ระบบสุ่มดวงชะตา ข้าจะเป็นอมตะ นิยาย บท 527

บทที่ 527 ศิษย์ลำดับที่เก้า เทพมารมรณะฟื้นตื่น

มหาจักรพรรดิเซียวขมวดคิ้วถามขึ้น “หากเขาไม่มา พวกเราควรทำอย่างไร”

เงาดำตอบ “ระยะนี้เหล่าอริยะผิดปกติไป คงหาทางดึงตัวหานเจวี๋ยเข้าพวกเป็นแน่ หากเขาไม่มา เจ้าก็ส่งร่างแยกของเจ้าไป อาศัยสิ่งนี้แสดงความจริงใจ ข้ากังวลว่าอริยะจะลงดาบกับเผ่ามารอีกครั้ง”

คิ้วของมหาจักรพรรดิเซียวขมวดแน่นกว่าเดิม สุดท้ายได้แต่ถอนหายใจ

“ช่างเถอะ เช่นนั้นข้าจะไปหาด้วยตัวเอง”

….

ในปีเดียวกัน

จี้เซียนเสินบรรพชนสวรรค์แห่งเผ่าสวรรค์ได้มาเยี่ยมเยือนเขตเซียนร้อยคีรี หานเจวี๋ยเคลื่อนย้ายเขาเข้ามา ในเวลาเดียวกันก็ให้หลี่เสวียนเอ้าพาเขาไปเดินเล่นรอบๆ

จี้เซียนเสินตกตะลึง

“เหตุใดปราณฟ้าประทานของที่นี่ถึงหนาแน่นเพียงนี้ เป็นไปไม่ได้ หนาแน่นกว่ากว่าอาณาเขตเต๋าของอริยะเสียอีก!”

จี้เซียนเสินกรีดร้องอยู่ในใจ ในที่สุดเขาก็ทราบแล้วว่าเหตุใดสำนักซ่อนเร้นถึงได้มีจักรพรรดิเซียนหลายร้อยคน

ได้อยู่ในอาณาเขตเต๋าเช่นนี้ แม้แต่หมูก็กลายเป็นจักรพรรดิเซียนได้!

ยามที่เดินผ่านเขตของเผ่าเอกา จี้เซียนเสินก็ตะลึงงัน

ไม่ถูกแล้ว!

มิใช่จักรพรรดิเซียน!

เหตุใดคนกลุ่มนี้ล้วนบรรลุระดับเทพแล้วเล่า

ระดับเทพหลายพันคนหรือ

ตอนนี้จี้เซียนเสินเสียอาการไปอย่างสิ้นเชิง

หลี่เสวียนเอ้าสังเกตเห็นว่าท่าทีของเขาเปลี่ยนไป ก็รู้สึกภูมิใจยิ่ง เอ่ยด้วยรอยยิ้ม “เลิศเอกาแห่งสำนักซ่อนเร้น คุณสมบัติไม่เลวเลย”

จี้เซียนเสินอดใจไม่ไหวจึงถามออกมา “เผ่าเอกามีระดับเทพมากแค่ไหน”

หลี่เสวียนเอ้าหัวเราะเหอะๆ “เรื่องนี้บอกไม่ได้”

จี้เซียนเสินเห็นรอยยิ้มของเขา นึกอยากตีเขายิ่งนัก

“ไม่น่าเชื่อเลยว่าสำนักซ่อนเร้นจะแข็งแกร่งเช่นนี้ เกรงว่ากลุ่มอิทธิพลทั้งหมดในแดนเซียนผนวกกันแล้วก็ยังสู้สำนักซ่อนเร้นไม่ได้ หากสำนักซ่อนเร้นมีอริยะ มิใช่จะครองแดนเซียนได้เลยหรือ”

จี้เซียนเสินหัวใจเต้นแรง

เขาไม่เคยได้ยินว่ามีกลุ่มอิทธิพลใดที่มีระดับเทพจำนวนหลายพันคนเลย ตอนแรกเขาถึงขั้นที่สงสัยว่าระดับเทพในแดนเซียนคงมีไม่ถึงหลักพัน

ทันใดนั้น จี้เซียนเสินสัมผัสได้ถึงกลิ่นอายที่ทรงพลังอย่างยิ่งหลายสาย

เซียนทองต้าหลัว!

ไม่น่าเชื่อว่าสำนักซ่อนเร้นยังมีเซียนทองต้าหลัวอีกหลายคนด้วย!

เมื่อเขามาถึงหน้าอารามเต๋าของหานเจวี๋ย เขาแทบจะตกใจตายแล้ว

“อริ…อริยะหรือ”

จี้เซียนเสินเอ่ยเสียงสั่น มองดูจางเจี่ยวราวกับเห็นผี

จางเจี่ยวนิ่งเงียบ นั่งสมาธิต่อไป

หลี่เสวียนเอ้าเปิดปากรายงาน “เจ้าสำนัก เขามาแล้วขอรับ”

“อืม เจ้าไปเถอะ จี้เซียนเสิน เข้ามาสิ”

เสียงของหานเจวี๋ยแว่วออกมา

จี้เซียนเสินเดินเข้าไปตามจิตใต้สำนึก

ยามที่เดินผ่านจางเจี่ยว เขารู้สึกอกสั่นขวัญแขวน ไม่กล้ามองจางเจี่ยวแม้แต่น้อย

‘เหตุใดอริยะแห่งนิกายเหรินถึงมาอยู่ที่นี่’

ตอนนี้จี้เซียนเสินคิดอันใดไม่ออกเลย

หรือว่าผู้ที่อยู่เบื้องหลังหานเจวี๋ยคือหลี่มู่อี

มีความเป็นไปได้สูง!

มิน่าเล่าหลี่เต้าคงและหลี่เสวียนเอ้าถึงเข้าร่วมสำนักซ่อนเร้น!

จี้เซียนเสินเสมือนรู้แจ้งในทันใด ข้อสงสัยทั้งหมดล้วนกระจ่างคลี่คลาย

หลังจากเข้ามาในอารามเต๋า เขาถูกแสงเทพจากหยินหยางพิทักษ์ตะวันจันทราทำให้ตาพร่าเลยทีเดียว

หานเจวี๋ยรับรองแขกตามพิธี พลางเปิดใช้ความสามารถชำระล้างสมบูรณ์ไปด้วย

พูดคุยกันอยู่หลายวัน การชำระล้างสมบูรณ์ถึงสิ้นสุดลง

หานเจวี๋ยเอ่ยว่า “โรคภัยที่แฝงอยู่ของเจ้าถูกกำจัดแล้ว ควรกลับเสียที”

จี้เซียนเสินตะลึงงัน จากนั้นก็ถามด้วยความแปลกใจ “หายแล้วหรือ”

เขาสำรวจร่างกายตนอย่างละเอียด พบว่าจิตมารของตนหายไป แขนขาเขาก็ไม่ได้ต่อต้านเช่นก่อนหน้านี้อีก

หรือว่า…

จี้เซียนเสินรู้สึกตื่นเต้นขึ้นมา

เขากัดฟันกล่าวออกไป “หานเจวี๋ย ข้าหวังว่าสำนักซ่อนเร้นจะให้การสนับสนุนข้า ข้ายินดีเข้าร่วมสำนักซ่อนเร้น ได้หรือไม่”

จี้เซียนเสินก้มหน้าลง

ในใจเขาคิดเปรียบเทียบกับหานเจวี๋ยมาโดยตลอด เขาทราบดีว่าหากกล่าวประโยคนี้ออกไป ในอนาคตเขาจะเชิดหน้าต่อหน้าหานเจวี๋ยไม่ได้อีก

ถึงอย่างไรเขาก็ไม่มีทางสู้หานเจวี๋ยได้

หานเจวี๋ยถาม “ถ้าให้การสนับสนุนเจ้า ข้าจะได้อะไร สำนักซ่อนเร้นจะได้อะไร”