ระบบสุ่มดวงชะตา ข้าจะเป็นอมตะ นิยาย บท 112

หานเจวี๋ยพบกับเซวียนฉิงจวิน ใบหน้าของมารสาวนางนี้ยังคงเหมือนดั่งในคราแรก ไม่นับว่างดงาม ทว่าไม่ได้ดูน่าเกลียด หากสรุปคือธรรมดาทั่วไป

แม้เขาจะบรรลุถึงระดับรวมกายาขั้นเก้าแล้ว แต่หานเจวี๋ยยังคงประหม่ามากอยู่ดีเมื่อต้องเผชิญหน้ากับเซวียนฉิงจวิน สมบัติวิญญาณบนร่างพร้อมถูกกระตุ้นทุกเวลา

เรื่องมาถึงขั้นนี้คงปิดต่อไปไม่ได้แล้ว อย่างไรเสียเซวียนซือซือก็รู้แล้วว่าเขาคือผู้อาวุโสสังหารเทพ บางทีนางอาจจะบอกเรื่องนี้กับเซวียนฉิงจวินแล้วก็ได้

“ผู้อาวุโสสังหารเทพของสำนักหยกพิสุทธิ์ก็คือเจ้า? เจ้าเป็นผู้สังหารพญาอสรพิษหยกหรือ”

เซวียนฉิงจวินถือจอกเหล้าไว้ในมือ ขณะที่เอ่ยถามพลางแกว่งจอกเหล้าไปด้วย

ท่าทีของนางเรียบนิ่ง ทำให้ไม่สามารถมองความคิดภายในใจของนางได้

หานเจวี๋ยพยักหน้าลงน้อยๆ

ในใจเขาเต็มไปด้วยความตื่นตระหนก อย่างไรเสียเขาก็ไม่เข้าใจอารมณ์และเจตนาของเซวียนฉิงจวินเลย

สิ่งที่สำคัญมากกว่านั้นคือขณะที่จำลองการทดสอบ เขาพ่ายแพ้ให้แก่เซวียนฉิงจวิน!

ภรรยาคนนี้ยามต่อสู้ขึ้นมาช่างแตกต่างกันราวกับเป็นคนละคน น่าสยดสยองเกินไปแล้ว!

มิน่าเล่าถึงมีนามว่าจอมมาร!

“ข้าก็ยังประเมินเจ้าต่ำไปจริงๆ เจ้าสามารถสังหารพญาอสรพิษหยกได้ บรรลุถึงระดับฝ่าด่านเคราะห์แล้วใช่หรือไม่” เซวียนฉิงจวินเอ่ยถาม

นางไม่สามารถมองทะลุตบะของหานเจวี๋ยได้ ภายใต้การอำพรางของระบบ ตบะภายนอกของหานเจวี๋ยยังอยู่ในระดับสร้างฐานขั้นเก้ามาโดยตลอด

หานเจวี๋ยส่ายหน้าเอ่ย “เพิ่งถึงระดับรวมกายาขั้นเก้าเท่านั้น”

ในที่สุดเซวียนฉิงจวินก็เผยรอยยิ้มออกมา กล่าวด้วยความชื่นชมว่า “คิดไม่ถึงว่าเจ้าจะเป็นอัจฉริยะที่หาได้ยากในรอบหมื่นปี ดีมาก เหมาะแล้วที่เป็นคู่บำเพ็ญเพียรของข้า”

[ความประทับใจที่เซวียนฉิงจวินคู่บำเพ็ญเพียรของท่านมีต่อท่านเพิ่มขึ้น ระดับความประทับใจในขณะนี้คือ 5 ดาว]

หานเจวี๋ยลอบถอนหายใจด้วยความโล่งอก

เซวียนฉิงจวินยกมือขวาขึ้นโบก โอสถสามขวดพลันปรากฏขึ้นบนโต๊ะ

“โอสถเหล่านี้เป็นโอสถที่เหมาะสำหรับการฝึกฝนระดับฝ่าด่านเคราะห์ เจ้ารับมันไปเถอะ” เซวียนฉิงจวินยิ้มบางพลางเอ่ย

หานเจวี๋ยไม่เกรงใจ รับโอสถทั้งสามขวดมา ก่อนถามว่า “เจ้ามาที่สำนักหยกพิสุทธิ์เพราะข้า?”

เซวียนฉิงจวินกล่าวว่า “ทั้งใช่และไม่ใช่ ข้ามาที่นี่ด้วยเรื่องของพญาอสรพิษหยก ปีศาจตนนี้มีภูมิหลังที่ไม่ธรรมดา ข้ามาเพื่อแก้แค้นให้กับเขา หลังจากนี้หากมีคนอื่นถามเจ้า เจ้าอย่าได้ยอมรับว่าเป็นผู้สังหารพญาอสรพิษหยก ผู้สังหารตัวจริงถูกข้าฆ่าตายไปแล้ว เข้าใจหรือไม่”

หานเจวี๋ยขมวดคิ้ว

นักพรตเต๋าเจวี๋ยเหยี่ยนยังมีเส้นสายในโลกมนุษย์ด้วยหรือ

สามารถให้จอมมารระดับมหายานลงมือด้วยตนเองเช่นนี้ได้ นี่ไม่ใช่ธรรมดาเลย

ราวกับมองทะลุความกังวลของหานเจวี๋ยออก เซวียนฉิงจวินจึงเอ่ยอย่างเรียบนิ่งว่า “เจ้าเพียงปฏิเสธอย่างเด็ดขาดก็พอ ข้าจะจัดการคนพวกนั้นเอง เจ้าตั้งใจฝึกฝนให้ดี ไม่ต้องเป็นกังวล”

หานเจวี๋ยพยักหน้า

บรรยากาศเริ่มเงียบงัน

เซวียนฉิงจวินจ้องมองหานเจวี๋ยด้วยรอยยิ้ม จนเขารู้สึกประดักประเดิด เบนสายตามองออกไปทางอื่น

ผ่านไปสักพัก

หานเจวี๋ยรู้สึกทนไม่ไหว เขาหยิบไม้เท้าพฤกษาทองออกมา เอ่ยว่า “นี่คือของวิเศษของพญาอสรพิษหยก ให้เจ้าไว้ก็แล้วกัน ของวิเศษนี่ก็ไม่ธรรมดาเลย”

ถึงเก็บไว้ก็เป็นของที่ขโมยมา อาจจะเกิดปัญหาได้ง่าย

เซวียนฉิงจวินเลิกคิ้วขึ้น ยิ้มแล้วกล่าวว่า “ของวิเศษชิ้นนี้ก็ไม่ธรรมดาจริงๆ ดีเลย หากข้านำกลับไปด้วยคงทำให้คนพวกนั้นเชื่อว่าผู้สังหารตัวจริงถูกฆ่าตายไปแล้ว”

เอ่ยพลางนางก็นำไม้เท้าพฤกษาทองเก็บเข้าไปในแหวนเก็บสมบัติ ก่อนหยัดกายลุกขึ้น

“ใต้หล้าใกล้ถึงคราวเปลี่ยนแปลง เจ้าทั้งตั้งใจฝึกฝน และเป็นคู่บำเพ็ญเพียรของข้า แม้ฟ้าจะถล่มผืนดินจะทลาย ข้าก็จะปกป้องเจ้าให้ปลอดภัย”

เซวียนฉิงจวินเดินไปที่ริมหน้าต่าง เตรียมที่จะจากไป

หานเจวี๋ยรีบร้อนเอ่ยถามขึ้นว่า “ข้าขอทราบนามของผู้ที่ต้องการล้างแค้นให้พญาอสรพิษหยกได้หรือไม่”

เซวียนฉิงจวินหยุดฝีเท้า ใช้หางตามองเขา เอ่ยว่า “มารหลัวฉิว”

นางหายตัวไปจากริมหน้าต่างทันที

หานเจวี๋ยใช้แบบจำลองการทดสอบเพื่อตรวจสอบดู พบว่านางอยู่ห่างจากสำนักหยกพิสุทธิ์ในระยะร้อยลี้ไปแล้ว

หายไปรวดเร็วนัก!

จากนั้นหานเจวี๋ยก็ลุกขึ้นจากไป

เมื่อกลับมาในถ้ำเทวาฟ้าประทาน เขาหยิบหนังสือแห่งความโชคร้ายออกมา เริ่มสาปแช่งมารหลัวฉิวทันที

…..

สามปีต่อมา

หานเจวี๋ยยกระดับตบะของตนจนถึงระดับรวมกายาขั้นเก้าขั้นโดยสมบูรณ์ เตรียมพร้อมที่จะทะลวงสู่ระดับฝ่าด่านเคราะห์

ตามบันทึกของวิชาวัฏจักรหกวิถี ระยะเวลาของเคราะห์สวรรค์ในระดับฝ่าด่านเคราะห์นั้นเป็นหลายเท่าของระดับรวมกายา พลานุภาพก็หลายเท่าเช่นกัน

เขารู้สึกลังเลอยู่บ้าง เคราะห์สวรรค์ของระดับฝ่าด่านเคราะห์จะต้องน่ากลัวอย่างแน่นอน หากเขาไปที่แดนหมื่นปีศาจอีก ไม่แน่ว่าอาจจะเป็นการทำลายแดนหมื่นปีศาจก็ได้

หานเจวี๋ยลุกขึ้นและเดินออกจากถ้ำไป

หานเจวี๋ยและหลี่ชิงจื่อมาถึงพื้นที่ราบแห่งหนึ่งที่มีฝนตกชุก

“ท่านกลับไปก่อนเถิด ข้าคงต้องใช้เวลาในการฝ่าด่านเคราะห์สักหน่อย” หานเจวี๋ยเอ่ยปากกล่าว

หลี่ชิงจื่อลังเลเล็กน้อย ก่อนถามว่า “ไม่ต้องการให้ข้าคุ้มกันท่านหรือ”

“ศัตรูที่สามารถรบกวนการฝ่าด่านเคราะห์ของข้า ท่านก็สามารถต้านทานได้หรือ”

“นับว่ามีเหตุผล… ลาก่อน!”

เมื่อหลี่ชิงจื่อจากไปแล้ว หานเจวี๋ยก็ทะยานไปข้างหน้าต่อ

ฝนยังคงตกอยู่ตลอด ท้องฟ้ามีหมอกหนาทึบ มองไม่เห็นจุดสิ้นสุด บนที่ราบมีพฤกษาที่บางตา ไต่ตอมไปด้วยแมลงพิษหลากหลายชนิด บางครั้งยังสามารถมองเห็นสัตว์ปีศาจที่ยังไม่แปลงกายบางส่วนห้อตะบึงอยู่บนพื้นหญ้า

หานเจวี๋ยใช้เวลาในการเลือกสถานที่ไม่นาน เขานั่งสมาธิบนอากาศ เริ่มเคลื่อนย้ายลมปราณ เตรียมที่จะฝ่าด่านเคราะห์

สามชั่วยามต่อมา

เคราะห์สวรรค์มาถึง!

ด้วยสมบัติวิญญาณและความแข็งแกร่งในตัวของหานเจวี๋ย แทบเป็นไปไม่ได้เลยที่เขาจะตกตายในเคราะห์สวรรค์ เว้นแต่เพียงจะมีคนใช้โอกาสนี้โจมตีเขา

แม้ในต้าเยี่ยนจะไม่มีผู้ใดที่แข็งแกร่งกว่าเขา แต่เขาก็มักจะกังวลอยู่เสมอ

จากประสบการณ์ในนิยายบำเพ็ญเซียนส่วนหนึ่งที่เขาเคยอ่านมา เค้าโครงเรื่องใหม่อาจจะเริ่มขึ้นเมื่อตัวเอกถูกรบกวนขณะฝ่าด่านเคราะห์

หนึ่งเดือนผ่านไป

หานเจวี๋ยฝ่าด่านเคราะห์สำเร็จ และประสบความสำเร็จในการก้าวเข้าสู่ระดับฝ่าด่านเคราะห์ ในขณะเดียวกันเขาก็เข้าใจแล้วว่าตนเองไม่ใช่ตัวเอกในนิยาย บุคคลเช่นโจวฝานนั่นต่างหากถึงจะใช่

[ท่านทะลวงระดับฝ่าด่านเคราะห์ได้สำเร็จ ท่านมีตัวเลือกดังต่อไปนี้]

[หนึ่ง เตรียมสำเร็จมรรคผลขึ้นสู่สวรรค์ สามารถไปได้ทั้งสามแดน จะได้รับสมบัติวิญญาณหนึ่งชิ้น และหินวิญญาณมรรคาสวรรค์หนึ่งก้อน]

[สอง ฝึกฝนต่อไป มุ่งสู่ระดับมหายาน จะได้รับสมบัติวิญญาณหนึ่งชิ้น และสืบทอดพลังวิเศษหนึ่งครั้ง]

หือ?

ระดับฝ่าด่านเคราะห์ก็สามารถขึ้นสวรรค์ได้?

หานเจวี๋ยอดไม่ได้ที่จะนึกถึงจูเชวี่ยและนักพรตเต๋าเจวี๋ยเหยี่ยน

ทั้งสองยังคงรอเขาอยู่บนสวรรค์นี่นะ แล้วเขาจะขึ้นสวรรค์ได้อย่างไร

…………………………………………………………………