ระบบสุ่มดวงชะตา ข้าจะเป็นอมตะ นิยาย บท 624

บทที่ 624 สองอริยะจากสำนักซ่อนเร้น

วันเวลาเคลื่อนคล้อย

ผ่านไปอีกหนึ่งพันปี

หานเจวี๋ยนั่งขัดสมาธิบนบัวดำล้างโลกสามสิบหกวัฏจักร เริ่มตรวจดูจดหมาย

[หยางตู๋สหายของท่านได้รับการชี้แนะจากอริยะลึกลับ พลังมรรคเพิ่มขึ้นฉับพลัน]

[จักรพรรดิสวรรค์ผู้ชั่วร้ายสหายของท่านเผชิญกับการโจมตีจากผู้ทรงพลังลึกลับ ได้รับบาดเจ็บสาหัส]

[ฟางเหลียงศิษย์หลานของท่านผสานรวมกับพลังแห่งมรรคาสวรรค์สำเร็จ ควบคุมพลังแห่งมรรคาสวรรค์ได้]

[หานทั่วบุตรชายของท่านเข้าสู่แดนต้องห้ามอันธการ]

[สือตู๋เต้าสหายของท่านเผชิญกับคำสาปแช่งลึกลับ]

[ปรมาจารย์ลัญจกรสรวงสหายของท่านเผชิญกับคำสาปแช่งลึกลับ]

[เทพสูงสุดอู๋ฝ่าสหายของท่านเผชิญกับคำสาปแช่งลึกลับ]

….

หานเจวี๋ยขมวดคิ้ว

เหตุใดหานทั่วถึงออกจากแดนเซียนไปอีกแล้ว

หานเจวี๋ยนับนิ้วทำนายดู อดถอนหายใจไม่ได้

เหตุผลที่เด็กคนนี้ออกจากแดนเซียน ก็เพื่อไปช่วยอี๋เทียน

แม้แต่ชีวิตก็ไม่สนใจแล้ว

หานเจวี๋ยไม่ได้วิจารณ์อะไร ทุกคนล้วนมีคนสำคัญที่สุดของตนอยู่

หากว่าหานทั่วถูกอริยะจับตัวไปอีกครั้ง หานเจวี๋ยไม่มีทางไปช่วยเขาอีก

เขาเคยกำชับไปแล้ว หานทั่วยังกล้าออกไปอีก เช่นนั้นก็ต้องรับผิดชอบผลจากการกระทำของตัวเอง

เขาตรวจดูจดหมายต่อ พบว่าระยะนี้เหล่าอริยะล้วนเผชิญกับคำสาปแช่งลึกลับทั้งสิ้น ยกเว้นเขาคนเดียว

‘เหตุใดข้าถึงไม่โดนสาปแช่ง’ หานเจวี๋ยถามในใจ

[อาณาเขตเต๋าปิดกั้นผลกรรมจากการสาปแช่ง]

หานเจวี๋ยถอนหายใจด้วยความโล่งอก ที่แท้ก็เป็นเช่นนี้เอง อาณาเขตเต๋ายอดเยี่ยมจริงๆ

‘ข้าอยากทราบว่าเป็นผู้ใดที่สาปแช่งเหล่าอริยะ’ หานเจวี๋ยซักถามในใจต่อไป

[จำเป็นต้องหักอายุขัยหนึ่งแสนหกหมื่นล้านปี จะดำเนินการต่อหรือไม่]

ดำเนินการต่อ!

จากนั้น ผู้คนมากหน้าหลายตาพลันปรากฏขึ้นในสมองหานเจวี๋ย

[โพธิสัตว์จุนที: อริยะมหามรรค มหาจักรพรรดิไร้ขอบเขต ผู้ก่อตั้งสำนักพุทธ เนื่องจากท่านตัดขาดบ่วงกรรมระหว่างเขาและฉิวซีไหล จึงเกิดความเกลียดชังในตัวท่าน ระดับความเกลียดชังในขณะนี้คือ 5 ดาว]

[มหาจักรพรรดิเซียว: เซียนทองต้าหลัวเบิกฟ้าระยะกลาง อริยะมรรคาสวรรค์ หนึ่งในบรรพชนแห่งเผ่ามาร ระดับความประทับใจในขณะนี้คือ 3 ดาว]

[อินกั่วเทียน: ดวงจิตมหามรรค จำแลงมาจากมหามรรคแห่งกรรม ภายหลังถูกปรมาจารย์ลัญจกรสรวงควบคุม ชิงต้นกำเนิดมหามรรคไป เกลียดชังอาฆาตมรรคาสวรรค์ เนื่องจากท่านขัดขวางแผนการทำลายมรรคาสวรรค์ จึงเกิดความเกลียดชังในตัวท่าน ระดับความเกลียดชังในขณะนี้คือ 4 ดาว]

[เต้าปู้หวัง: นักพรตเต๋าผู้หลุดพ้น มหาจักรพรรดิไร้ขอบเขต หนึ่งในสิ่งมีชีวิตกลุ่มแรกในยุคเบิกฟ้า เนื่องจากถูกมรรคาสวรรค์ขับไล่ไปในมหาเคราะห์ไร้ขอบเขต จึงเป็นอริกับมรรคาสวรรค์ เนื่องจากท่านขัดขวางแผนการทำลายมรรคาสวรรค์ จึงเกิดความเกลียดชังในตัวท่าน ระดับความเกลียดชังในขณะนี้คือ 2 ดาว]

….

หานเจวี๋ยพูดไม่ออก ไม่คิดเลยว่าจะมีคนสวมรอยเป็นเขาถึงสี่คน ล้วนเป็นตัวตนที่เทียบเคียงกับระดับมหามรรคได้ทั้งสิ้น

นี่ก็นับว่าเป็นเรื่องดี พูดให้ชัดคือผู้ทรงพลังเหล่านี้มิได้เป็นน้ำหนึ่งใจเดียวกัน

หานเจวี๋ยเหลือบมองหลี่เต้าคงที่อยู่ด้านข้าง

หลี่เต้าคงใกล้จะพิสูจน์มรรคสำเร็จแล้ว สังขารยกระดับขึ้นสู่ระดับอริยะแล้ว ดวงวิญญาณอยู่ห่างจากการเปลี่ยนแปลงให้สำเร็จสมบูรณ์เพียงก้าวเดียวเท่านั้น

หานเจวี๋ยเองก็ค่อนข้างตื่นเต้นเช่นกัน หลี่เต้าคงคืออริยะรายแรกที่เขาชุบเลี้ยงขึ้นมา!

เจ็ดสิบหกปีต่อมา

ระลอกพลังอันยิ่งใหญ่เทียมฟ้าเข้าปกคลุมปวงสวรรค์หมื่นโลกา

“ข้า หลี่เต้าคงแห่งสำนักซ่อนเร้น วันนี้อาศัยพลังพิสูจน์มรรค พิสูจน์มรรคผลแห่งอริยะ ข้าจะปกป้องคุ้มครองศิษย์แห่งสำนักซ่อนเร้น ดูแลความเรียบร้อยในสำนักซ่อนเร้น รับผิดชอบพิทักษ์รักษาให้จงได้!”

สรรพสิ่งต่างพากันแตกตื่น!

มีคนพิสูจน์มรรคสำเร็จอีกแล้ว!

สำหรับหลี่เต้าคง สรรพสิ่งต่างไม่รู้สึกแปลกหน้าห่างเหินเลย เนื่องจากหลี่เต้าคงมักจะครอบครองลำดับแรกบนทำเนียบดวงชะตามรรคาสวรรค์มาโดยตลอด แต่ไม่คิดเลยว่าจะมีอริยะถือกำเนิดขึ้นอย่างต่อเนื่อง

สิ่งที่แปลกประหลาดที่สุดคือในอดีตที่ผ่านมาอริยะล้วนประกาศปณิธานอันยิ่งใหญ่ ปฏิญาณต่อมรรคาสวรรค์ ทว่าหลี่เต้าคงกลับปฏิญาณต่อสำนักซ่อนเร้น…

สำนักซ่อนเร้นก่อระลอกคลื่นขึ้นอีกครั้ง

กลุ่มอิทธิพลต่างๆ ในแดนเซียนล้วนตกตะลึง

ในวันนั้น หลี่เต้าคงขึ้นสู่ชั้นฟ้าที่สามสิบสาม เริ่มสร้างอาณาเขตเต๋าขึ้น