ระบบสุ่มดวงชะตา ข้าจะเป็นอมตะ นิยาย บท 1124

บทที่ 1124 รวมข้าเข้าไปด้วย!

“พลังนี้…แข็งแกร่งจริงๆ!”

หานฮวงคิดด้วยความตื่นเต้นปรีดา นี่คือพลังในแบบที่เขาไม่เคยสัมผัสถึงมาก่อน เขารับรู้ได้ว่าตนมีพลังที่สามารถทำทุกอย่างตามต้องการได้

สื่อหยวนหงเหมิงและหวงจุนเทียนก็ปรีดาจนแทบคลั่งแล้ว ดื่มด่ำในพลังนี้อย่างยิ่ง

ผู้สร้างมรรคาอย่างนั้นหรือ

อีกไม่ช้าก็เร็วพวกเขาจะบรรลุถึงระดับนั้นเช่นกัน!

เจ้าแดนต้องห้ามอันธการคือหานเจวี๋ยตัวจริง ส่วนอริยะสวรรค์เกรียงไกรคือร่างแยก หานเจวี๋ยทำการสลับตัวระหว่างร่างจริงกับร่างแยกอย่างรวดเร็ว ด้วยความเร็วระดับนี้ต่อให้เจ้านวฟ้าบุพกาลยังอยู่ก็ไม่มีทางสังเกตเห็นเช่นกัน

เมื่อเห็นสามเทพมารอนธการสำแดงพลังเกรียงไกร เหล่าผู้ทรงพลังรายอื่นๆ ก็พากันลงมือ พวกเขาล้วนได้รับพลังจากหานเจวี๋ยเช่นกัน แม้จะสู้ผู้สร้างมรรคาไม่ได้ แต่ก็แข็งแกร่งในระดับครึ่งก้าวสู่ผู้สร้าง

ผู้ทรงพลังแต่ละคนพุ่งเข้าใส่เจ้าแดนต้องห้ามอันธการดั่งปลาไนว่ายทวนน้ำ

อนธการสิ้นแสงอ้าปากกว้าง ยื่นลิ้นยาวออกมาคิดจะตวัดม้วนผู้ทรงพลังส่วนใหญ่เข้าไป แต่กลับถูกหลบเลี่ยงไปได้สบายๆ

เหตุนี้ทำให้มันร้องคำรามด้วยความหงุดหงิด ร่างกายใหญ่มหึมาสะบัดปัดโดนเศษซากห้วงมิติรอบข้าง

เจ้าแดนต้องห้ามอันธการเผชิญหน้ากับการโจมตีจากสามเทพมารอนธการ แต่กลับไม่ตระหนกเลย รับมือได้สบายๆ

แม้ว่าจะมีพลังระดับผู้สร้างมรรคา แต่คิดจะทำอันตรายเขาก็ยังยากมากอยู่ดี

“เพียงมดปลวกกลุ่มหนึ่งที่ได้รับความเมตตาจากพลังเหนือธรรมชาติ รนหาที่ตายโดยแท้!”

เจ้าแดนต้องห้ามอันธการแค่นเสียงเย็นชา ความมืดมิดระเบิดขึ้นมาอีกครั้ง ทำลายล้างผู้ทรงพลังทั้งหมดที่โจมตีเข้ามา สามเทพมารอนธการเองก็เช่นกัน

แต่วินาทีต่อมาพวกเขาก็ฟื้นคืนชีพกลับมารุมล้อมหานเจวี๋ยอย่างครบถ้วน

พวกเขาเหลียวมองออกไป อริยสวรรค์เกรียงไกรลอยสูงอยู่นอกฟ้าบุพกาลแล้ว แสงเทพจากร่างนั้นมอบความรู้สึกสงบปลอดภัยให้พวกเขาอย่างยิ่ง ราวกับไม่ว่าพวกเขาจะถูกเข่นฆ่าเช่นไรก็ไม่จำเป็นต้องวิตกว่าจะตาย

“สมกับเป็นอริยะสวรรค์เกรียงไกร!”

“แข็งแกร่งนัก! มีความหวังแล้ว!”

“ฮ่าๆๆ มีทางรอดแล้ว!”

“เจ้าแดนต้องห้ามอันธการ รอรับความตายเถิด!”

“อริยะสวรรค์เกรียงไกรในตำนานเล่าขานสิถึงจะสมเป็นบุตรแห่งสวรรค์อันดับหนึ่งของฟ้าบุพกาล ชื่อเสียงสมคำร่ำลือ”

“ในอดีตยามจัดงานชุมนุมฟ้าบุพกาลครั้งแรกขึ้น ตอนนั้นข้ากับบุตรแห่งสวรรค์ทั้งหมดร่วมมือกันท้าทายอริยะสวรรค์เกรียงไกร ตั้งแต่ยามนั้นข้าก็รู้ถึงความต่างระดับแล้ว”

….

หานเจวี๋ยเดินนำอยู่เบื้องหน้า เอ่ยว่า “พวกเจ้าตามหลังข้ามาเถิด”

เมื่อเหล่าผู้ทรงพลังได้ยินก็พากันเหินร่อนลงด้านหลังหานเจวี๋ย ติดตามเขาเข้าไปหาเจ้าแดนต้องห้ามอันธการ

หานฮวงเงยหน้ามอง แววตาซับซ้อน คิดในใจ ‘ท่านพ่อ เหตุใดท่านไม่ปรากฏตัวขึ้นเร็วกว่านี้ หากเป็นเช่นนั้น…’

หานหลิงตายแล้ว เขารู้สึกว่าเป็นความรับผิดชอบของตนอย่างไม่อาจหลีกเลี่ยงได้ ในฐานะพี่ชายการที่ไม่สามารถปกป้องน้องสาวของตนไว้ได้ นับเป็นความล้มเหลวใหญ่หลวงที่สุด

“ฮ่าๆๆ นั่นคือท่านพ่อข้า ท่านพ่อของข้า!”

หานชิงเอ๋อร์ตะโกนด้วยความตื่นเต้น เริ่มแนะนำกับผู้ทรงพลังรอบข้าง เจียงเจวี๋ยซื่อส่ายหน้าอย่างจนปัญญา

เหล่าผู้ทรงพลังเริ่มพากันประจบประแจงหานชิงเอ๋อร์แล้ว หากเป็นแต่ก่อนพวกเขาอาจจะไม่แยแส แต่ตอนนี้ การมาถึงของอริยะสวรรค์เกรียงไกรนำความหวังและความปรีดามาให้พวกเขามหาศาล พวกเขาไม่สนใจศักดิ์ฐานะอีกต่อไป

“มาเถอะ อริยะสวรรค์เกรียงไกร ให้ข้าได้เห็นพลังของเจ้าหน่อย หากเจ้าต่ำชั้นเช่นเดียวกับเจ้านวฟ้าบุพกาล เช่นนั้นคงน่าเบื่อเกินไป!”

เจ้าแดนต้องห้ามอันธการหัวเราะอย่างบ้างคลั่ง เจตนาสังหารกวาดม้วนไปทั่วฟ้าบุพกาลดั่งพายุ

หานเจวี๋ยเมินเฉยต่อเจตนาสังหารของเจ้าแดนต้องห้ามอันธการ ใช้เจตนาสังหารของตนขับเคลื่อนไปด้านหน้า พายุโหมกระโชกถูกเขาผลักออกไป ห้วงมิติฟ้าบุพกาลพังทลายลงอย่างต่อเนื่อง

“ฮวงเอ๋อร์ ขึ้นมาเถอะ”

เสียงหานเจวี๋ยพลันแว่วขึ้นข้างหูของหานฮวง หานฮวงเงยหน้ามองขึ้นไปด้วยความตกใจ

หานเจวี๋ยลอยสูงอยู่ด้านบนมองตรงไปด้านหน้า ไม่ได้สบตากับเขา แต่หานฮวงแน่ใจว่าตนไม่ได้ฟังผิด ท่านพ่อเพียงเรียกเขาไปออกโรง

หานฮวงสูดหายใจเขาลึกๆ พลันย่อตัวกระโดดขึ้นไป เหาะขึ้นไปอยู่เคียงข้างผู้เป็นบิดา

“ฮวงเอ๋อร์ พ่อจะถ่ายทอดพลังวิเศษประการหนึ่งให้เจ้าเดี๋ยวนี้”

เสียงของหานเจวี๋ยดังขึ้นอีกครั้ง ความทรงจำมหาศาลประการหนึ่งผุดขึ้นในหัวของหานฮวง วินาทีนั้นเขาเหม่อลอยไปทันที