บทที่ 138 ระดับมหายานขั้นสาม สังหารประมุขมาร
ได้ยินคำพูดของหานเจวี๋ย ซูฉีอดนึกถึงปราณกระบี่ที่สังหารจักรพรรดิมารไม่ได้
หรือว่า…
ซูฉีเผยสีหน้าวาดหวังออกมา
“เล่าเรื่องที่ประสบมาในหลายปีนี้ให้อาจารย์ฟังหน่อย” หานเจวี๋ยกล่าวด้วยรอยยิ้ม ในสายตาของซูฉีรอยยิ้มของหานเจวี๋ยนั้นอ่อนโอนและอบอุ่นถึงเพียงนั้น
ในใจของซูฉีรู้สึกประทับใจอย่างไม่สามารถบรรยายออกมาได้ เขาเช็ดคราบเลือดตรงมุมปาก นั่งลงด้านหน้าหานเจวี๋ย เริ่มเล่าประสบการณ์ที่ตนเองพบเจอในหลายปีที่ผ่านมา
หานเจวี๋ยดูดซับปราณฝึกฝนไปด้วย และฟังไปด้วย
เขาไม่จำเป็นต้องพูดแทรก แค่ฟังซูฉีเล่าก็เพียงพอแล้ว
จำต้องกล่าวว่าสิ่งที่ซูฉีประสบพบเจอมานั้นดูเป็นเทพนิยายมาก เหตุการณ์เปลี่ยนแปลงพลิกผันไม่แน่นอน จนสามารถเขียนเป็นนิยายเซียนยุทธ์เล่มเล็กๆ ได้หนึ่งเล่ม
เล่าไปสิบวันสิบคืนเต็มๆ ซูฉีถึงเล่าจบแบบคร่าวๆ
แม้ว่าตบะของเขาจะเข้าใกล้ระดับสุญตาแล้ว แต่ยังคงรู้สึกคอแห้งอยู่ดี
หานเจวี๋ยทอดถอนใจกล่าวว่า “หลายปีมานี้ลำบากเจ้าแล้ว”
ซูฉีตอบกลับ “อาจารย์จะต้องเป็นห่วงข้าอยู่ตลอด ที่ผ่านมาการที่ข้าสามารถกลับร้ายให้กลายเป็นดีได้ จะต้องเป็นการจัดการของอาจารย์อย่างแน่นอน ก็เหมือนกับการที่ท่านสังหารจักรพรรดิมาร”
หานเจวี๋ยฟังจนรู้สึกประดักประเดิด แต่สีหน้ายังคงเรียบสงบ
“ฝึกฝนสิบปีก่อน หลังจากนั้นอาจารย์จะถ่ายทอดพลังวิเศษให้เจ้า” หายเจวี๋ยกล่าว
ซูฉีพยักหน้า ตอนนี้เขาก็รู้สึกสงบลงแล้ว
จากนั้นสองศิษย์อาจารย์ก็เข้าสู่สภาวะฝึกฝน ไม่พูดคุยกันอีก
……
หลังจากศึกใหญ่ระหว่างสายหลักและสายมารสิ้นสุดลง และตามมาด้วยความร่วมมือของดินแดนศักดิ์สิทธิ์จำนวนมากที่มีจวนเซียนสวรรค์เป็นผู้นำ สายมารก็พากันถอยร่นราวกับหนูติดจั่นข้างถนน เผ่าปีศาจยิ่งไม่กล้าเข้ามาวุ่นวาย ใต้หล้ากลับคืนสู่ความสงบสุข
ดูเหมือนสายหลักจะตระหนักได้ว่าพละกำลังฉากหน้าไม่แข็งแกร่งพอ ดินแดนศักดิ์สิทธิ์จึงเริ่มสร้างแรงขับเคลื่อนให้กับบุตรแห่งสวรรค์ของแต่ละสำนักที่อยู่ในสังกัด
หนึ่งในนั้นจี้เซียนเสินเป็นผู้ที่มีชื่อเสียงมากที่สุด การสังหารมารหลัวฉิวที่เป็นหนึ่งในห้ามารอาวุโส การสังหารผู้ฝึกฝนสายมารนับหมื่น ทำให้ชื่อเสียงของเขาไม่มีใครเทียบได้ในชั่วระยะเวลาหนึ่ง
จี้เซียนเสินมีแม้กระทั่งมาดของยอดผู้บำเพ็ญอันดับหนึ่งในใต้หล้า เพียงแต่สถานะของผู้บำเพ็ญลึกลับที่สังหารจักรพรรดิมารนั้นยังไม่ปรากฏ ทำให้จี้เซียนเสินไม่อาจนั่งเป็นอันดับหนึ่งได้อย่างมั่นคง
วันเวลาผ่านไปอย่างรวดเร็วดังกระแสน้ำไหลภายใต้ฉากหลังของยุคดังกล่าว
จนเวลาสิบปีล่วงเลยผ่านไปอีกครั้ง
หานเจวี๋ยทะลวงถึงระดับมหายานขั้นสามแล้ว!
ใช้เวลาสิบเจ็ดปีเพื่อทะลวงขั้นเล็กๆ หนึ่งขั้น หานเจวี๋ยก็รู้สึกว่าช้าไปอยู่บ้าง แต่หากเรื่องนี้แพร่กระจายออกไป จะต้องก่อให้เกิดเรื่องราวใหญ่โตอย่างแน่นอน
เป้าหมายของหานเจวี๋ยคือการบรรลุระดับมหายานขั้นสมบูรณ์ในเร็ววัน และพุ่งเข้าสู่ระดับมนุษย์เซียน
วันนี้
หานเจวี๋ยพาซูฉีมาที่นอกถ้ำเทวา และเริ่มถ่ายทอดพลังวิเศษให้เขา
หยางเทียนตงถูกเขาไล่ให้ไปยังตีนเขา ส่วนคนอื่นๆ ล้วนมีดวงชะตายิ่งใหญ่เทพเซียน คงจะไม่ถูกซูฉีทำให้ตกตายได้ อย่างไรเสียสุนัขสวรรค์ฮุ่นตุ้นก็ยังสามารถแบกรับมาได้
สำหรับสิ่งมีชีวิตในโลกมนุษย์นั้น โชคร้ายของซูฉีคือหายนะขั้นสูงสุด แต่หากในสวรรค์อาจจะไม่ได้แข็งแกร่งถึงเพียงนั้น อีกทั้งตอนนี้ซูฉีก็ยังเป็นแค่มนุษย์ธรรมดา
ซูฉีตื่นเต้นเป็นอย่างมาก ในที่สุดเขาก็ได้เรียนรู้ความสามารถจากอาจารย์แล้ว
หยางเทียนตง สวินฉางอันและอู้เจี้ยนเต้ารู้สึกอยากรู้อยากเห็นเกี่ยวกับเขามาก
สุนัขสวรรค์ฮุ่นตุ้นรู้สึกทนไม่ไหวอีกต่อไป ออกไปข้างนอกหลายร้อยปีเหมือนกัน แต่เหตุใดซูฉีถึงได้รับความรักจากนายท่านเพียงผู้เดียวเช่นนี้
มันเคยคิดว่านายท่านอาจจะด่ามัน จะตีมัน แต่คิดไม่ถึงว่านายท่านจะมองข้ามมันไปเช่นนี้ นี่ทำให้มันรู้สึกยากที่จะรับได้เป็นอย่างมาก
หานเจวี๋ยใช้เวลาหนึ่งเดือนในการถ่ายทอดพลังวิเศษ ขณะที่ซูฉีฝึกฝนพลังวิเศษอยู่นั้น เขาเดินมานั่งที่ใต้ต้นฝูซัง ก่อนสัมผัสได้ถึงพลังชีวิตอันมหาศาลของต้นฝูซัง
‘สมกับเป็นต้นไม้เทพ!’
ยามนี้ พลังวิญญาณที่แพร่ออกมาจากต้นฝูซังได้ปกคลุมไปทั่วเขาเพียรบำเพ็ญเซียน ไม่เพียงเท่านี้ พลังวิญญาณยังเข้มข้นเกินไป เริ่มกระจายออกไป ได้รับอานิสงส์กันทั่วทั้งสำนักศักดิ์สิทธิ์หยกพิสุทธิ์ ภูเขาที่อยู่ใกล้ที่สุดจะได้เสพสุขก่อน นักพรตเต๋าจิ่วติ่งจัดให้ภูเขาที่อยู่บริเวณรอบๆ เป็นดินแดนผาสุก มีแค่บุคคลมากความสามารถที่สร้างคุณูปการยอดเยี่ยมให้กับสำนักเท่านั้นถึงจะสามารถย้ายถ้ำเทวาไปอยู่ได้
เรื่องราวเหล่านี้ล้วนไม่เกี่ยวข้องกับหานเจวี๋ย หานเจวี๋ยหยิบหนังสือแห่งความโชคร้ายออกมา เริ่มสาปแช่งจูเชวี่ยและนักพรตเต๋าเจวี๋ยเหยี่ยน
เขาเปิดค่าความสัมพันธ์เพื่อตรวจดูจดหมาย
ไม่ได้ดูมานานหลายปี ไม่รู้ว่าสถานการณ์ของเหล่าสหายจะเป็นอย่างไรบ้าง
[ฟางเหลียงศิษย์หลานของท่านเผชิญกับการโจมตีจากสัตว์ปีศาจ] x43211
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ระบบสุ่มดวงชะตา ข้าจะเป็นอมตะ
รอดสักทีนะหวงจุนเทียน...
สงสารหวงจุนเทียน.......
จะได้เห็นพิสูจน์เทพผู้สร้างไหมหนอ...
จะไม่กลับมาจริง ๆ เหรอ...