ระบบสุ่มดวงชะตา ข้าจะเป็นอมตะ นิยาย บท 53

หยางเทียนตงกลับมาจากการออกไปทำภารกิจข้างนอก เขาค่อนข้างตื่นเต้นอย่างเห็นได้ชัด

“ท่านอาจารย์ อาจารย์ปู่กลับมาแล้ว” หยางเทียนตงกล่าวกับหานเจวี๋ย

หานเจวี๋ยลืมตาขึ้นอย่างอดไม่ได้

เขารีบตรวจสอบผู้แข็งแกร่งที่สุดของสำนักหยกพิสุทธิ์ในทันที

[นักพรตเต๋าจิ่วติ่ง: ระดับสุญตาขั้นแปด ปรมาจารย์ผู้ก่อตั้งสำนักหยกพิสุทธิ์]

ระดับสุญตาขั้นแปด!

ใช้ได้เลยนะเนี่ย!

หานเจวี๋ยพลันรู้สึกปลอดภัยขึ้นมาทันที

มีผู้แข็งแกร่งเช่นนี้ปกป้องสำนักหยกพิสุทธิ์ สำนักหยกพิสุทธิ์คงไม่ต้องเผชิญหน้ากับความลำบากดังเช่นที่ผ่านมาแล้วสินะ

หานเจวี๋ยเอ่ยเสียงเบา “ตั้งใจฝึกบำเพ็ญ”

เอ่ยจบ หานเจวี๋ยก็รีบเปิดฟังก์ชันจำลองการทดสอบ ต่อสู้กับนักพรตเต๋าจิ่วติ่ง

หยางเทียนตงถูจมูก รู้สึกกระอักกระอ่วนอยู่บ้าง เดิมทีเขามีสิ่งที่อยากจะพูดมากมาย เมื่อเห็นท่าทีของอาจารย์แล้วคาดว่าเขาคงไม่อยากฟัง เขาจึงทำได้เพียงเดินไปด้านข้างเริ่มฝึกบำเพ็ญแต่โดยดี

สุนัขสวรรค์ฮุ่นตุ้นจ้องมองทเขา กล่าวเสียงต่ำ “พี่ไก่ กลิ่นอายบนกายเขาน่ารังเกียจยิ่งนัก”

ไก่คุกรัตติกาลหรี่ตาลงกล่าว “อืม ข้าเองก็มีความรู้สึกเช่นนั้น”

แม้เสียงของพวกมันจะเบายิ่งนัก แต่หยางเทียนตงกลับได้ยินอย่างชัดเจน

เขาจนวาจาเป็นอย่างมาก

สำหรับปีศาจแล้ว สายเลือดครึ่งปีศาจของตน ขัดแย้งถึงเพียงนี้เชียวหรือ

หยางเทียนตงรู้สึกน้อยเนื้อต่ำใจ แต่ก็ไม่กล้าพูดอะไรออกมา

ผ่านไปครู่หนึ่ง

หานเจวี๋ยลืมตาขึ้น ลอบเอ่ยว่า “นี่ก็คือระดับสุญตาหรือ ใช้ได้นี่!”

เขาแพ้แล้ว!

อาศัยวิชาเทพวายุ เมฆตีลังกา เขาฝืนทนอยู่ได้ไม่กี่นาที

ระดับเปลี่ยนวิญญาณขั้นสามปะทะกับระดับสุญตาขั้นแปดก็อาศัยพลังมากนัก

หานเจวี๋ยสูดหายใจเข้าลึก

ต่อไปนี้เขามีเป้าหมายแล้ว!

เอาชนะนักพรตเต๋าจิ่วติ่งให้ได้ในเร็ววัน!

หลังจากนั้น ทั่วทั้งสำนักหยกพิสุทธิ์ก็คึกคักยิ่งนัก ประการแรกคืองานเฉลิมฉลองใหญ่ครบรอบหนึ่งพันปี ประการที่สองอาจารย์ปู่กลับมาแล้ว!

ด้วยการกล่าวขวัญของผู้อาวุโสทั้งสิบแปดสำนัก เรื่องราวเล่าขานตำนานของนักพรตเต๋าจิ่วติ่งจึงถูกแพร่กระจายออกไป

ผู้บำเพ็ญผู้ยิ่งใหญ่ที่มีชีวิตอยู่นับพันปี กวาดตามองไปทั่วทั้งแดนบำเพ็ญพรตก็หายากมากยิ่งนัก

หานเจวี๋ยยังคงปิดด่านเช่นเดิม ไม่ได้ออกมาเที่ยวเล่นด้านนอก

ไม่กี่วันหลังจากนั้น

หลี่ชิงจื่อมาเยี่ยมเยือน

ทั้งยังมีนักพรตเต๋าจิ่วติ่งตามมาด้วย

นักพรตเต๋าจิ่วติ่งรูปร่างสูงใหญ่ ทั้งศีรษะขาวโพลน ท่าทางไม่ธรรมดา มีกลิ่นอายของเทพเซียนยิ่งนัก

หานเจวี๋ยลุกขึ้นคารวะ

หยางเทียนตงก็คุกเข่าลงคำนับเจ้าสำนักเช่นกัน

ไก่คุกรัตติกาล สุนัขสวรรค์ฮุ่นตุ้นหมอบอยู่กับพื้น มองไปทางนักพรตเต๋าจิ่วติ่งเงียบๆ

หลังจากนักพรตเต๋าจิ่วติ่งเข้ามาในถ้ำเทวาฟ้าประทานแล้ว เขามองไปที่ไก่คุกรัตติกาลและสุนัขสวรรค์ฮุ่นตุ้นเป็นอันดับแรก กล่าวอย่างประหลาดใจ “สัตว์ปีศาจสองตัวนี้ไม่ธรรมดานี่ สหายน้อย เจ้าได้มาจากที่ใดหรือ”

คนอื่นๆ ในสำนักหยกพิสุทธิ์ต่างมองไม่เห็นแก่นรากของสัตว์ปีศาจทั้งสอง แต่นักพรตเต๋าจิ่วติ่งกลับสัมผัสได้ว่าพวกมันไม่ธรรมดา อย่างไรเสียเขาก็เดินทางไปทั่วหล้า พบเจอสิ่งต่างๆ มามากมาย

หลี่ชิงจื่ออดหันไปมองไม่ได้ มีสุนัขเพิ่มขึ้นมาอีกตัวตั้งแต่เมื่อไรกัน?

หานเจวี๋ยยิ้มกล่าว “บังเอิญได้มา”

นักพรตเต๋าจิ่วติ่งหัวเราะเล็กน้อย แต่ก็ไม่ได้ถามอะไรให้มากความ เดินไปนั่งลงบนม้านั่งตัวหนึ่ง มองหานเจวี๋ยแล้วกล่าวว่า “สหายน้อย สำนักหยกพิสุทธิ์โชคดียิ่งนักที่มีเจ้าอยู่ ไม่อย่างนั้นระบบเต๋าคงถูกทำลายหมดแล้ว ครั้งนี้ข้าตั้งใจมาขอบใจเจ้าด้วยต้นเอง และนำโอกาสมาให้เจ้าหนึ่ง ไม่รู้ว่าเจ้าจะเต็มใจหรือไม่”

โอกาส?

หานเจวี๋ยขมวดคิ้วขึ้นทันที

ตามความเข้าใจของเขา โอกาสที่มาส่งถึงมือล้วนเป็นภัย

อันตราย!

สร้างปัญหาได้ง่าย!

“เมื่อพันปีก่อนข้าออกจากแดนบำเพ็ญพรตต้าเยี่ยน ตามหาเซียนพื้นพสุธา ไปถึงต่างแดน ขึ้นๆ ลงๆ ระหว่างเมืองมนุษย์ ยามนี้ได้กลายเป็นรองเจ้าสำนัก กลับมาครั้งนี้จะนำเหล่าผู้มีพรสวรรค์ไปฝึกบำเพ็ญ เมื่อตบะแกร่งกล้าค่อยกลับมาที่สำนักหยกพิสุทธิ์ เจ้าเต็มใจหรือไม่” นักพรตเต๋าจิ่วติ่งลูบเครากล่าวด้วยรอยยิ้ม

รองเจ้าสำนักต่างแดน?

หานเจวี๋ยหมดคำพูด

บ้านเของท่านจะมอดไหม้แทบไม่เหลืออยู่แล้ว แต่ท่านกลับไปเข้าร่วมกับผู้อื่น ปะปนอาศัยความรุ่งเรือง

หานเจวี๋ยเอ่ยถามอย่างระมัดระวัง “สำนักที่ต่างแดนของพวกท่านนับว่าไร้ศัตรูเลยหรือ”

“ไร้ศัตรูนั้นยากนัก แต่ก็นับว่าเป็นหนึ่งในเจ้ายุทธจักร”

“เจ้ายุทธจักร? ก็คือมีศัตรูน่ะหรือ”

“นั่นย่อมเป็นเรื่องธรรมดา แต่ก็ไม่ใช่สิ่งที่ต้องกลัว คิดอยากสั่นคลอนสำนักของพวกเรานั้นยากมาก ในสำนักของพวกเราผู้แข็งแกร่งระดับสุญตาก็มีไม่น้อย”