ระบบสุ่มดวงชะตา ข้าจะเป็นอมตะ นิยาย บท 1185

บทที่ 1185 หนึ่งหมื่นล้านปี

ลี่เหยารั้งอยู่ฝึกบำเพ็ญข้างกายหานเจวี๋ย หานเจวี๋ยฝึกบำเพ็ญพลางแผ่เจตจำนงเทพผู้สร้างของตนออกมา ช่วยเกื้อกูลให้ลี่เหยาเข้าใจกฎเกณฑ์พื้นฐาน

ผ่านไปหลายปีกว่าหานอวิ๋นจิ่นจะค่อยๆ เรียกขวัญกำลังใจกลับมาได้ เขาออกจากอาณาเขตเต๋าไปอย่างรวดเร็ว หลังจากนั้นเชื้อสายตระกูลหานก็พบว่าท่านบรรพชนเริ่มปิดด่านแล้ว อยากจะพบเขาอีกก็ยากนัก

เรื่องนี้น่าแปลกใจยิ่ง แต่ก่อนหานอวิ๋นจิ่นแทบไม่ฝึกบำเพ็ญเลย มักจะยุ่งง่วนกับการคัดสรรเชื้อสายตระกูลหาน เรียกได้ว่าเป็นคนที่อยู่ว่างที่สุดในตระกูลหานแล้ว

เรื่องที่หานฮวงและหานอวิ๋นจิ่นพ่ายแพ้ต่อเทพผู้สร้างไม่ได้ถูกแพร่งพรายออกไป

สิบล้านปีผ่านไป ลี่เหยาถึงได้กลับมายังอารามเต๋าของตน โลกมหามรรคของนางมีมหาโชคเพิ่มขึ้นมากกว่าเดิม แปรเปลี่ยนไร้สิ้นสุด แต่สิ่งมีชีวิตภายในโลกไม่รู้สึกตัวเลย

ตอนนี้ลี่เหยาเต็มไปด้วยความมั่นใจ ทราบว่าตนจะต้องพิสูจน์ผู้สร้างมรรคาได้แน่นอน อีกทั้งไม่นับว่าอยู่ไกลแล้วด้วย!

….

พันล้านปีผ่านไปรวดเร็วยิ่ง หานเจวี๋ยลืมตาขึ้นอีกครั้ง

ครั้งนี้ไม่มีผู้ใดมาหาเขา

เขาสอดส่องดูโลกปฐมยุคพักหนึ่งก็ถอนสายตากลับมา ฝึกบำเพ็ญต่อ

อีกไม่นานเขาจะอายุครบหมื่นล้านปีแล้ว

หลายร้อยปีต่อมา ข้อความสามแถวปรากฏขึ้นเบื้องหน้าเขา

[ตรวจสอบพบว่าท่านมีอายุหมื่นล้านปีบริบูรณ์แล้ว ชีวิตก้าวหน้าไปอีกขั้น ท่านมีตัวเลือกดังต่อไปนี้]

[หนึ่ง ทำลายล้างโลกมหามรรคทั้งหมดทันที จะได้รับชิ้นส่วนมหามรรคหนึ่งชิ้น ศิลาก่อวิญญาณหนึ่งก้อน ชิ้นส่วนอนธการหนึ่งชิ้น หินวิญญาณปฐมยุคหนึ่งก้อน]

[สอง เก็บตัวบำเพ็ญ รักษาปณิธานเดิมไว้ จะได้รับชิ้นส่วนมหามรรคหนึ่งชิ้น ศิลาก่อวิญญาณหนึ่งก้อน ชิ้นส่วนอนธการหนึ่งชิ้น หินวิญญาณปฐมยุคหนึ่งก้อน]

[ท่านได้รับสวรรค์ประทานโชคหนึ่งครั้ง]

ไม่มีอะไรเปลี่ยนแปลง ตอนนี้หินวิญญาณปฐมยุคไม่มีประโยชน์สำหรับหานเจวี๋ยแล้ว ดังนั้นจึงเพียงเก็บสะสมไว้เท่านั้น

หานเจวี๋ยเลือกตัวเลือกที่สองอย่างเงียบๆ

จู่ๆ เขาบังเกิดความคิดหนึ่งขึ้นมา หรือจะเพิ่มระยะเวลาปิดด่านให้นานขึ้นดี

คิดอย่างไรทุกวันนี้กาลเวลาก็น่าเบื่อหน่ายสำหรับเขามากนัก

นอกจากชายผมขาวลึกลับคนนั้น ที่หานเจวี๋ยยังไม่ทราบแน่ชัดว่าเขาจะถือกำเนิดขึ้นมาในยามใด

แต่หานเจวี๋ยก็ไม่ถึงขั้นที่คอยจับตามองการถือกำเนิดของเขา หากว่าชายผมขาวเพิ่งจะถือกำเนิดก็ถูกเขาสังหารเช่นนี้ ไม่ใช่ว่าวันหน้าจะมีชายผมขาวคนที่สองปรากฏตัวขึ้นมาอีกหรือ

ถึงขวางก็ขวางไม่อยู่แน่นอน

ไม่สู้พยายามแข็งแกร่งขึ้นให้ได้ดีกว่า!

หานเจวี๋ยถ่ายทอดเสียงแจ้งเหล่าคู่บำเพ็ญ บอกทุกคนให้ทราบว่าตนจะปิดด่านในระยะยาว หลังจากนี้ก็จะปิดด่านต่อไป

การปิดด่านรอบนี้ของเขาเป็นระยะเวลาหนึ่งหมื่นล้านปี

ดินแดนเวิ้งว้างพัฒนาตัวไปอย่างรวดเร็ว เกิดความเปลี่ยนแปลงขึ้นทุกวัน ภายในระยะเวลาหมื่นล้านปีมีผู้สร้างมรรคาถือกำเนิดขึ้นต่อเนื่องกันหลายคน

….

ณ ตำหนักพ้นนิวรณ์ มีเงาร่างมากมายหลายร่างคุกเข่าอยู่หน้าประตูใหญ่ หน้าผากจรดแนบติดขั้นบันได

“พวกเจ้าถอยออกไปเถอะ ผู้สร้างมรรคาไม่มีทางสอดมือเข้ายุ่ง”

เสียงของมหาเทวาพ้นนิวรณ์แว่วออกมา น้ำเสียงเย็นชา

ชายวัยกลางคนในชุดคลุมมังกรคนหนึ่งเงยหน้าขึ้น เอ่ยถามเสียงขรึม “ขอบังอาจเรียนถามมหาเทวา วาจานี้ของท่านแปลว่ายอมรับการกระทำของเขาโดยปริยายหรือ”

ไม่มีเสียงแว่วออกมาจากตำหนักพ้นนิวรณ์อีก

ชายในชุดคลุมมังกรคุกเข่ารออีกสักพัก จากนั้นก็ค่อยลุกขึ้นมา

เงาร่างที่เหลือก็ลุกตามเขาขึ้นมาเช่นกัน หันหลังติดตามเขาจากไป

“ในเมื่อเป็นเช่นนี้ ก็อย่าได้กล่าวโทษหากพวกเราจะทำทุกวิถีทาง!”

ชายในชุดคลุมมังกรเอ่ยกระซิบกับตัวเอง เพิ่งเดินออกไปได้ไม่กี่ก้าว เขาก็กลายร่างเป็นมังกรทองยาวหลายร้อยล้านลี้ตัวหนึ่งเหาะมุ่งสู่ส่วนลึกของดินแดนเวิ้งว้าง เงาร่างที่เหลือก็กลายร่างเป็นมังกรเช่นกัน