ระบบสุ่มดวงชะตา ข้าจะเป็นอมตะ นิยาย บท 1183

บทที่ 1183 อนธการสั่นคลอน

สวีฉิวเต้าคอยหลบหนีอยู่หลายร้อยปี ถึงได้ไปเก็บตัวอยู่ในมุมหนึ่งของอนธการต่อ สงบใจฝึกบำเพ็ญ

บ่วงกรรมของเขาน้อยเหลือเกิน ไม่เคยมีผู้ใดพุ่งเป้ามาที่เขาเลย แต่เขาก็ยังรู้สึกว่าโลกอาจจะเต็มไปด้วยเจตนาร้ายต่อเขา ดังนั้นจึงระมัดระวังอย่างยิ่ง

ด้วยเหตุนี้สวีฉิวเต้าซึ่งจมจ่อมอยู่กับการปิดด่าน หลังจากได้รับของขวัญจากหานเจวี๋ย การฝึกบำเพ็ญของเขาก็ราบรื่นยิ่งขึ้น

หนึ่งร้อยล้านปีต่อมา เขาบรรลุสู่ระดับยอดมหามรรค ในที่สุดก็ปกปิดไม่อยู่ ถูกผู้ทรงพลังอนธการให้ความสนใจ เขาเลยจำเป็นต้องผูกไมตรีกับเหล่าผู้ทรงพลังอนธการเอาไว้

….

ผ่านไปอีกหนึ่งพันล้านปีแล้ว หานเจวี๋ยตื่นจากภวังค์แห่งการปิดด่านอีกครั้ง

กาลเวลาช่างราบเรียบน่าเบื่อหน่ายโดยแท้

หานเจวี๋ยทอดสายตาออกไปยังดินแดนเวิ้งว้าง หานหลิงและหลี่เต้าคงกลายเป็นทวยเทพฟ้าบุพกาลแล้ว พวกเขาอาศัยพลังพิสูจน์ยืนยันตำแหน่งของตน เรื่องนี้ได้เพิ่มองค์ประกอบใหม่ให้แก่ยุคสมัยไร้สิ้นสุด นอกจากผู้สร้างมรรคาแล้ว สรรพสิ่งได้รับรู้ว่าสามารถตามไขว่คว้าตำแหน่งทวยเทพไร้สิ้นสุดได้เช่นกัน

จะกลายเป็นทวยเทพไร้สิ้นสุดได้อย่างไร หลี่เต้าคงบอกว่าต้องสร้างคุณความดีให้มากเข้าไว้แล้วเทพผู้สร้างจะมองเห็นเอง เทวีประจักษ์ฝันเองก็ได้รับการเกื้อหนุนจากเทพผู้สร้างเพื่อให้มามอบโอกาสวาสนาแรกให้แก่สรรพสิ่งนับไม่ถ้วน

ชั่วขณะนั้น ยุคสมัยไร้สิ้นสุดเกิดกระแสการมุ่งมั่นบรรลุเป็นทวยเทพไร้สิ้นสุดขึ้นมาอีกครั้ง

ตอนนี้หานเจวี๋ยยังไม่คิดจะเลือกทวยเทพไร้สิ้นสุดเพิ่ม ต่อให้เลือกอีกก็จะคัดเลือกจากเหล่าศิษย์ อย่างเช่นเจียงเจวี๋ยซื่อ โจวฝาน สวินฉางอัน ถูหลิงเอ๋อร์และฉู่ซื่อเหรินเป็นต้น

สวีฉิวเต้าก็เป็นคนนอกที่ได้รับโอกาสจากเขา เขาไม่มีทางจะส่งเสริมสิ่งมีชีวิตที่ไร้ความเกี่ยวข้องกับตนไปมากกว่านี้ ยิ่งไปกว่านั้นคือโลกปฐมยุคยังต้องเข้าแทนที่ดินแดนเวิ้งว้างอยู่

หานเจวี๋ยทอดสายตาสอดส่องโลกปฐมยุค

ความเร็วในการขยายตัวของโลกปฐมยุคเร็วขึ้นเรื่อยๆ บรรลุถึงระดับที่ทำให้คนอกสั่นขวัญแขวนได้ แต่เมื่อเทียบกับความไร้ขอบเขตสิ้นสุดของดินแดนเวิ้งว้างแล้ว ยังคงต้องใช้ระยะเวลายาวนานอย่างยิ่งกว่าจะเข้าแทนที่อย่างสมบูรณ์ได้

บางทีหลังจากหานเจวี๋ยสรรค์สร้างมหาโชคปฐมยุคขึ้นมาได้ โลกปฐมยุคถึงจะเข้าแทนที่ดินแดนเวิ้งว้างได้

ดินแดนเวิ้งว้างกว้างใหญ่เหลือเกิน จากอัตราการกระจายตัวในดินแดนเวิ้งว้าง ณ ปัจจุบันนี้ยังไม่ถึงหนึ่งในร้อยล้านล้านล้านล้านล้านล้านล้านล้านส่วนของดินแดนเวิ้งว้างเลย ถึงขั้นที่ไม่อาจใช้คำอธิบายนี้มาบรรยายถึงความห่างชั้นระหว่างสองฝ่ายได้ด้วยซ้ำ

หานเจวี๋ยสังเกตเห็นว่าในยุคสมัยไร้สิ้นสุดเริ่มมีผู้ทรงพลังบางส่วนเริ่มติดต่อกันอย่างลับๆ แล้ว วางแผนต่อต้านโลกปฐมยุคในภายภาคหน้า ในบรรดานั้นมีเหล่าศิษย์และเชื้อสายบางส่วนของเขาอยู่ด้วย

หานเจวี๋ยไม่โกรธเคืองเลย กลับตั้งตารอด้วยซ้ำ

เขาไม่นึกเคืองที่คนเหล่านั้นจะต่อต้านตน หากเปลี่ยนเป็นตัวเขาก็ไม่มีทางยอมผสานรวมเข้ากับโลกมหามรรคของผู้อื่นง่ายๆ แน่นอน โดยเฉพาะเหล่าบุตรแห่งสวรรค์ที่คิดว่ามีพรสวรรค์ไร้ขีดจำกัด คิดว่าตนจะต้องพิสูจน์ผู้สร้างมรรคาได้แน่นอน จะช้าหรือเร็วก็ขึ้นอยู่กับเวลาเท่านั้น

หากเป็นไปตามที่คาดการณ์ไว้ ก่อนที่โลกปฐมยุคจะเข้าใกล้ศูนย์กลางของยุคสมัยไร้สิ้นสุด คาดว่าคนเหล่านั้นคงไม่กล้ามาท้าทายหานเจวี๋ย

พวกเขาทำได้เพียงรอให้ถึงจุดที่ถูกบีบจนไร้ทางเลือกแล้วถึงจะลงมือ

เมื่อหานเจวี๋ยนึกถึงฉากยามที่เปิดฉากการต่อสู้ขึ้นก็รู้สึกคาดหวังอย่างยิ่ง

การสู้รบกับสรรพสิ่งก็เป็นเพียงการสร้างความบันเทิงของเขาเท่านั้น

ความเมตตาเพียงอย่างเดียวที่หานเจวี๋ยมีให้พวกเขาคือหลังจากโลกปฐมยุคกลืนกินโลกมหามรรคต่างๆ เข้าไปแล้ว จะปล่อยให้สิ่งมีชีวิตของโลกต่างอยู่รอดต่อไป กลายสภาพเป็นสิ่งมีชีวิตปฐมยุค

สำหรับสรรพสิ่งจะอยู่ที่ใดก็เหมือนกันทั้งนั้น เพียงแต่พวกเขามีความคิดที่อยากจะก้าวข้ามหานเจวี๋ยอยู่เสมอ

คุณสมบัติของหานเจวี๋ยเหนือกว่าพวกเขาหลายต่อหลายเท่านัก ระดับตบะก็อยู่ในจุดสูงสุดเช่นกัน ซ้ำยังมานะบำเพ็ญ โดยพื้นฐานแล้วไม่มีทางที่จะถูกแซงหน้าไปได้

“เฮ้อ เวลาอันแสนน่าเบื่อ ทำได้เพียงสอดส่องดูสรรพสิ่ง”

หานเจวี๋ยกล่าวด้วยความสะท้อนใจ หลังจากไม่มีเป้าหมายให้ไล่ตาม อันที่จริงชีวิตก็สูญเสียความหมายไปเช่นกัน โชคดีที่เป้าหมายของเขาก็คือการมีชีวิตอยู่

การสำเร็จเป็นสุดยอดผู้แข็งแกร่งคือแผนการที่ดีที่สุดในการแสวงหาชีวิตอันยั่งยืน

จากนั้นบังเกิดเรื่องหนึ่งที่ทำให้เขาเกิดความคาดหวังขึ้นมาเล็กน้อย นั่นก็คือหานฮวงมาขอเข้าพบ

นับตั้งแต่หานเจวี๋ยเปิดเผยเรื่องโลกปฐมยุคจะกลืนกินโลกมหามรรคไป เขาหลงนึกว่าหานฮวงจะไม่มาอีกนานพักใหญ่ ไม่คิดเลยว่าจะมาเร็วถึงขนาดนี้

เขาทำนายดูเล็กน้อย ที่แท้ก็มาเพราะเรื่องของสวีฉิวเต้า