บทที่ 445 เต้าจื้อจุนเข้าร่วมสำนักซ่อนเร้น บุตรแห่งสวรรค์อันดับหนึ่งของสำนักซ่อนเร้น
เกิดความประทับใจในตัวท่าน เนื่องจากท่านเปลี่ยนแปลงภัยพิบัติในมรรคาสวรรค์หลายครั้งหลายครา…
‘หืม? สถานะเจ้าแดนต้องห้ามอันธการของข้าถูกเปิดเผยแล้วหรือ’
หานเจวี๋ยตกใจไปชั่วขณะหนึ่ง
อาณาเขตเต๋าสามารถปิดกั้นการสอดแนมจากพลังจิตระดับมรรคาสวรรค์ได้ แต่ดูเหมือนว่าปรมาจารย์ลัญจกรสรวงจะอยู่เหนือกว่ามรรคาสวรรค์…
หานเจวี๋ยถามในใจ ‘ปรมาจารย์ลัญจกรสรวงมองออกหรือไม่ว่าข้าคือเจ้าแดนต้องห้ามอันธการ’
[จำเป็นต้องหักอายุขัยหนึ่งแสนล้านปี จะดำเนินการต่อหรือไม่]
‘หนึ่งแสนล้านปี?’ หานเจวี๋ยตกตะลึง
สิ่งแลกเปลี่ยนของอริยะมรรคาสวรรค์ทั่วไปอยู่ที่สามถึงสี่พันล้านปีเท่านั้น นี่มันต่างกันลิบลับเลย
ดำเนินการ!
หานเจวี๋ยกัดฟันเลือก ตัวอักษรแถบหนึ่งเด้งขึ้นมาตรงหน้า
[ปรมาจารย์ลัญจกรสรวงไม่แยแสต่อมรรคาสวรรค์ทั้งปวง และไม่ทราบถึงการมีอยู่ของเจ้าแดนต้องห้ามอันธการ]
หานเจวี๋ยถอนหายใจออกมาอย่างโล่งอก
แบบนี้ก็แสดงว่าปรมาจารย์ลัญจกรสรวงสัมผัสได้เพียงการเปลี่ยนแปลงของมหาเคราะห์ในมรรคาสวรรค์ทั้งปวงเท่านั้น
โชคดีที่ปรมาจารย์ลัญจกรสรวงเกิดความประทับใจในตัวเขา
เมื่อใคร่ครวญอย่างรอบคอบ จุดจบของมหาเคราะห์ที่หานเจวี๋ยกระทำการเปลี่ยนแปลงเหล่านั้น เดิมทีล้วนมีจุดจบที่น่าเศร้า นำไปสู่การทำลายล้างโลก ตัวเขาเองไม่ได้คิดจะหาผลประโยชน์อะไรจากการกระทำเหล่านี้
หลังคิดไตร่ตรองจนถี่ถ้วนแล้ว หานเจวี๋ยก็ไม่รู้สึกถึงความกดดันแต่อย่างใด
นักพรตเต๋าผู้หลุดพ้นอย่างปรมาจารย์ลัญจกรสรวงคงจะไม่ยื่นมือเข้าไปยุ่งเรื่องของมรรคาสวรรค์ มิฉะนั้นพวกคนชั่วช้าสามานย์ทั้งหลายคงต้องตายตกไปนานแล้ว
“นักพรตเต๋าผู้หลุดพ้น แท้จริงแล้วมีตัวตนเช่นใดกันหนอ”
หานเจวี๋ยไม่อาจจินตนาการถึงโลกในสายตาของปรมาจารย์ลัญจกรสรวงได้เลย
จากนั้น หานเจวี๋ยก็ฝึกบำเพ็ญต่อ
อายุขัยเก้าแสนล้านปีที่สูญไปไม่อาจสาปแช่งให้อริยะมิ่งจีมีอันเป็นไปได้ พูดให้ชัดก็เป็นเพราะตบะของเขาอ่อนแอเกินไป และหนังสือแห่งความโชคร้ายยังไม่แข็งแกร่งพอนั่นเอง
…
เวลาผ่านไปอย่างรวดเร็ว
สงครามในแดนเซียนนับวันยิ่งทวีความรุนแรงขึ้น ซากศพเกลื่อนกลาดทุกหนแห่ง โลหิตไหลนองเป็นสายน้ำ
เบื้องหน้าดูเหมือนจะเป็นเพียงการต่อสู้กันระหว่างเผ่ามนุษย์และวังสวรรค์ แต่เบื้องหลังนั้นคือมหากาพย์สงครามของเผ่าพันธุ์ นิกาย สำนักดวงชะตา และราชวงศ์ศักดิ์สิทธิ์นับไม่ถ้วน
ไม่นานมานี้มีเทพแห่งความโชคร้ายองค์หนึ่งปรากฏตัวที่วังสวรรค์ ทุกที่ที่เขาย่างกรายผ่าน ความโชคร้ายจะปกคลุม เคราะห์สวรรค์แผ่ไพศาล มารในใจอาละวาด ทุกครั้งที่เขาปรากฏตัวจะทำให้เกิดการบาดเจ็บล้มตายครั้งใหญ่ เมื่อเรื่องราวนี้แพร่กระจายออกไป ก็สร้างความหวาดผวาให้แก่สรรพชีวิตทั้งหลาย
คนผู้นั้นก็คือซูฉีนั่นเอง
วังสวรรค์คว้าชัยมาครั้งแล้วครั้งเล่า เนื่องจากซูฉีเข้าร่วมพรรคพวก ทำให้เผ่ามนุษย์รู้สึกหวั่นใจไม่น้อย
ฝูซีเทียนอริยะเผ่ามนุษย์ถูกอริยะลึกลับขัดขวาง ทำให้ต้องต่อสู้ในห้วงอากาศว่างเปล่าและไม่ได้กลับมาเป็นเวลานาน ในสถานการณ์เช่นนี้ เผ่ามนุษย์ต้องการวีรบุรุษที่จะก้าวขึ้นมาแทนที่
และแล้วในที่สุดก็มีวีรบุรุษก้าวขึ้นมาตามที่คาดหวัง
โจวฝาน!
โจวฝานไม่เกรงกลัวความโชคร้ายของซูฉี เขาเป็นเพียงบุคคลเดียวที่สามารถต่อกรกับซูฉีได้อย่างผ่าเผย ความแข็งแกร่งของทั้งสองสูสีกันจนไม่อาจวัดได้ว่าใครเหนือกว่า
เผ่ามนุษย์มีผู้แข็งแกร่งขึ้นมาต่อกรกับซูฉี ทำให้ความตึงเครียดในแนวหน้าลดลงอย่างมาก
เป็นเช่นนี้ต่อไปอีกห้าสิบปี
หานเจวี๋ยเข้าใกล้ระยะปลายของการทะลวงระดับเซียนทองต้าหลัวอยู่รอมร่อ ไม่เกินสิบปีเขาก็จะมีโอกาสในการทะลวงระดับ
อยู่มาวันหนึ่ง เต้าจื้อจุนก็เรียกหานเจวี๋ยจากอาณาเขตฟ้าบุพกาล
หานเจวี๋ยไปพบเขา เต้าจื้อจุนแสดงเจตจำนงที่จะเข้าร่วมสำนักของหานเจวี๋ย
เพื่อป้องกันเรื่องไม่คาดฝัน หานเจวี๋ยใช้อายุขัยหนึ่งร้อยล้านปีแสดงภาพวิวัฒนาการเพื่อยืนยันว่าไม่มีเบื้องหลังคอยผลักดันเต้าจื้อจุนอยู่ เขาจึงสามารถวางใจได้อย่างเต็มที่
พรสวรรค์ของเต้าจื้อจุนยังคงทรงพลังมาก อาจกล่าวได้ว่าเป็นที่หนึ่งของมรรคาสวรรค์เลยทีเดียว
หานเจวี๋ยเอ่ย “หากท่านเข้าร่วมสำนักของข้าแล้ว อย่าคิดที่จะกลับออกมาอีก ท่านต้องปิดด่านฝึกฝนกับข้าตลอดไป”
เต้าจื้อจุนกล่าวอย่างสงบเสงี่ยม “เข้าใจแล้ว”
“ข้าต้องพิจารณาก่อนว่าจะรับท่านเข้ามาในฐานะอะไร เป็นศิษย์ของข้าดีหรือไม่”
“อะไรนะ ท่านตั้งใจจะฉีกหน้าข้าหรือ”
เต้าจื้อจุนโกรธเป็นไฟ เขามองหานเจวี๋ยเป็นสหายมาโดยตลอด แต่หานเจวี๋ยกลับคิดตั้งตนเป็นอาจารย์ของเขาเช่นนั้นหรือ
มันจะข้ามหน้าข้ามตากันเกินไปแล้ว!
หานเจวี๋ยยิ้มและกล่าวว่า “หรือท่านต้องการจะหารือกันอีกครั้ง”
เต้าจื้อจุนแค่นเสียงกล่าว “ย่อมได้!”
“มานี่ก่อนเถิด ข้าจะถ่ายทอดพลังวิเศษให้กับท่านหนึ่งอย่าง ไว้ใช้เรียกข้า แล้วข้าจะมารับท่านไปยังอาณาเขตเต๋า”
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ระบบสุ่มดวงชะตา ข้าจะเป็นอมตะ
รอดสักทีนะหวงจุนเทียน...
สงสารหวงจุนเทียน.......
จะได้เห็นพิสูจน์เทพผู้สร้างไหมหนอ...
จะไม่กลับมาจริง ๆ เหรอ...