ระบบสุ่มดวงชะตา ข้าจะเป็นอมตะ นิยาย บท 21
“เรื่องนี้ข้าต้องบอกอาจารย์ของข้า ผู้อาวุโสทำเช่นนี้ ศิษย์ตกใจตายได้ง่ายๆ เลย”
หานเจวี๋ยกล่าวพลางส่ายหน้า เขาหมดคำจะพูดจริงๆ
ดึกดื่นค่อนคืนก็ฝึกฝนพลังวิเศษ แสร้งเป็นเทพแกล้งทำเป็นผี!
เมื่อครู่ เขาน่าจะสังหารจิตดั้งเดิมของผู้อาวุโสสูงสุดท่านนี้ไปเสียเลย
“อย่าๆๆ! ข้าแค่อยากหยอกเล่นขึ้นมาชั่ววูบ ข้าขอโทษเจ้าด้วย!” ผู้อาวุโสสูงสุดรีบกล่าว
หานเจวี๋ยพอใจแล้ว เขาถามว่า “ท่านรู้จักอาจารย์ของข้าหรือ”
“แค่กๆ แท้จริงแล้วอาจารย์ของเจ้าเป็นศิษย์ของข้า รวมถึงเจ้าสำนักคนปัจจุบันด้วย”
ผู้อาวุโสสูงสุดยืดอกเชิดหน้า ทำท่าทางหยิ่งผยองมั่นใจ
ทว่าหานเจวี๋ยกลับไม่เปลี่ยนสีหน้า อีกทั้งไม่แสดงออกถึงอารมณ์ใดๆ
รอยยิ้มของผู้อาวุโสสูงสุดหุบลงทันที
หรือว่าผู้เยาว์คนนี้จะไม่เชื่อ?
หานเจวี๋ยกล่าวขึ้นว่า “เช่นนั้นเรื่องในคืนนี้ข้าจะถือว่าไม่เคยเกิดขึ้น ท่านไปเสียเถิด”
“จริงรึ”
“ขอรับ”
ผู้อาวุโสสูงสุดรีบหันตัวจะออกไป
แต่เดินไปได้เพียงไม่กี่ก้าว จู่ๆ เขาก็หันกลับมาถาม “เจ้าหนุ่ม ข้าว่าเจ้ามีคุณสมบัติน่าทึ่งนัก เจ้าอยากสืบทอดวิชาของข้าหรือไม่”
หานเจวี๋ยขมวดคิ้วพร้อมถาม “วิชาอันใด”
“ข้าจะถ่ายทอดสุดยอดเคล็ดวิชากายทองเทียนกังให้แก่เจ้า อยากฝึกฝนหรือไม่ ทั้งสำนักหยกพิสุทธิ์ มีเพียงเจ้าสำนักกับข้าที่รู้วิชานี้!”
กายทองเทียนกัง?
ฟังดูแล้วยอดเยี่ยมนัก!
ดวงตาของหานเจวี๋ยเป็นประกาย
แต่นึกดูอีกที นี่มันไม่ถูกต้อง ทั้งสองฝ่ายไม่พอใจกันตั้งแต่แรกพบ เหตุใดผู้อาวุโสท่านนี้ยังจะถ่ายทอดวิชายุทธ์ให้เขาอีก
ต้องมีกลลวงเป็นแน่!
คิดหลอกข้ารึ?
หานเจวี๋ยส่ายหน้ากล่าว “ช่างเถอะ ขอบคุณความหวังดีของผู้อาวุโสมากขอรับ”
รอยยิ้มบนใบหน้าของผู้อาวุโสสูงสุดกลับมาแข็งค้างอีกครั้ง เขาแค่นเสียงหยันก่อนสะบัดแขนเสื้อจากไปทันที
หลังจากนั้นครึ่งชั่วยาม
หานเจวี๋ยออกจากถ้ำเทวา บินไปยังตำหนักหยกวิเวก
เขามาคุกเข่าด้านหน้าประตูใหญ่
ประตูใหญ่เปิดออกเสียงดังสะเทือนเลื่อนลั่น
หานเจวี๋ยเร่งฝีเท้าเดินเข้าไป
“เหตุใดมาเยือนกลางดึกเช่นนี้” เซียนซีเสวียนถาม นางไม่ได้ลืมตาขึ้นมา
หานเจวี๋ยคุกเข่าลงตรงหน้านาง และเล่าเหตุการณ์ทั้งหมดที่เพิ่งเกิดขึ้นเมื่อครู่ออกมาตามความจริง
เซียนซีเสวียนลืมตาขึ้น ขมวดคิ้วแน่น
นางไม่ชอบใจเท่าใดนัก
ผู้เฒ่าสมควรตายคนนี้อยู่ไม่สุขอีกแล้ว!
“เจ้าเกือบจะฆ่าเขาแล้ว?” เซียนซีเสวียนถามอย่างสงสัย
หานเจวี๋ยเกาศีรษะตอบ “ผู้อาวุโสกำลังฝึกฝนพลังวิเศษ ข้าก็แค่ต้านทานไว้ได้เท่านั้น เรื่องพวกนี้ล้วนไม่สำคัญ ท่านอาจารย์ เขาจะมารังควานศิษย์อีกหรือไม่ ศิษย์ไม่อยากวิตกกังวลทุกคืน”
“วางใจเถิด พรุ่งนี้อาจารย์จะไปพบเขา หากว่าเขากล้ามาอีก อาจารย์จะจัดการให้เอง”
“ขอบคุณท่านอาจารย์ขอรับ”
“อืม”
หานเจวี๋ยถอนหายใจอย่างโล่งอก ยามนี้เขาผ่อนคลายโดยสมบูรณ์แล้ว
ก่อนจากไป เขาถามด้วยความอยากรู้ว่า “ท่านอาจารย์ กายทองเทียนกังทรงพลังหรือไม่ วิชานี้ที่ผู้อาวุโสท่านนั้นอยากถ่ายทอดให้กับข้า”
“ทรงพลัง เรียกได้ว่าเป็นวิชายุทธ์ที่แข็งแกร่งที่สุดของสำนักหยกพิสุทธิ์ แกร่งยิ่งกว่าเคล็ดหยกพิสุทธิ์ แต่ว่าก่อนจะฝึกฝนจำต้องตัดแก่นออกเสียก่อน”
“แก่นอะไรหรือ”
“แก่นของความเป็นชาย”
หานเจวี๋ยอยากจะด่าออกมาเสียจริงๆ
เป็นอย่างที่คิดไว้ไม่มีผิด!
ตาเฒ่าคนนั้นไม่ได้มาดีแน่!
ช้าก่อน!
เช่นนี้ก็หมายความว่า…
ผู้อาวุโสสูงสุดกับเจ้าสำนัก…
หานเจวี๋ยค้นพบเรื่องซุบซิบนินทาที่น่าตกใจ เขารู้สึกแต่ว่าทัศนะทั้งสาม[1]พังทลายหมดแล้ว
“เรื่องนี้อย่าได้แพร่งพรายออกไป” เซียนซีเสวียนกล่าวอย่างจริงจัง
“ศิษย์รับทราบ”
หานเจวี๋ยพูดจบก็คำนับ จากนั้นจึงลุกขึ้นเดินออกไป
…
หลังจากกลับถึงถ้ำเทวา หานเจวี๋ยยังคงคิดเรื่องวิชากายทองเทียนกัง
มิน่าเล่า แม้หลี่ชิงจื่อจะชอบพอเซียนซีเสวียน แต่ทั้งสองก็ไม่ได้ผูกสัมพันธ์เป็นคู่บำเพ็ญเพียร
“ผู้อาวุโสเด็ดเดี่ยวนัก เว้นระยะห่างจากสตรีเช่นกัน พวกเขาตอนของตัวเองทิ้งเลย…”
หานเจวี๋ยนึกเลื่อมใส ขณะเดียวกันในใจก็แปะป้ายไว้แล้วว่าผู้อาวุโสสูงสุดเชื่อถือไม่ได้
เช้าวันรุ่งขึ้น
หานเจวี๋ยเดินทางไปยังเมืองของสำนักฝ่ายใน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ระบบสุ่มดวงชะตา ข้าจะเป็นอมตะ