ระบบสุ่มดวงชะตา ข้าจะเป็นอมตะ นิยาย บท 1087

บทที่ 1087 บุพเพ

อัญเชิญข้าอย่างนั้นหรือ

หานเจวี๋ยรู้สึกหงุดหงิดเล็กน้อย เขาคิดจะทะลวงขั้นให้ได้ในรวดเดียว ผลคือถูกขัดจังหวะเสียได้

แต่ผู้ที่อัญเชิญคือสิงหงเสวียน เขาจำเป็นต้องออกโรง

เขามองไปยังอีกฝั่งหนึ่งของคลื่นวนสีดำ เป็นมรรคาสวรรค์

ในเวลานี้ ด้านนอกมรรคาสรรค์ ท่ามกลางอวกาศกว้างไพศาลมีเงาร่างนับไม่ถ้วนลอยตัวอยู่ สมบัติวิเศษหลากหลายชนิดยิ่งใหญ่ตระการตาปะปนอยู่ทั่ว เมืองฟ้าบุพกาลหลายแห่งและเส้นทางสวรรค์ฟ้าบุพกาลหลายสายถูกทำลายเสียหาย ผู้บำเพ็ญฝ่ายมรรคาสวรรค์ยืนหันหน้าออกไปนอกมรรคาสวรรค์ มีมากมายนับไม่ถ้วนเช่นเดียวกัน แต่ถึงจะรวมตัวกันแล้วก็ยังมีกลิ่นอายอ่อนด้อยกว่าฝ่ายศัตรูมากนัก

มีซากศพนับไม่ถ้วนล่องลอยอยู่ในอวกาศระหว่างทั้งสองฝ่าย ส่วนใหญ่เป็นสิ่งมีชีวิตมรรคาสวรรค์

ลี่เหยา สิงหงเสวียนและเซวียนฉิงจวินสตรีทั้งสามยืนอยู่ในหมู่อริยะ สายตาของอริยะทั้งหมดล้วนมองไปยังคลื่นวนสีดำที่อยู่เบื้องหน้าสิงหงเสวียน

แววตาจอมอริยะเสวียนตูเต็มไปด้วยความคาดหวัง

ท่านผู้นั้นจะยอมมาจริงๆ หรือ

ผ่านมานานถึงเพียงนี้แล้ว เขาคะนึงหาบรรยากาศสมัยที่ได้หารือเรื่องมรรคาสวรรค์กับหานเจวี๋ยยิ่งนัก ช่วงเวลานั้นที่มีหานเจวี๋ยอยู่เขาไร้ซึ่งแรงกดดัน

สมัยก่อนตอนที่หานเจวี๋ยอยู่ เขาพะวงในตัวหานเจวี๋ยนัก แต่พอหานเจวี๋ยไม่อยู่ เขาก็ทำอะไรได้ไม่เต็มที่ ไม่กล้าดำเนินการตามความทะเยอทะยานของตน

“พวกเจ้ากำลังอัญเชิญหานฮวงหรือ ดีมาก เช่นนั้นข้าจะรอ!”

เสียงหัวเราะแว่วดังมา ผู้ที่เอ่ยวาจายืนอยู่ในหอคอยหลังหนึ่ง นางยืนอยู่หน้าราวกั้น สวมชุดกระโปรงงามหรูหรา ดวงหน้างามเฉิดฉัน บุคลิกหยิ่งผยอง ราวกับจักรพรรดินีที่ก้มมองปวงประชา

นางมีนามว่าเทพธิดาหมิงจี้ มีชื่อเสียงเลื่องลือยิ่งในฟ้าบุพกาล ทรงอำนาจล้นฟ้า

ด้านล่างหอคอยมีสัตว์ร้ายเจ็ดหัวตัวหนึ่งที่ใหญ่มโหฬาเท่าดาวเคราะห์ดวงหนึ่ง ร่างกายคล้ายเต่ายักษ์ ศีรษะทั้งเจ็ดมีทั้งมังกร พยัคฆ์และกิเลนแตกต่างกันไป

ด้านหน้าสัตว์ร้ายเจ็ดหัวมียอดมหามรรคสามคนและอริยะมหามรรคอีกหลายสิบคน

ลำพังแค่ยอดมหามรรคสามคนก็เพียงพอจะกดดันให้มรรคาสวรรค์หายใจไม่ทั่วท้องแล้ว

หนึ่งในสามคนนั้นบรรลุยอดมหามรรคระยะสมบูรณ์ด้วย รัศมีที่แผ่ออกมาจากร่างนั้นเจิดจ้ายิ่งกว่าดวงตะวัน

มรรคาสวรรค์มีผู้ทรงพลังปรากฏขึ้นมากมาย แต่ล้วนไปก่อตั้งกลุ่มอิทธิพลของตนขึ้นแล้ว ทำให้ภายในมรรคาสวรรค์ไม่เหลือผู้ใดที่แข็งแกร่งไปกว่าลี่เหยาอีก

ลี่เหยาสามารถสกัดต้านยอดมหามรรคทั้งสามได้ แต่การปะทะกับอริยะมหามรรคทำให้มรรคาสวรรค์ตกเป็นฝ่ายเสียเปรียบ

“ผู้อาวุโสท่านนั้นกำลังอัญเชิญเทวทัณฑ์หานฮวงหรือ”

“ได้ยินว่าพวกนางคือคู่บำเพ็ญของอริยะสวรรค์เกรียงไกร ผู้ที่สำแดงพลังวิเศษอัญเชิญอยู่คือมารดาผู้ให้กำเนิดของหานฮวง”

“ยังดูอ่อนเยาว์นัก”

“พวกเขารนหาที่ตายแล้ว รอจนหานฮวงมาถึงเช่นนั้นย่อมเป็นหายนะ!”

“เหตุใดยังไม่มาอีกเล่า”

เหล่าอริยะมรรคาสวรรค์หารือพูดคุยกัน เหล่าผู้บำเพ็ญที่อยู่ด้านหลังอริยะมรรคาสวรรค์ก็กำลังพูดคุยเช่นกัน แต่พวกเขามีความรู้ตื้นเขินนัก มีหลายคนที่ไม่เคยได้ยินแม้แต่ชื่อของหานฮวง รู้เพียงว่านี่คือเคราะห์ใหญ่ของมรรคาสวรรค์ ศึกดุเดือดที่เผชิญมาก่อนหน้านี้ทำให้พวกเขารู้ว่ามรรคาสวรรค์กำลังจะแพ้ หากไม่อัญเชิญผู้ทรงพลังฟ้าบุพกาลมา พวกเขาต้องตายกันหมด

คลื่นวนสีดำเงียบสงัด มีเพียงคลื่นมิติไหวกระเพื่อม ไม่มีสิ่งใดปรากฏขึ้นเลย

ชั่วขณะนั้นห้วงอวกาศเงียบสงัดวังเวง

เวลาไหลผ่านไปเรื่อยๆ

คลื่นวนสีดำยังคงไม่มีความเคลื่อนไหว

สิงหงเสวียนขมวดคิ้ว เซวียนฉิงจวินและพวกลี่เหยาก็ค่อนข้างตระหนกแล้ว

หรือว่าพลังวิเศษจะผิดพลาด อัญเชิญท่านพี่มาไม่ได้

หรือว่าท่านพี่ยุ่งอยู่กับการปิดด่าน ไม่คิดจะแบ่งสมาธิมาสนใจ

ไม่ว่าจะเป็นแบบใดก็เป็นปัญหาใหญ่ทั้งสิ้น

สีหน้าของเทพธิดาหมิงจี้ที่รอคอยอยู่ผู้นั้นเริ่มโกรธขึ้งขึ้นมาแล้ว

นางหวนนึกถึงบุรุษผู้นั้นที่ช่วยเหลือตนไว้แต่กลับผลักไสไล่ส่งตนยิ่ง หรือว่าเขาจะสัมผัสได้ว่าเป็นนาง ดังนั้นถึงจงใจไม่มา

ใช่แล้ว

ด้วยนิสัยของเขา เดิมทีก็มิใช่คนที่จะแยแสผู้ใดอยู่แล้ว ยิ่งไม่ยอมรับตัวถ่วงใดๆ ทั้งสิ้น หากวันนี้มาปรากฏตัวก็เท่ากับกำลังบอกให้ศัตรูรู้ว่ามรรคาสวรรค์คือจุดอ่อนของเขามิใช่หรือ

ยิ่งคิดนางก็ยิ่งโกรธแค้น ใบหน้างามเริ่มเย็นชา เอ่ยขึ้นว่า “ลงมือเถอะ ทำลายมรรคาสวรรค์ซะ! ฮึ่ม!”

พอกล่าวจบ เหล่าลูกน้องของนางก็คำรามขึ้นมา อริยะมหามรรคเริ่มสำแดงพลังวิเศษอีกครั้ง เตรียมบุกเข้าโจมตี

แต่ยอดมหามรรคทั้งสามกลับไม่ขยับเขยื้อนเลย สีหน้าของพวกเขาน่าเกลียดอย่างยิ่ง จ้องเขม็งไปยังคลื่นวนสีดำเบื้องหน้าสิงหงเสวียน

ยอดมหามรรคที่อยู่ตรงกลางเอ่ยถามเสียงเครียด “ท่านผู้สูงศักดิ์เป็นผู้ใด”

พอเอ่ยวาจานี้ออกไป กองทัพฟ้าบุพกาลที่เดิมทีกำลังเคลื่อนตัวก็เงียบงันลงอีกครั้ง