ระบบสุ่มดวงชะตา ข้าจะเป็นอมตะ นิยาย บท 485

บทที่ 485 ชื่อกระฉ่อนแดนเซียน หานเจวี๋ยจากโลกมนุษย์

[กู่จั๋วอินเกิดความเกลียดชังในตัวท่าน ระดับความเกลียดชังในขณะนี้คือ 5 ดาว]

หานเจวี๋ยเห็นตัวอักษรที่ปรากฏอยู่ตรงหน้า ก็อดที่จะขมวดคิ้วไม่ได้

ยังไม่ตายอีกหรือ!

ดูเหมือนว่าคนผู้นี้จะซ่อนวิญญาณไว้ที่อื่นด้วย

แต่ไม่เป็นไร

ต่อให้กู่จั๋วอินมีชีวิตอยู่ก็ไม่ถือเป็นภัยคุกคาม และยังเป็นโอกาสข่มขวัญกลุ่มอิทธิพลรอบด้านไปด้วย!

สิ่งมีชีวิตก่อนกำเนิดฟ้าในเผ่าบรรพกาลส่วนมากนั้นมีสติปัญญาแล้ว สามารถสื่อสารกันได้ คาดว่าน่าจะใช้กระจายข่าวออกไปได้

นับตั้งแต่เจียงตู๋กูเป็นต้นมา มีผู้คนมากมายพยายามรุกรานอาณาเขตเต๋า หากเป็นเช่นนี้ต่อไปจะดีหรือ

หานเจวี๋ยฝึกบำเพ็ญอย่างสงบ แต่เขาก็ไม่เกรงกลัวว่าจะถูกใครล่วงรู้เข้า

ตราบใดที่อยู่ในอาณาเขตเต๋า ก็ไม่มีปัญหา!

คิดได้ดังนั้น หานเจวี๋ยก็หลับตาลง

เขาไม่รีบร้อนที่จะสาปแช่งกู่จั๋วอิน เพราะหากสาปแช่งตอนนี้จะถูกอีกฝ่ายจับได้อย่างง่ายดาย

ให้ผ่านไปสักสองสามพันปี ค่อยสาปแช่งให้ตายไปเสียทีเดียว!

อีกด้านหนึ่ง

หานตั้วเทียนนั่งอยู่บนเนินเขา พลางตะโกนลั่น “เห็นหรือยัง นี่แหละพลังของสำนักซ่อนเร้น พวกเจ้ายังไม่นับเป็นศิษย์สำนักซ่อนเร้น ต้องพากเพียรฝึกบำเพ็ญ พวกเจ้าได้เข้ามาอยู่ในกลุ่มอิทธิพลที่แข็งแกร่งที่สุดในโลกแล้ว แต่ถ้าหากฝึกบำเพ็ญไม่ได้ พวกเจ้าก็จะถูกเนรเทศออกไป และไม่มีโอกาสได้หวนกลับมาอีก!”

พวกสิ่งมีชีวิตจำแลงทั้งหลายที่อยู่บริเวณตีนเขาต่างตื่นเต้นกันเป็นอย่างมาก

ไม่มีใครเห็นหานเจวี๋ยปรากฏตัว เห็นเพียงกู่จั๋วอินถูกพัดหายไป จากนั้นเงายักษ์ก็วาบผ่าน กู่จั๋วอินกลายเป็นไอหมอกโลหิต สิ้นใจตายคาที่

เมื่อเทียบกับพวกเขาแล้ว ศิษย์สำนักซ่อนเร้นทั้งหลายต่างเฉยเมยกันมาก รวมถึงเผ่าเอกาด้วย

พวกเขาในตอนนี้ต่างมีชีวิตอยู่เพื่อไล่ตามมหามรรค ไม่เหมือนกับกู่จั๋วอินที่ยังต้องเข้าสู่โลกเพื่อช่วงชิงอำนาจ รูปแบบของทั้งสองฝ่ายต่างกันโดยสิ้นเชิง

ในปีต่อๆ มา ข่าวการสังหารกู่จั๋วอินก็แพร่สะพัดอย่างรวดเร็ว นับวันยิ่งแพร่ไปอย่างกว้างขวางมากขึ้น กู่จั๋วอินที่ร่างกายได้รับบาดเจ็บสาหัสไม่สามารถรวบรวมกายเนื้อได้ชั่วคราว เนื่องจากเขาเที่ยวไปสร้างศัตรูที่แข็งแกร่งเอาไว้มากมายเกินไป เขาถึงขั้นที่ไม่กล้าปรากฏกาย ทำให้เผ่าบรรพกาลต้องกระจัดกระจายออกไปราวกับเม็ดทราย

ชื่อเสียงของสำนักซ่อนเร้นและเขตเซียนร้อยคีรีเริ่มเป็นที่เลื่องลือ

สิ่งมีชีวิตก่อนกำเนิดฟ้าภายในเขตเซียนร้อยคีรีจำนวนไม่น้อยคอยติดต่อกับสิ่งมีชีวิตก่อนกำเนิดฟ้ารอบๆ อาณาเขตเต๋า ทำให้ชื่อของเขตเซียนร้อยคีรีและอาณาเขตเต๋าเป็นที่รู้จักกันทั่วในหมู่สิ่งมีชีวิตก่อนกำเนิดฟ้า เรื่องราวเล่ากันแบบปากต่อปาก จากหนึ่งคนเป็นสองคน จากสองคนเป็นสิบคน จากสิบคนกระจายเป็นหมื่นคนจนกระทั่งแพร่กระจายไปทั่วใต้หล้า

สำนักดวงชะตาทั้งหลายเองก็รับรู้ถึงการมีอยู่ของเขตเซียนร้อยคีรีและสำนักซ่อนเร้น

สำหรับสำนักซ่อนเร้นนั้น พวกเขารู้จักอยู่บ้างตั้งแต่งานชุมนุมของเผ่าสวรรค์เมื่อก่อน

เพียงแต่พวกเขาไม่คาดคิดว่าสำนักซ่อนเร้นจะซุกซ่อนบุคคลที่แข็งแกร่งขนาดที่สามารถปลิดชีพกู่จั๋วอินได้อย่างง่ายดาย!

จักรพรรดิเซียนกว่าสองร้อยคน กับครึ่งอริยะไร้เทียมทานที่เป็นรองเพียงอริยะ!

ในบรรดานั้นยังมีบุตรแห่งสวรรค์ผู้ไร้เทียมทานในมหาเคราะห์ครั้งก่อนอย่างเจียงอี้ เต้าจื้อจุน

กลุ่มอิทธิพลกลุ่มนี้…

ช่างแข็งแกร่งเกินพรรณนา!

สิ่งที่สำคัญที่สุดคือกลุ่มอิทธิพลรอบด้านยังไม่มีใครทราบถึงความเป็นไปภายในสำนักซ่อนเร้นอย่างแน่ชัด

…

สี่ร้อยสามสิบสองปีต่อมา

เขตเซียนร้อยคีรีต้อนรับผู้มาเยือน

“จิ่งเทียนกงเจ้านิกายเจี๋ยขอเข้าพบเพื่อคารวะเจ้าสำนักซ่อนเร้น”

เสียงของจิ่งเทียนกงดังเข้ามาภายในอาณาเขตเต๋า หานเจวี๋ยได้ยินดังนั้นก็ลืมตาขึ้นทันที

สำหรับผู้ติดตามคนนี้ หานเจวี๋ยไม่อาจลงมือสังหารเขาได้ แต่ก็ไม่อาจพบหน้าได้เช่นกัน

ความสัมพันธ์ระหว่างสามนิกายสำนักเต๋าดูจะปรองดองกันดีในสายตาคนนอก แต่ภายในกลับต่อสู้กันเองทั้งในที่ลับและที่แจ้ง ทันทีที่มีฝ่ายใดฝ่ายหนึ่งผูกมิตรกับใครคนใดคนหนึ่ง ก็ถือว่าล่วงเกินอีกสองนิกายที่เหลือแล้ว

วังสวรรค์ปรารถนาจะผูกสำนักเต๋าทั้งหมดเข้าด้วยกัน แต่ผลลัพธ์กลับล้มเหลวไม่เป็นท่า

หานเจวี๋ยเอ่ยปาก “ไม่ต้องพบหน้ากันก็ได้ ขอบคุณเจ้านิกายเจี๋ยที่อุตส่าห์ให้เกียรติข้า สำนักซ่อนเร้นของข้าไม่ต้องการช่วงชิงอำนาจกับใคร และไม่มีจิตคิดจะผูกสัมพันธ์กับกลุ่มอิทธิพลกลุ่มไหน ต้องการเพียงฝึกบำเพ็ญเต๋าเท่านั้น ”

ได้ยินเช่นนี้ จิ่งเทียนกงก็อดไม่ได้ที่จะเลิกคิ้วขึ้น

ศิษย์ทั้งหลายที่ติดตามเขามาด้วยต่างก็มีสีหน้าที่โกรธเคือง ต่างพูดคุยกันว่าหานเจวี๋ยช่างไม่ไว้หน้ากันเอาเสียเลย

แต่พวกเขาก็ไม่ได้แสดงกริยาอาการโห่ร้องแสดงความไม่พอใจแต่อย่างใด เพราะอย่างไรเสียก็มีจิ่งเทียนกงอยู่