ระบบสุ่มดวงชะตา ข้าจะเป็นอมตะ นิยาย บท 526

บทที่ 526 ยุคแห่งสรวงสวรรค์ โอกาสวาสนาจากอริยะ

เมื่อหานทั่วเล่าจบ หยางเทียนตงก็ตกอยู่ในภวังค์ความคิด

เด็กคนนี้เกี่ยวข้องกับอาจารย์ของเขาจริงๆ

แต่เขาไม่อาจชี้ชัดได้ หากว่าอาจารย์มีแผนการเป็นของตนเล่า

บางทีนี่อาจเป็นแผนการที่อริยะจงใจนำมาใช้เล่นงานอาจารย์เขากระมัง

ไม่ว่าอย่างไรก็ตาม ต้องคุ้มครองเด็กคนนี้ไว้ก่อน แต่จะบอกต้นสายปลายเหตุอย่างชัดเจนไม่ได้

“นับจากวันนี้ไป ข้าจะมอบป้ายคำสั่งหยินหยางให้เจ้า เจ้าจะได้รับตำแหน่งเทียบเท่าเจ้าหน้าที่ผี แต่ไม่จำเป็นต้องปฏิบัติหน้าที่ รีบกลับไปเถอะ”

หยางเทียนตงกล่าวจบก็โบกมือคราหนึ่ง แสงสีดำสายหนึ่งลอยไปหาหานทั่ว ร่อนลงบนมือเขา

หานทั่วตะลึงงัน ไม่คิดเลยว่าเหตุการณ์จะพลิกผันเช่นนี้ ทำให้เขามึนงงไปชั่วขณะ

หรือความเป็นมาของบิดามารดาเขาจะยิ่งใหญ่

เขากำลังจะอ้าปากถาม

หยางเทียนตงกลับเอ่ยเรียบๆ ว่า “มิใช่ว่าเจ้ายังมีแค้นต้องชำระหรือ ยังไม่รีบไปอีก หากยังชักช้า สังขารเจ้าถูกทำลาย เจ้าคงต้องไปเกิดใหม่จริงๆ”

หานทั่วได้ฟังก็รีบผุดลุกขึ้นมา ก่อนจากไปเขาเอ่ยทิ้งท้ายไว้ประโยคหนึ่ง “ขอบพระคุณท่านพญายม หานทั่วจดจำน้ำใจนี้ไว้ วันหน้าต้องตอบแทนแน่นอน!”

หยางเทียนตงมองแผ่นหลังของหานทั่วที่จากไป ถอนทอดใจรำพัน “เหมือนอาจารย์จริงๆ”

เขาตัดสินใจว่าจะไปแดนเซียนด้วยตัวเอง สอบถามอาจารย์ดู

“ไม่ต้องมาถามหรอก เจ้ารู้ก็ดีแล้ว ยามปกติช่วยดูแลได้ก็ดูแลไป ไม่จำเป็นต้องปฏิบัติเป็นพิเศษ และไม่ต้องบอกความจริงกับเขา”

เสียงของหานเจวี๋ยพลันแว่วดังขึ้นข้างหูหยางเทียนตง หยางเทียนตงสะดุ้งลุกขึ้นทันที เตรียมจะคารวะ

“อย่าได้ตื่นตระหนกนักเลย ตอนนี้เจ้าเป็นพญายม ต้องมีคนจับตามองเจ้าอยู่แน่”

หานเจวี๋ยเอ่ยอย่างเคร่งขรึม หยางเทียนตงกระดากอาย รีบกลับสู่สภาวะปกติ

หยางเทียนตงถามในใจ ‘อาจารย์ เขาคือบุตรชายของท่านหรือขอรับ’

“อืม”

‘เหตุใดไม่อยู่สำนักซ่อนเร้นเล่า’

“ฝึกฝนประสบการณ์”

‘คุณสมบัติของเขาดูเหมือนจะ…’

“อย่าสนใจมากปานนั้นเลย ว่ากันตามนี้!”

‘ศิษย์เสียมารยาทแล้ว…’

….

ณ เขตเซียนร้อยคีรี

หลังจากทราบว่ามรรคาสวรรค์มีวิญญาณเวลาก็ผ่านไปแล้วสองร้อยปี

สำหรับสิ่งที่หานทั่วพบพาน ล้วนอยู่ในสายตาของหานเจวี๋ยมาตลอด แต่มิได้ใส่ใจมากนัก

ประสบกับความเป็นความตาย ก็เป็นส่วนหนึ่งในการฝึกบำเพ็ญ

คุณสมบัติของหานทั่วค่อยๆ ถูกปลดปล่อยออกมาเรื่อยๆ นี่เป็นเจตนาของหานเจวี๋ย

หานเจวี๋ยบรรลุตบะระดับนี้ สามารถควบคุมสายเลือดของทายาทได้ แต่ควบคุมได้ไม่มากนัก ยกตัวอย่างเช่น ถ้าหานเจวี๋ยเลือกหานทั่วแล้ว ก็ไม่สามารถเลือกทายาทคนอื่นๆ มาสืบทอดสายเลือดของตนได้อีก หรือไม่ก็ขึ้นอยู่กับโชคชะตา นี่จึงทำให้ในหมู่ทายาทของผู้ทรงพลังเหล่านั้นมักจะมีคนโดดเด่นเพียงคนเดียว หรือถึงขั้นที่ไม่มีเลยสักคน

เรื่องนี้เกี่ยวข้องกับกฎเกณฑ์มรรคาสวรรค์ มรรคาสวรรค์ควบคุมการสืบทอดทางสายเลือด ทำให้สายเลือดด้อยลงในแต่ละรุ่น

หากว่าทุกคนล้วนมีคุณสมบัติเช่นเดียวกับบรรพบุรุษ มรรคาสวรรค์คงถูกโค่นล้มไปนานแล้ว

เหตุผลที่หานเจวี๋ยเลี้ยงดูบ่มเพาะหานทั่ว เพราะอยากลองดูว่าจะชุบเลี้ยงหานทั่วให้กลายเป็นเทพมารอนธการได้หรือไม่

ว่ากันตามเหตุผล เขาคือเทพมารอนธการ อยู่เหนือการควบคุมของมรรคาสวรรค์ น่าจะมีความเป็นไปได้

“ข้าต้าซั่นเทียน จะสร้างโลกมนุษย์แห่งแรกของมรรคาสวรรค์ขึ้นมา นั่นคือโลกแยกนภา ตั้งอยู่ด้านล่างของแดนเซียน สรรพสิ่งล้วนสามารถโยกย้ายมาได้ ที่นี่ไร้สงคราม ไร้การเข่นฆ่า ไร้การแย่งชิงดวงชะตา!”

เสียงหนึ่งดังก้องไปทั่วฟ้าดิน สามารถทำให้เสียงดังกังวานไปทั่วแดนเซียนได้ อย่างน้อยๆ คงมีตบะระดับต้าหลัว

หานเจวี๋ยมองเห็นลำแสงสายหนึ่งพุ่งลงมาจากฟากฟ้า ร่วงลงสู่ปลายขอบฟ้า

นั่นคือแรงกุศลมรรคาสวรรค์!

หานเจวี๋ยรู้ดี ยุคแห่งสรวงสวรรค์ได้มาถึงแล้ว

เมื่อมีโลกแรก ก็ต้องมีโลกที่สอง!

หานเจวี๋ยหลับตาลง ไม่คิดมากอีก

ไม่เกี่ยวกับเขา!

….

เจ็ดสิบปีต่อมา

โจวฝานสำเร็จเป็นต้าหลัว อำนาจสั่นคลอนเขตเซียนร้อยคีรี

การฝ่าทะลวงของเขาไม่ได้อยู่เหนือความคาดหมาย แต่ก็ทำให้เขตเซียนร้อยคีรีคึกคักไปชั่วระยะหนึ่ง

ไม่ถึงสามสิบปีต่อมา ลี่เหยาก็บรรลุระดับต้าหลัวได้สำเร็จเช่นกัน!

ตอนนี้สำนักซ่อนเร้นมีต้าหลัวทั้งหมดห้าราย ได้แก่ หลี่เสวียนเอ้า เต้าจื้อจุน จ้าวเซวียนหยวน โจวฝาน ลี่เหยา นี่ยังไม่นับรวมองครักษ์ด้วย

หลังจากหานเจวี๋ยพิสูจน์มรรค ความเร็วในการทำความเข้าใจของผู้คนที่ฝึกบำเพ็ญมหามรรคต้นกำเนิดก็ล้วนเพิ่มขึ้นอย่างรวดเร็ว

ตอนนี้ทั้งสำนักซ่อนเร้นเสมือนลงเรือลำเดียวกันแล้ว ยิ่งหานเจวี๋ยทะยานสูงขึ้นไปเท่าไร คนที่เหลือก็พลอยถูกกระตุ้นไปด้วย