ระบบสุ่มดวงชะตา ข้าจะเป็นอมตะ นิยาย บท 347

บทที่ 347 จักรพรรดิเซียนเก้าวัฏ ยอดสมบัติมรรคาสวรรค์

กระบวนการปะทุของหานเจวี๋ยดูเหมือนจะรวดเร็ว แต่ในความเป็นจริงกลับกินเวลายาวนาน ใช้เวลาครึ่งปีเต็มๆ กว่าที่โลกดาราจะสงบลง

ความเร็วในการหลอมรวมแรงกรรมของเขาเพิ่มขึ้นจากเดิมหลายสิบเท่า ส่งผลให้ตบะของเขาเพิ่มพูนอย่างรวดเร็ว

คาดว่าใช้เวลาไม่ถึงสิบปีก็จะทะลวงระดับจักรพรรดิเซียนเก้าวัฏได้

สิ่งที่หานเจวี๋ยเป็นกังวลมากที่สุดคือกระบี่พิพากษาอนธการและบัวดำล้างโลกสามสิบหกวัฏจักร

สมบัติทั้งสองชั้นนี้ซ้อนทับกันอยู่ กระบี่พิพากษาอนธการหมุนวนอยู่เหนือบัวดำล้างโลกสามสิบหกวัฏจักรไม่หยุด

บัวดำล้างโลกสามสิบหกวัฏจักรส่วนใหญ่ถูกปราณอนธการชำระล้าง จนค่อยๆ แปรเปลี่ยนเป็นดอกบัวสีม่วง

หานเจวี๋ยรู้สึกพอใจอย่างมาก นอกเหนือไปจากความเร็วในการบำเพ็ญของเขาที่เพิ่มขึ้น เขายังรู้สึกได้อย่างชัดเจนว่ากระบี่พิพากษาอนธการและบัวดำล้างโลกสามสิบหกวัฏจักรกำลังสร้างพันธะพิเศษขึ้นมา แม้จะไม่แน่ใจว่าคือพันธะอะไร แต่เขามีสัญชาตญาณว่าตนกำลังจะแข็งแกร่งขึ้น

เวลาผ่านไปเรื่อยๆ

แปดปีต่อมา

ในที่สุดโอกาสในการทะลวงระดับของหานเจวี๋ยก็มาถึง!

เขาไล่อู้เต้าเจี้ยนออกไป แล้วเริ่มการทะลวงระดับ

มีอาณาเขตเต๋า ก็ไม่จำเป็นต้องฝ่าด่านเคราะห์ ไม่ถึงสามปี การทะลวงระดับก็สำเร็จลุล่วง!

จักรพรรดิเซียนเก้าวัฏ!

จิตวิญญาณของหานเจวี๋ยก้าวมาถึงขั้นที่สมบูรณ์แบบ หากดวงวิญญาณหลุดออกจากร่างก็จะสามารถเห็นดวงวิญญาณส่องแสงสีม่วงสุกใส ราวกับรูปปั้นสีม่วงที่ส่องประกายแวววาว

พลังจิตของเขาเกิดการเปลี่ยนแปลง เป็นพลังที่แข็งแกร่งยิ่งขึ้น นั่นคือจิตนึกคิด!

หานเจวี๋ยรู้สึกว่าแม้พลังเวทในตัวเขาจะเพิ่มพูน แต่ก็ไม่แข็งแกร่งเท่าจิตนึกคิด

เขาตั้งตารอคอยระดับเทพยิ่งขึ้นเรื่อยๆ แท้จริงแล้วระดับเทพคืออะไรกันแน่!

หานเจวี๋ยเสริมพลังให้กับตบะไปพลาง เรียกหน้าจอแสดงคุณสมบัติออกมา

[ชื่อ: หานเจวี๋ย]

[อายุขัย: 4569/2,001,999,999,999,999]

[เผ่าพันธุ์: มนุษย์เซียน (กายดาราอนธการ) ]

[ตบะ: จักรพรรดิเซียนวัฏจักรเก้าวัฏ]

[วิชายุทธ์: มหามรรควัฏจักรอนธการ วิชาชุบร่างวัฏจักรดารา]

[มหามรรค: มหามรรคเวียนว่ายตายเกิด มหามรรคแห่งกรรม]

…

อายุขัยสองล้านล้านปี! จืดชืดเสียไม่มี!

หลังจากผ่านการทะลวงระดับมาหลายครั้ง หานเจวี๋ยก็หมดความตื่นเต้นกับอายุขัยเพียงไม่กี่ล้านล้านปีไปเสียแล้ว

เขาต้องการความตื่นเต้นยิ่งกว่านี้!

ใช้เวลาสองถึงสามปี ตบะของหานเจวี๋ยก็เสถียรโดยสมบูรณ์

เขาฝึกบำเพ็ญต่อไป โดยหวังว่าจะได้ทะลวงระดับเทพ หลังจากการทะลวงระดับเทพสำเร็จลุล่วงแล้ว เขาจะเพิ่มพูนพลังวิเศษมรรคกระบี่

หานเจวี๋ยไม่แม้แต่จะสาปแช่งเป็นการเฉลิมฉลอง แสดงให้เห็นถึงความใจร้อนของหานเจวี๋ยที่มีต่อระดับเทพ

อีกด้านหนึ่ง

ณ เกาะปูทองคำ นอกทะเลแดนเซียน

หวงจุนเทียนกำลังนั่งฝึกบำเพ็ญเบื้องหน้าน้ำตก ทั่วทั้งกายมีกลิ่นอายพลังสีทองที่สามารถมองเห็นได้ด้วยตาเปล่าแผ่ซ่านออกมา

เมื่อเทียบสภาพร่างกายทั้งหมดของเขา ก็ราวกับเปลี่ยนไปเป็นคนละคน ตอนนี้เขาไม่ใช่บุคคลที่ใครก็สามารถข่มเหงได้อีกต่อไป

กระเรียนขาวบินโฉบลงมาเบื้องหลังของเขา ก่อนเอ่ยด้วยความเคารพ “เจ้านิกายมีเรื่องจะหารือ จึงเรียนเชิญเจ้าเจ้าเกาะทุกท่านมารวมตัวกัน”

เมื่อสิ้นคำ หวงจุนเทียนก็ลืมตาขึ้น เอ่ยถามพร้อมขมวดคิ้ว “มีเรื่องอะไร เจ้าพอจะรู้เรื่องภายในหรือไม่”

กระเรียนขาวตอบ “เกี่ยวกับการสนับสนุนวังสวรรค์ขอรับ”

คิ้วของหวงจุนเทียนขมวดแน่นกว่าเดิม ‘จะต้องเข้าร่วมเคราะห์หรือ? แล้วยังต้องรับใช้คนอื่นด้วย!’

หวงจุนเทียนรู้สึกดูแคลนนิกายเจี๋ยในใจลึกๆ เขารู้สึกว่านับวันนิกายเจี๋ยยิ่งไร้ประโยชน์ แต่เจ้านิกายมีคำสั่งลงมา เขาก็ต้องไปอย่างเลี่ยงไม่ได้

“ได้ เข้าใจแล้ว ข้าจะไป” หวงจุนเทียนกล่าว

นกกระเรียนขาวกระพือปีกบินจากไปทันที

หวงจุนเทียนจมดิ่งในห้วงแห่งความกังวลไม่รู้จบ เขาเคยได้ยินว่านับวันมหาเคราะห์ยิ่งทวีความโหดร้าย สิ่งมีชีวิตนับไม่ถ้วนล้มตายทุกวัน ถึงขั้นที่ผู้ทรงพลังของแดนเซียนอันเลื่องชื่อก็ถึงคราวสิ้นลม

ไม่ได้! หากผลีผลามเข้าร่วมเคราะห์เช่นนี้ ต่อให้ร่วมมือกับนิกายเจี๋ยก็สามารถตกเป็นเบี้ยใช้แล้วทิ้งได้ง่ายๆ วังสวรรค์จะตกเป็นเป้านิ่งจากทุกทิศทาง! เขารู้สึกว่าตนต้องคิดหาวิธี อย่างน้อยก็ต้องเลื่อนตำแหน่งขึ้นให้ได้ เจ้าเกาะของนิกายเจี๋ยมีมากเกินไป ล้มหายตายจากไปไม่กี่ร้อยคนย่อมไม่เป็นปัญหา