ระบบสุ่มดวงชะตา ข้าจะเป็นอมตะ นิยาย บท 1166

บทที่ 1166 อหิเทวกำเนิด

“ท่านปู่ นี่คือพี่น้องที่แสนดีของข้า เฉินเจวี๋ย”

ฉู่เสี่ยวชีแนะนำต่อหานเจวี๋ย เฉินเจวี๋ยได้สติกลับมา คารวะหานเจวี๋ย

หานเจวี๋ยกล่าวว่า “ข้ารู้จักเขา”

ฉู่เสี่ยวชีผงะไป ร้องในใจว่าแย่แล้ว

เป็นข้าที่อยากวางมาด แต่ไฉนกลายเป็นเฉินเจวี๋ยได้โอกาสวางมาดเสียเล่า

เฉินเจวี๋ยฟังแล้วยกยิ้มมุมปากขึ้นมาอย่างไม่อาจควบคุมได้

หานเจวี๋ยเอ่ยด้วยรอยยิ้ม “พรสวรรค์ของเจ้าก็เป็นข้าที่ประทานให้”

สายตาเขามองตรงไปยังร่างของเฉินเจวี๋ย ส่วนวาจาเขาก็ทำให้เฉินเจวี๋ยตะลึงงัน

ฉู่เสี่ยวชีก็ตะลึงไปเช่นกัน รีบเอ่ยถาม “หมายความว่าอย่างไรขอรับ”

หานเจวี๋ยเอ่ยยิ้มๆ “เมื่อเวลาผ่านไประยะหนึ่งข้าล้วนจะประทานพรสวรรค์ให้แก่เหล่าลูกหลานบางส่วนเสมอ พรสวรรค์ของเขาไม่ได้ติดตัวมาแต่กำเนิด แต่ตื่นขึ้นมาในช่วงที่เขาเยาว์วัย”

เฉินเจวี๋ยมีสีหน้าตกใจ ร่างกายสั่นสะท้านอย่างไม่อาจควบคุมได้

ฉู่เสี่ยวชีนึกถึงพลังแห่งกรรมที่เพิ่งตื่นรู้เมื่อไม่นานมานี้ หรือว่า…

“เจ้าเป็นใครกันแน่” เฉินเจวี๋ยจ้องมองหานเจวี๋ย เอ่ยถามเสียงแคร่งเครียด

วาจาของหานเจวี๋ยทำลายความภาคภูมิใจของเขา ทำให้เขายากจะควบคุมตัวเองได้

หานเจวี๋ยยิ้มให้แล้วตอบว่า “เจ้าเป็นเชื้อสายรุ่นหลังของข้า เจ้าคิดว่าข้าคือผู้ใดเล่า”

เฉินเจวี๋ยหมดท่าไปทันที คุกเข่าลงด้วยความหวาดหวั่น เอ่ยเสียงสั่น “เทพ…เทพผู้สร้าง!”

เทพผู้สร้างหรือ!

ฉู่เสี่ยวชีเบิกตากว้าง แสดงสีหน้าราวกับไม่อยากจะเชื่อ เขาเป็นยอดมหามรรคแล้วย่อมเคยได้ยินตำนานเทพผู้สร้างมาก่อน นั่นคือเทวตำนานโบราณในการบุกเบิกยุคสมัยไร้สิ้นสุด!

สุดยอดผู้แข็งแกร่งของโลกา!

เฉินเจวี๋ยหันไปมองฉู่เสี่ยวชี เอ่ยไปว่า “ข้าไม่เคยบอกเจ้ามาก่อน ความจริงข้าคือเชื้อสายตระกูลหาน ตระกูลหานอันเป็นต้นตระกูลของเทพมารอนธการหานฮวงและจักรพรรดิแห่งวังจักรพรรดิมหาโชค ในอดีตข้าได้รับการเกื้อกูลจากจักรพรรดิ ดังนั้นถึงได้รุ่งโรจน์ขึ้นเร็วถึงเพียงนั้น”

สภาพอารมณ์ของเขาก็ไม่คงที่อย่างยิ่ง

ฉู่เสี่ยวชีมึนงงแล้ว

ที่แท้เจ้าต่างหากที่เป็นลูกหลานตัวจริง!

หานเจวี๋ยเอ่ยด้วยรอยยิ้ม “ในเมื่อมาแล้ว เช่นนั้นข้าก็จะเทศนาธรรมแก่พวกเจ้า มอบโอกาสวาสนาให้พวกเจ้าสักครั้ง จากกันวันนี้หากได้พบกันในวันหน้า พวกเจ้าคงปีนป่ายขึ้นไปถึงเส้นทางสูงสุดแล้ว ข้าจะทอดมองพวกเจ้าจากปลายทางของเส้นทางบำเพ็ญ รอให้พวกเจ้าพุ่งทะยานขึ้นมา”

วาจานี้ทำให้เลือดลมของทั้งสองเดือดพล่านขึ้นมา

พวกเขายังไม่ทันอ้าปากเอ่ยวาจา หานเจวี๋ยก็เริ่มเทศนาธรรมชักนำพวกเขาเข้าสู่สภาวะตระหนักมรรคทันที

ไม่ทราบว่าเวลาผ่านไปนานเพียงใด ทั้งสองตื่นขึ้นมาแทบจะในเวลาเดียวกัน

ทั้งสองมองซ้ายมองขวา ไม่เห็นเงาร่างหานเจวี๋ยแล้ว

ฉู่เสี่ยวชีจับกลิ่นอายหานเจวี๋ยไม่ได้อีกต่อไป เขาตกอยู่ในความสับสนเลื่อนลอย นึกย้อนถึงเรื่องราวระหว่างตนและหานเจวี๋ย ทุกเหตุการณ์ดั่งความฝัน

เฉินเจวี๋ยกล่าวอย่างสะท้อนใจ “ไม่คิดเลยว่าท่านปู่ของเจ้าก็คือเทพผู้สร้างในตำนานเล่าขานอันเลื่อนลอย ครั้งนี้เป็นโอกาสวาสนาอันยิ่งใหญ่อย่างแท้จริง ถึงแม้ข้าจะเป็นเชื้อสายของเขา แต่หากไม่ได้รับการแนะนำจากเจ้า ชีวิตนี้ข้าคงยากจะได้พบพานเขา”

อารมณ์ของเขาซับซ้อนยิ่ง

ปฐมบรรพชนของตนอบรมเลี้ยงดูฉู่เสี่ยวชีด้วยตัวเอง นี่หมายความว่าอย่างไรเล่า แปลว่าในสายตาของเทพผู้สร้างฉู่เสี่ยวชีมีศักยภาพมากกว่าเช่นนั้นหรือ

ฉู่เสี่ยวชีมองเขา มีความรู้สึกซับซ้อนเช่นกัน

ไปๆ มาๆ เขาต่างหากที่เป็นคนนอก

“เล่าเรื่องตระกูลหานของเจ้าให้ข้าฟังได้หรือไม่ ถึงแม้ในแดนลับเชื่อมวิถีจะมีตำนานเล่าขานของตระกูลหานอยู่บางส่วน แต่ข้าไม่เคยประสบพบพาน ทราบเพียงว่าตระกูลหานเป็นตระกูลที่ลึกลับและแข็งแกร่งอย่างยิ่ง วิถีดวงชะตาเหนือล้ำกว่าเผ่าพันธุ์ต่างๆ” ฉู่เสี่ยวชีเอ่ยถาม เขาต้องการบังคับเปลี่ยนหัวข้อสนทนาด้วยเกรงว่าเฉินเจวี๋ยจะวางมาดใส่ตน

เฉินเจวี๋ยก็ไม่ปิดบังอำพราง บอกเล่าเรื่องราวทั้งหมดของตระกูลหานที่ตนทราบออกมาจนหมดสิ้น แรกเริ่มฉู่เสี่ยวชีเพียงอยากรู้อยากเห็นเท่านั้น แต่พอฟังไปเรื่อยๆ ก็เริ่มตกตะลึง

ไฉนตระกูลหานถึงมีผู้แข็งแกร่งมากมายปานนั้น

หนำซ้ำส่วนใหญ่ยังมีชื่อเสียงเลื่องลือด้วย!

จู่ๆ ฉู่เสี่ยวชีก็บังเกิดความคิดหนึ่งขึ้นมา

หรือว่าที่อาจารย์ต้องตาเขาจะเป็นเพราะอยากผูกสัมพันธ์กับตระกูลหาน