมือกับหานฮวงได้แต่ต้องไว้ไมตรีบ้าง ถึงแม้พวกเราจะแข็งแกร่ง แต่ก็สำหรับฟ้าบุพกาลเท่านั้น ส่วนอริยะสวรรค์เกรียงไกรอยู่เหนือฟ้าบุพกาลไปแล้ว”

หัวหน้าทุกคนพยักหน้ารับ อันที่จริงไม่จำเป็นต้องให้หวงจุนเทียนบอก พวกเขาก็รู้ว่าหานฮวงเป็นตัวแทนของสิ่งใด

นี่คือเหตุผลที่ราชันฟ้าบุพกาลอุดรทิศชักจูงหานฮวงไปเข้าพวก

ปรมาจารย์ลัญจกรสรวงกล่าวว่า “ระยะนี้วังสวรรค์เรืองอำนาจไม่น้อยเลย หานเหยาคนนั้นแข็งแกร่งนัก หาทางดึงมาเป็นพวกเถอะ”

สือตู๋เต้าหัวเราะฮี่ๆ เอ่ยไปว่า “เรื่องนี้ให้ข้าจัดการเถอะ! ข้าอยากเห็นอยู่พอดีว่าแม่ทัพเทพรุ่นปัจจุบันของวังสวรรค์แข็งแกร่งมากแค่ไหน!”

หัวหน้าคนอื่นๆ ก็พากันยิ้มออกมา ไม่ได้มีผู้ใดยื้อแย่งกับเขา ถึงแม้หานเหยาจะแข็งแกร่งแต่ตอนนี้ยังไม่เข้าตาพวกเขา

….

วังสวรรค์ ภายในพระราชวังเทียมเมฆา

พวกเต้าจื้อจุนทั้งห้ายืนอยู่ในห้องโถง ยิ้มแย้มพูดคุยกับจักรพรรดิสวรรค์ผู้ชั่วร้ายที่อยู่ตรงกันข้าม ด้านข้างมีเทพเซียนบุ๋นบู๊หลายคนของวังสวรรค์ยืนอยู่ ในบรรดานั้นรวมหานเหยาไว้ด้วย

หานเย่และหานเหยาจ้องมองกันและกัน ไม่สบอารมณ์อย่างยิ่ง

จักรพรรดิสวรรค์ผู้ชั่วร้ายเอ่ยด้วยรอยยิ้ม “ยามนี้ฟ้าบุพกาลมีภัยมากมาย ไม่สู้ทุกท่านพักอยู่ที่วังสวรรค์สักระยะเถอะ งานชุมนุมใหญ่ท้อเซียนก็ใกล้จะจัดขึ้นแล้ว”

เหล่าตานเอ่ยยิ้มๆ “ยอดเยี่ยม! เรื่องดีงามเช่นนี้ไหนเลยจะพลาดได้”

เขาส่งสายตาให้จ้าวเซวียนหยวน จ้าวเซวียนหยวนรู้ความจึงเอ่ยคล้อยตาม

เต้าจื้อจุนขมวดคิ้ว ทว่าไม่สะดวกจะคัดค้าน

เจียงอี้โล่งใจแล้ว

หานเย่เอ่ยอย่างไม่สบอารมณ์ “งานชุมนุมใหญ่ท้อเซียนมีอะไรดีกัน ข้าไม่ถูกโฉลกกับหานเหยา พวกเราไปกันดีกว่า”

หานเหยาด่าทันที “เจ้าสุนัขวอนเจ็บตัวอีกแล้วหรือ”

“เฮอะๆ แม่ทัพขี้แพ้”

“จำนวนครั้งที่เจ้าแพ้ข้าน้อยนักหรือ”

“หยุดพูดไร้สาระแล้วออกไปสู้กันอีกยกดีกว่า!”

พอเห็นเด็กทั้งสองทะเลาะถกเถียงกัน จักรพรรดิสวรรค์ผู้ชั่วร้ายยิ้มเอ่ยด้วยรอยยิ้ม “อย่าสู้กันเลย พวกเจ้าไม่เหนื่อย แต่เรามองแล้วเหนื่อยแทน ทุกครั้งที่เย่เอ๋อร์ผ่านมาแถวนี้ล้วนต้องสู้กับเหยาเอ๋อร์สักยกร่ำไป กระหายการเอาชนะยิ่งกว่าฮวงเอ๋อร์และทั่วเอ๋อร์เมื่อครั้งอดีตเสียอีก เราชักสงสัยขึ้นมาแล้วว่าพวกเจ้าเป็นศัตรูคู่แค้นแต่กำเนิดหรือไม่”

หานเหยาแค่นเสียง “เขาไม่คู่ควร!”

หานเย่มองไปที่จักรพรรดิสวรรค์ผู้ชั่วร้าย เอ่ยถามออกไป “ฝ่าบาท บรรพชนหานฮวงของข้าจะกลับมายามใดพ่ะย่ะค่ะ”

หานเหยาเอ่ยกระแหนะกระแหน “เจ้ายังคิดจะท้าสู้กับท่านบรรพชนหานฮวงด้วยหรือ”

เมื่อหานเย่ผงาดขึ้นมา ชาติกำเนิดของเขาย่อมปิดบังไว้ไม่อยู่ บุตรแห่งสวรรค์สุดเลิศล้ำสองคนในรุ่นเดียวกันล้วนมาจากตระกูลเดียวกัน นี่คือหนึ่งในสาเหตุที่ทำให้พวกเขาไม่ถูกชะตากัน เพราะมักจะถูกเปรียบเทียบเสมอ

จักรพรรดิสวรรค์ผู้ชั่วร้ายก็มองเห็นพื้นฐานของหานเย่เช่นกัน ดังนั้นเขาจึงชอบนิสัยเอาแต่ใจของหานเย่เป็นพิเศษ ถึงขึ้นที่นึกเอ็นดูกว่าหานฮวงด้วยซ้ำ ทุกครั้งที่หานเย่มาเขาล้วนจะชักชวนหานเย่ให้มาเข้าร่วมอย่างกระตือรือร้นเสมอ

เต้าจื้อจุนเปิดปากเอ่ยขึ้นว่า “เอาล่ะ หานเย่ อยู่ในวังสวรรค์ไว้หน้าฝ่าบาทบ้าง ฝ่าบาทก็เป็นผู้มีพระคุณเกื้อหนุนปฐมบรรพชนตระกูลหานของเจ้าเช่นกัน”

เดิมทีหานเย่อยากจะระเบิดโทสะ แต่พอได้ยินวาจานี้ก็จำเป็นต้องอดทนไว้

หานเหยาก็ไม่สะดวกจะพูดอะไรอีกเช่นกัน เขาเสียกริยาเพียงกับหานเย่เท่านั้น กับคนอื่นยังคงมีมารยาทและสุภาพยิ่ง