ระบบสุ่มดวงชะตา ข้าจะเป็นอมตะ นิยาย บท 252

บทที่ 252 พิสูจน์มรรคจักรพรรดิเซียน จักรพรรดิเซียนสมบูรณ์แบบ!

ชั่วพริบตา เวลาสามสิบปีผ่านไป

ใต้ต้นฝูซัง

อู้เต้าเจี้ยนลืมตาขึ้นมองไปทางถ้ำเทวาฟ้าประทาน แววตาเต็มไปด้วยความกังวล

ถูหลิงเอ๋อร์สังเกตเห็นท่าทางของนาง จึงเอ่ยถามด้วยรอยยิ้ม “เจ้ากำลังกังวลอะไรหรือ ใต้หล้านี้ไม่ว่าผู้ใดต่างทะลวงล้มเหลวด้วยกันทั้งนั้น เว้นเสียแต่อาจารย์ผู้เดียวนั่นแหละที่ไม่ล้มเหลว”

คนอื่นๆ ต่างก็ลืมตาขึ้น

ไก่คุกรัตติกาลยิ้มและกล่าวว่า “ใช่ นายท่านก็ระมัดระวังถึงเพียงนั้น!”

สวินฉางอันยิ้มตามและเอ่ยว่า “ข้ากลับตั้งตารอเป็นอย่างมากว่าอาจารย์จะทะลวงถึงระดับใด”

สำหรับระดับของหานเจวี๋ยนั้น พวกเขาก็ใคร่รู้เป็นอย่างมาก

ราวกับไม่ว่าพวกเขาจะแข็งแกร่งขึ้นมากเพียงใด หานเจวี๋ยก็ดูลึกลับไม่อาจหยั่งถึงอยู่เสมอ

ฉู่ซื่อเหรินจ้องมองถ้ำเทวาฟ้าประทาน ราวกับครุ่นคิดอะไรบางอย่าง

โจวหมิงเยวี่ยนั่งอยู่ข้างกายเขา หัวเราะหึๆ แล้วกล่าวว่า “อาจารย์ ข้าใกล้จะทะลวงขั้นแล้ว ท่านก็รอจนกระทั่งข้าอยู่เหนือท่านเถิด!”

“อ้อ จริงหรือ เช่นนั้นข้าเองก็จะทะลวงเหมือนกัน”

ฉู่ซื่อเหรินพูดอย่างเกียจคร้าน เขาไม่ชอบการฝึกฝน แต่ก็ไม่อยากถูกลูกศิษย์แซงหน้า

โจวหมิงเยวี่ยขมวดคิ้ว ลอบรู้สึกไม่พอใจ

‘ข้าก็ไม่เชื่อว่าจะแซงท่านไม่ได้!’

หานอีมองไปทางหานปา ถามว่า “น้องแปด เจ้าจะทะลวงขั้นเมื่อใด”

ในบรรดาพี่น้องทั้งแปด พรสวรรค์ของหานปานั้นแข็งแกร่งมากที่สุด นี่ก็เป็นที่ยอมรับได้ทั่วไป แม้กระทั่งเรียกได้ว่าแข็งแกร่งที่สุดในสำนักซ่อนเร้น มีเพียงพรสวรรค์ของหลงเฮ่าเท่านั้นที่สามารถเทียบเคียงกับเขาได้

หานปาพูดอย่างเขินอายว่า “ใกล้แล้ว”

หลงเฮ่าอดที่จะเหลือบมองเขาและทำหน้าบึ้งไม่ได้

พรสวรรค์ของเจ้าน้ำเต้านี้ช่างไม่ธรรมดาจริงๆ ทำให้เขาผู้เป็นโอรสจักรพรรดิสวรรค์นั้นรู้สึกกดดันได้

ทุกคนพลางฝึกฝนไปพลางพูดคุยกัน

การทะลวงขั้นของหานเจวี๋ยเป็นแรงกระตุ้นให้กับทุกคน พวกเขาต่างไม่อยากถูกทิ้งห่างออกไป

แม้แต่ลี่เหยาที่นิ่งเงียบไม่พูดไม่จาก็ลอบฝึกฝนด้วยตนเองอย่างลับๆ

ภายในถ้ำเทวาฟ้าประทาน

หานเจวี๋ยเข้าสู่ช่วงสำคัญของการทะลวงขั้นแล้ว จิตวิญญาณของเขายังคงเกิดการเปลี่ยนแปลง

กระทั่งจิตวิญญาณของเขาแปรเปลี่ยนเป็นจิตวิญญาณของระดับจักรพรรดิอย่างสมบูรณ์ เขาก็จะกลายเป็นจักรพรรดิเซียน!

พลังเวทหกวิถีกับมหามรรคเวียนว่ายตายเกิด และปราณฟ้าบุพกาลกำลังผสานรวมเข้าด้วยกัน!

ไม่รู้ด้วยเหตุผลใด หานเจวี๋ยมักจะรู้สึกว่าปราณฟ้าบุพกาลในร่างกายของตนนั้นไม่ใช่ปราณฟ้าบุพกาล

เพราะเขาเคยสัมผัสถึงปราณฟ้าบุพกาลมาก่อน ในอาณาจักรฟ้าบุพกาล เป็นไปได้มากว่าหมอกโดยรอบจะเป็นปราณฟ้าบุพกาล แต่เมื่อเทียบกับพลังในร่างกายของเขานั้นกลับมีระยะห่างอยู่บ้าง

นี่คือช่องว่างระหว่างความแข็งแกร่งที่ชัดเจนอย่างหนึ่ง

พลังของเขาแข็งแกร่งขึ้น!

หานเจวี๋ยไม่ได้หมกมุ่นอยู่กับเรื่องนี้มากเกินไป อย่างไรเสียการที่แข็งแกร่งพอก็ไม่มีปัญหาอยู่แล้ว

ภายในร่างของเขา มหามรรคเวียนว่ายตายเกิด ปราณฟ้าบุพกาลและพลังเวทหกวิถีเข้าไปพัวพันกับจิตวิญญาณ และด้วยความช่วยเหลือจากพลังเวท ทำให้จิตวิญญาณเปลี่ยนแปลงอย่างต่อเนื่อง

จิตของเขาตกสู่สภาวะสงบอย่างที่ไม่เคยเป็นมาก่อน

สามารถกล่าวได้ว่าใจสงบเหมือนน้ำนิ่ง คลื่นไม่สะทกสะท้าน

จุดสนใจของเขาอยู่ที่การทะลวงขั้นอย่างสมบูรณ์แบบ จิตไม่ฟุ้งซ่าน

…..

วังสวรรค์ ภายในอุทยานหลวง

จักรพรรดิสวรรค์และชายชรากำลังนั่งดื่มอยู่ภายในศาลา ชายชราผู้นี้ก็คือผู้ที่คุยกับเต้าจื้อจุนก่อนหน้านั้น

สถานะของเขาคือเจ้าแห่งวังเทพ

“จักรพรรดิสวรรค์ คุณสมบัติกายฟ้าบุพกาลของวังสวรรค์ของพวกท่าน สามารถเรียกให้มาพบข้าหน่อยได้หรือไม่” เจ้าแห่งวังเทพเอ่ยถามด้วยรอยยิ้มหยี

จักรพรรดิสวรรค์กล่าวอย่างอารมณ์ดีว่า “ท่านจะให้เราเจอเต้าจื้อจุนได้หรือไม่เล่า”

“ฮ่าๆ ท่านยังคงเหมือนเดิม ตาเฒ่าเจ้าเล่ห์”

“เรื่องของเด็กรุ่นหลังเราอย่าไปพูดถึงกันเลย รอคนผู้นั้นของเราเติบโตก่อน คาดว่าคงต้องใช้เวลาเป็นล้านปี ในเมื่อท่านมาแล้ว เรามาพูดถึงวิธีจัดการวังปีศาจกันเถิด แม้ว่าแดนเซียนจะใหญ่โต แต่เจ้าผู้ครองดินแดนทั้งสี่ด้านบีบคั้นเกินไป”

“เผ่าเทพอีกาทองละเมิดวังเทพของข้าซ้ำแล้วซ้ำเล่า ดีเหมือนกันจะให้วังปีศาจจัดการพวกเขา”

“เราสงสัยยิ่งนักว่า ท่านไปล่วงเกินเผ่าเทพอีกาทองได้อย่างไรกัน”

“ไม่มีอะไร ก็แค่ความขัดแย้งระหว่างบุตรแห่งสวรรค์เท่านั้น เจ้าตี้หงเย่นั่นปกป้องลูกมากเกินไป ไม่สมเหตุสมผลเอาเสียเลย”

เจ้าแห่งวังเทพส่ายหน้า เมื่อกล่าวถึงเรื่องนี้ขึ้นมา เขาก็ค่อนข้างจนใจนัก

จักรพรรดิสวรรค์เผยรอยยิ้มแปลกๆ ออกมา กล่าวว่า “หากต้องการตำหนิก็ต้องตำหนิบุตรแห่งสวรรค์ของวังเทพของพวกเจ้าที่เย่อหยิ่งเกินไป เผ่าเทพอีกาทองเองก็โอหังไม่ยิ่งหย่อนกว่ากัน”

สองผู้ครองดินแดนเซียนไม่ได้พูดถึงเรื่องนี้อีกต่อไป แต่พูดถึงเรื่องที่จะจัดการกับวังปีศาจอย่างไรแทน

…..