ระบบสุ่มดวงชะตา ข้าจะเป็นอมตะ นิยาย บท 700

บทที่ 700 พิสูจน์มหามรรค!

แม้จะเผชิญกับการกดดันจากหมอกดำ ทว่ามหามรรคต้นกำเนิดของหานเจวี๋ยไม่ได้หยุดชะงักเลย ยังคงดันประตูมหามรรคต่อไป

ข้อความสามแถวปรากฏขึ้นตรงหน้าหานเจวี๋ย

[ตรวจสอบพบว่าท่านเผชิญกับการคุกคามจากดวงจิตมหามรรค ท่านมีตัวเลือกดังต่อไปนี้]

[หนึ่ง ก้มหัวกล่าวคำปฏิญาณ ยอมสยบต่อจอมเทพฟ้าบุพกาล จะได้รับชิ้นส่วนมหามรรคหนึ่งชิ้น ศิลาก่อวิญญาณหนึ่งก้อน หินวิญญาณมรรคาสวรรค์หนึ่งก้อน]

[สอง เปิดประตูมหามรรค ฝ่าฟันอุปสรรคทุกอย่างที่กีดขวางเส้นทางแห่งมรรค โดยไม่หวั่นภยันอันตราย จะได้รับชิ้นส่วนมหามรรคหนึ่งชิ้น ศิลาก่อวิญญาณหนึ่งก้อน]

ไม่ปรากฏตัวเลือกมานานยิ่งนัก!

นับแต่หานเจวี๋ยพิสูจน์มรรค ตัวเลือกเช่นนี้แทบจะหายไปเลย

แต่ในครั้งนี้ เห็นได้ชัดว่าระบบเอนเอียงไปทางตัวเลือกที่หนึ่ง

หานเจวี๋ยรู้สึกว่าระบบต่อต้านเขาอยู่ มันมักจะเสนอของรางวัลมากมายเพื่อดึงดูดใจในเส้นทางที่ตัวเขาไม่อยากเลือกเดิน

หานเจวี๋ยเลือกตัวเลือกที่สองทันที

[ท่านเลือกเปิดประตูมหามรรค ได้รับชิ้นส่วนมหามรรคหนึ่งชิ้น ศิลาก่อวิญญาณหนึ่งก้อน]

ตอนนี้ หานเจวี๋ยรวบรวมชิ้นส่วนมหามรรคครบเก้าชิ้นแล้ว

เขาควบคุมมหามรรคต้นกำเนิดดันเปิดประตูมหามรรคต่อไป

มาถึงขั้นนี้แล้ว เขาไม่มีทางยอมก้มหัว!

หากอยากแข็งแกร่งขึ้น ก็มีแต่ต้องเปิดประตูมหามรรค หากยอมก้มหัว อนาคตย่อมกลายเป็นของเล่นในกำมือจอมเทพฟ้าบุพกาลอย่างแน่นอน

ตอนนี้หานเจวี๋ยกำลังวางเดิมพันอยู่

เขาเดิมพันว่าหลังจากตนพิสูจน์มหามรรคได้ อาณาเขตเต๋าจะยกระดับขึ้น!

‘เปิดออกให้ข้าซะ!’

หานเจวี๋ยคำรามอยู่ในใจ

หมอกดำที่อยู่เหนือประตูมหามรรคโกรธเกรี้ยวยิ่งกว่าเดิม ตะคอกว่า “วิญญาณสามัญ เจ้าต้องจ่ายค่าตอบแทนที่เจ้าไม่มีทางแบกรับไหว!”

หานเจวี๋ยไม่สนใจเขา

หากเป็นจอมเทพฟ้าบุพกาลตัวจริง เขาอาจจะรู้สึกวิตก

แต่ระบบแสดงให้เห็นแล้วว่าเจ้าสิ่งนี้เป็นเพียงดวงจิตมหามรรค เป็นตัวตนระดับเดียวกับอริยะมหามรรค!

ชัดเจนยิ่งนัก เจ้าสิ่งนี้กำลังแอบอ้างชื่อจอมเทพฟ้าบุพกาล ทำตัวเป็นจิ้งจอกอ้างบารมีเสือ

ครืนๆ….

ประตูมหามรรคถูกดันให้เปิดออกอย่างต่อเนื่อง สายลมโหมกระโชกที่พัดออกมารุนแรงยิ่งขึ้น

หมอกดำสลายไป

ดวงจิตมหามรรคทราบดีว่าพูดพล่ามต่อไปก็ไม่มีประโยชน์ ได้แต่จากไปเสีย

[ดวงจิตมหามรรคแห่งความสิ้นหวังเกิดความเกลียดชังในตัวท่าน ระดับความเกลียดชังในขณะนี้ 6 ดาว]

เยี่ยมมาก!

กลับไปข้าจะสาปแช่งเจ้า!

หานเจวี๋ยยิ้มเยาะในใจ เขาผสานร่างจำลองเทพมารเข้าไปอีกหลายตน เงาดำที่ผันแปรมาจากมหามรรคต้นกำเนิดยกแขนพลางออกแรงดัน ในที่สุดประตูมหามรรคก็เปิดออกอย่างสมบูรณ์

แสงเจิดจ้าแยงตาสายหนึ่งปรากฏขึ้น เข้าครอบคลุมร่างของหานเจวี๋ย

ในเวลาเดียวกันนี้ หานเจวี๋ยรับรู้ถึงแรงดูดมหาศาลสายหนึ่ง สายลมกระโชกเริ่มหวนกลับ ไม่พัดออกด้านนอกอีก แต่พัดเข้าสู่ด้านในแทน

เขาก้าวเข้าสู่ประตูมหามรรค

….

ครืนๆ…

แดนเซียนและปวงสวรรค์หมื่นโลกามีเมฆสายฟ้าก่อตัวขึ้นกวาดม้วนกลิ้งตลบ อานุภาพอันน่าหวาดหวั่นเข้าปกคลุมปวงสวรรค์

แม้กระทั่งชั้นฟ้าที่สามสิบสามก็ได้รับแรงกดดันเช่นกัน เหล่าอริยะต่างออกจากอาณาเขตเต๋าของตน มารวมตัวกันหน้าตำหนักเอกภพ

“เกิดอะไรขึ้น”

“เป็นแรงกดดันที่น่ากลัวยิ่ง เกิดความเปลี่ยนแปลงขึ้นกับมรรคาสวรรค์หรือ”

“หรือว่ามีใครพิสูจน์มรรคอยู่”

“ก่อนหน้านี้ตอนที่พวกเราพิสูจน์มรรคก็ไม่มีปรากฏการณ์เช่นนี้!”

“เช่นนั้นเกิดอะไรขึ้น มหาเคราะห์มรรคายิ่งใหญ่มาเยือนก่อนกำหนดหรือ”

เหล่าอริยชนต่างมองไปที่จอมอริยะเสวียนตู เขารอบรู้มากที่สุด

จอมอริยะเสวียนตูขมวดคิ้ว เอ่ยว่า “ข้าก็ไม่ทราบแน่ชัด รอดูต่อไปเถิด เกิดแรงกดดันเช่นนี้ แปลว่ามรรคาสวรรค์กำลังปกป้องพวกเราอยู่ กำลังส่งสัญญาณเตือนสรรพสิ่ง สิ่งที่สามารถทำให้มรรคาสวรรค์พยากรณ์ถึงล่วงหน้าได้ แปลว่ามิใช่หายนะทำลายล้าง”

คำพูดของเขาทำให้เหล่าอริยชนโล่งใจขึ้นเล็กน้อย