ระบบสุ่มดวงชะตา ข้าจะเป็นอมตะ นิยาย บท 284
สรุปบท บทที่ 284 วังกษิติครรภ์ เปลี่ยนเป็นมหาเวท: ระบบสุ่มดวงชะตา ข้าจะเป็นอมตะ
สรุปเนื้อหา บทที่ 284 วังกษิติครรภ์ เปลี่ยนเป็นมหาเวท – ระบบสุ่มดวงชะตา ข้าจะเป็นอมตะ โดย Internet
บท บทที่ 284 วังกษิติครรภ์ เปลี่ยนเป็นมหาเวท ของ ระบบสุ่มดวงชะตา ข้าจะเป็นอมตะ ในหมวดนิยายกำลังภายใน เป็นตอนที่โดดเด่นด้วยการพัฒนาเนื้อเรื่อง และเปิดเผยแก่นแท้ของตัวละคร เขียนโดย Internet อย่างมีศิลป์และชั้นเชิง ใครที่อ่านถึงตรงนี้แล้ว รับรองว่าต้องติดตามตอนต่อไปทันที
บทที่ 284 วังกษิติครรภ์ เปลี่ยนเป็นมหาเวท
หานเจวี๋ยเริ่มอ่านจดหมาย อยากดูสถานการณ์ในช่วงนี้ของจักรพรรดิสวรรค์
ไม่นานเขาก็สังเกตเห็นข้อความหนึ่ง
[จักรพรรดิสวรรค์สหายของท่านเผชิญกับการโจมตีจากผู้ทรงพลัง ถูกค่ายกลจองจำลึกลับกักขังไว้]
จักรพรรดิสวรรค์ถูกสยบแล้ว?
หานเจวี๋ยขมวดคิ้ว
ว่ากันอย่างเป็นธรรม จักรพรรดิสวรรค์ปฏิบัติต่อเขาเป็นอย่างดีทั้งส่วนตัวและต่อหน้าธารกำนัล เขาหวังว่าจะไม่เกิดเรื่องขึ้นกับจักรพรรดิสวรรค์
เขาทำได้เพียงสวดภาวนาให้จักรพรรดิสวรรค์เป็นคนดีฟ้าคุ้มครองอยู่เงียบๆ
ด้วยพลังแท้จริงในปัจจุบันของเขาไม่สามารถช่วยจักรพรรดิสวรรค์ได้เลยสักนิด
ผู้ทรงพลังที่ปราบจักรพรรดิสวรรค์ได้ ต้องเป็นการดำรงอยู่ที่น่าพรั่งพรึงยิ่งกว่าจักรพรรดิเซียนอย่างแน่นอน!
หานเจวี๋ยถอนหายใจ ก่อนจะเริ่มฝึกบำเพ็ญต่อไป
……
ภายในหุบเขาที่มืดสลัวแห่งหนึ่ง จี้เซียนเสินกำลังนั่งสมาธิฝึกบำเพ็ญ รอบกายรายล้อมด้วยไอสีแดงแปลกประหลาด เหนือศีรษะของเขามีร่างเงาหนึ่งลอยอยู่ แต่ดุจดั่งภูตผี มีเพียงร่างกายส่วนบนเท่านั้น
ร่างเงาผีตนนี้มองลงไปที่จี้เซียนเสิน พูดด้วยรอยยิ้มพอใจว่า “เจ้าไปจากยมโลกได้แล้ว แม้จะอยู่ที่แดนเซียนเจ้าก็สามารถเป็นใหญ่ในทิศหนึ่งได้”
จี้เซียนเสินไม่แม้แต่จะลืมตา พูดว่า “ยังไม่พอ เจ้าบอกว่ามหาเคราะห์เริ่มขึ้นแล้วไม่ใช่หรือ ถ้าข้าออกไปตอนนี้จะอันตรายมาก”
ไม่รู้เพราะเหตุใด ทุกครั้งที่เขาใกล้จะยิ่งใหญ่ เขาจะนึกถึงหานเจวี๋ยขึ้นมา
เขามักจะรู้สึกว่าหานเจวี๋ยแข็งแกร่งกว่าตน
หากไม่อาจเอาชนะหานเจวี๋ยได้ เช่นนั้นจะคว้าที่หนึ่งมาได้อย่างไร
เขาเชื่อมั่นแน่วแน่ว่าหานเจวี๋ยจะเป็นอุปสรรคใหญ่ที่สุดบนเส้นทางไร้เทียมทานที่เขาก้าวเดิน
“อันตรายก็จริง แต่นี่ก็เป็นโอกาสวาสนาเช่นกัน มีผู้ทรงพลังตั้งเท่าไหร่กำลังช่วงชิงดวงชะตาและโดดเด่นเฉิดฉายในมหาเคราะห์” ร่างเงาผีกล่าวอย่างจริงจัง
“ท่ามกลางมหาเคราะห์ ไม่ใช่ว่าเจ้าอยากจะหลบก็หลบได้ หากรอจนถึงมหาเคราะห์ช่วงสุดท้ายค่อยเข้าไป เจ้าจะไม่มีดวงชะตายิ่งใหญ่ ยากจะแบกรับแรงกรรมมหันต์ได้
ถึงตอนนั้น ลำพังแค่แรงกรรมก็เพียงพอจะทำให้เจ้าธาตุไฟเข้าแทรกได้แล้ว!”
เมื่อได้ยินเช่นนี้ จี้เซียนเสินค่อยๆ ลืมตาขึ้นและขมวดคิ้วเล็กน้อย
ร่างเงาผีถามต่อ “ในยมโลกมีอาวุธเทพชิ้นหนึ่ง กล้าไปชิงมันมาหรือไม่”
จี้เซียนเสินเอ่ยถาม “แข็งแกร่งมากหรือ”
“สะท้านฟ้าดิน เทพผีหลั่งน้ำตา”
“อยู่ที่ใด”
“วังกษิติครรภ์[1]!”
“อันตรายหรือไม่”
“เจ้ากลัวหรือ”
“เฮอะ!”
จี้เซียนเสินดีดตัวลุกขึ้นยืนทันที เขาทนแรงยั่วยุไม่ไหวแล้ว
“เจ้านำทาง!”
“ฮิๆ ได้สิ!”
……
ห้าปีต่อมา
หานเจวี๋ยที่กำลังฝึกบำเพ็ญลืมตาขึ้น เขารู้สึกถึงพลานุภาพที่ทรงพลังขุมหนึ่ง อยู่บนเขาเพียรบำเพ็ญเซียนนี่เอง
ถูหลิงเอ๋อร์!
หานเจวี๋ยรีบหายวับออกมาที่ใต้ต้นฝูซังทันที
ในเวลานี้ถูหลิงเอ๋อร์ถูกไข่ยักษ์สีแดงห่อหุ้ม ไม่สามารถเคลื่อนไหวได้
หานเจวี๋ยเดินมาเบื้องหน้าไข่ยักษ์สีแดง พลังจิตแทรกซึมเข้าไปข้างใน เขาสัมผัสได้ถึงผนึกที่แข็งแกร่งกำลังปิดกั้นพลังจิตของเขาอยู่
ต่อให้เป็นพลังจิตของจักรพรรดิเซียนก็เจาะทะลุเข้าไปไม่ได้
หานอีที่อยู่ข้างๆ พูดขึ้นว่า “ศิษย์พี่หญิงเพิ่งทะลวงถึงระดับเซียนสวรรค์ไท่อี่ จากนั้นก็เป็นเช่นนี้”
คนอื่นก็พากันเอ่ยตาม
“หลิงเอ๋อร์ก็มีภูมิหลังยิ่งใหญ่ในอดีตชาติใช่หรือไม่”
“กลิ่นอายช่างน่ากลัวเหลือเกิน นางเป็นใครมาจากไหนกันแน่”
“นางมีสายเลือดสัตว์ปีศาจหรือ”
“ไม่หรอก สายเลือดของนางน่ากลัวกว่าสัตว์ปีศาจด้วยซ้ำ ถึงขั้นเหมือนเผ่าพันธุ์ดึกดำบรรพ์มาก”
“เผ่าพันธุ์ดึกดำบรรพ์คือสิ่งใด”
“เผ่าพันธุ์ที่สืบทอดมาจากสิ่งมีชีวิตกลุ่มแรกตอนเบิกฟ้า”
ขณะได้ยินเสียงซุบซิบของทุกคน หานเจวี๋ยไม่ได้เอ่ยปาก แต่จ้องถูหลิงเอ๋อร์ไม่วางตา
จอมปีศาจคุกรัตติกาลเดินมาข้างกายหานเจวี๋ย ถามเสียงต่ำว่า “ท่านรู้ที่มาของนางหรือไม่ นี่ืคือกรรมอันยิ่งใหญ่ทีเดียว!”
เห็นได้ชัดว่าจอมปีศาจคุกรัตติกาลเดาภูมิหลังที่มาของถูหลิงเอ๋อร์ได้แล้ว
หานเจวี๋ยกล่าวตอบ “ไม่เป็นไร ข้าจะยับยั้งนางไว้ตลอดเอง ไม่ให้นางออกไปจากเกาะนี้”
ถูหลิงเอ๋อร์มองสำรวจร่างกายของตนเสร็จ ครั้นร่างวูบไหวก็เปลี่ยนไปเป็นรูปลักษณ์ที่อ่อนโยนงดงามเช่นก่อนหน้านี้
นางคุกเข่าลงตรงหน้าหานเจวี๋ยและพูดอย่างตื่นเต้น “อาจารย์ ขอบคุณท่านที่ช่วยเหลือ!”
ก่อนหน้านี้ตอนที่นางเปลี่ยนสายเลือด นางรู้สึกถึงพลังเวทมหาศาลของหานเจวี๋ย เมื่อลืมตาขึ้นแล้วมองเห็นหานเจวี๋ยก็เข้าใจว่าเกิดอะไรขึ้น
หานเจวี๋ยกล่าวว่า “เจ้ารู้ที่มาของเจ้าหรือไม่”
ถูหลิงเอ๋อร์พยักหน้าบอก “ข้ารับสืบทอดความทรงจำมาแล้ว เผ่าจอมเวทหวังว่าข้าจะสามารถช่วยพวกเขาได้”
หานเจวี๋ยพูดอย่างใจเย็น “อย่าเพิ่งออกไป พักนี้อันตรายมาก”
“ข้าเข้าใจแล้ว ข้าก็คิดอย่างนั้นเช่นกัน อีกอย่างข้าไม่มีความรู้สึกต่อเผ่าจอมเวทสักเท่าใด”
ถูหลิงเอ๋อร์เอ่ยคำเหล่านี้ออกมาตามอารมณ์นัก ทำให้หานเจวี๋ยรู้สึกว่านางจริงจัง
หานเจวี๋ยอดยืนไว้อาลัยให้ยายเมิ่งไม่ได้
แม้ว่าถูหลิงเอ๋อร์อาจจะรู้สึกผิดกับเผ่าจอมเวท แต่หานเจวี๋ยกลับพอใจมาก เขาเองก็ไม่อยากไปเสี่ยงอันตราย
หานเจวี๋ยคุยกับถูหลิงเอ๋อร์อีกเล็กน้อยก็ให้นางออกไป
อู้เต้าเจี้ยนไม่ได้พูดสิ่งใดเช่นกัน เริ่มฝึกบำเพ็ญทันที เห็นได้ชัดว่าถูกถูหลิงเอ๋อร์กระตุ้นจิตใจเข้าให้แล้ว
หลังจากถูหลิงเอ๋อร์กลายเป็นมหาเวท พลังต่อสู้ก็เพิ่มสูงขึ้น แม้แต่หงส์คุกรัตติกาลระดับเซียนแท้ไท่อี่ก็ไม่ใช่คู่มือของนาง
ศิษย์สำนักซ่อนเร้นคนอื่นๆ เริ่มฝึกบำเพ็ญอย่างจริงจังเช่นกัน
รวมถึงมู่หรงฉี่ด้วย
มู่หรงฉี่ปลุกความทรงจำของอดีตชาติขึ้นมาแล้ว เดิมคิดว่าฝึกบำเพ็ญไปตามขั้นตอนก็จะกลับสู่จุดสูงสุดในไม่ช้าก็เร็วได้
แต่ตอนนี้ดูไปแล้ว ลำพังแค่จุดสูงสุดยังไม่เพียงพอ
พรสวรรค์ของศิษย์ร่วมสำนักสูงส่งเกินไป ทำให้เขารู้สึกกดดันเป็นอย่างมาก
……
สิบปีต่อมา
หานเจวี๋ยวางหนังสือแห่งความโชคร้ายลง ยามกำลังจะฝึกฝนต่อ จู่ๆ เขาก็สัมผัสได้ว่าพลังจิตที่แกร่งกล้ากลุ่มหนึ่งกวาดไปทั่วเกาะสำนักซ่อนเร้น
หัวใจของเขาเย็นวาบ
พลังจิตนี้มัน…
จักรพรรดิเทพอีกาทองมหาวิมุต!
ไม่นึกว่าเจ้านี่จะหายมโลกพบแล้ว!
…………………………………………
[1]กษิติครรภ์หรือพระกษิติครรภ์โพธิสัตว์ นามหมายถึงครรภ์ของแผ่นดิน เป็นหนึ่งในสี่พระโพธิสัตว์ซึ่งเป็นที่นับถือในศาสนาพุทธนิกายมหายานแถบเอเชียตะวันออก มีปณิธานที่จะโปรดเหล่าสัตว์ในนรก
บทใหม่
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ระบบสุ่มดวงชะตา ข้าจะเป็นอมตะ
รอดสักทีนะหวงจุนเทียน...
สงสารหวงจุนเทียน.......
จะได้เห็นพิสูจน์เทพผู้สร้างไหมหนอ...
จะไม่กลับมาจริง ๆ เหรอ...