ระบบสุ่มดวงชะตา ข้าจะเป็นอมตะ นิยาย บท 657

บทที่ 657 ข้าให้ความสำคัญกับเจ้าที่สุด

“กรรซ์…”

ยักษาหมื่นจั้งคำรามเสียงแหบห้าว ราวกับสัตว์ร้ายที่หลุดจากกรงขัง ท่าทางคลุ้มคลั่งป่าเถื่อนยิ่ง!

เซียนทองต้าหลัว!

เปลือกตายอดแม่ทัพเทพกระตุก ตะโกนขึ้นมา “สู้!”

ทหารสวรรค์จำนวนหลายสิบล้านนายพากันสำแดงพลังวิเศษ โพรงมิติด้านหลังยักษาขยายกว้างอย่างรวดเร็ว สิ่งมีชีวิตเผ่าหายนะนับไม่ถ้วนหลั่งไหลเข้ามาดั่งน้ำหลาก เข้าจู่โจมอย่างไม่สนใจชีวิต

มหาศึกฉากหนึ่งอุบัติขึ้นอย่างรวดเร็ว!

แม่น้ำปรโลกซัดถาโถม ยากจะสงบลงได้อีกเนิ่นนาน

เผ่าหายนะส่งครึ่งอริยะสามคนเข้านำทัพ มีเซียนทองต้าหลัวหลายร้อยคนติดตามอยู่ด้านหลัง ทรงอำนาจล้นฟ้า แข็งแกร่งยิ่งกว่าเผ่าเพลิงกัลป์ในกาลก่อน

เพียงแต่ในครั้งนี้ มรรคาสวรรค์เตรียมการไว้ล่วงหน้า เหล่าผู้บำเพ็ญของเผ่าสววรรค์ สำนักวิถีสวรรค์และยมโลกทยอยเข้าร่วมสงคราม

ข่าวแพร่เข้าสู่แดนเซียนอย่างรวดเร็ว เหล่าผู้ทรงพลังที่อยู่ในชั้นแนวหน้าของทำเนียบดวงชะตามรรคาสวรรค์ทยอยมุ่งหน้าไปยังยมโลกเก้านรกภูมิ

เหล่าผู้ทรงพลังแห่งแดนเซียนไม่ได้สังกัดอยู่ในสำนักนิกายของอริยะไปเสียทั้งหมด ส่วนใหญ่ต่างมีกลุ่มอิทธิพลเป็นของตัวเองและความทะเยอทะยานของตนอยู่ ศึกกับเผ่าเพลิงกัลป์ในครั้งก่อน สิ่งมีชีวิตที่เข้าร่วมล้วนได้รับผลกุศล ข้อเท็จจริงนี้ถูกเหล่าผู้ทรงพลังจดจำไว้แล้ว

มิใช่เพื่อพิทักษ์มรรคาสวรรค์เท่านั้น ยังทำเพื่อแย่งชิงผลกุศลอีกด้วย

“ต่อจากเผ่าเพลิงกัลป์ ก็มีเผ่าพันธุ์อื่นในฟ้าบุพกาลเข้ามาโจมตีอีก นามว่าเผ่าหายนะ จุดเกิดสงครามในครั้งนี้คือยมโลก หวังว่าผู้บำเพ็ญเพียรในหมื่นโลกาจะเข้าร่วมสงคราม พิทักษ์มรรคาสวรรค์ ปกป้องระเบียบวัฏสงสาร!”

“มรรคาสวรรค์กำลังแข็งแกร่งขึ้น ความเปลี่ยนแปลงอันยิ่งใหญ่ที่ไม่เคยปรากฏมาก่อนกำลังจะเกิดขึ้น ในอนาคตมรรคาสวรรค์จะมิได้มีอริยะเพียงเก้าตำแหน่ง ถึงขั้นที่อาจปรากฏตัวตนที่เหนือล้ำกว่าอริยะขึ้น พวกเราสิ่งมีชีวิตมรรคาสวรรค์งสมควรรวมใจเป็นหนึ่ง สมัครสมานกลมเกลียว”

“ศึกนี้จะมิใช่เคราะห์ภัยครั้งสุดท้ายของมรรคาสวรรค์ แต่จะเป็นโอกาสที่มรรคาสวรรค์จะได้ผงาดขึ้นมา!”

เสียงของจอมอริยะเสวียนตูดังก้องไปทั่วปวงสวรรค์หมื่นโลกา สรรพสิ่งได้ยินต่างก็ฮือฮา

สำหรับเหล่าอริยะ ภัยนี้มาเร็วนัก แต่สำหรับสรรพสิ่ง มหันตภัยของเผ่าเพลิงกัลป์เป็นตำนานไปแล้ว เก่าแก่นานนมยิ่ง

อย่างไรก็ตามวาจาของจอมอริยะเสวียนตูเต็มไปด้วยแรงดึงดูด พรรณนาฉากยุคสมัยอันยิ่งใหญ่งดงามสำหรับสรรพสิ่ง

หานเจวี๋ยฟังแล้วรู้สึกทอดถอนใจอย่างยิ่ง จอมอริยะเสวียนตูเก่งด้านการล่อลวงผู้คนจริงๆ

เขาไม่ใส่ใจอีก ฝึกบำเพ็ญต่อไป

การปิดด่านพันปีรอบนี้เพิ่งดำเนินไปได้แค่ครึ่งเดียว ต้องฝึกบำเพ็ญต่อ

ถึงฟ้าถล่มลงมาก็ยังมีเหล่าอริยชนค้ำไว้ เขาไม่จำเป็นต้องกังวล

เขาไม่คิดจะทำตัวเป็นแม่นมอยู่แล้ว

เวลาผ่านไปไวเหมือนติดปีก

ไม่นาน หนึ่งพันปีก็ผ่านไป

ตบะของหานเจวี๋ยก้าวหน้าขึ้นไม่น้อย เขาลืมตาขึ้นมองออกไป ยมโลกโกลาหลอย่างถึงที่สุดแล้ว

สงครามยาวนานหลายร้อยปี สูญเสียผู้บำเพ็ญไปมากมายนับไม่ถ้วน

เผ่าหายนะแข็งแกร่งจริง เหนือยิ่งกว่าเผ่าเพลิงกัลป์ ไม่เพียงแต่มีกำลังระดับสูงอยู่มากเท่านั้น กำลังรบระดับกลางก็ล้มหลามเช่นกัน มรรคาสวรรค์พ่ายศึกอยู่ตลอด ตำหนักพญายมถูกเผ่าหายนะเข้ายึดครองแล้ว ยามนี้ยมโลกเปรียบเสมือนสวนหลังบ้านของเผ่าหายนะ

ที่น่าแปลกคือเผ่าหายนะไม่ได้รุกคืบเข้าสู่โลกมนุษย์และแดนซียนเลย

สำนักนิกายแห่งอริยะส่งศิษย์เข้าร่วมศึกที่ยมโลกอย่างต่อเนื่อง ในระหว่างที่เกิดภัยขึ้น มียอดบุตรแห่งสวรรค์ปรากฏตัวขึ้นนับไม่ถ้วน

หานเจวี๋ยเห็นว่าจักรพรรดินีผืนพิภพ ซูฉีและหยางเทียนตงรวมถึงผู้กุมอำนาจยมโลกคนอื่นๆ ล้วนถูกคุมขังไว้ในคุกแห่งหนึ่ง

คุกแห่งนี้ตั้งอยู่ก้นแม่น้ำปรโลก ถูกสิ่งมีชีวิตนับล้านของเผ่าหายนะคอยเฝ้าไว้ ในบรรดานั้นมีครึ่งอริยะด้วย เข้มงวดกวดขันอย่างยิ่ง

นอกเขตยมโลก ด้านหน้าโพรงมิติมีเมืองของเผ่าหายนะตั้งอยู่ มีกลิ่นอายที่แกร่งกล้าถึงขีดสุดแผ่ออกมาจากด้านใน

จอมเทพข่งเซวี่ย!

เห็นได้ชัดเจนยิ่ง เผ่าหายนะแตกต่างกับเผ่าเพลิงกัลป์ ทั้งเผ่าเพลิงกัลป์คือตัวเบี้ย รู้จักแต่โจมตี ทว่าเผ่าหายนะมีแผนการเป็นของตัวเอง ตกลงเรื่องราวเป็นมาเช่นไรกันแน่

หานเจวี๋ยคิดไม่ตก และคร้านจะใช้ความสามารถวิวัฒนาการหาคำตอบ

เขาพบว่าในช่วงเวลาสั้นๆ ไม่กี่ร้อยปีมานี้ มรรคาสวรรค์มีเซียนทองต้าหลัวเพิ่มขึ้นหลายสิบตนรวมถึงมีครึ่งอริยะหนึ่งตนด้วย เพียงวัฏจักรถูกควบคุม ก็ทำให้มีวิญญาณเร่ร่อนมากมายในแดนเซียน

หานเจวี๋ยเปิดปากเอ่ย “เข้ามาเถอะ!”

นอกอารามเต๋า หลี่เสวียนเอ้ามาคอยอยู่หลายปีแล้ว

หลี่เสวียนเอ้าเข้ามาในอาราม คุกเข่าคารวะหานเจวี๋ย

“เจ้าสำนักขอรับ ศึกที่ยมโลกยืดเยื้อมาหลายร้อยปีแล้ว กำลังของมรรคาสวรรค์อ่อนแอ สำนักซ่อนเร้นสมควรลงมือหรือไม่” หลี่เสวียนเอ้าถาม

เขารู้สึกว่านี่คือโอกาส

ตบะของศิษย์ส่วนใหญ่ในสำนักซ่อนเร้นล้วนมาถึงขีดจำกัดแล้ว อาศัยเพียงการบำเพ็ญพัฒนาให้ก้าวหน้าไม่ได้ ทว่าแรงกุศลมรรคาสวรรค์กลับสามารถยกระดับพวกเขาไปได้อีกขั้น

“ศิษย์ของข้าหานเจวี๋ย ไม่ฝักใฝ่แย่งชิง แต่เมื่อลงสนามย่อมสะท้านสะเทือน ดุจตะวันเจิดจ้าพร่างตา เต้าจื้อจุน ข้าคาดหวังให้เจ้าสร้างชื่อล้ำหน้าหลี่เต้าคงในมหาเคราะห์ครั้งก่อน!”

เต้าจื้อจุนฟังแล้วเลือดลมเดือดพล่าน ให้คำมั่นทันที

ภายในวันนั้น เต้าจื้อจุนออกจากเขตเซียนร้อยคีรี มุ่งหน้าสู่ยมโลก

เหตุผลที่ปล่อยเต้าจื้อจุนออกไป ประการแรกเพื่อให้เต้าจื้อจุนทะลวงระดับได้ ประการที่สองคือแสดงให้จอมอริยะเสวียนตูเห็น ยืนยันว่าสำนักซ่อนเร้นมิได้นิ่งนอนใจ

หานเจวี๋ยสอดส่องออกไปนอกยมโลก กลิ่นอายของจอมเทพข่งเซวี่ยแกร่งกล้ามากจริงๆ แกร่งจนเขาไม่มั่นใจว่าจะสังหารได้ในเสี้ยววินาที

ในเมื่อเป็นเช่นนี้…

ก็ทำได้เพียงสวมบทบาทผู้กอบกู้โลกอีกครั้ง!

หานเจวี๋ยหยิบหนังสือแห่งความโชคร้ายออกมา เริ่มสาปแช่งจอมเทพข่งเซวี่ย

ผ่านไประยะหนึ่ง หานเจวี๋ยลืมตาขึ้น ขมวดคิ้วแน่น

เกิดอะไรขึ้น

ไม่น่าเชื่อว่าเขาจะสาปแช่งจอมเทพข่งเซวี่ยไม่ได้!

หานเจวี๋ยทดลองอีกหลายครั้ง การสาปแช่งล้วนไม่เป็นผล

ผิดปกติ!

‘ข้าอยากรู้ว่าเหตุใดข้าถึงสาปแช่งจอมเทพข่งเซวี่ยไม่ได้’ หานเจวี๋ยใช้ความสามารถวิวัฒนาการ

[จำเป็นต้องหักอายุขัยสองแสนล้านปี จะดำเนินการต่อหรือไม่]

แพงขนาดนี้เชียว!

หรือว่ามีตัวตนที่ทรงพลังกว่าปรมาจารย์ลัญจกรสรวงอยู่อีก

ดำเนินการต่อ!

ข้อความแถวหนึ่งปรากฏขึ้นเบื้องหน้าหานเจวี๋ย

[ไข่มุกแห่งกรรม: ยอดสมบัติมหามรรค สกัดกั้นบ่วงกรรมทุกชนิด แปรผันมาจากแก่นวิญญาณของเทพมารฟ้าบุพกาล]

………………………………………………………………