ระบบสุ่มดวงชะตา ข้าจะเป็นอมตะ นิยาย บท 52

สรุปบท บทที่ 52 รองเท้าวิเศษเก้าดารา สุนัขสวรรค์ฮุ่นตุ้น: ระบบสุ่มดวงชะตา ข้าจะเป็นอมตะ

อ่านสรุป บทที่ 52 รองเท้าวิเศษเก้าดารา สุนัขสวรรค์ฮุ่นตุ้น จาก ระบบสุ่มดวงชะตา ข้าจะเป็นอมตะ โดย Internet

บทที่ บทที่ 52 รองเท้าวิเศษเก้าดารา สุนัขสวรรค์ฮุ่นตุ้น คืออีกหนึ่งตอนเด่นในนิยายกำลังภายใน ระบบสุ่มดวงชะตา ข้าจะเป็นอมตะ ที่นักอ่านห้ามพลาด การดำเนินเรื่องในตอนนี้จะทำให้คุณเข้าใจตัวละครมากขึ้น พร้อมกับพลิกสถานการณ์ที่ไม่มีใครคาดคิด เขียนโดย Internet อย่างเฉียบคมและลึกซึ้ง

บทที่ 52 รองเท้าวิเศษเก้าดารา สุนัขสวรรค์ฮุ่นตุ้น
หวงจุนเทียนผู้นำลัทธิศักดิ์สิทธิ์อาภรณ์ป้องพิรุณและนักพรตเต๋าอาวุโสซั่นขุยเดินทางไปยังสำนักหยกพิสุทธิ์ แต่ผลสุดท้ายไร้ข่าวคราว เงียบหายหลายขวบปี

ลัทธิศักดิ์สิทธิ์อาภรณ์ป้องพิรุณที่ถูกล้อมโจมตีจากสำนักหยกพิสุทธิ์และสำนักกระบี่วิหคชาดเริ่มเกิดความหวาดประหวั่น

โดยเฉพาะระดับผู้อาวุโส

ด้วยความสามารถของพวกหวงจุนเทียนควรจะกลับมาตั้งนานแล้ว เหตุใดถึงกินเวลาเนิ่นนานเพียงนี้

หรือว่าจะเกิดเรื่องอะไรขึ้น?

พวกเขาเริ่มนึกถึงความกังวลใจของหวงจุนเทียน หวาดกลัวขึ้นมาอย่างอดไม่ได้

เช่นนั้นพวกเขาจึงออกคำสั่ง ให้ศิษย์ทั้งหมดที่อยู่ด้านนอกรีบกลับลัทธิโดยเร็ว พร้อมกับป้องกันการรุกล้ำของสำนักหยกพิสุทธิ์และสำนักวิหคชาด

การต่อกรกับทั้งสองสำนักก่อนหน้านี้ เห็นได้ชัดว่าลัทธิศักดิ์สิทธิ์อาภรณ์ป้องพิรุณสามารถจัดการได้อย่างง่ายดาย ใช้เพียงกองกำลังผู้บำเพ็ญในลัทธิศักดิ์สิทธิ์อาภรณ์ป้องพิรุณต้านทานก็เพียงพอแล้ว

แต่ยามนี้พวกเขารู้สึกกลัวขึ้นมาแล้ว

กลัวการปรากฏตัวของศัตรูที่ลึกลับและทรงพลัง

การต่อสู้ดำเนินมาอย่างยาวนาน สำนักหยกพิสุทธิ์และสำนักกระบี่วิหคชาดได้รับการอ้อนวอนและข้อเสนอจากลัทธิศักดิ์สิทธิ์อาภรณ์ป้องพิรุณ โดยลัทธิศักดิ์สิทธิ์อาภรณ์ป้องพิรุณจะยอมปล่อยเชลยของทั้งสองสำนักทั้งหมด ซึ่งรวมถึงหวงจี๋เฮ่า เพราะเหตุนี้สำนักหยกพิสุทธิ์และสำนักกระบี่วิหคชาดจึงยอมร่นถอย กลับสำนักของตนเอง

ต่อสู้ยาวนานหลายปีเช่นนี้ แน่นอนก็ต้องเหนื่อยอยู่แล้ว

……

นับตั้งแต่ที่หวงจุนเทียนแพ้พ่าย วันเวลาได้ล่วงเลยไปห้าปี

หานเจวี๋ยพึ่งพาโอสถ ทะลวงไปถึงระดับเปลี่ยนวิญญาณขั้นสามอย่างรวดเร็ว

โอสถของเขาก็ใช้หมดไปแล้ว

ไม่มีโอสถสำหรับการฝึกบำเพ็ญระดับเปลี่ยนวิญญาณ เขาพบว่าพลังวิญญาณในถ้ำเทวาฟ้าประทานสำหรับเขากลับค่อนข้างบางเบาอยู่บ้าง

หากฝึกบำเพ็ญต่อไปเช่นนี้ อยากจะทะลวงถึงระดับสุญตา ต้องใช้เวลากี่ปีกัน

แม้วิชายุทธิ์จะแข็งแกร่งมากกว่านี้ก็ต้องอาศัยพลังวิญญาณฟ้าดินรอบกายด้วย

ขณะที่หานเจวี๋ยกำลังกลัดกลุ้มอยู่นั้นเอง ทันใดนั้นหยางเทียนตงก็กลับมา

หลังจากเข้ามาในถ้ำเทวา เขากระโจนเข้ามาตรงหน้าหานเจวี๋ย เริ่มร้องไห้คร่ำครวญ

“ท่านอาจารย์! อดทนมาหลายปีเพียงนี้ ในที่สุดข้าก็ได้พบกับท่าน!”

“ท่านรู้หรือไม่ หลายปีมานี้ศิษย์ได้รับความทุกข์ทรมานเพียงใด!”

“ข้าเชื่อมาตลอดว่าท่านอาจารย์จะต้องมาช่วยข้ามา เจ้าสำนักก็บอกกับข้าหมดแล้ว หากไม่ใช่เพราะมีท่านปกป้องอยู่ที่สำนักหยกพิสุทธิ์ เขาก็ไม่กล้าวางใจไปช่วยพวกเราออกมา!”

หยางเทียนตงร้องไห้คร่ำครวญราวฟ้าถล่มดินทลาย ด้วยความโศกเศร้าดีใจระคนกัน

ไก่คุกรัตติกาลเอียงคอ กะพริบตาจ้องมองคนแปลกหน้าผู้นี้

หานเจวี๋ยฟังจนรู้สึกละอายใจ

เหตุผลหลักๆ ที่เขาไม่ไปช่วยหยางเทียนตงนั่นเป็นเพราะเขากลัว

หานเจวี๋ยเอ่ยปากกล่าวขึ้นว่า “ศิษย์เอ๋ย เจ้าทำได้ดีมาก ต่อจากนี้อาจารย์จะถ่ายทอดวิชาเวทให้เจ้า”

[ความประทับใจที่หยางเทียนตงมีต่อท่านเพิ่มขึ้น ระดับความประทับใจในขณะนี้คือ 5 ดาว]

หยางเทียนตงซาบซึ้งจนน้ำตาไหลพราก ก้มลงคำนับไม่หยุด

หลังจากนั้นหานเจวี๋ยแนะนำไก่คุกรัตติกาลให้กับหยางเทียนตงได้รู้จัก

หยางเทียนตงเห็นไก่คุกรัตติกาลตั้งแต่แรกแล้ว เพียงแต่เขาไม่ทันได้เอ่ยถาม

“เจ้าคือศิษย์ของนายท่านสินะ ต่อไปนี้เรียกข้าว่าพี่ไก่ก็พอ” ไก่คุกรัตติกาลเอ่ยปากขึ้น

พี่ไก่?

หานเจวี๋ยหมดวาจา

หยางเทียนเองก็ตะลึงงัน

ไก่คุกรัตติกาลแค่นเสียงกล่าว “แต่ข้าก็เป็นถึงหงส์ อีกไม่ช้าไม่นานข้าจะพานายท่านโบยบินไปถึงสวรรค์ชั้นฟ้า!”

ไม่รู้ว่าเพราเหตุใด เพียงได้เห็นหยางเทียนตง มันก็รู้สึกถึงความประสงค์ร้ายอย่างไม่ทราบสาเหตุ

มันไม่ชอบกลิ่นอายพลังของหยางเทียนตงเลย

เป็นครั้งแรกที่หยางเทียนตงเห็นไก่ที่ตัวใหญ่เช่นนี้ จึงรู้สึกร้อนรนอยู่บ้าง แต่เกรงว่าหากกล่าวผิดไปจะล่วงเกินหานเจวี๋ยเข้า

“เอาเถิด เจ้าไปฝึกบำเพ็ญด้านข้าง อีกไม่กี่วันข้าจะถ่ายทอดวิชาเวทให้เจ้า” หานเจวี๋ยกล่าวกับหยางเทียนตง

ได้ยินแล้ว หยางเทียนตงก็รู้สึกประหลาดใจ พยักหน้าอย่างเชื่อฟัง ก่อนรีบร้อนเดินไปนั่งขัดสมาธิลงฝึกบำเพ็ญที่ด้านข้าง

หานเจวี๋ยเองก็เริ่มฝึกบำเพ็ญต่อ

ดูเหมือนว่า พวกหลี่ชิงจื่อก็กลับมาแล้ว

เป็นอย่างที่คิดไว้

เที่ยงตรงของวันต่อมา หลี่ชิงจื่อก็เข้ามาเยี่ยมเยือน

[วิชากระบี่บินไร้หัวใจ: วิชากระบี่บินไร้ปรานี หลังฝึกฝนวิชากระบี่นี้ ความปรารถนาราคะจะลดลงอย่างต่อเนื่อง พลังสังหารของวิชากระบี่นี้ร้ายกาจยิ่งนัก]

[สุนัขสวรรค์ฮุ่นตุ้น: หนึ่งในสัตว์เทพโชคชะตาโบราณ ตำนานเล่าขานสุนัขสวรรค์กินจันทร์[1] ตอนนี้อยู่ในสภาพเป็นไข่]

ใบหน้าหานเจวี๋ยผุดรอยยิ้ม

ในที่สุดก็มาแล้ว!

รองเท้าวิเศษเก้าดาราดีเลย! เหมาะแก่การหนียิ่งนัก!

ข้าชอบ!

……

เพียงพริบตา

เวลาสามปีก็ผ่านไป

หานเจวี๋ยยังคงอยู่ระดับเปลี่ยนวิญญาณขั้นสาม ช่วงนี้เขาถ่ายทอดวิชากระบี่บินไร้หัวใจให้หยางเทียนตง ตัวเขาเองกลับไม่ได้ฝึกบำเพ็ญเลย

หยางเทียนตงชื่นชอบวิชากระบี่บินไร้หัวใจยิ่งนัก ด้วยคุณสมบัติที่โดดเด่น ภายในระยะเวลาสามปีก็ทำให้เขาเชี่ยวชาญในวิชากระบี่บินไร้หัวใจ สร้างชื่อเสียงเลื่องลือขในสำนักฝ่ายใน ครึ่งปีก่อนหน้านี้ถึงได้เลื่อนระดับเป็นศิษย์อัจฉริยะ

เขาใกล้จะทะลวงระดับรวมแก่นปราณแล้ว!

สุนัขสวรรค์ฮุ่นตุ้นก็ได้ฟักตัวออกมาแล้ว ทั้งยังถูกฟักโดยไก่คุกรัตติกาลอีกต่างหาก

ไก่คุกรัตติกาลไม่เข้าใจการฟักไข่ เป็นหานเจวี๋ยที่สอนมัน

มันยังไม่ได้สร้างค่านิยมและความรู้สึกละอายในตนเอง ดังนั้นจึงไม่ขัดแย้งแต่อย่างใด หลังจากที่ฟักสุนัขสวรรค์ฮุ่นตุ้นสำเร็จแล้ว มันยังดูแลเป็นพิเศษอีกด้วย

ตอนนี้สุนัขสวรรค์ฮุ่นตุ้นมีขนาดเท่าลูกวัว มีขนสีเงินขึ้นเต็มร่าง ดูราวกับหมาป่าอ้วนท้วน

ใช่ อ้วนท้วน!

ร่างของไก่คุกรัตติกาลอ้วนท้วน ทำให้มันคิดว่าเช่นนี้ถึงจะดูดี ดังนั้นจึงฟูมฟักสุนัขสวรรค์ฮุ่นตุ้นให้อ้วนท้วนเช่นกัน

หานเจวี๋ยไม่ได้ขัดอะไร

สัตว์เลี้ยงตัวอ้วนฉุถึงจะน่ารัก ตบะของเขาเหนือกว่าสุนัขสวรรค์ฮุ่นตุ้น สุนัขสวรรค์ฮุ่นตุ้นไม่อาจจะเหนือไปกว่าเขาได้ ดังนั้นเขาก็ไม่ได้คาดหวังจะต่อสู้กับสุนัขสวรรค์ฮุ่นตุ้น

เรื่องที่ควรกล่าวถึงอีกเรื่องคือ สุนัขสวรรค์ฮุ่นตุ้นโอหังเย่อหยิ่งมาแต่กำเนิด เมื่อตอนที่มันอายุได้สองปีก็กล้าท้าทายไก่คุกรัตติกาล และมักจะทำให้ไก่คุกรัตติกาลโกรธวิ่งพล่าน สร้างความวุ่นวายให้ถ้ำเทวาฟ้าประทานไม่เว้นวัน

………………………………………………

[1] ตำนานเล่าขานสุนัขกินจันทร์ หรือปรากฏการณ์จันทรุปราคา เนื่องจากในสมัยโบราณชาวจีนยังไม่มีความเข้าใจในเรื่องปรากฏการณ์ทางดาราศาสตร์ จึงเข้าใจว่าดวงจันทร์กำลังถูกสุนัขกลืนกิน จึงเรียกปรากฏการณ์นี้ว่า “สุนัขสวรรค์กินจันทร์”