ระบบสุ่มดวงชะตา ข้าจะเป็นอมตะ นิยาย บท 66

หวงจุนเทียนตะลึงงัน จากนั้นความปีติยินดีก็พวยพุ่งเข้าสู่หัวใจ

[หวงจุนเทียนเกิดความประทับใจในตัวท่าน ระดับความประทับใจในขณะนี้คือ 3 ดาว]

หานเจวี๋ยมองดูอักขระเหล่านี้ คิ้วเลิกขึ้นเล็กน้อย

แค่นี้ก็เกิดความประทับใจแล้ว?

เมื่อครู่หานเจวี๋ยยังลังเลอยู่ว่าจะล้างสมองหวงจุนเทียนอย่างไรดี

เช่นนี้ก็ดี!

ลดปัญหาลงไปได้เยอะ!

หวงจุนเทียนสูดหายใจเข้าลึกๆ เงยหน้ามองหายเจวี๋ย กล่าวว่า “สหายเต๋า…ไม่สิ ผู้อาวุโส หลายสิบปีมานี้ข้าคิดไปมากมาย ข้าไม่เหมาะกับเป็นเจ้าลัทธิเลยจริงๆ หากท่านยอมฟื้นคืนชีพให้ข้า ข้าจะไม่กลับไปลัทธิศักดิ์สิทธิ์อาภรณ์ป้องพิรุณอีกแน่!”

กลับไปลัทธิศักดิ์สิทธิ์อาภรณ์ป้องพิรุณ?

คิดอะไรน่ะ!

ลัทธิศักดิ์สิทธิ์อาภรณ์ป้องพิรุณไม่มีนานแล้ว!

หานเจวี๋ยกล่าวอย่างเรียบนิ่ง “ร่างนี้คือร่างของรองเจ้าสำนักเก้ามังกรจากเขตแก่นประจิม เป็นผู้บำเพ็ญระดับสุญตาโดยแท้ ข้าทำลายจิตเดิมของเขา ปรารถนาให้เจ้าแทนที่เขา ข้าก็ไม่ได้กลัวสำนักเก้ามังกร กลัวแต่เพียงปัญหาที่จะตามมาไม่หยุดหย่อน ข้าก็เหมือนกับเจ้า ล้วนหวังจะตั้งใจฝึกฝน”

ผู้บำเพ็ญระดับสุญตา!

หวงจุนเทียนได้ยินหนังตาก็พลันกระตุกถี่ยิบ

เขาตายอย่างไม่เสียเปล่า!

ในใจของหวงจุนเทียนนึกหวาดหลัวขึ้นมาเต็มเปี่ยม

หานเจวี๋ยกล่าวขึ้นว่า “ข้าประทับตราหวนคืนไว้ในวิญญาณของเจ้าแล้ว หากหลังจากนี้เจ้าทรยศข้า ข้าสามารถบีบเจ้าให้ตายได้ในความคิดเดียว แต่หากเจ้าเชื่อฟังคำสั่งข้า เจ้าวางใจได้ ข้าจะให้เจ้ามีชีวิตอยู่อย่างภาคภูมิ เจ้าเพียงช่วยข้าควบคุมสำนักเก้ามังกร และเก็บเรื่องนี้ไว้เป็นความลับก็พอ”

นี่ก็เป็นเรื่องจริง หลังจากการกักขังวิญญาณมาเป็นเวลาหลายสิบปี วิญญาณของเขาได้ควบคุมหวงจุนเทียนแล้ว

พลังหวนคืนหกวิถีก็ร้ายกาจเช่นนี้!

หานเจวี๋ยไม่จำเป็นต้องแสดงวิชาเวทพิเศษใดๆ เพียงแค่กักขังวิญญาณของศัตรูไว้ในส่วนลึกของวิญญาณตนเอง เมื่อเวลาผ่านไปก็ เขาก็ค่อยๆ มีอิทธิพลเหนือศัตรูได้ทีละน้อย

หวงจุนเทียนรีบร้อนพยักหน้า เอ่ยขึ้นว่า “ข้าสาบาน นับแต่นี้ไปจะไม่เป็นศัตรูกับท่านเด็ดขาด!”

หานเจวี๋ยหยักหน้าลง และตัดพลังวิญญาณทั้งหกสายของตนเองออก

หลังจากนั้นหวงจุนเทียนก็ผสานเข้าไปในกายเนื้อของเว่ยหยวน

การยึดร่างต้องใช้เวลา

อักษรแถวหนึ่งปรากฏขึ้นตรงหน้าหานเจวี๋ย

[ท่านปกป้องสำนักหยกพิสุทธิ์สำเร็จ ได้รับเคล็ดวิชาเวทหนึ่งเล่ม]

[ยินดีด้วย ท่านได้รับวิชาเผยโฉม]

[วิชาเผยโฉม: การแสดงวิชานี้สามารถบีบให้ฝ่ายตรงข้ามเผยร่างจริงออกมา ใช้ได้ผลกับสิ่งมีชีวิตทั้งหมด]

ไม่เลวนี่!

หานเจวี๋ยไม่ได้สืบทอดในทันที แต่กลับรอให้หวงจุนเทียนยึดร่างให้สำเร็จ

อีกด้านหนึ่ง

ผู้บำเพ็ญทั้งสิบเก้าสำนักยังคงรออยู่ที่นอกสำนัก เจ้าสำนักของพวกเขาต่างไม่ได้จากไป แต่กลับตามหลี่ชิงจื่อเข้าไปในยอดเขาหลัก

การแสดงออกของหานเจวี๋ยช่างน่ากลัวเกินไปแล้ว!

เจ้าสำนักทั้งหมดต่างก็ถูกขู่จนขวัญเสีย ไม่กล้าโจมตีสำนักหยกพิสุทธิ์อีก และยิ่งไม่กล้าจากไปในทันที

ศัตรูที่น่ากลัวระดับนี้ หากไม่แก้ไขถึงต้นเหตุ ก็ไม่สามารถที่จะนิ่งนอนใจได้

มาถึงตำหนักใหญ่ของยอดเขาหลัก หลี่ชิงจื่อก็เริ่มตรวจสอบความจริง

ครั้งนี้ไม่มีใครกล้าลงมือกับเขา แม้กระทั่งการกล่าววาจากับเขายังต้องระมัดระวัง

จะว่าไปแล้วแดนบำเพ็ญพรตยังคงให้ผู้แข็งแกร่งเป็นผู้มีศักดิ์สูงกว่า

หลังจากแลกเปลี่ยนกันอยู่พักหนึ่ง ทุกสิ่งทุกอย่างก็ชี้ไปทางหลี่เฉียนหลง

หลี่ชิงจื่อนำหลี่เฉียนหลงที่พิการแล้วออกมา เริ่มเผชิญหน้ากับเขา

มหันตภัยครั้งใหญ่ในแดนบำเพ็ญพรตต้าเยี่ยนได้รับการแก้ไขอย่างราบรื่นโดยการลงมือสองครั้งของหานเจวี๋ย

……

เจ็ดวันต่อมา

หวงจุนเทียนยึดร่างสำเร็จ

เขาพลันรู้สึกราวกับฝันไป

ระดับสุญตาที่เขาแสวงหาอย่างยากลำบาก ไร้ผลลัพธ์มาโดยตลอด

กลับคิดไม่ถึงว่าอยู่ๆ ก็กลายเป็นผู้บำเพ็ญระดับสุญตาเช่นนี้

นี่นับว่าเป็นทุกขลาภหรือ

[ความประทับใจที่หวงจุนเทียนมีต่อท่านเพิ่มขึ้น ระดับความประทับใจในขณะนี้คือ 5 ดาว]

พอเห็นการแจ้งเตือนเช่นนี้ หานเจวี๋ยก็ยิ้มด้วยความพอใจ มองหวงจุนเทียนเข้าตายิ่งกว่าเดิม

หวงจุนเทียนหายใจเข้าลึกๆ และเดินมาโค้งคารวะตรงหน้าหานเจวี๋ยอย่างนอบน้อม

หานเจวี๋ยกล่าวกำชับขึ้นว่า “เจ้าก็ตรงไปยังเขตแก่นประจิมเถอะ หากไม่รู้จะตบตาอย่างไร ก็พูดให้น้อย ถึงอย่างไรเสียเจ้าก็เป็นผู้บำเพ็ญระดับสุญตา พวกเข้าก็ไม่กล้าที่จะเค้นถามเจ้า”

หวงจุนเทียนพยักหน้ากล่าว “วางใจเถอะ ข้าจะต้องควบคุมสำนักเก้ามังกรได้แน่”

เขาพลิกกายจากไป

เมื่อเดินมาถึงปากถ้ำเทวา เขาพลันหันหน้ามาเอ่ยถามว่า “ต้องการให้ข้าเป็นถึงเจ้าสำนักหรือไม่”